61981J0028

1 . Κράτη μέλη — Υποχρεώσεις — Εκτέλεση τών οδηγιών — Παράβαση — Δικαιολογία — Ανεπίτρεπτο

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 169 )

2 . Προσφυγή λόγω παραβάσεως — Αρμοδιότης τού Δικαστηρίου — Όρια — Παράταση τής προθεσμίας πού τάσσεται μέ τήν αιτιολογημένη γνώμη — Αρμοδιότης τής Επιτροπής

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 169 )

1 . Ένα Κράτος μέλος δέν δύναται νά επικαλεσθεί διατάξεις , τήν ακολουθουμένη πρακτική ή καταστάσεις τής εσωτερικής εννόμου τάξεώς του γιά νά δικαιολογήσει τήν μή τήρηση τών υποχρεώσεων πού απορρέουν από τίς κοινοτικές οδηγίες .

2 . Οι αρμοδιότητες τού Δικαστηρίου στό πλαίσιο τού άρθρου 169 τής συνθήκης δέν περιλαμβάνουν , υπό τήν επιφύλαξη τού ελέγχου τής νομιμότητος τής αιτιολογημένης γνώμης , τήν εξουσία υποκαταστάσεως τής προθεσμίας πού τάσσει μέ τήν εν λόγω γνώμη η Επιτροπή , δυνάμει τού ιδίου άρθρου 169 , μέ άλλη προθεσμία . Απόκειται στήν Επιτροπή , υπό τήν ιδία επιφύλαξη , νά κρίνει άν μία τέτοια αίτηση Κράτους μέλους πρέπει νά γίνει δεκτή .

Στήν υπόθεση 28/81 ,

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ , εκπροσωπουμένη από τόν Gian Piero Alessi , μέλος τής νομικής υπηρεσίας της , μέ αντίκλητο στό Λουξεμβούργο τόν Oreste Montalto , μέλος τής νομικής υπηρεσίας της , κτίριο Jean Monnet , Kirchberg ,

προσφεύγουσα ,

κατά

ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ , εκπροσωπουμένης από τόν Arnaldo Squillante , προϊστάμενο τής υπηρεσίας διπλωματικών διαφορών , συνθηκών καί νομοθετικών υποθέσεων , επικουρούμενο από τόν Guido Fienga , Avvocato dello Stato , μέ τόπο επιδόσεων στό Λουξεμβούργο τήν πρεσβεία τής Ιταλίας ,

καθ’ ης ,

πού έχει ως αντικείμενο νά αναγνωρισθεί οτι η Ιταλική Δημοκρατία , μή θεσπίζοντας εντός τής ταχθείσης προθεσμίας τίς αναγκαίες διατάξεις γιά τήν συμμόρφωσή της μέ τήν οδηγία 74/561 τού Συμβουλίου , τής 12ης Νοεμβρίου 1974 , περί προσβάσεως , στό επάγγελμα τού μεταφορέα εμπορευμάτων στόν τομέα τών εσωτερικών καί διεθνών οδικών μεταφορών ( ΕΕ ειδ . έκδ . Ν 308 , τόμ . 07/001 , σ . 231 ), παρέβη τίς υποχρεώσεις πού υπέχει εκ τής συνθήκης ΕΟΚ ,

1 Μέ δικόγραφο πού κατέθεσε στήν γραμματεία τού Δικαστηρίου στίς 18 Φεβρουαρίου 1981 , η Επιτροπή ήσκησε , δυνάμει τού άρθου 169 τής συνθήκης ΕΟΚ , προσφυγή ενώπιον τού Δικαστηρίου , μέ τήν οποία ζητεί νά αναγνωρισθεί οτι η Ιταλική Δημοκρατία , παραλείποντας νά θεσπίσει εντός τής ταχθείσης προθεσμίας τίς αναγκαίες διατάξεις γιά τήν συμμόρφωσή της μέ τήν οδηγία 74/561 τού Συμβουλίου , τής 12ης Νοεμβρίου 1974 , περί προσβάσεως στό επάγγελμα τού μεταφορέα εμπορευμάτων στόν τομέα τών εσωτερικών καί διεθνών οδικών μεταφορών ( ΕΕ ειδ . έκδ . Ν 308 , τόμ . 07/001 , σ . 231 ), παρέβη υποχρέωση πού υπέχει εκ τής συνθήκης ΕΟΚ .

2 Σύμφωνα μέ τό άρθρο 7 τής οδηγίας 74/561 τού Συμβουλίου , τά Κράτη μέλη ώφειλαν νά θέσουν σέ ισχύ τά αναγκαία μέτρα γιά τήν συμμόρφωσή τους μέ αυτή πρίν από τήν 1η Ιανουαρίου 1977 .

3 Η ιταλική κυβέρνηση δέν αμφισβητεί οτι δέν εξεπλήρωσε τήν υποχρέωση αυτή . Παρατηρεί οτι η εν λόγω οδηγία συμπεριελήφθη , πρός τόν σκοπό τής εφαρμογής της , σέ ενα νομοσχέδιο , τό οποίο επί τού παρόντος εξετάζεται από τήν Βουλή . Τό νομοσχέδιο αυτό κατετέθη μόλις στίς 12 Δεκεμβρίου 1980 , λόγω τού εμπεριστατωμένου ελέγχου , στόν οποίο προηγουμένως ειχε υποβληθεί από μέρους ολων τών ενδιαφερομένων διοικητικών αρχών . Η ιταλική κυβέρνηση δηλώνει οτι παρενέβη ήδη καί ζήτησε από τίς αρμόδιες αρχές τήν ταχεία έγκριση τού ανωτέρω νομοσχεδίου καί ελπίζει νά επιτύχει τήν έγκριση αυτή τό ταχύτερο δυνατό . Σύμφωνα μέ τήν ιταλική κυβέρνηση , από τίς σκέψεις αυτές συνάγεται οτι δύναται νά θωρηθεί οτι κατ’ ουσία εξέλιπε τό αντικείμενο τής διαφοράς , άρα οτι η προσφυγή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου .

4 Οι περιστάσεις αυτές δέν ειναι ικανές νά εξαλείψουν τήν παράβαση πού προσάπτεται στήν Ιταλική Δημοκρατία . Σύμφωνα μέ παγία νομολογία , ενα Κράτος μέλος δέν δύναται νά επικαλεσθεί διατάξεις , τήν ακολουθουμένη πρακτική ή καταστάσεις τής εσωτερικής εννόμου τάξεώς του γιά νά δικαιολογήσει τήν μή τήρηση τών υποχρεώσεων πού απορρέουν από τίς κοινοτικές οδηγίες .

5 Κατά τήν επ’ ακροατηρίου συζήτηση η ιταλική κυβέρνηση ζήτησε από τό Δικαστήριο νά τής χορηγήσει παράταση τής προθεσμίας πού τής ειχε τάξει η Επιτροπή δυνάμει τού άρθρου 169 τής συνθήκης γιά νά συμμορφωθεί μέ τίς υποχρεώσεις πού απορρέουν από τήν εν λόγω οδηγία .

6 Οι αρμοδιότητες τού Δικαστηρίου στό πλαίσιο τού άρθρου 169 τής συνθήκης δέν περιλαμβάνουν , υπό τήν επιφύλαξη τού ελέγχου τής νομιμότητος τής αιτιολογημένης γνώμης , τήν εξουσία υποκαταστάσεως τής προθεσμίας πού τάσσει μέ τήν εν λόγω γνώμη η Επιτροπή , δυνάμει τού ιδίου άρθου 169 , μέ άλλη προθεσμία . Απόκειται στήν Επιτροπή , υπό τήν ιδία επιφύλαξη , νά κρίνει άν μία τέτοια αίτηση Κράτους μέλους πρέπει νά γίνει δεκτή .

7 Πρέπει επομένως νά αναγνωρισθεί οτι η Ιταλική Δημοκρατία , μή θεσπίζοντας εντός τής ταχθείσης προθεσμίας τίς αναγκαίες διατάξεις γιά τήν συμμόρφωσή της μέ τήν οδηγία 74/561 τού Συμβουλίου , τής 12ης Νοεμβρίου 1974 , παρέβη υποχρέωση πού υπέχει εκ τής συνθήκης ΕΟΚ .

Επί τών δικαστικών εξόδων

8 Σύμφωνα μέ τό άρθρο 69 παράγραφος 2 τού κανονισμού διαδικασίας , ο ητηθείς διάδικος καταδικάζεται στά δικαστικά έξοδα .

9 Επειδή η καθ’ ης ηττήθη , πρέπει νά καταδικασθεί στά δικαστικά έξοδα .

Διά ταύτα

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

κρίνει καί αποφασίζει :

1 ) Η Ιταλική Δημοκρατία , μή θεσπίζοντας εντός τής ταχθείσης προθεσμίας τίς αναγκαίες διατάξεις γιά τήν συμμόρφωσή της μέ τήν οδηγία 74/561 τού Συμβουλίου , τής 12ης Νοεμβρίου 1974 , περί προσβάσεως στό επάγγελμα τού μεταφορέα εμπορευμάτων στόν τομέα τών εσωτερικών καί διεθνών οδικών μεταφορών ( ΕΕ ειδ . έκδ . Ν 308 , τόμ . 07/001 , σ . 231 ), παρέβη υποχρέωση πού υπέχει εκ τής συνθήκης ΕΟΚ .

2)Καταδικάζει τήν καθ’ ης στά δικαστικά έξοδα .