ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (μονομελούς)

της 21ης Ιανουαρίου 2004

Υπόθεση T-97/02

Πρόδρομος Μαυρίδης

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι – Προαγωγή – Μη εγγραφή στον πίνακα των υπαλλήλων που προήχθησαν στον βαθμό Α 5 – Διαθεσιμότητα των εκθέσεων βαθμολογίας»

Πλήρες κείμενο στη γαλλική γλώσσα II – 0000

Αντικείμενο:      Προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 6ης Απριλίου 2001 περί μη εγγραφής του προσφεύγοντος στον πίνακα των υπαλλήλων που προήχθησαν στον βαθμό Α 5 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2001.

Aπόφαση:      Απορρίπτει την προσφυγή. Κάθε διάδικος θα φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.     Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των ουσιαστικών προσόντων – Εκτίμηση των εκθέσεων βαθμολογίας – Ελλιπής ατομικός φάκελος – Συνέπειες

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 1)

2.     Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των ουσιαστικών προσόντων – Εκτίμηση των εκθέσεων βαθμολογίας – Υποχρέωση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να αναβάλει τη λήψη αποφάσεως σε περίπτωση που δεν ήταν διαθέσιμη η τελευταία ή η προτελευταία έκθεση βαθμολογίας ενός εκ των προαγώγιμων υπαλλήλων – Απουσία

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 1)

3.     Υπάλληλοι – Προαγωγές – Συγκριτική εξέταση των ουσιαστικών προσόντων – Τρόπος συγκρίσεως – Εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως – Προηγούμενη αξιολόγηση των υποψηφιοτήτων εντός της Γενικής Διευθύνσεως – Επιτρέπεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

1.     Η έκθεση βαθμολογίας συνιστά απαραίτητο στοιχείο κάθε φορά που η σταδιοδρομία του υπαλλήλου λαμβάνεται υπόψη για τη λήψη αποφάσεως ως προς την προαγωγή του.

Επιπλέον, η διαδικασία προαγωγών πάσχει πλημμέλεια, αν η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν μπόρεσε να προβεί σε συγκριτική αξιολόγηση των προσόντων των υποψηφίων διότι οι εκθέσεις βαθμολογίας ενός ή περισσοτέρων από αυτούς συντάχθηκαν με αρκετή καθυστέρησή από υπαιτιότητα της διοικήσεως.

Εξάλλου, η πλημμέλεια αυτή δεν επισύρει κύρωση σε δύο περιπτώσεις. Αφενός, σε εξαιρετικές συνθήκες, η έλλειψη εκθέσεως βαθμολογίας μπορεί να αντισταθμιστεί από την ύπαρξη άλλων πληροφοριών περί των προσόντων του υπαλλήλου. Αφετέρου, προς ακύρωση των προαγωγών, δεν αρκεί να είναι άτακτος και ελλιπής ο ατομικός φάκελος ενός υποψηφίου, αλλά πρέπει και να αποδεικνύεται ότι το γεγονός αυτό άσκησε καθοριστική επιρροή επί της διαδικασίας προαγωγής.

(βλ. σκέψεις 49-51)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 18 Δεκεμβρίου 1980, 156/79 και 51/80, Gratreau κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1980/III, σ. 567, σκέψεις 22 και 24· ΔΕΚ, 10 Ιουνίου 1987, 7/86, Vincent κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1987, σ. 2473, σκέψεις 16 και 17· ΔΕΚ, 17 Δεκεμβρίου 1992, C‑68/91 P, Moritz κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. I‑6849, σκέψη 16· ΠΕΚ, 16 Δεκεμβρίου 1993, T‑58/92, Moat κατά Επιτροπής, Συλλογή 1993, σ. II-1443, σκέψη 59· ΠΕΚ, 19 Σεπτεμβρίου 1996, T‑386/94, Allo κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑393 και II‑1161, σκέψη 28· ΠΕΚ, 24 Φεβρουαρίου 2000, T‑82/98, Jacobs κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑39 και II‑169, σκέψη 34· ΠΕΚ, 5 Οκτωβρίου 2000, T‑202/99, Rappe κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑201 και II‑911, σκέψεις 38 και 40· ΠΕΚ, 20 Ιουλίου 2001, T‑351/99, Brumter κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑165 και II‑757, σκέψη 83· ΠΕΚ, 12 Δεκεμβρίου 2002, T‑135/00, Morello κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑265 και II‑1313, σκέψη 84

