61994J0173

++++

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων * Εξαιρέσεις * Απασχόληση στη δημόσια διοίκηση * Τομείς της διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού * Προϋπόθεση ιθαγενείας για την πρόσβαση στις θέσεις εργασίας που δεν συνεπάγονται συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους * Απαράδεκτο

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 48 κανονισμός 1612/68 του Συμβουλίου, άρθρο 1)

Παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκης και το άρθρο 1 του κανονισμού 1612/68, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, το κράτος μέλος που, προκειμένου περί των θέσεων εργασίας εντός των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου στα οποία έχει ανατεθεί η διανομή ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού, δεν περιορίζει την προϋπόθεση κατοχής της ιθαγενείας του για την πρόσβαση μόνο στις θέσεις εργασίας που συνεπάγονται άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στα καθήκοντα που έχουν ως αντικείμενο τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους ή των άλλων δημοσίων οργανισμών. Πράγματι, εφόσον οι θέσεις εργασίας στους ανωτέρω τομείς πόρρω απέχουν, κατά κανόνα, των ειδικών δραστηριοτήτων της δημοσίας διοικήσεως, το γεγονός ότι ορισμένες θέσεις εργασίας στους τομείς αυτούς ενδέχεται να εμπίπτουν στο άρθρο 48, παράγραφος 4, της Συνθήκης δεν μπορεί να δικαιολογήσει το να υποβάλλει γενικώς ένα κράτος μέλος το σύνολο των θέσεων αυτών στην προϋπόθεση ιθαγενείας.

Στην υπόθεση C-173/94,

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τoν Δημήτριο Γκουλούση, νομικό σύμβουλο, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Carlos Gomez de la Cruz, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας, Centre Wagner, Kirchberg,

προσφεύγουσα,

κατά

Βασιλείου του Βελγίου, εκπροσωπούμενου από τον Patrick Duray, βοηθό νομικό σύμβουλο στη νομική υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, Εξωτερικού Εμπορίου και Συνεργασίας για την ανάπτυξη, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο την Πρεσβεία του Βελγίου, 4, rue des Girondins,

καθού,

που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο του Βελγίου, εξακολουθώντας να τάσσει την προϋπόθεση ιθαγενείας έναντι των εργαζομένων υπηκόων των άλλων κρατών μελών για την πρόσβαση στις θέσεις δημοσίων υπαλλήλων ή λοιπών υπαλλήλων του δημοσίου τομέα οι οποίες υπάγονται στους δημόσιους οργανισμούς διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού (όπως είναι π.χ. η Compagnie intercommunale bruxelloise des eaux, η Vlaamse maatschappij voor Watervoorziening, η Unerg, η Sibelgaz κ.λπ.), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκης ΕΟΚ και τα άρθρα 1 και 7 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

συγκείμενο από τους G. C. Rodriguez Iglesias, Πρόεδρο, Κ. Ν. Κακούρη, D. A. O. Edward, J.-P. Puissochet και G. Hirsch, προέδρους τμήματος, G. F. Mancini, F. A. Schockweiler, J. C. Moitinho de Almeida, P. J. G. Kapteyn, C. Gulmann, J. L. Murray, P. Jann (εισηγητή), H. Ragnemalm, L. Sevon και M. Wathelet, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: P. Leger

γραμματέας: D. Louterman-Hubeau, κύρια υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις αγορεύσεις των διαδίκων κατά τη συνεδρίαση της 23ης Ιανουαρίου 1996,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 5ης Μαρτίου 1996,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 22 Ιουνίου 1994, η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων άσκησε, δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΚ, προσφυγή με την οποία ζητεί να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο του Βελγίου, εξακολουθώντας να τάσσει την προϋπόθεση ιθαγενείας έναντι των εργαζομένων υπηκόων των άλλων κρατών μελών για την πρόσβαση στις θέσεις δημοσίων υπαλλήλων ή λοιπών υπαλλήλων του δημοσίου τομέα οι οποίες υπάγονται στους δημόσιους οργανισμούς διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού (όπως είναι π.χ. η Compagnie intercommunale bruxelloise des eaux, η Vlaamse maatschappij voor Watervoorziening, η Unerg, η Sibelgaz κ.λπ.), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκης ΕΟΚ και τα άρθρα 1 και 7 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33).

2 Το άρθρο 48, παράγραφοι 1 έως 3, της Συνθήκης ΕΟΚ (ήδη Συνθήκης ΕΚ) καθιερώνει την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων και την κατάργηση κάθε διακρίσεως λόγω ιθαγενείας μεταξύ των εργαζομένων των κρατών μελών. Το άρθρο 48, παράγραφος 4, της Συνθήκης προβλέπει ότι οι διατάξεις του άρθρου αυτού δεν εφαρμόζονται προκειμένου περί απασχολήσεως στη δημόσια διοίκηση. Κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, η τελευταία διάταξη αφορά τις θέσεις εργασίας που συνεπάγονται άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στα καθήκοντα που έχουν ως αντικείμενο τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους ή των άλλων δημοσίων οργανισμών και οι οποίες συνεπώς προϋποθέτουν την ύπαρξη ειδικής σχέσεως αλληλεγγύης των κατόχων τους προς το κράτος καθώς και την αμοιβαιότητα των δικαιωμάτων και καθηκόντων που αποτελούν το θεμέλιο του δεσμού της ιθαγενείας. Αντιθέτως, η εξαίρεση που προβλέπεται στο άρθρο 48, παράγραφος 4, δεν έχει εφαρμογή επί των θέσεων εργασίας που, ενώ υπάγονται στο κράτος ή σε άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου, εντούτοις δεν συνεπάγονται καμία συμμετοχή σε καθήκοντα που ανάγονται στην κατά κυριολεξία δημόσια διοίκηση (απόφαση της 17ης Δεκεμβρίου 1980 στην υπόθεση 149/79, Επιτροπή κατά Βελγίου, Συλλογή τόμος 1980/ΙΙΙ, σ. 537, σκέψεις 10 και 11).

3 Τα δε άρθρα 1 και 7 του κανονισμού 1612/68 καθιερώνουν τον κανόνα της ίσης μεταχειρίσεως, αφενός ως προς την πρόσβαση στις θέσεις εργασίας και αφετέρου κατά την παροχή της εργασίας.

4 'Εχοντας διαπιστώσει ότι στο Βέλγιο οι θέσεις εργασίας στις υπηρεσίες διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού επιφυλάσσονται εν γένει στους Βέλγους υπηκόους, η Επιτροπή απηύθυνε στις 23 Απριλίου 1991 στη Βελγική Κυβέρνηση έγγραφο οχλήσεως, με το οποίο υποστήριζε ότι η πρακτική αυτή δεν επιτρέπεται βάσει της εξαιρέσεως του άρθρου 48, παράγραφος 4, της Συνθήκης και, συνεπώς, είναι ασυμβίβαστη με τις παραγράφους 1 έως 3 του ίδιου άρθρου. Κατόπιν αυτού, καλούσε τη Βελγική Κυβέρνηση να εξαλείψει στον τομέα αυτόν κάθε διάκριση λόγω ιθαγενείας και να της γνωστοποιήσει τις παρατηρήσεις της εντός προθεσμίας έξι μηνών.

5 Σε απάντηση του εγγράφου αυτού, η Βελγική Κυβέρνηση πληροφόρησε στις 12 Δεκεμβρίου 1991 την Επιτροπή ότι ο αρμόδιος υπουργός της περιφερειακής κυβερνήσεως της Φλάνδρας είχε απευθύνει σύσταση στους υπευθύνους των δημοσίων οργανισμών που διαχειρίζονται τις υπηρεσίες διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού της Φλαμανδικής Κοινότητας, προκειμένου να προσαρμόσουν το καθεστώς του προσωπικού τους προς τους εφαρμοστέους επί του θέματος κοινοτικούς κανόνες.

6 Κρίνοντας την απάντηση αυτή μη ικανοποιητική, η Επιτροπή απηύθυνε στις 6 Αυγούστου 1992 αιτιολογημένη γνώμη στη Βελγική Κυβέρνηση, καλώντας την να θεσπίσει τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθεί προς τις κοινοτικές της υποχρεώσεις εντός προθεσμίας τεσσάρων μηνών. Δεδομένου ότι η αιτιολογημένη αυτή γνώμη έμεινε χωρίς απάντηση, η Επιτροπή άσκησε την υπό κρίση προσφυγή.

