61985J0429

++++

1 . Κοινοτικό δίκαιο - Ερμηνεία - Πράξεις των οργάνων - Ερμηνεία που προκύπτει από το γράμμα της πράξεως - Τίθεται υπό αμφισβήτηση λόγω δηλώσεως του Συμβουλίου που καταχωρίστηκε στα πρακτικά - Δεν επιτρέπεται

2 . Πράξεις των οργάνων - Οδηγίες - Εκτέλεση από τα κράτη μέλη - Δεν αρκεί μια απλή διοικητική πρακτική

( Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 189, τρίτη παράγραφος )

1 . Η ερμηνεία διατάξεως οδηγίας που προκύπτει από το ίδιο το γράμμα της διατάξεως δεν επιτρέπεται να αναιρείται από διαφορετική ερμηνεία που στηρίζεται σε δήλωση του Συμβουλίου που καταχωρίστηκε στα πρακτικά της συνόδου κατά την οποία εγκρίθηκε η οδηγία .

2 . Μια απλή διοικητική πρακτική, την οποία η διοίκηση μπορεί να μεταβάλλει ως εκ της φύσεώς της κατά βούληση, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί ορθή εκπλήρωση της υποχρεώσεως που υπέχουν τα κράτη μέλη στα οποία απευθύνεται μια οδηγία κατά το άρθρο 189 της Συνθήκης ΕΟΚ .

Στην υπόθεση 429/85,

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον Enrico Traversa, μέλος της νομικής της υπηρεσίας, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Γεώργιο Κρεμλή, κτίριο Jean Monnet,

προσφεύγουσα,

κατά

Ιταλικής Δημοκρατίας, εκπροσωπούμενης από τον Luigi Ferrari Bravo, προϊστάμενο της υπηρεσίας διπλωματικών διαφορών, επικουρούμενο από τον Ivo Braguglia, avvocato dello Stato, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο την πρεσβεία της Ιταλίας,

καθής,

που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι η Ιταλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ, επειδή παρέλειψε να λάβει εντός της ταχθείσας προθεσμίας όλα τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθεί πλήρως προς τις διατάξεις της οδηγίας 79/831 του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 1979, η οποία τροποποιεί για έκτη φορά την οδηγία 67/548/ΕΟΚ περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί ταξινομήσεως, συσκευασίας και επισημάνσεως των επικινδύνων ουσιών ( ΕΕ ειδ . έκδ . 13/009, σ . 13 ),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

συγκείμενο από τους G . Bosco, πρόεδρο τμήματος, προεδρεύοντα, O . Due, πρόεδρο τμήματος, T . Koopmans, Κ . Κακούρη, R . Joliet, T . F . O' Higgins και F . Schockweiler, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας : J . L . da Cruz Vilaca

γραμματέας : D . Louterman, υπάλληλος διοικήσεως

έχοντας υπόψη την έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση και κατόπιν της προφορικής διαδικασίας της 21ης Οκτωβρίου 1987,

αφού άκουσε το γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της ίδιας ημέρας,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 23 Δεκεμβρίου 1985 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων άσκησε, δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΟΚ, προσφυγή με την οποία ζητεί να αναγνωριστεί ότι η Ιταλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ, επειδή παρέλειψε να λάβει εντός της ταχθείσης προθεσμίας όλα τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθεί πλήρως προς τις διατάξεις της οδηγίας 79/831 του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 1979, η οποία τροποποιεί για έκτη φορά την οδηγία 67/548/ΕΟΚ περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί ταξινομήσεως, συσκευασίας και επισημάνσεως των επικινδύνων ουσιών ( ΕΕ ειδ . έκδ . 10/009, σ . 13 ).

2 Στην έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση αναπτύσσονται διεξοδικώς τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως, η εξέλιξη της διαδικασίας, καθώς και οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματα των διαδίκων . Τα στοιχεία αυτά της δικογραφίας δεν επαναλαμβάνονται πιο κάτω παρά μόνο καθόσον απαιτείται για να σχηματίσει κρίση το Δικαστήριο .

3 Η Επιτροπή θεωρεί ότι το διάταγμα 927 του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, της 24ης Νοεμβρίου 1981 ( GURΙ (( Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ιταλικής Δημοκρατίας )), αριθμός φύλλου 50, της 20ής Φεβρουαρίου 1981 ), το οποίο εκδόθηκε με σκοπό τη μεταφορά της προαναφερθείσας οδηγίας 79/831 στο ιταλικό δίκαιο, δεν εξασφαλίζει την ικανοποιητική μεταφορά της οδηγίας στην ιταλική έννομη τάξη .

4 Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι το άρθρο 8, τρίτη και τέταρτη παράγραφος, του διατάγματος αυτού, το οποίο απαλλάσσει από την υποχρέωση κοινοποιήσεως τόσο τον παραγωγό όσο και τον εισαγωγέα, αντιβαίνει προς το άρθρο 8, παράγραφος 1, τέταρτη περίπτωση, της οδηγίας 67/548, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 79/831 ( στο εξής : οδηγία ), το οποίο προβλέπει την απαλλαγή αυτή μόνο για τον παραγωγό . Η επέκταση της απαλλαγής και στους εισαγωγείς καθιστά δυνατή την καταστρατήγηση του ορίου του ενός τόνου κατ' έτος και κατά παραγωγό το οποίο προβλέπει η οδηγία, διότι κατ' αυτό τον τρόπο κάθε αλλοδαπός παραγωγός μπορεί βάσει του άρθρου 8 του διατάγματος να απευθύνεται σε διάφορους εισαγωγείς, καθένας από τους οποίους μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα να διαθέτει στην αγορά κατ' έτος και κατ' ανώτατο όριο έναν τόνο της ίδιας ουσίας χωρίς κοινοποίηση .

5 Πρέπει να υπενθυμιστεί ότι η οδηγία 79/831 αποτελεί την έκτη τροποποίηση της οδηγίας 67/548 της 27ης Ιουνίου 1967 ( ΕΕ ειδ . έκδ . 13/001, σ . 34 ), με την οποία θεσπίστηκαν οι βασικοί κανόνες ταξινομήσεως, συσκευασίας και επισημάνσεως των επικινδύνων ουσιών και παρασκευασμάτων .

6 'Ενα από τα βασικά στοιχεία της οδηγίας είναι η υποχρέωση κοινοποιήσεως που υπέχει κάθε παραγωγός ή εισαγωγέας των ουσιών αυτών εντός της Κοινότητας, προκειμένου να ελέγχονται, σύμφωνα με την τρίτη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας αυτής, τα αποτελέσματά τους επί του ανθρώπου και του περιβάλλοντος . Προς το σκοπό αυτό τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας περιγράφουν λεπτομερώς τη διαδικασία κοινοποιήσεως . Κατά τις διατάξεις αυτές, κάθε ουσία κατά την έννοια της οδηγίας πρέπει κατά κανόνα να κοινοποιείται στις αρμόδιες αρχές από τον παραγωγό ή τον εισαγωγέα πριν αρχίσει να διατίθεται στην αγορά .

7 Το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας προβλέπει εξαιρέσεις από τον κανόνα αυτό, η δικαιολογία των οποίων έγκειται στο γεγονός ότι για τις συγκεκριμένες ουσίες ο μεν έλεγχος είναι δυνατός, οι δε κίνδυνοι περιορισμένοι, λόγω των περιορισμένων ποσοτήτων ή του επιστημονικού ή ερευνητικού σκοπού για τον οποίο οι ουσίες αυτές διατίθενται στην αγορά . Για το λόγο αυτό η τέταρτη περίπτωση της παραγράφου αυτής απαλλάσσει από την υποχρέωση κοινοποιήσεως τις "ουσίες τις διατιθέμενες στην αγορά σε ποσότητες κατώτερες του ενός τόνου κατ' έτος και κατά κατασκευαστή ...". Κατά το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο ε ), της οδηγίας, η εισαγωγή θεωρείται ως διάθεση στην αγορά κατά την έννοια της οδηγίας .

