(-1α)

Η συμφωνία του Παρισιού, που εγκρίθηκε τον Δεκέμβριο του 2015 δυνάμει της σύμβασης-πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (UNFCCC) (η «συμφωνία του Παρισιού»)  (1α) , τέθηκε σε ισχύ τον Νοέμβριο του 2016. Τα συμβαλλόμενα μέρη της συμφωνίας του Παρισιού συμφώνησαν να τηρήσουν την αύξηση της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας αρκετά χαμηλότερα από τους 2 oC σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, και να συνεχίσουν τις προσπάθειες για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας σε 1,5  oC. Με την έγκριση του συμφώνου της Γλασκόβης για το κλίμα στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (COP26) τον Νοέμβριο του 2021, τα συμβαλλόμενα μέρη αναγνώρισαν ότι ο περιορισμός της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη σε 1,5  oC πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα θα μείωνε σημαντικά τους κινδύνους και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και δεσμεύτηκαν να ενισχύσουν τους στόχους τους για το 2030 έως το τέλος του 2022 προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι τα συμβαλλόμενα μέρη βρίσκονται στον σωστό δρόμο για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε 1,5  oC.

(-1β)

Στο ψήφισμά του της 28ης Νοεμβρίου 2019 σχετικά με την κλιματική και περιβαλλοντική κατάσταση έκτακτης ανάγκης  (1β) , το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προέτρεψε την Επιτροπή να προβεί σε άμεσες και φιλόδοξες ενέργειες προκειμένου να περιοριστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη σε 1,5  oC. Το πόσο επείγει το να μην ξεφύγουμε από τον στόχο της συμφωνίας του Παρισιού για 1,5  oC έχει καταστεί ακόμη πιο σαφές εν συνεχεία των συμπερασμάτων της τελευταίας Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) όπως προκύπτουν από τις εκθέσεις της, της 8ης Οκτωβρίου 2018, με τίτλο «Global warming of 1,5  oC», της 7ης Αυγούστου 2021, με τίτλο «Climate Change 2021: The Physical Science Basis» και της 28ης Φεβρουαρίου 2022 με τίτλο «Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability». Η IPCC έχει δηλώσει, με πολύ μεγάλη βεβαιότητα, ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί απειλή για την ανθρώπινη ευημερία και την υγεία του πλανήτη, και ότι οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση σε μια συντονισμένη προληπτική παγκόσμια δράση για την προσαρμογή και τον μετριασμό θα γίνει αιτία να χάσουμε ένα μικρό και εξαιρετικά πρόσκαιρο παράθυρο ευκαιρίας για να εξασφαλίσουμε ένα βιώσιμο και ζωτικό μέλλον για όλους. Η IPCC έχει επίσης καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής θα είναι πολύ πιο καταστροφικές εάν αποτύχουμε να περιορίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη στους 1,5  oC και φτάσει τους 2 oC. Επιπλέον, η παγκόσμια θερμοκρασία θα φτάσει ή θα υπερβεί τον 1,5  oC νωρίτερα από ό,τι αναμενόταν προηγουμένως, δηλαδή κατά μέσο όρο εντός των επόμενων 20 ετών. Διαπίστωσε επίσης ότι, εάν δεν υπάρξει άμεση και φιλόδοξη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, δεν θα είναι πλέον δυνατός ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε σχεδόν 1,5  oC ή ακόμη και σε 2 oC. Επιπλέον, στο ψήφισμά του 48/13 της 8ης Οκτωβρίου 2021, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ αναγνώρισε το δικαίωμα σε ένα ασφαλές, καθαρό, υγιές και βιώσιμο περιβάλλον ως ανθρώπινο δικαίωμα.

(-1γ)

Στο ψήφισμά του της 21ης Οκτωβρίου 2021 σχετικά με τη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή που πραγματοποιήθηκε το 2021 στη Γλασκόβη του Ηνωμένου Βασιλείου (COP26)  (1γ) , το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφρασε τις ανησυχίες του για την αργή πρόοδο που επιτεύχθηκε στον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) όσον αφορά την αντιμετώπιση του προβλήματος των εκπομπών από τις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές και επανέλαβε, στο πλαίσιο αυτό, την ανάγκη ρύθμισης του τομέα στο πλαίσιο του συστήματος εμπορίας εκπομπών της ΕΕ (ΣΕΔΕ της ΕΕ), το οποίο θα μπορούσε επίσης να χρησιμεύσει ως πρότυπο για τις παράλληλες εργασίες, υποστηρίζοντας την υψηλότερη παγκόσμια φιλοδοξία σε διεθνές επίπεδο, μεταξύ άλλων στον ICAO. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε επιπλέον από την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την ενίσχυση του συστήματος αντιστάθμισης και μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα για τις διεθνείς αερομεταφορές (CORSIA) και να στηρίξουν την έγκριση από τον ICAO ενός μακροπρόθεσμου στόχου για τη μείωση των εκπομπών εντός του τομέα, διασφαλίζοντας παράλληλα τη νομοθετική αυτονομία της Ένωσης όσον αφορά την εφαρμογή της οδηγίας για το ΣΕΔΕ της ΕΕ·

(2)

Με την επιφύλαξη των διαφορών μεταξύ της ενωσιακής νομοθεσίας και του συστήματος CORSIA, που κοινοποιήθηκαν στον ΔΟΠΑ μετά την απόφαση (ΕΕ) 2018/2027 του Συμβουλίου (14), και του τρόπου με τον οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο τροποποιούν την ενωσιακή νομοθεσία, η Ένωση προτίθεται να εφαρμόσει το σύστημα CORSIA.

(2)

Με την επιφύλαξη των διαφορών μεταξύ της ενωσιακής νομοθεσίας και του εγκεκριμένου από τον ICAO συστήματος CORSIA, που κοινοποιήθηκαν στον ICAO μετά την απόφαση (ΕΕ) 2018/2027 του Συμβουλίου (14), και του τρόπου με τον οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο τροποποιούν την ενωσιακή νομοθεσία, η Ένωση προτίθεται να εφαρμόσει το σύστημα CORSIA μέσω της οδηγίας 2003/87/ΕΚ.

(9α)

Με την επιφύλαξη της οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση της οδηγίας 2003/87/ΕΚ όσον αφορά τη συμβολή των αεροπορικών μεταφορών στον στόχο της Ένωσης για μείωση των εκπομπών στο σύνολο της οικονομίας και για την κατάλληλη εφαρμογή ενός παγκόσμιου αγορακεντρικού μέτρου, η παρούσα απόφαση προορίζεται να αποτελέσει προσωρινό μέτρο που εφαρμόζεται μόνο εν αναμονή της έναρξης ισχύος της οδηγίας αυτής.

β)

παράγουν ετήσιες ανθρακούχες εκπομπές άνω των 10 000 τόνων από τη χρήση αεροσκαφών με μέγιστη πιστοποιημένη μάζα απογείωσης άνω των 5 700  kg που εκτελούν πτήσεις οι οποίες καλύπτονται από το παράρτημα Ι, πλην των πτήσεων με αφετηρία και προορισμό στο ίδιο κράτος μέλος (συμπεριλαμβανομένων των εξόχως απόκεντρων περιοχών του ίδιου κράτους μέλους), από την 1η Ιανουαρίου 2019 .

β)

παράγουν ετήσιες ανθρακούχες εκπομπές άνω των 10 000 τόνων από τη χρήση αεροσκαφών με μέγιστη πιστοποιημένη μάζα απογείωσης άνω των 5 700  kg που εκτελούν πτήσεις οι οποίες καλύπτονται από το παράρτημα Ι στην παρούσα οδηγία και από το άρθρο 2 παράγραφοι 3 και 4 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2019/1603 της Επιτροπής  (1α), πλην των πτήσεων με αφετηρία και προορισμό στο ίδιο κράτος μέλος (συμπεριλαμβανομένων των εξόχως απόκεντρων περιοχών του ίδιου κράτους μέλους), από την 1η Ιανουαρίου 2021 .