2.     Μολονότι δεν αποκλείεται, κατά τη λήψη αποφάσεως περί προαγωγής και προς αξιολόγηση των προσόντων, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να μπορεί να λάβει υπόψη το σύνολο των εκθέσεων βαθμολογίας εκάστου των υπαλλήλων που έχουν σειρά προαγωγής, δεν υπέχει όμως υποχρέωση, εκ του άρθρου 45, παράγραφος 1, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως, να αναβάλει την απόφασή της αν δεν είναι διαθέσιμη η τελευταία οριστική έκθεση βαθμολογίας για τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά προκειμένου περί της ελλείψεως της προτελευταίας εκθέσεως βαθμολογίας υπαλλήλου, αν δεν αμφισβητείται ότι ήταν διαθέσιμη η πλέον πρόσφατη οριστική έκθεση βαθμολογίας, ενόψει της συγκριτικής αξιολογήσεως των προσόντων, κατά τη στιγμή της εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 60)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 27 Ιανουαρίου 1983, 263/81, List κατά Επιτροπής, Συλλογή 1983, σ. 103, σκέψεις 25 έως 27· Moritz κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψεις 16 έως 18; Rappe κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψη 39· ΠΕΚ, 15 Νοεμβρίου 2001, T‑194/99, Sebastiani κατά Επιτροπής, Συλλογή 2001, σ. II‑991, σκέψη 44

3.     Η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή διαθέτει εξουσία από τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως να προβαίνει σε συγκριτική αξιολόγηση των ουσιαστικών προσόντων των υπαλλήλων οι οποίοι έχουν σειρά προαγωγής, κατά τη διαδικασία ή τη μέθοδο που εκτιμά ως την πλέον κατάλληλη.

Στο πλαίσιο της εξετάσεώς της, η ΑΔΑ πρέπει να διαθέτει όλα τα στοιχεία εκτιμήσεως των προσόντων των υποψηφίων. Προς τούτο, επικουρείται από τα διάφορα ιεραρχικά κλιμάκια των διοικητικών υπηρεσιών.

Προηγούμενη αξιολόγηση των υποψηφιοτήτων των υπαλλήλων οι οποίοι έχουν σειρά προαγωγής, στο πλαίσιο εκάστης Γενικής Διευθύνσεως της Επιτροπής στην οποία υπάγονται, δεν μπορεί να εμποδίσει μια καλώς εννοούμενη συγκριτική αξιολόγηση των προσόντων των υποψηφίων, όπως προβλέπεται στο άρθρο 45 του ΚΥΚ, και εμπίπτει, αντιθέτως, στην αρχή της χρηστής διοικήσεως. Επιπλέον, η παρέμβαση του Γενικού Διευθυντή στη διαδικασία προαγωγής είναι διττώς αναγκαία, ήτοι, αφενός μεν, προκειμένου να ληφθούν υπόψη στοιχεία που προσιδιάζουν στη Γενική Διεύθυνσή του και τα οποία γνωρίζει μέσω των διαβουλεύσεων με τους διαφόρους προϊσταμένους, αφετέρου δε, για να θέσει σε ενιαία προοπτική τις εκθέσεις βαθμολογίας των διαφόρων προαγώγιμων υπαλλήλων οι οποίες έχουν καταρτιστεί από διαφορετικούς βαθμολογητές.

(βλ. σκέψεις 75 έως 77)

Παραπομπή: ΠΕΚ, 10 Ιουλίου 1992, Τ-53/92, Mergen κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. ΙΙ-2041, σκέψη 36· ΠΕΚ, 30 Νοεμβρίου 1993, Τ-76/92, Τσιριμώκος κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1993, σ. ΙΙ-1281, σκέψη 16· ΠΕΚ, 13 Ιουλίου 1995. Τ-557/93, Rasmussen κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I‑A‑195 και II‑603, σκέψη 20· ΠΕΚ, 29 Φεβρουαρίου 1996, T‑547/93, Lopes κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑63 και II‑185, σκέψη 71· Allo κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψη 29· ΠΕΚ, 16 Σεπτεμβρίου 1998, T‑234/97, Rasmussen κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑507 και II‑1533, σκέψη 21· ΠΕΚ, 3 Οκτωβρίου 2000, T‑187/98, Cubero Vermurie κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑195 και II‑885, σκέψη 60