61989B0033(01)

++++

Διαδικασία * Έξοδα * Αμφισβήτηση σχετικά με έξοδα που μπορούν να αναζητηθούν * Έννοια * Αίτηση σχετική με την αμφισβήτηση καταδίκης στα έξοδα * Απαράδεκτο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 92 PAR 1)

Δεν αποτελεί αμφισβήτηση σχετικά με έξοδα που μπορούν να αναζητηθούν, κατά την έννοια του άρθρου 92, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, μια αίτηση με την οποία ο προσφεύγων δεν επιδιώκει την έκδοση από το Πρωτοδικείο αποφάσεως σχετικής με διαφορά με τον καθού ως προς το ύψος ή τον υπολογισμό των εξόδων στα οποία έχει καταδικαστεί, αλλά προσπαθεί να απαλλαγεί εν όλω ή εν μέρει από την καταδίκη στα έξοδα αυτά. Κατά συνέπεια, μια τέτοια αίτηση είναι απαράδεκτη.

Στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-33/89 και T-74/89 'Εξοδα,

David Blackman, έκτακτος υπάλληλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κάτοικος Tervuren (Βέλγιο), εκπροσωπούμενος από τον Aloyse May, δικηγόρο Λουξεμβούργου, με τόπο επιδόσεων το γραφείο του, 31, Grand-rue,

προσφεύγων,

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπροσωπουμένου από τους Jorge Campinos, νομικό σύμβουλο, Manfred Peter, προϊστάμενο υπηρεσίας, και Didier Petersheim, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο την έδρα της Γενικής Γραμματείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Kirchberg,

καθού,

που έχει ως αντικείμενο αίτηση κατά την έννοια του άρθρου 92 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου,

ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ (τέταρτο τμήμα),

συγκείμενο από τους C.W. Bellamy, Πρόεδρο, H. Kirschner και C.P. Briet, δικαστές,

γραμματέας: Η. Jung

εκδίδει την ακόλουθη

Διάταξη

1 Με την απόφαση της 16ης Μαρτίου 1993, Blackman κατά Κοινοβουλίου, στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-33/89 και T-74/89, Blackman κατά Κοινοβουλίου (Συλλογή 1993, σ. ΙΙ-249), το Πρωτοδικείο καταδίκασε τον αιτούντα στα έξοδα εξετάσεως των μαρτύρων.

2 Με δικόγραφο που περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 7 Μαΐου 1993 και που κατατέθηκε βάσει του άρθρου 92 του Κανονισμού Διαδικασίας, ο αιτών ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1) να δεχθεί τυπικά την αίτησή του ως εμπροθέσμως υποβληθείσα

2) να κρίνει βάσιμη την βάσει του άρθρου 92 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου αίτησή του, με την οποία ο αιτών βάλλει κατά της απαγγελθείσας με την απόφαση της 16ης Μαρτίου 1993 καταδίκης του στα έξοδα εξετάσεως των μαρτύρων

3) να αποφανθεί ότι ο αιτών δεν οφείλει να καταβάλει τα ανωτέρω έξοδα και ότι αυτά βαρύνουν το καθού

4) επικουρικώς, και στο μέτρο του αναγκαίου, να αποφανθεί ότι τα έξοδα εξετάσεως των ανωτέρω μαρτύρων θα βαρύνουν κατ' ισομοιρία τον καθένα από τους δύο διαδίκους.

3 Το Κοινοβούλιο περιορίστηκε, ανεξαρτήτως του ζητήματος του παραδεκτού της αιτήσεως, να υπενθυμίσει ότι δεν έφερε αυτό ενώπιον του Πρωτοδικείου την επιλυθείσα με την απόφαση της 16ης Μαρτίου 1993 διαφορά και ότι επαφίεται στην κρίση του ως προς τη συνέχεια που πρέπει να δοθεί στην αίτηση.

4 Πρέπει να υπενθυμιστεί, πρώτον, ότι, δυνάμει του άρθρου 92, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, αν υπάρχει αμφισβήτηση σχετικά με τα έξοδα που μπορούν να αναζητηθούν, το Πρωτοδικείο αποφαίνεται με διάταξη που δεν υπόκειται σε ένδικο μέσο, κατόπιν αιτήσεως του ενδιαφερομένου διαδίκου και αφού ο αντίδικος υποβάλει τις παρατηρήσεις του.

5 Πρέπει συνεπώς να εξεταστεί το ερώτημα αν υπάρχει εν προκειμένω αμφισβήτηση σχετικά με τα έξοδα που μπορούν να αναζητηθούν. Συναφώς, το Πρωτοδικείο κρίνει ότι ο αιτών με την αίτησή του δεν επιδιώκει την έκδοση αποφάσεως του Πρωτοδικείου επί διαφοράς μεταξύ του Κοινοβουλίου και του ιδίου ως προς το ύψος των εξόδων εξετάσεως των μαρτύρων στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-33/89 και T-74/89 ή ως προς τον υπολογισμό τους, αλλά μάλλον προσπαθεί να απαλλαγεί εν όλω ή εν μέρει από την καταδίκη του στα έξοδα εξετάσεως των μαρτύρων.

6 Yπ' αυτές τις συνθήκες, δεν τίθεται εν προκειμένω ζήτημα αμφισβητήσεως σχετικά με τα έξοδα που μπορούν να αναζητηθούν και, συνεπώς, η αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.

7 Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, αν έχει υποβληθεί σχετικό αίτημα. Δεδομένου ότι οι διάδικοι δεν ζήτησαν την καταδίκη του αντιδίκου στα δικαστικά έξοδα, οι διάδικοι πρέπει να καταδικαστούν να φέρουν ο καθένας τα έξοδά του.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ (τέταρτο τμήμα)

διατάσσει:

1) Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2) Οι διάδικοι φέρουν τα έξοδά τους.

Λουξεμβούργο, 15 Ιουλίου 1993.