8 Η ιταλική κυβέρνηση δέχεται μεν ότι από τυπική άποψη η εθνική διάταξη δεν είναι σύμφωνη προς την οδηγία, υποστηρίζει όμως ότι η επέκταση στους εισαγωγείς έγινε ύστερα από δήλωση του Συμβουλίου που καταχωρίστηκε στα πρακτικά της συνόδου κατά την οποία εγκρίθηκε η οδηγία και η οποία αναφέρεται και στον παραγωγό και στον εισαγωγέα, με σκοπό να αποφευχθούν οι διακρίσεις μεταξύ τους .

9 Πρέπει να σημειωθεί σχετικά ότι μια ερμηνεία που στηρίζεται σε δήλωση του Συμβουλίου δεν μπορεί να καταλήγει σε διαφορετικό αποτέλεσμα από την ερμηνεία που προκύπτει από το ίδιο το γράμμα του άρθρου 8, παράγραφος 1, τέταρτη περίπτωση, της οδηγίας .

10 Ενόψει της διατάξεως αυτής, το άρθρο 8 του διατάγματος 927 αποτελεί επέκταση της εξαιρέσεως που προβλέπει η οδηγία, την οποία δεν ήθελε ο κοινοτικός νομοθέτης . Πράγματι, το άρθρο αυτό καθιστά δυνατή την εκ μέρους διαφόρων εισαγωγέων διάθεση στην αγορά ποσοτήτων κατωτέρων του ενός τόνου από ουσία που να προέρχεται από τον ίδιο παραγωγό . 'Ετσι καταστρατηγείται ο στόχος της οδηγίας να περιοριστεί σε μικρές ποσότητες και για συγκεκριμένους σκοπούς η διάθεση των νέων ουσιών στην αγορά χωρίς κοινοποίηση .

11 Η ιταλική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η διάταξη του εθνικού δικαίου επιβάλλει στον κοινοποιούντα την υποχρέωση να δηλώσει τις άλλες χώρες της Κοινότητας στην αγορά των οποίων προτίθεται να διαθέσει την ουσία, οπότε καθίσταται δυνατός ο έλεγχος και η αποφυγή του ενδεχομένου να χρησιμοποιήσει ένας παραγωγός διάφορους εισαγωγείς για να διαθέσει σε διάφορες φάσεις στην αγορά διάφορες ποσότητες της ίδιας ουσίας . Εξάλλου, στην περίπτωση της εισαγωγής ζητείται το όνομα του παραγωγού και επομένως ο εισαγωγέας θεωρείται ότι ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό του παραγωγού . Η εφαρμογή της εθνικής διατάξεως στην πράξη βρίσκεται συνεπώς σε πλήρη συμφωνία με τις απαιτήσεις της Επιτροπής .

12 Πρέπει να σημειωθεί ότι εδώ πρόκειται απλώς για διοικητική πρακτική και ότι κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου μια τέτοια πρακτική, την οποία η διοίκηση μπορεί να μεταβάλλει ως εκ της φύσεώς της κατά βούληση, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί ορθή εκπλήρωση της υποχρεώσεως που υπέχουν τα κράτη μέλη στα οποία απευθύνεται μια οδηγία κατά το άρθρο 189 της Συνθήκης ΕΟΚ .

13 Από τις παραπάνω σκέψεις προκύπτει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, απαλλάσσοντας τους εισαγωγείς, κατά παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 67/548 του Συμβουλίου, περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί ταξινομήσεως, συσκευασίας και επισημάνσεως των επικινδύνων ουσιών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 79/831 του Συμβουλίου, από την υποχρέωση κοινοποιήσεως που προβλέπει το άρθρο 6 της ίδιας οδηγίας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη .

Επί των δικαστικών εξόδων

14 Σύμφωνα με το άρθρο 69, παράγραφος 2, του κανονισμού διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα . Επειδή η Ιταλική Δημοκρατία ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα .

Για τους λόγους αυτούς

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

αποφασίζει :

1 ) Η Ιταλική Δημοκρατία, απαλλάσσοντας τους εισαγωγείς, κατά παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 67/548 του Συμβουλίου, περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί ταξινομήσεως, συσκευασίας και επισημάνσεως των επικινδύνων ουσιών, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 79/831 του Συμβουλίου, από την υποχρέωση κοινοποιήσεως που προβλέπει το άρθρο 6 της ίδιας οδηγίας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη .

2 ) Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα .