ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ (τρίτο τμήμα)

της 10ης Ιουλίου 1980 ( *1 )

Αντικείμενο της υποθέσεως:

Ερμηνεία των άρθρων 12 και επομένων και 85 και επομένων της Συνθήκης ΕΟΚ.

Διατακτικό της αποφάσεως:

Εναπόκειται στην έννομη τάξη κάθε κράτους μέλους να καθορίσει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες οι φορολογούμενοι δύνανται να αμφισβητήσουν το κύρος διατάξεων περί επιβολής φόρου, η οποία είναι παράνομη ως ασυμβίβαστη προς το κοινοτικό δίκαιο ή να απαιτήσουν την επιστροφή του φόρου* οι προϋποθέσεις αυτές δεν πρέπει να είναι λιγότερο ευνοϊκές από τις προβλεπόμενες για παρόμοια ένδικα βοηθήματα εσωτερικής φύσεως ούτε να καθιστούν πρακτικώς αδύνατη την άσκηση των δικαιωμάτων τα οποία παρέχει η κοινοτική έννομη τάξη.

Από άποψη κοινοτικού δικαίου, τίποτε δεν εμποδίζει τα εθνικά δικαστήρια να λαμβάνουν υπ' όψιν, σύμφωνα με το εθνικό τους δίκαιο, το γεγονός ότι φόροι αχρεωστήτως καταβληθέντες έχουν ενσωματωθεί στις τιμές της υπόχρεου για την καταβολή του φόρου επιχειρήσεως και έχουν μετακυλισθεί στους αγοραστές.

Η άσκηση ενδίκων βοηθημάτων αυτού του είδους δεν αντίκειται προς τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου τις σχετικές με την καθιέρωση συστήματος το οποίο εξασφαλίζει τη μη νόθευση του ανταγωνισμού εντός της κοινής αγοράς.

( *1 ) Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική.