1. 

Με την παρούσα προσφυγή που ασκήθηκε δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΚ η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία παρέβη την υποχρέωση της να μεταφέρει στην εσωτερική έννομη τάξη την οδηγία 89/336/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαΐου 1989, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την ηλεκτρομαγνητική συμβατότητα ( 1 ) και την οδηγία 92/31/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Απριλίου 1992, για την τροποποίηση της οδηγίας 89/336/ΕΟΚ για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την ηλεκτρομαγνητική συμβατότητα ( 2 ) (στο εξής: οδηγίες).

2. 

Το άρθρο 12, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/336/ΕΟΚ, όπως αρχικά ίσχυε, όριζε τα εξής:

«Τα κράτη μέλη θεσπίζουν και δημοσιεύουν τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν στην παρούσα οδηγία πριν από την 1η Ιουλίου 1991. Ενημερώνουν σχετικά την Επιτροπή.

Τα κράτη μέλη εφαρμόζουν τις διατάξεις αυτές από την 1η Ιανουαρίου 1992.»

Με το άρθρο 1, σημείο 2, της οδηγίας 92/31/ΕΟΚ προστέθηκε στη διάταξη αυτή το ακόλουθο εδάφιο:

«Ωστόσο, τα κράτη μέλη επιτρέπουν, για ένα χρονικό διάστημα μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1995, τη διάθεση στην αγορά ή/και τη λειτουργία συσκευών στις οποίες αναφέρεται η παρούσα οδηγία και οι οποίες συμφωνούν με τις εθνικές ρυθμίσεις που ισχύουν στο έδαφος τους στις 30 Ιουνίου 1992.»

Το άρθρο 2 της οδηγίας 92/31/ΕΟΚ ορίζει τα εξής:

«Τα κράτη μέλη θεσπίζουν και δημοσιεύουν τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία, το αργότερο εντός τριών μηνών από την έκδοση της. Πληροφορούν αμέσως την Επιτροπή σχετικά.

Oι διατάξεις αυτές, όταν θεσπίζονται από τα κράτη μέλη, αναφέρονται στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από παρόμοια αναφορά κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Οι λεπτομερείς διατάξεις της αναφοράς αυτής εκδίδονται από τα κράτη μέλη.

Τα κράτη μέλη εφαρμόζουν τις διατάξεις αυτές το αργότερο έξι μήνες μετά την έκδοση της παρούσας οδηγίας.»

3. 

Μετά την εκπνοή των ανωτέρω προθεσμιών, τη 14η Οκτωβρίου 1992, η Επιτροπή απηύθυνε στην Ιρλανδική Κυβέρνηση έγγραφη όχληση, με την οποία επέστησε την προσοχή της επί του γεγονότος ότι έως τότε δεν της είχαν κοινοποιηθεί τα μέτρα μεταφοράς των οδηγιών στην εσωτερική έννομη τάξη ούτε διέθετε άλλες σχετικές πληροφορίες και την κάλεσε να της γνωστοποιήσει εντός προθεσμίας δύο μηνών από την παραλαβή του εγγράφου τις παρατηρήσεις της.

4. 

Τη 2α Ιουλίου 1993, η Επιτροπή εξέδωσε αιτιολογημένη γνώμη, με την οποία κάλεσε την Ιρλανδία να λάβει, εντός διμήνου από την παραλαβή της, τα αναγκαία μέτρα για τη συμμόρφωση της στις οδηγίες.

5. 

Την 30ή Αυγούστου 1994, η Επιτροπή άσκησε την παρούσα προσφυγή με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου.

6. 

Η Ιρλανδία, με το υπόμνημα απαντήσεως που κατέθεσε, δεν αρνείται ότι δεν έχει θέσει σε ισχύ τα αναγκαία μέτρα για την μεταφορά των οδηγιών στο εσωτερικό δίκαιο. Αντιτείνει απλώς ότι βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η έκδοση υπουργικών κανονισμών (Ministerial Regulations) για τη ρύθμιση του θέματος.

7. 

Κατά την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να επικαλείται διατάξεις, την ακολουθούμενη πρακτική ή καταστάσεις της εσωτερικής έννομης τάξης του για να δικαιολογήσει τη μη τήρηση των υποχρεώσεων και προθεσμιών που απορρέουν από τη Συνθήκη ΕΚ και τις κοινοτικές οδηγίες ( 3 ).

8. 

Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, εφόσον η Ιρλανδία δεν έχει μεταφέρει στην εσωτερική έννομη τάξη τις οδηγίες, στοιχειοθετείται η σχετική παράβαση την οποία επικαλείται η Επιτροπή.

9. 

Το προοίμιο του δικογράφου της προσφυγής φαίνεται να αναφέρεται και σε παράβαση συνιστάμενη στη μη κοινοποίηση στην Επιτροπή των μέτρων μεταφοράς των οδηγιών. Ακόμη και αν ήταν δυνατόν να θεωρηθεί, καθ' ερμηνεία του δικογράφου, ότι ζητείται η διαπίστωση και της τελευταίας αυτής παραβάσεως, η εξέταση του ζητήματος αυτού θα παρείλκε εφόσον, εν πάση περιπτώσει, η Ιρλανδία δεν είχε θεσπίσει τις αναγκαίες διατάξεις εντός της ταχθείσης προθεσμίας ( 4 ).

10.

Κατά συνέπεια προτείνω στο Δικαστήριο: