61982J0050

1 . Αλιεία — Διατήρηση τών θαλασσίων πόρων — Συμφωνία αλιείας ΕΟΚ_Ισπανίας , τής 15ης Απριλίου 1980 — Αντικατέστησε τίς προηγούμενες διεθνείς συμφωνίες μεταξύ ορισμένων κρατών μελών καί τής Ισπανίας — Αποτελέσματα — Τό σύστημα πού θεσπίζει η συμφωνία ισχύει έναντι τών ισπανών αλιέων

( Συμφωνία ΕΟΚ_Ισπανίας τής 15ης Απριλίου 1980 , κανονισμός τού Συμβουλίου 1569/81 )

2 . Αλιεία — Διατήρηση τών θαλασσίων πόρων — Κοινοτική κανονιστική ρύθμιση πού εφαρμόζεται στά ισπανικά σκάφη , θεσπισθείσα πρό τής θέσεως , σέ ισχύ τής συμφωνίας ΕΟΚ_Ισπανίας — Αντικατέστησε τίς προηγούμενες διεθνείς συμφωνίες μεταξύ ορισμένων κρατών μελών καί τής Ισπανίας — Αποτελέσματα — Τό ενδιάμεσο κοινοτικό σύστημα ισχύει έναντι τών ισπανών αλιέων

( Κανονισμός τού Συμβουλίου 554/81 , συμφωνία ΕΟΚ_Ισπανίας τής 15ης Απριλίου 1980 )

3 . Αλιεία — Διατήρηση τών θαλασσίων πόρων — Κοινοτική κανονιστική ρύθμιση πού εφαρμόζεται στά ισπανικά σκάφη — Σύστημα αδειών — Διάκριση εις βάρος τών ισπανών αλιέων — Έλλειψη

( Κανονισμοί τού Συμβουλίου 554/81 καί 1569/81 )

1 . Δεδομένου οτι η συναφθείσα μεταξύ ΕΟΚ καί Ισπανίας συμφωνία αλιείας αντικατέστησε τίς μεταξύ Γαλλίας καί Ισπανίας προηγούμενες διεθνείς συμφωνίες , οι ισπανοί αλιείς δέν δύνανται νά τίς επικαλεσθούν κατά τής εφαρμογής τού συστήματος πού θεσπίζει η ανωτέρω συμφωνία .

2 . Δεδομένου οτι οι κανονισμοί τού Συμβουλίου θεσπίζουν , εν αναμονή τής θέσεως σέ ισχύ τής συμφωνίας ΕΟΚ— Ισπανίας ενδιάμεση ρύθμιση γιά μικρής διαρκείας περιόδους πού επιβάλλει ποσοστώσεις αλιευμάτων στούς ισπανούς αλιείς , ισχύουν έναντι αυτών καί δέν δύνανται νά θεωρηθούν ανίσχυροι , βάσει προηγουμένων διεθνών συμφωνιών πού συνομολόγησαν η Γαλλία καί η Ισπανία .

3 . Δέν δύναται νά χαρακτηρισθεί ως δημιουργούσα διακρίσεις η κατάσταση εκείνη κατά τήν οποία τόσο οι ισπανοί αλιείς , οσο καί οι αλιείς τών κρατών μελών , υπόκεινται σέ ενα σύστημα ποσοστώσεων τών αλιευμάτων , ο έλεγχος ομως τών αλιεύσεων γίνεται κατά διαφορετικό τρόπο . Πράγματι , ο έλεγχος μέσω τής εφαρμογής ενός συστήματος χορηγήσεως αδειών , οπως προβλέπεται από τούς κανονισμούς 554/81 καί 1569/81 , έχει ως σκοπό νά εξασφαλίσει τήν τήρηση τών ποσοστώσεων αλιευμάτων πού παραχωρούνται στά αλιευτικά σκάφη τών τρίτων χωρών , δεδομένου οτι τά σκάφη αυτά , τά οποία συνήθως επιστρέφουν στούς λιμένες καταγωγής τους γιά τήν εκφόρτωση τών αλιευμάτων τους , δέν δύνανται νά υποστούν έλεγχο στούς γειτονικούς λιμένες .

Στίς συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 50 ως 58/82 ,

πού έχουν ως αντικείμενο αιτήσεις πού υπέβαλε τό Tribunal de grande instance τής Bayonne , πρός τό Δικαστήριο , κατ’ εφαρμογή τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , στό πλαίσιο τών ενώπιον τού αιτούντος δικαστηρίου εκκρεμουσών διαφορών μεταξύ

ADMINISTRATEUR DES AFFAIRES MARITIMES , BAYONNE , ΚΑΙ PROCUREUR DE LA REPUBLIQUE

καί

JOSE DORCA MARINA , κατοίκου Pasajes de San Pedro , Ισπανία , ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ,

μέ τίς οποίες ζητείται η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως πρός τό κύρος κανονισμών τού Συμβουλίου περί ορισμένων ενδιαμέσων μέτρων διατηρήσεως καί διαχειρίσεως τών αλιευτικών πόρων , τά οποία εφαρμόζονται σέ σκάφη υπό ισπανική σημαία ,

1 Μέ αποφάσεις τής 17ης Σεπτεμβρίου , 22ας Οκτωβρίου καί 5ης Νοεμβρίου 1981 , πού περιήλθαν στό Δικαστήριο στίς 11 Φεβρουαρίου 1982 , τό Tribunal de grande instance τής Bayonne , υπέβαλε , δυνάμει τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , προδικαστικό ερώτημα περί τού άν ειναι έγκυροι , εν όψει προγενεστέρων διεθνών συμφωνιών καί , σέ περίπτωση καταφατικής απαντήσεως , άν ισχύουν έναντι τών ισπανών υπηκόων οι κοινοτικοί κανονισμοί , περί ορισμένων ενδιαμέσων μέτρων διατηρήσεως καί διαχειρίσεως τών αλιευτικών πόρων , τά οποία εφαρμόζονται σέ σκάφη υπό ισπανική σημαία κατά τό μέρος πού οι εν λόγω κανονισμοί εξαρτούν από ορισμένους ορους τήν άσκηση αλιείας από τούς ισπανούς υπηκόους , εντός τής οικονομικής ζώνης , πού καθιέρωσε τό διάταγμα 77-130 τής 11ης Φεβρουαρίου 1977 . ( Επίσημη Εφημερίδα τής Γαλλικής Δημοκρατίας , τής 12ης Φεβρουαρίου 1977 , σ . 864 ).

2 Τό ερώτημα αυτό ανέκυψε στό πλαίσιο ποινικών διώξεων κατά ορισμένων κυβερνητών αλιευτικών σκαφών νηολογημένων στήν Ισπανία , κατηγορουμένων οτι κατελήφθησαν αλιεύοντες εντός τής γαλλικής οικονομικής ζώνης άνευ αδείας κατά παράβαση τών ορων τής αδείας τους ή ακόμη εκτός τής ζώνης γιά τήν οποία ειχε εκδοθεί η άδειά τους .

3 Ο κατηγορούμενος στήν κυρία δίκη στήν υπόθεση 50/82 συνελήφθη αλιεύων εντός τής μεταξύ 12 καί 200 ναυτικών μιλίων από τών γραμμών βάσεως ζώνης , στίς 28 Μαρτίου 1981 . Οι πράξεις πού προσάπτονται στούς άλλους κατηγορουμένους , οι οποίοι συνελήφθησαν αλιεύοντες εντός τής ιδίας ζώνης , τοποθετούνται μεταξύ 28ης Ιουλίου καί 21ης Σεπτεμβρίου 1981 .

4 Η υποχρέωση κατοχής αδείας γιά τούς ισπανούς υπηκόους προέκυπτε από ορισμένους κοινοτικούς κανονισμούς συγκεκριμένως δέ , οσον αφορά τήν υπόθεση 50/82 , από τόν κανονισμό 554/81 τού Συμβουλίου , τής 27ης Φεβρουαρίου 1981 , περί καθορισμού ορισμένων ενδιαμέσων μέτρων διατηρήσεως καί διαχειρίσεως τών αλιευτικών πόρων , τά οποία εφαρμόζονται σέ σκάφη υπό ισπανική σημαία ( ΕΕ L 57 , σ . 1 ) καί , οσον αφορά τίς άλλες υποθέσεις , από τόν κανονισμό 1569/81 τού Συμβουλίου , τής 1ης Ιουνίου 1981 , περί καθορισμού , γιά τό 1981 , ορισμένων μέτρων διαχειρίσεως καί διατηρήσεως τών αλιευτικών πόρων πού εφαρμόζονται σέ σκάφη υπό ισπανική σημαία ( ΕΕ L 154 , σ . 1 ).

5 Σέ ολες τίς υποθέσεις οι κατηγορούμενοι στήν κυρία δίκη υπεστήριξαν οτι οι επίδικοι κοινοτικοί κανονισμοί ειναι ανίσχυροι ή τουλάχιστον δέν εφαρμόζονται σ’ αυτούς ως ασυμβίβαστοι πρός τά δικαιώματα πού θά ηδύναντο νά επικαλεσθούν δυνάμει προηγουμένων διεθνών συμφωνιών πού συνομολόγησαν η Γαλλία καί η Ισπανία . Πρός τόν σκοπό αυτό εβασίσθησαν ιδίως στήν σύμβαση τής Γενεύης , τής 29ης Απριλίου 1958 , περί αλιείας καί διατηρήσεως τών βιολογικών πόρων τής ανοικτής θαλάσσης ( Συλλογή συνθηκών τών Ηνωμένων Εθνών 559 , Νο 8164 ), καί τήν σύμβαση τού Λονδίνου περί αλιείας , τής 9ης Μαρ τίου 1964 ( Συλλογή συνθηκών τών Ηνωμένων Εθνών , 581 , No 8432 ), η οποία αναγνωρίζοντας δικαιώματα αλιείας εντός τής ζώνης μεταξύ 6 καί 12 μιλίων , έχει τήν έννοια οτι τό ίδιο καθεστώς ισχύει , μετά τήν επέκταση τών ζωνών αλιείας , μέχρι τά 200 μίλια .

6 Πρέπει νά σημειωθεί οτι ο κανονισμός 1569/81 εθεσπίσθη μετά τήν έναρξη τής ισχύος , κατά τήν 22α Μα ΐου 1981 , τής συμφωνίας αλιείας μεταξύ τής Ευρωπαϊκής Κοινότητος καί τής κυβερνήσεως τής Ισπανίας , τής 15ης Απριλίου 1980 ( JO L 262 , σ . 1 ) καί βάσει αυτής . Δεδομένου οτι η συμφωνία αυτή αντικατέστησε τίς μεταξύ Γαλλίας καί Ισπανίας προηγούμενες διεθνείς συμφωνίες , οι ισπανοί αλιείς δέν δύνανται νά τίς επικαλεσθούν κατά τής εφαρμογής τού συστήματος πού θεσπίζει η ανωτέρω συμφωνία .

7 Ο κανονισμός 554/81 αποτελεί μέρος μιάς σειράς κανονισμών τού Συμβουλίου , οι οποίοι , εν αναμονή τής θέσεως σέ ισχύ τής συμφωνίας , εθέσπισαν ενδιάμεσες ρυθμίσεις γιά μικρής διαρκείας περιόδους , πού επέβαλαν ποσοστώσεις αλιευμάτων στούς ισπανούς αλιείς . Τό Δικαστήριο εδέχθη ήδη , κυρίως μέ τήν απόφαση τής 8ης Δεκεμβρίου 1981 ( Crujeiras Tome καί Yurrita ), 180/80 καί 266/80 , Συλλογή σ . 2997 ), οτι οι κανονισμοί αυτοί ισχύουν έναντι τών ισπανών υπηκόων , οι οποίοι δέν δύνανται νά επικαλεσθούν τό ανίσχυρο τών ανωτέρω κανονισμών , βάσει προηγουμένων διεθνών συμφωνιών πού συνομολόγησαν η Γαλλία καί η Ισπανία .

8 Επομένως , από τήν εξέταση τού υποβληθέντος ερωτήματος δέν προκύπτει κανένα στοιχείο ικανό νά επηρεάσει τό κύρος τών κανονισμών 554/81 καί 1569/81 . Οι διατάξεις τών κανονισμών αυτών ισχύουν έναντι τών ισπανών υπηκόων .

9 Κατά τήν ενώπιον τού Δικαστηρίου διαδικασία , οι κατηγορούμενοι στήν κυρία δίκη προέβαλαν περαιτέρω δύο άλλα επιχειρήματα γιά νά θεμελιώσουν τό ανίσχυρο τών δύο κανονισμών .

10 Υπεστήριξαν , πρώτον , οτι οι διατάξεις τών εν λόγω κανονισμών , επειδή επιβάλλουν στούς ισπανούς αλιείς τήν υποχρέωση κατοχής αδείας αλιείας , ενώ δέν προβλέπουν τήν ίδια υποχρέωση γιά τίς δραστηριότητες τών αλιέων τών άλλων κρατών μελών , αντιβαίνουν στίς αρχές απαγορεύσεως τών διακρίσεων πού διατυπώνουν οι διάφορες συμβάσεις περί προστασίας τών δικαιωμάτων τού ανθρώπου καί ιδίως τό άρθρο 14 τής Ευρωπαϊκής Συμβάσεως γιά τήν προστασία τών δικαιωμάτων τού ανθρώπου καί τών θεμελιωδών ελευθεριών .

11 Ακόμη καί άν υποτεθεί οτι οι διατάξεις , οι οποίες εξασφαλίζουν τήν άνευ διακρίσεων άσκηση τών δικαιωμάτων καί ελευθεριών πού αναγνωρίζει η σύμβαση στήν οποία περιέχονται , έχουν εφαρμογή επί τών οικονομικής φύσεως δραστηριοτήτων οπως ειναι η αλιεία , δέν δύναται νά χαρακτηρισθεί ως δημιουργούσα διακρίσεις η κατάσταση εκείνη κατά τήν οποία τόσο οι ισπανοί αλιείς , οσο καί οι αλιείς τών κρατών μελών , υπόκεινται σέ ενα σύστημα ποσοστώσεων τών αλιευμάτων , ο έλεγχος ομως τών αλιεύσεων γίνεται κατά διαφορετικό τρόπο . Πράγματι , ο έλεγχος μέσω τής εφαρμογής ενός συστήματος χορηγήσεως αδειών έχει ως σκοπό νά εξασφαλίσει τήν τήρηση τών ποσοστώσεων αλιευμάτων πού παραχωρούνται στά αλιευτικά σκάφη τών τρίτων χωρών , δεδομένου οτι τά σκάφη αυτά , τά οποία συνήθως επιστρέφουν στούς λιμένες καταγωγής τους γιά τήν εκφόρτωση τών αλιευμάτων τους , δέν δύνανται νά υποστούν έλεγχο στούς γειτονικούς παράκτιους λιμένες .

12 Οι κατηγορούμενοι στήν κυρία δίκη υποστηρίζουν περαιτέρω , οτι τό άρθρο 13 τού κανονισμού 1569/81 , πού προβλέπει τήν ανάκληση τής αδείας αλιείας καί τήν αναστολή τής χορηγήσεως νέων αδειών ως κυρώσεις , τίς οποίες δύναται νά επιβάλλει η Επιτροπή σέ περίπτωση μή τηρήσεως τής περί αλιείας κοινοτικής κανονιστικής ρυθμίσεως , ειναι ανίσχυρο . Η διάταξη αυτή παραβιάζει τό δικαίωμα τής υπερασπίσεως , διότι δέν προβλέπει δικαίωμα τού οικείου αλιέως νά εκφράσει τήν άποψή του πρίν τού επιβληθεί κάποια κύρωση· οι δέ προβλεπόμενες κυρώσεις ειναι δυσανάλογες , δεδομένου κυρίως οτι δύνανται νά επεκταθούν σέ ολα τά σκάφη τού εφοπλιστού τού σκάφους πού διέπραξε τήν παράβαση .

13 Τά επιχειρήματα αυτά , πάντως , αφορούν τό κύρος τού κανονισμού 1569/81 εν σχέσει πρός τίς αναγνωριζόμενες από τήν κοινοτική έννομη τάξη ανώτερες αρχές τού δικαίου , ζήτημα τό οποίο εκφεύγει τού πλαισίου τού υποβληθέντος στό Δικαστήριο προδικαστικού ερωτήματος .

Επί τών δικαστικών εξόδων

14 Τά έξοδα στά οποία υπεβλήθησαν η γαλλική κυβέρνηση καθώς καί τό Συμβούλιο καί η Επιτροπή τών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων πού κατέθεσαν παρατηρήσεις στό Δικαστήριο , δέν αποδίδονται . Δεδομένου οτι η παρούσα διαδικασία έχει ως πρός τούς διαδίκους τής κυρίας δίκης τό χαρακτήρα παρεμπίπτοντος πού ανέκυψε ενώπιον τού εθνικού δικαστηρίου , σ’ αυτό εναπόκειται νά αποφασίσει γιά τά δικαστικά έξοδα .

Διά ταύτα

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( πρώτο τμήμα )

κρίνοντας επί τού ερωτήματος πού τού υπέβαλε , μέ αποφάσεις τής 17ης Σεπτεμβρίου , 22ας Οκτωβρίου καί 5ης Νοεμβρίου 1981 , τό Tribunal de grande instance τής Bayonne , αποφαίνεται :

Από τήν εξέταση τού υποβληθέντος ερωτήματος δέν προέκυψε κανένα στοιχείο ικανό νά επηρεάσει τό κύρος τών κανονισμών τού Συμβουλίου 554/81 , τής 27ης Φεβρουαρίου 1981 ( ΕΕ L 57 , σ . 1 ) καί 1569/81 , τής 1ης Ιουνίου 1981 ( ΕΕ L 154 , σ . 1 ). Οι διατάξεις τών εν λόγω κανονισμών ισχύουν έναντι τών ισπανών υπηκόων .