61986J0122

++++

1. Εξωσυμβατική ευθύνη - Προϋποθέσεις - Παράνομο - Ζημία - Αιτιώδης σύνδεσμος

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 215, εδάφιο 2)

2. Εξωσυμβατική ευθύνη - Προϋποθέσεις - Κανονιστική πράξη που συνεπάγεται επιλογές οικονομικής πολιτικής - Πράξεις εντασσόμενες στη διαδικασία αντιντάμπινγκ - Κατάφωρη παραβίαση υπέρτερου κανόνα δικαίου

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 215, εδάφιο 2)

3. Κοινή εμπορική πολιτική - 'Αμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ - Εξέλιξη της διαδικασίας - Διάρκεια υπερβαίνουσα το έτος - Επιτρεπτή - Προϋπόθεση - Εύλογη διάρκεια

(Κανονισμός 2176/84 του Συμβουλίου, άρθρο 7, παράγραφος 9)

5. Κοινή εμπορική πολιτική - Αμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ - Επιβολή δασμών αντιντάμπινγκ - Πρόταση της Επιτροπής - Εξουσία του Συμβουλίου ως προς τη λήψη αποφάσεως - 'Εκταση

1. Σύμφωνα με το άρθρο 215, εδάφιο 2, της Συνθήκης και τις γενικές αρχές στις οποίες παραπέμπει η διάταξη αυτή, η ευθύνη της Κοινότητας προϋποθέτει τη σύμπτωση σειράς προϋποθέσεων όσον αφορά το παράνομο της συμπεριφοράς που προσάπτεται στα όργανα, το υποστατό της ζημίας και την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ αυτής της συμπεριφοράς και της προβαλλομένης ζημίας (πάγια νομολογία, βλέπε αποφάσεις της 28ης Απριλίου 1971, Luetticke κατά Επιτροπής, 4/69, Rec. 1971, σ. 325, της 2ας Ιουλίου 1974, Ηolz & Willemsen κατά Συμβουλίου και Επιτροπής, 153/73, Rec. 1974, σ. 675, και της 17ης Δεκεμβρίου 1981, Ludwigshafener Walzmuehle κατά Συμβουλίου και Επιτροπής, 197 έως 200, 243, 245 και 247/80, Συλλογή 1981, σ. 3211).

2. Οι πράξεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής που αφορούν διαδικασία αποβλέπουσα στην ενδεχόμενη θέσπιση μέτρων αντιντάμπινγκ αποτελούν κανονιστικές πράξεις που συνεπάγονται επιλογές οικονομικής πολιτικής. Κατά πάγια νομολογία, η Κοινότητα δεν ευθύνεται για τέτοιες πράξεις εκτός αν συντρέχει κατάφωρη παραβίαση υπέρτερου κανόνα δικαίου που προστατεύει τους πολίτες (βλέπε απόφαση της 2ας Δεκεμβρίου 1971, Ζuckerfabrik Schoeppenstedt κατά Συμβουλίου, 5/71, Rec. 1971, σ. 975).

3. Η προθεσμία του ενός έτους που προβλέπεται στο άρθρο 7, παράγραφος 9, του κανονισμού 2176/84 για την ολοκλήρωση των διαδικασιών αντιντάμπινγκ είναι ενδεικτική και όχι δεσμευτική, όπως προκύπτει τόσο από το γράμμα της εν λόγω διατάξεως όσο και από τη φύση της διαδικασίας αντιντάμπινγκ, της οποίας η πρόοδος δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την επιμέλεια των κοινοτικών αρχών. Από τη διάταξη, πάντως, αυτή προκύπτει ότι η διαδικασία αντιντάμπινγκ δεν πρέπει να παρατείνεται πέραν ενός ευλόγου χρονικού διαστήματος, το οποίο πρέπει να εκτιμάται σε συνάρτηση με τις περιστάσεις κάθε υποθέσεως (βλέπε απόφαση της ιδίας ημερομηνίας: 28 Νοεμβρίου 1989, ΑΕ Επιχειρήσεων Μεταλλευτικών Βιομηχανικών και Ναυτιλιακών και λοιποί κατά Συμβουλίου, C-121/86, Συλλογή 1989, σ. 3921).

4. Από το άρθρο 12 του κανονισμού 2176/84 προκύπτει ότι το Συμβούλιο είναι αρμόδιο να αποφαίνεται επί όλων των προϋποθέσεων που πρέπει να συντρέχουν για την επιβολή δασμού αντιντάμπινγκ, χωρίς να υποχρεούται να υιοθετεί κάθε πρόταση την οποία διατυπώνει προς τούτο η Επιτροπή (βλέπε απόφαση της ιδίας ημερομηνίας: 28 Νοεμβρίου 1989, ΑΕ Επιχειρήσεων Μεταλλευτικών Βιομηχανικών και Ναυτιλιακών και λοιποί κατά Συμβουλίου, C-121/86, Συλλογή 1989, σ. 3921).

Στην υπόθεση C-122/86,

1) Ανώνυμος Εταιρεία Επιχειρήσεων Μεταλλευτικών Βιομηχανικών και Ναυτιλιακών ΑΕ,

2) Μακεδονικοί Λευκόλιθοι, Μεταλλευτική, Βιομηχανική και Ναυτιλιακή Εταιρεία ΑΕ,

3) Ελληνικοί Λευκόλιθοι Μεταλλευτική, Βιομηχανική, Ναυτιλιακή και Εμπορική Εταιρεία ΑΕ,

4) Μagnomin Γενική Μεταλλευτική Εταιρεία ΑΕ, Μεταλλευτική Εμπορική και Μεταποιητική,

εταιρείες ελληνικού δικαίου, άπασες με έδρα την Αθήνα, εκπροσωπούμενες από τον Παναγιώτη Μπερνίτσα, δικηγόρο Αθηνών, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον δικηγόρο Αloyse May, 31, Grand-rue,

ενάγουσες,

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενης από τους νομικούς της συμβούλους Δημήτριο Γκουλούση και John Temple Lang και από το μέλος της νομικής της υπηρεσίας Θεοφάνη Χριστοφόρου, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Γεώργιο Κρεμλή, μέλος της νομικής της υπηρεσίας, Centre Wagner, Kirchberg,

και

Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενου από τον Εrik Stein, νομικό σύμβουλο, και τον Χρίστο Μαυράκο, μέλος της νομικής της υπηρεσίας, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Joerg Kaeser, διευθυντή της διευθύνσεως νομικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, 100, boulevard Konrad-Adenauer,

καθών,

που έχει ως αντικείμενο διαδικασία βάσει των άρθρων 178 και 215, εδάφιο 2, της Συνθήκης ΕΟΚ, με την οποία ζητείται η αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν από την απόφαση 86/59 του Συμβουλίου, της 6ης Μαρτίου 1986, για την περάτωση της διαδικασίας αντιντάμπινγκ όσον αφορά τις εισαγωγές φυσικού μαγνησίτη αδρανώς κεκαυμένου (φρυγμένου) καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Βόρειας Κορέας (ΕΕ L 70, σ. 41), και από την απόφαση του Συμβουλίου περί μη εγκρίσεως της προτάσεως κανονισμού CΟΜ(83) 341 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εν λόγω εισαγωγές,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

συγκείμενο από τους Ο. Due, πρόεδρο, Sir Gordon Slynn και Κ. Ν. Κακούρη, προέδρους τμήματος, Τ. Κoopmans, R. Joliet, J. C. Moitinho de Almeida, G. C. Rodriguez Iglesias, F. Grevisse και Μ. Diez de Velasco, δικαστές,

(το σκεπτικό παραλείπεται)

αποφασίζει:

1) Απορρίπτει την αγωγή.

2) Καταδικάζει τις ενάγουσες στα δικαστικά έξοδα.