7 Από τη δικογραφία προκύπτει ότι στο Βέλγιο η διανομή ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού πραγματοποιείται εν γένει από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τα οποία συνεργάζονται πλειστάκις με εταιρίες ιδιωτικού δικαίου. Μεταξύ των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου περιλαμβάνονται, πρώτον, οι "διαδημοτικές" εταιρίες, όπως είναι η Sibelgaz και η Compagnie intercommunale bruxelloise des eaux (στο εξής: CIBE), και, δεύτερον, οι υπαγόμενες στον έλεγχο των δημοσίων αρχών εταιρίες διανομής, όπως είναι η Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening (στο εξής: VMW).

8 Οι διαδημοτικές εταιρίες συνιστώνται από ενώσεις δήμων και κοινοτήτων, δημιουργούνται για να ασκούν εμπορικές δραστηριότητες ή να παρέχουν δημόσιες υπηρεσίες και υπόκεινται στην εποπτεία των περιφερειακών κυβερνήσεων. Είναι "γνήσιες" όταν έχουν συσταθεί μόνον από δημόσιες αρχές στην περίπτωση αυτή, το προσωπικό τους υπάγεται απ' ευθείας στη διαδημοτική εταιρία, νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου.

9 Είναι "μικτές" όταν οι εταίροι είναι τόσο δήμοι και κοινότητες όσο και εταιρίες ιδιωτικού κεφαλαίου. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση της Sibelgaz, η επίτευξη του εταιρικού σκοπού της οποίας, δηλαδή η διανομή φωταερίου, έχει ανατεθεί στην ιδιωτική επιχείρηση που είναι εταίρος στη διαδημοτική εταιρία. Η εταιρία αυτή δεν έχει ίδιον προσωπικό, δεδομένου ότι το σύνολο των εργασιών της εκτελείται από το προσωπικό της ιδιωτικής επιχειρήσεως, το οποίο συνεπώς εξαρτάται αποκλειστικώς από τον ανωτέρω ιδιώτη εργοδότη.

10 Κατά την εκπνοή της προθεσμίας των τεσσάρων μηνών που τάχθηκε με την αιτιολογημένη γνώμη της 6ης Αυγούστου 1992, το καθεστώς του προσωπικού όλων των διαδημοτικών εταιριών είχε διαμορφωθεί κατά το πρότυπο του καθεστώτος του προσωπικού του Ομοσπονδιακού Κράτους, όπως αυτό είχε καθοριστεί με το βασιλικό διάταγμα της 22ας Νοεμβρίου 1991, περί καθορισμού των γενικών αρχών του υπηρεσιακού και χρηματικού καθεστώτος των υπαλλήλων του Δημοσίου, το οποίο έχει εφαρμογή επί του προσωπικού των περιφερειακών κυβερνήσεων και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που εξαρτώνται από αυτές. Κατά το άρθρο 50, δεύτερη περίπτωση, του διατάγματος αυτού, δημόσιοι υπάλληλοι μπορούσαν να είναι μόνον οι έχοντες τη βελγική ιθαγένεια. Επί πλέον, η CIBE, την οποία αφορά ειδικά η προσφυγή της Επιτροπής, επέβαλλε και αυτή ρητώς την προϋπόθεση ιθαγενείας με τον κανονισμό του προσωπικού της.

11 Η υπηρεσιακή κατάσταση και το καθεστώς του προσωπικού των εταιριών διανομής που υπόκεινται στον έλεγχο των δημοσίων αρχών είχαν καθοριστεί από τις περιφερειακές κυβερνήσεις δυνάμει του άρθρου 11, παράγραφος 1, του νόμου της 16ης Μαρτίου 1954 περί ελέγχου ορισμένων οργανισμών δημοσίου συμφέροντος. Τούτο συνέβαινε συγκεκριμένα για τη VΜW, η οποία κατονομάζεται ρητώς στην προσφυγή της Επιτροπής και της οποίας το προσωπικό υπέκειτο στο ίδιο καθεστώς με αυτό των υπαλλήλων του Δημοσίου.

12 'Οταν η διανομή εξασφαλίζεται αποκλειστικώς από εταιρίες ιδιωτικού δικαίου, οι δημόσιες αρχές δεν ασκούν κανέναν έλεγχο επί των όρων προσλήψεως και απασχολήσεως που θέτουν οι εταιρίες αυτές.

13 Με την προσφυγή της, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, στον τομέα της διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού, τα καθήκοντα και οι ευθύνες που χαρακτηρίζουν τις θέσεις εργασίας πόρρω απέχουν κατά κανόνα από τις ειδικές δραστηριότητες της δημοσίας διοικήσεως, οπότε οι θέσεις αυτές δεν μπορούν γενικώς να τύχουν εξαιρέσεως βάσει του άρθρου 48, παράγραφος 4, της Συνθήκης. Συνεπώς, το Βασίλειο του Βελγίου δεν έπρεπε να εξαρτά την πρόσβαση στις θέσεις εργασίας στον τομέα αυτόν από την προϋπόθεση της ιθαγένειας, ειδικά όσον αφορά τις CIBE, VMW, Unerg και Sibelgaz. Ωστόσο, σε σπάνιες περιπτώσεις εξαιρέσεως, η Βελγική Κυβέρνηση θα μπορούσε να αποδείξει ότι η υπό εξέταση θέση εργασίας έχει σχέση με τις ειδικές δραστηριότητες της δημοσίας διοικήσεως.

14 Η Βελγική Κυβέρνηση δεν αμφισβητεί, κατ' αρχήν, την προβαλλόμενη παράβαση. Εντούτοις, αντικρούει τις αιτιάσεις που διατύπωσε η Επιτροπή για την Unerg και τη Sibelgaz. 'Οσον αφορά την Unerg, η Επιτροπή μάλλον αναφέρεται στην πραγματικότητα στην εταιρία Powerfin (πρώην Unerg), καθαρώς ιδιωτική εταιρία, επί της οποίας οι δημόσιες αρχές δεν ασκούν καμία εποπτεία. 'Οσο για τη Sibelgaz, αυτή αποτελεί μικτή διαδημοτική εταιρία, η επίτευξη του εταιρικού σκοπού της οποίας έχει ανατεθεί στην ιδιωτική εταιρία που συνεργάζεται με αυτήν και, συνεπώς, στο προσωπικό της ιδιωτικής αυτής εταιρίας, επί του οποίου οι δημόσιες αρχές δεν ασκούν καμία εξουσία. Κανένας εθνικός, περιφερειακός ή τοπικός κανόνας δεν επιβάλλει στις ιδιωτικές αυτές εταιρίες την προϋπόθεση ιθαγενείας για την πρόσληψη του προσωπικού τους.

15 Η Βελγική Κυβέρνηση ζητεί επί πλέον από το Δικαστήριο να λάβει υπόψη τις σημαντικές τροποποιήσεις που έγιναν σε κανονιστικές διατάξεις και σε καταστατικά μετά την εκπνοή της ταχθείσας με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας, ακόμη δε και μετά την άσκηση της προσφυγής. Συναφώς, υπογραμμίζει ότι, στο σύνολο σχεδόν των οργανισμών που αφορά η προσφυγή της Επιτροπής, η κατάσταση τώρα είναι στην πράξη σύμφωνη με τους κανόνες του κοινοτικού δικαίου.

16 'Οσον αφορά το τελευταίο επιχείρημα, πρέπει ευθύς να υπομνηστεί ότι, κατά πάγια νομολογία (βλ., ιδίως, την απόφαση της 11ης Αυγούστου 1995 στην υπόθεση C-433/93, Επιτροπή κατά Γερμανίας, Συλλογή 1995, σ. Ι-2303, σκέψη 15), οι τροποποιήσεις που έχουν γίνει στην εθνική νομοθεσία δεν ασκούν επιρροή όσον αφορά την απόφανση επί του αντικειμένου προσφυγής λόγω παραβάσεως, όταν οι τροποποιήσεις αυτές δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή πριν από την εκπνοή της ταχθείσας με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας. Συνεπώς, η Βελγική Κυβέρνηση δεν μπορεί, όπως υπογραμμίζει και ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 42 των προτάσεών του, να επικαλεστεί τις νομοθετικές τροποποιήσεις που επήλθαν μετά την ημερομηνία αυτή.

17 Κατά τα λοιπά, πρέπει να διαπιστωθεί ότι, όπως ομολογεί η Βελγική Κυβέρνηση, στους τομείς της διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού, οι θέσεις εργασίας πόρρω απέχουν, κατά κανόνα, των ειδικών δραστηριοτήτων της δημοσίας διοικήσεως, καθόσον δεν συνεπάγονται άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημόσιας εξουσίας και στα καθήκοντα που έχουν ως αντικείμενο τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους ή των άλλων δημοσίων οργανισμών.

18 Επομένως, το κράτος μέλος δεν μπορεί να επιβάλλει γενικά, για το σύνολο των υπαγομένων στους υπό εξέταση τομείς θέσεων εργασίας, προϋπόθεση περί ιθαγενείας χωρίς να υπερβαίνει τα όρια της εξαιρέσεως του άρθρου 48, παράγραφος 4, της Συνθήκης.

19 Το γεγονός ότι ορισμένες θέσεις εργασίας στους τομείς αυτούς ενδέχεται να εμπίπτουν στο άρθρο 48, παράγραφος 4, της Συνθήκης δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια γενική απαγόρευση (βλ., επίσης, τις δημοσιευόμενες σήμερα δύο αποφάσεις στις υποθέσεις C-473/93, Επιτροπή κατά Λουξεμβούργου, και C-290/94, Επιτροπή κατά Ελλάδος).

20 Υπό τις συνθήκες αυτές, το Βασίλειο του Βελγίου ήταν υποχρεωμένο, για να εφαρμόσει πλήρως τις αρχές της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων και της ίσης μεταχειρίσεως στην πρόσβαση στις θέσεις εργασίας, να ανοίξει τους εν λόγω τομείς στους υπηκόους των άλλων κρατών μελών, περιορίζοντας την εφαρμογή της προϋποθέσεως ιθαγενείας στην πρόσβαση μόνο στις θέσεις εργασίας που συνεπάγονται πραγματικά άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στα καθήκοντα που έχουν ως αντικείμενο τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους ή των άλλων δημοσίων οργανισμών.

21 Συνεπώς, με το να επιβάλλει στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που δρουν στους τομείς της διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού μια γενική ρήτρα περί βελγικής ιθαγενείας, το Βασίλειο του Βελγίου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις αρχές αυτές.

22 'Οσον αφορά την Unerg (ή Powerfin), ιδιωτική εταιρία, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι οι δημόσιες αρχές μπορούν να ασκούν εξουσία επί του προσωπικού που προσλαμβάνει. 'Οσον αφορά τη Sibelgaz, μικτή διαδημοτική εταιρία, η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η διανομή φωταερίου δεν πραγματοποιείται αποκλειστικώς από το προσωπικό που εξαρτάται, τόσο ως προς την πρόσληψη όσο και ως προς τους όρους εργασίας, από την ιδιωτική εταιρία η οποία συνεργάζεται με τους δήμους και τις κοινότητες εντός της Sibelgaz και επί της οποίας το εν λόγω νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου δεν ασκεί καμία εξουσία. Συνεπώς, όσον αφορά την Unerg και τη Sibelgaz, η προσφυγή δεν μπορεί να γίνει δεκτή.

23 'Οσο για τη νομική βάση της προσφυγής, πρέπει να διευκρινιστεί ότι το άρθρο 7 του κανονισμού 1612/68 αφορά τους όρους ασκήσεως ενός επαγγέλματος ή παροχής της εργασίας και όχι την πρόσβαση στη θέση εργασίας. 'Ομως, στην παρούσα υπόθεση επίμαχη είναι μόνον η πρόσβαση υπηκόων άλλων κρατών μελών σε θέσεις εργασίας. Συνεπώς, η παράβαση δεν μπορεί να διαπιστωθεί με έρεισμα το άρθρο 7 του κανονισμού 1612/68.

24 Κατόπιν όλων των ανωτέρω σκέψεων, διαπιστώνεται ότι το Βασίλειο του Βελγίου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκης και το άρθρο 1 του κανονισμού 1612/68, διότι δεν προέβλεψε ότι η προϋπόθεση περί βελγικής ιθαγενείας απαιτείται μόνο για την πρόσβαση στις θέσεις εργασίας που, υπαγόμενες στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου στα οποία έχει ανατεθεί η διανομή ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού, συνεπάγονται άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στα καθήκοντα που έχουν ως αντικείμενο τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους ή των άλλων δημοσίων οργανισμών.

Επί των δικαστικών εξόδων

25 Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Εφόσον το Βασίλειο του Βελγίου ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

αποφασίζει:

1) Το Βασίλειο του Βελγίου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκης ΕΟΚ και το άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, διότι δεν προέβλεψε ότι η προϋπόθεση περί βελγικής ιθαγενείας απαιτείται μόνο για την πρόσβαση στις θέσεις εργασίας που, υπαγόμενες στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου στα οποία έχει ανατεθεί η διανομή ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού, συνεπάγονται άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στα καθήκοντα που έχουν ως αντικείμενο τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους ή των άλλων δημοσίων οργανισμών.

2) Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.