61983J0240

1 . Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διάθεση χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων — Οδηγία 75/439 — Περιορισμός της ελευθερίας του εμπορίου και του ελεύθερου ανταγωνισμού — Δεκτός — Προϋποθέσεις

( Οδηγία του Συμβουλίου 75/439 )

2 . Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διάθεση χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων — Οδηγία 75/439 — Εσωτερική νομοθεσία περί καύσεως — Συμβιβάζεται — Κριτήρια

( Οδηγία του Συμβουλίου 75/439 )

1 . Τα μέτρα που προβλέπει η οδηγία 75/439 , περί διαθέσεως χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , δεν μπορούν να παρεμβάλλουν εμπόδια στο ενδοκοινοτικό εμπόριο . Αν τα μέτρα αυτά , και ιδίως οι προηγούμενες χορηγήσεις αδειών , είναι ικανά να επιδράσουν περιοριστικά στην ελεύθερη άσκηση του εμπορίου και του ελεύθερου ανταγωνισμού , τότε τα μέτρα δεν πρέπει πάντως να εισάγουν διακρίσεις ούτε να υπερβαίνουν τους αναπόφευκτους περιορισμούς που δικαιολογούνται από την επιδίωξη του στόχου γενικού συμφέροντος που είναι η προστασία του περιβάλλοντος .

2 . H εσωτερική νομοθεσία , η οποία απαγορεύει την καύση χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , δεν είναι ασυμβίβαστη προς την οδηγία 75/439 , στο μέτρο που εναπόκειται στα κράτη μέλη να απαγορεύουν οιαδήποτε μορφή διαθέσεως χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , η οποία θα μπορούσε να βλάψει το περιβάλλον , εφόσον η καύση αυτή διενεργείται σε εγκαταστάσεις ειδικά προσαρμοσμένες από επιχειρήσεις κατόχους αδείας .

Στην υπόθεση 240/83

που έχει ως αντικείμενο αίτηση του Tribunal de grande instance της Creteil προς το Δικαστήριο , κατ’ εφαρμογή του άρθρου 177 της Συνθήκης EOK , με την οποία ζητείται στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του δικαστηρίου αυτού μεταξύ

Procureur de la Republique

και

Association de defense des bruleurs d’huiles usagees ( ADBHU )

η έκδοση προδικαστικής απόφασης ως προς την ερμηνεία και το κύρος της οδηγίας 75/439 του Συμβουλίου , της 16ης Ιουνίου 1975 , περί διαθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων ( EE ειδ . έκδ . 15/001 , σ . 77 ),

1 Με απόφαση της 23ης Μαρτίου 1983 , η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 24 Οκτωβρίου του ιδίου έτους , το Tribunal de grande instance της Creteil υπέβαλε , δυνάμει του άρθρου 177 της Συνθήκης EOK , δύο προδικαστικά ερωτήματα ως προς την ερμηνεία και το κύρος της οδηγίας 75/439 του Συμβουλίου , της 16ης Ιουνίου 1975 , περί διαθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων ( EE ειδ . έκδ . 15/001 , σ . 77 ), προκειμένου να κριθεί κατά πόσο συμβιβάζονται προς την κοινοτική νομοθεσία το γαλλικό διάταγμα 79/981 , της 21ης Νοεμβρίου 1979 , περί ρυθμίσεως της ανακτήσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων ( επίσημη εφημερίδα της Γαλλικής Δημοκρατίας , της 23ης Νοεμβρίου 1979 , σ . 2900 ) και τα σχετικά διατάγματα περί εφαρμογής του , στο μέτρο που η γαλλική αυτή ρύθμιση περιλαμβάνει απαγόρευση χρησιμοποιήσεως των ορυκτελαίων αυτών ως καυσίμων .

2 Βάσει των γαλλικών αυτών διατάξεων , ο Procureur de la Republique ( Εισαγγελική Αρχή ) ζήτησε από το Tribunal de grande instance της Creteil τη διάλυση του σωματείου Association de defense des bruleurs d’huiles usagees ( στο εξής ADBHU ) με την αιτιολογία ότι ο σκοπός και το αντικείμενό του ήταν παράνομα . Πράγματι , το ADBHU είχε ως σκοπό την προάσπιση των συμφερόντων αυτών που κατασκευάζουν , εμπορεύονται και χρησιμοποιούν θερμάστρες και θερμογεννήτριες οι οποίες καίουν μαζούτ , καθώς και χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια , καύση η οποία απαγορεύεται από τη γαλλική κανονιστική ρύθμιση .

3 Τα άρθρα 2 έως 4 της οδηγίας 75/439 ορίζουν ότι τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για την πραγματοποίηση της συλλογής και της αβλαβούς διαθέσεως , κατά προτίμηση με επαναχρησιμοποίηση , των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων . Το άρθρο 5 της οδηγίας ορίζει ότι « σε περίπτωση που οι στόχοι που καθορίζονται στα άρθρα 2 , 3 και 4 δεν δύνανται να επιτευχθούν αλλιώς , τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε μία ή περισσότερες επιχειρήσεις να πραγματοποιήσουν τη συλλογή των προϊόντων που δίδονται σ’ αυτές από τους κατόχους τους ή/και τη διάθεση αυτών κατά περίπτωση στη ζώνη που τους έχει παραχωρηθεί από τις αρμόδιες αρχές » . Επιπλέον το άρθρο 6 , παράγραφος 1 , της οδηγίας ορίζει ότι « κάθε επιχείρηση που διαθέτει τα χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια πρέπει να λάβει σχετική άδεια » . Εξάλλου τα άρθρα 13 και 14 προβλέπουν ότι σε αντιστάθμιση των υποχρεώσεων που επιβάλλει το άρθρο 5 της οδηγίας στις επιχειρήσεις συλλογής ή/και διαθέσεως είναι δυνατό να χορηγηθούν αποζημιώσεις οι οποίες χρηματοδοτούνται βάσει της αρχής « ο ρυπαίνων πληρώνει » και δεν υπερβαίνουν τα πράγματι διαπιστωθέντα ετήσια έξοδα .

4 Σε εφαρμογή της οδηγίας αυτής , η Γαλλική Κυβέρνηση εξέδωσε στις 21 Νοεμβρίου 1979 το διάταγμα 79/981 , περί ρυθμίσεως της ανακτήσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων και τις ταυθήμερες δύο προαναφερθείσες εκτελεστικές αποφάσεις . Δυνάμει των διατάξεων αυτών , το γαλλικό έδαφος διαχωρίστηκε σε ζώνες και θεσπίστηκε σύστημα για την έγκριση τόσο των επιχειρήσεων που συλλέγουν χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια , όσο και για τις επιχειρήσεις που είναι επιφορτισμένες με τη διάθεση των ορυκτελαίων αυτών . Κατά το άρθρο 3 του διατάγματος 79/981 , οι κάτοχοι χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων υποχρεούνται είτε να τα παραδίδουν στους συλλέκτες που έχουν λάβει σχετική άδεια σύμφωνα με το άρθρο 4 του ίδιου διατάγματος είτε να τα παραδίδουν απευθείας σε επιχείρηση διαθέσεως που έχει λάβει την άδεια που προβλέπεται στο άρθρο 8 του ιδίου διατάγματος είτε να τα διαθέτουν οι ίδιοι εφόσον είναι κάτοχοι της αδείας αυτής . Το άρθρο 6 του διατάγματος επιβάλλει στους συλλέκτες την υποχρέωση να πωλούν τα ορυκτέλαια που συλλέγουν στους κατόχους αδείας διαθέσεως . Το άρθρο 7 ορίζει ότι « οι μόνοι επιτρεπόμενοι τρόποι για τη διάθεση χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων ... είναι η ανακύκληση ή η αναγέννηση υπό παραδεκτές οικονομικές προϋποθέσεις ή αλλιώς η βιομηχανική χρήση ως καυσίμων » . Αποσαφηνίζοντας περισσότερο την τελευταία αυτή δυνατότητα , το άρθρο 2 , παράγραφος 2 , της εκτελεστικής αποφάσεως , περί των όρων διαθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , προβλέπει ότι η διάθεση με καύση γίνεται « σε εγκεκριμένες εγκαταστάσεις προς προστασία του περιβάλλοντος » .

5 Δεδομένου ότι η εν λόγω κανονιστική ρύθμιση θεσπίστηκε σε εφαρμογή της υπό κρίση οδηγίας 75/439 , το ADBHU ήγειρε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου το ζήτημα αν η οδηγία αυτή μπορεί να αποτελέσει νομικό έρεισμα για την απαγόρευση της καύσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων . Εξέφρασε εξάλλου αμφιβολίες ως προς το κύρος της οδηγίας ενόψει ορισμένων θεμελιωδών αρχών του κοινοτικού δικαίου .

6 Υπό τις συνθήκες αυτές το Tribunal de grande instance της Creteil ανέβαλε την έκδοση οριστικής αποφάσεως και υπέβαλε στο Δικαστήριο προδικαστικό ερώτημα ως προς την ερμηνεία και το κύρος της οδηγίας 75/439/EOK και ζήτησε από το Δικαστήριο να διευκρινίσει :

« — αν είναι σύμφωνη προς τις αρχές της ελευθερίας του εμπορίου , της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων , του ελεύθερου ανταγωνισμού , που έχουν θεσπιστεί από τη Συνθήκη της Ρώμης , λαμβάνοντας υπόψη ότι τα άρθρα της εν λόγω οδηγίας ( 5 και 6 ) παρέχουν την εξουσία στις διοικητικές αρχές των κρατών να ορίζουν τις ζώνες που θα παραχωρηθούν σε μία ή περισσότερες επιχειρήσεις εγκρινόμενες από τις εν λόγω διοικητικές αρχές και επιφορτισμένες με τη συλλογή και τη διάθεση των λυμάτων ( κατά τα άρθρα 13 και 14 ) επιτρέπουν τη χορήγηση αποζημιώσεων·

—αν , εξάλλου , η οδηγία αυτή συνιστά νομικό έρεισμα που να δικαιολογεί την απαγόρευση της καύσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων » .

Ως προς το κύρος της οδηγίας

7 H διατύπωση του πρώτου προδικαστικού ερωτήματος θέτει υπό αμφισβήτηση το κύρος της οδηγίας στο σύνολό της , αλλά , για λόγους που αφορούν ειδικότερα τις διατάξεις οι οποίες προβλέπουν την ενδεχόμενη παραχώρηση αποκλειστικής γεωγραφικής ζώνης σε επιχειρήσεις συλλογής χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , τίθενται υπό αμφισβήτηση η υποχρέωση για προηγούμενη έγκριση των επιχειρήσεων που είναι επιφορτισμένες με τη διάθεση και η δυνατότητα χορηγήσεως αποζημιώσεων στις επιχειρήσεις συλλογής και διαθέσεως χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων .

8 Υπό τις συνθήκες αυτές ενδείκνυται να εξεταστούν αφενός μεν οι διατάξεις της οδηγίας που αφορούν το σύστημα διαχωρισμού σε ζώνες ( άρθρο 5 ) και της προηγούμενης σχετικής άδειας για τις επιχειρήσεις διαθέσεως ( άρθρο 6 ), αφετέρου δε το σύστημα χορηγήσεως αποζημιώσεων ( άρθρα 13 και 14 ).

´Οσον αφορά τα άρθρα 5 και 6 της οδηγίας

9 Το εθνικό δικαστήριο υποβάλλει το ερώτημα κατά πόσο το σύστημα των εν λόγω αδειών συμβιβάζεται με τις αρχές της ελευθερίας του εμπορίου , της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και του ελεύθερου ανταγωνισμού , χωρίς άλλες διευκρινίσεις . Ως προς το σημείο αυτό πρέπει να υπομνηστεί ότι οι αρχές της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και του ελεύθερου ανταγωνισμού , καθώς και η ελεύθερη άσκηση του εμπορίου ως θεμελιώδους δικαιώματος , αποτελούν γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου των οποίων την τήρηση εξασφαλίζει το Δικαστήριο . Ενδείκνυται επομένως οι προαναφερθείσες διατάξεις της οδηγίας να εξεταστούν υπό το φως των αρχών αυτών .

10 Όσον αφορά το ζήτημα κατά πόσο το σύστημα χορηγήσεως αδειών κατά γεωγραφικές ζώνες για τη συλλογή χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων συμβιβάζεται με την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων , η Επιτροπή και το Συμβούλιο , καθώς και η Ιταλική Κυβέρνηση , τονίζουν στις παρατηρήσεις τους καταρχάς ότι το άρθρο 5 της οδηγίας δεν επιτρέπει το διαχωρισμό σε ζώνες παρά μόνο κατ’ εξαίρεση , συγκεκριμένα σε περιπτώσεις που κανένα άλλο σύστημα , λιγότερο δεσμευτικό , δεν φαίνεται ότι μπορεί να έχει εφαρμογή . Στη συνέχεια υποστηρίζουν ότι η οδηγία στο σύνολό της δεν παρεμποδίζει να κυκλοφορούν ελεύθερα τα χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια , σύμφωνα με τη Συνθήκη .

11 Το Συμβούλιο και η Επιτροπή , ενώ παραδέχονται ότι ένα σύστημα παραχωρήσεως αδείας συνεπάγεται καταρχήν περιορισμό της ελεύθερης άσκησης του εμπορίου , υποστηρίζουν ότι το μέτρο που αναφέρεται στο άρθρο 6 της οδηγίας αποβλέπει σε στόχο γενικού συμφέροντος για να εξασφαλιστεί η διάθεση των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων κατά τρόπο που να μη προκαλείται μόλυνση του περιβάλλοντος .

12 Πρώτον , παρατηρείται ότι η αρχή της ελευθερίας του εμπορίου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά τρόπο απόλυτο , αλλά υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς που δικαιολογούνται από τους στόχους γενικού συμφέροντος τους οποίους επιδιώκει η Κοινότητα , εφόσον δεν προσβάλλεται το ουσιαστικό περιεχόμενό τους .

13 Από κανένα στοιχείο δεν συνάγεται ότι η οδηγία έχει υπερβεί τα όρια αυτά . H οδηγία αυτή εντάσσεται πράγματι στο πλαίσιο της προστασίας του περιβάλλοντος , που είναι ένας από τους ουσιώδεις στόχους της Κοινότητας . Ειδικότερα , από την τρίτη και την έβδομη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας προκύπτει ότι οποιαδήποτε ρύθμιση σχετική με τη διάθεση των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων πρέπει να έχει ως στόχο την προστασία του περιβάλλοντος από τα επιβλαβή αποτελέσματα τα οποία προκαλούνται από την απόρριψη , την εναπόθεση ή την επεξεργασία των εν λόγω ορυκτελαίων . Από το σύνολο επίσης των διατάξεών της προκύπτει ότι η οδηγία μεριμνά να εξασφαλιστεί η τήρηση των αρχών της αναλογικότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων στις περιπτώσεις που καθίστανται αναγκαίοι ορισμένοι περιορισμοί . Ειδικότερα , με το άρθρο 5 η οδηγία επιτρέπει να θεσπιστεί σύστημα διαχωρισμού σε ζώνες « σε περίπτωση που οι στόχοι που καθορίζονται στα άρθρα 2 , 3 και 4 δεν δύνανται να επιτευχθούν αλλιώς » .

14 Δεύτερον , όσον αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων , τονίζεται ότι οι διατάξεις της οδηγίας πρέπει να ερμηνεύονται υπό το φως της έβδομης αιτιολογικής της σκέψης η οποία προβλέπει ότι το σύστημα επεξεργασίας χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων δεν πρέπει να παρεμβάλλει εμπόδια στις ενδοκοινοτικές συναλλαγές . Όπως έχει ήδη κρίνει το Δικαστήριο με την απόφασή του της 10ης Μαρτίου 1983 ( Inter-Huiles , 172/82 , Συλλογή , σ . 555 ) επ’ ευκαιρία του ίδιου αυτού συστήματος διαχωρισμού σε ζώνες , ένα τέτοιο αποκλειστικό δικαίωμα δεν μπορεί να έχει ως αναγκαία συνέπεια να επιτρέπεται στις κυβερνήσεις των κρατών μελών να παρεμβάλλουν εμπόδια στις εξαγωγές . Πράγματι , μια τέτοια στεγανοποίηση των αγορών δεν προβλέπεται στην οδηγία του Συμβουλίου και αντίκειται στους στόχους που καθορίζονται στην οδηγία αυτή .

15 Από τα προεκτεθέντα συνάγεται ότι τα μέτρα που προβλέπει η οδηγία δεν μπορούν να παρεμβάλλουν εμπόδια στο ενδοκοινοτικό εμπόριο και ότι αν τα μέτρα αυτά , και ιδίως οι προηγούμενες χορηγήσεις αδειών , είναι ικανά να επιδράσουν περιοριστικά στην ελεύθερη άσκηση του εμπορίου και του ελεύθερου ανταγωνισμού , τότε τα μέτρα δεν πρέπει πάντως να εισάγουν διακρίσεις ούτε να υπερβαίνουν τους αναπόφευκτους περιορισμούς που δικαιολογούνται από την επιδίωξη του στόχου γενικού συμφέ ροντος που είναι η προστασία του περιβάλλοντος . Υπό τις συνθήκες αυτές , οι διατάξεις των άρθρων 5 και 6 δεν μπορούν να θεωρηθούν ασυμβίβαστες προς τις προαναφερθείσες θεμελιώδεις αρχές του κοινοτικού δικαίου .

´Οσον αφορά τα άρθρα 13 και 14 της οδηγίας

16 Τα εν λόγω άρθρα προβλέπουν τη δυνατότητα οι επιχειρήσεις συλλογής ή/και διαθέσεως χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων να αποζημιώνονται για τις παρεχόμενες υπηρεσίες .

17 Από τη διάταξη παραπομπής προκύπτει ότι το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο οι αποζημιώσεις αυτές συμβιβάζονται με τις επιταγές του ελεύθερου ανταγωνισμού και ιδίως με τα άρθρα 92 έως 94 της Συνθήκης , τα οποία απαγορεύουν τις κρατικές ενισχύσεις εκ μέρους των κρατών μελών .

18 Επί του σημείου αυτού η Επιτροπή και το Συμβούλιο ορθώς υποστηρίζουν στις παρατηρήσεις τους ότι εν προκειμένω δεν πρόκειται για ενισχύσεις υπό την έννοια των άρθρων 92 και επομένων της Συνθήκης EOK , αλλά για τίμημα που αποτελεί το αντάλλαγμα για υπηρεσίες που παρέχουν οι επιχειρήσεις συλλογής ή διάθεσης .

19 Πρέπει εξάλλου να τονιστεί ότι κατά τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 13 της οδηγίας , « οι ως άνω αποζημιώσεις δεν πρέπει να δημιουργούν σημαντικές διαταραχές στον ανταγωνισμό ούτε να δημιουργούν τεχνητές διακινήσεις ανταλλαγής των προϊόντων » .

20 Συνεπώς δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι τα άρθρα 13 και 14 της οδηγίας αντιβαίνουν στην αρχή του ελεύθερου ανταγωνισμού .

21 Υπό τις συνθήκες αυτές , στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα προσήκει η απάντηση ότι από την εξέταση των άρθρων 5 , 6 , 13 και 14 της οδηγίας 75/439 του Συμβουλίου , της 16ης Ιουνίου 1975 , δεν προέκυψε κανένα στοιχείο ικανό να επηρεάσει το κύρος τους .

Επί της ερμηνείας της οδηγίας

22 Από τη διάταξη παραπομπής και από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει ότι η γαλλική κανονιστική ρύθμιση επιτρέπει την καύση των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων μόνο σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις , απαγορεύοντας έτσι οιαδήποτε άλλη μορφή καύσεως .

23 Με το δεύτερο σκέλος του προδικαστικού ερωτήματος το παραπέμπον δικαστήριο ερωτά αν η οδηγία 75/439 , σε εφαρμογή της οποίας θεσπίστηκε η γαλλική κανονιστική ρύθμιση , δικαιολογεί την απαγόρευση καύσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων .

24 H Γερμανική , Γαλλική και Ιταλική Κυβέρνηση , καθώς και η Επιτροπή προτείνουν καταφατική απάντηση επί του σημείου αυτού . Υποστηρίζουν ότι η ανεξέλεγκτη καύση χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων αποτελεί σημαντικό παράγοντα ρυπάνσεως του αέρα και ότι , κατά συνέπεια , η απαγόρευση καύσεως σε εγκαταστάσεις που δεν είναι σε θέση να παρέχουν επαρκείς εγγυήσεις είναι σύμφωνη προς τους στόχους της οδηγίας 75/439 . H Ιταλική Κυβέρνηση προσθέτει ότι η καύση χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων ως μέσο για τη διάθεσή τους πρέπει να ρυθμίζεται και να ελέγχεται όσον αφορά τα άτομα στα οποία επιτρέπεται να την ενεργούν .

25 Όπως έχει ήδη τονιστεί , ο κύριος στόχος της οδηγίας είναι η αβλαβής για το περιβάλλον διάθεση των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , το στόχο δε αυτόν επιβάλλει το άρθρο 2 ως υποχρέωση στα κράτη μέλη .

26 H οδηγία προβλέπει ιδίως στο άρθρο 3 ότι « τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να πραγματοποιηθεί , στο μέτρο του δυνατού , η διάθεση των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων με επαναχρησιμοποίηση ( αναγέννηση ή καύση ) για άλλους σκοπούς εκτός από την καταστροφή » και στο άρθρο 4 ότι « τα κράτη μέλη απαγορεύουν κάθε απόρριψη , εναπόθεση ή επεξεργασία των εν λόγω ορυκτελαίων κατά τρόπο που να προκαλεί επιβλαβή αποτελέσματα για τα ύδατα , το έδαφος και τον αέρα » .

27 Προκειμένου να διασφαλιστεί η τήρηση των μέτρων αυτών , το άρθρο 6 της οδηγίας ορίζει ότι κάθε επιχείρηση που διαθέτει τα χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια πρέπει να λάβει άδεια την οποία χορηγεί η αρμόδια εθνική αρχή μετά από εξέταση των εγκαταστάσεων , αν τούτο είναι αναγκαίο , και η οποία αποβλέπει στην επιβολή των όρων που απαιτούνται από τους κανόνες της τεχνικής .

28 Πέρα από τον προληπτικό αυτό έλεγχο , τα άρθρα 11 και 12 της οδηγίας προβλέπουν μέτρα εκ των υστέρων ελέγχου τα οποία απαιτούν , αφενός μεν την παροχή πληροφοριών από τις επιχειρήσεις περί της διαθέσεως και εναποθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων και των καταλοίπων τους , αφετέρου δε τον περιοδικό έλεγχο των επιχειρήσεων αυτών , ιδίως ως προς τη συμμόρφωσή τους προς την τήρηση των όρων που απαιτούνται για τη χορήγηση της αδείας .

29 Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η οδηγία επιβάλλει στα κράτη μέλη να απαγορεύουν οιαδήποτε μορφή διαθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων η οποία θα είχε επιβλαβή αποτελέσματα για το περιβάλλον . Προς το σκοπό αυτό η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να θεσπίσουν σύστημα προηγούμενης χορηγήσεως αδείας και αποτελεσματικού εκ των υστέρων ελέγχου .

30 Στο δεύτερο επομένως προδικαστικό ερώτημα προσήκει η απάντηση ότι η απαγόρευση καύσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , υπό συνθήκες άλλες πλην αυτών που επιτρέπονται στο πλαίσιο ρυθμίσεως παρόμοιας με τη γαλλική κανονιστική ρύθμιση , δεν είναι ασυμβίβαστη προς την οδηγία 75/439 .

Επί των δικαστικών εξόδων

31 Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Γερμανική , Γαλλική και Ιταλική Κυβέρνηση καθώς και η Επιτροπή και το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων , που κατέθεσαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο , δεν αποδίδονται . Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης το χαρακτήρα παρεμπίπτοντος , που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου , σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων .

Για τους λόγους αυτούς

TO ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

κρίνοντας επί των προδικαστικών ερωτημάτων που του υπέβαλε το Tribunal de grande instance της Creteil , με απόφαση της 23ης Μαρτίου 1983 , αποφαίνεται :

1 ) Από την εξέταση των άρθρων 5 , 6 , 13 και 14 της οδηγίας 75/439 του Συμβουλίου , της 16ης Ιουνίου 1975 , δεν προέκυψαν στοιχεία ικανά να επηρεάσουν το κύρος τους .

2 ) H απαγόρευση καύσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων , υπό συνθήκες άλλες πλην αυτών που επιτρέπονται στο πλαίσιο ρυθμίσεως παρόμοιας με τη γαλλική κανονιστική ρύθμιση , δεν είναι ασυμβίβαστη προς την οδηγία 75/439 .