52013PC0185

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1.           ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Η Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέρος της διεθνούς σύμβασης για τη διατήρηση των θυννοειδών του Ατλαντικού (Σύμβαση ICCAT) από τις 14 Νοεμβρίου 1997, ύστερα από την έκδοση της απόφασης 86/238/ΕΟΚ του Συμβουλίου[1].

Η σύμβαση ICCAT προβλέπει το πλαίσιο για την περιφερειακή συνεργασία στον τομέα της διαχείρισης και της διατήρησης αποθεμάτων ειδών τόνου και συναφών ειδών στον Ατλαντικό Ωκεανό και στις γειτονικές θάλασσες, με τη σύσταση διεθνούς επιτροπής για τη διατήρηση των θυννοειδών του Ατλαντικού (εφεξής «ICCAT») και την υιοθέτηση από την τελευταία μέτρων διατήρησης και διαχείρισης τα οποία καθίστανται δεσμευτικά για τα συμβαλλόμενα μέρη.

Το 1998 η ICCAT ενέκρινε το ψήφισμα 98-18 σχετικά με τη μη δηλωμένη και ανεξέλεγκτη αλιεία θυννοειδών από μεγάλα πλοία στη ζώνη της σύμβασης. Αυτό το ψήφισμα καθόριζε τις διαδικασίες για τον προσδιορισμό των χωρών τα πλοία των οποίων είχαν αλιεύσει είδη τόνου και συναφή είδη κατά τρόπο που περιόριζε την αποτελεσματικότητα των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης της ICCAT. Προσδιόριζε επίσης τα μέτρα που έπρεπε να θεσπιστούν, όπως και κατά περίπτωση εμπορικά περιοριστικά μέτρα χωρίς διακρίσεις για να εμποδίζονται οι εν λόγω αλιευτικές πρακτικές από τα πλοία αυτών των χωρών.

Μετά την έγκριση του ψηφίσματος 98-18, η ICCAT διαπίστωσε ότι η Βολιβία, η Καμπότζη, η Ισημερινή Γουινέα, η Γεωργία και η Σιέρα Λεόνε είναι χώρες τα πλοία των οποίων αλιεύουν τόνο μεγαλόφθαλμο του Ατλαντικού (Τhunnus obesus) κατά τρόπο που μειώνει την αποτελεσματικότητα των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης που επέβαλε η επιτροπή, και τεκμηρίωσε τις διαπιστώσεις της με στοιχεία όσον αφορά τα αλιεύματα, το εμπόριο και τις δραστηριότητες αυτών των πλοίων. Kατά συνέπεια, η ICCAT συνέστησε στα συμβαλλόμενα μέρη να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, σύμφωνα με τις διατάξεις του ψηφίσματος του 1998 για την απαγόρευση της εισαγωγής προϊόντων τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού, σε οποιαδήποτε μορφή, από τις προαναφερόμενες χώρες.

Συνεπώς, οι εισαγωγές τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού καταγωγής Βολιβίας, Καμπότζης, Ισημερινής Γουινέας, Γεωργίας και Σιέρα Λεόνε στην Ευρωπαϊκή Ένωση  απαγορεύονται επί του παρόντος από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 827/2004[2].

Στην 14η ειδική συνεδρίασή της το 2004, η ICCAT αναγνώρισε τις προσπάθειες που κατέβαλαν η Καμπότζη, η Ισημερινή Γουινέα και η Σιέρα Λεόνε ανταποκρινόμενες στις ανησυχίες της και υιοθέτησε συστάσεις για την άρση των εμπορικών περιοριστικών μέτρων έναντι αυτών των τριών χωρών.

Συνεπώς, ο κανονισμός (EΚ) αριθ. 827/2004 τροποποιήθηκε βάσει του κανονισμού (EΚ) αριθ. 919/2005[3], ώστε να εξακολουθήσει να απαγορεύει τις εν λόγω εισαγωγές μόνον από τη Βολιβία και τη Γεωργία, ενώ οι εισαγωγές από Καμπότζη, Ισημερινή Γουινέα και Σιέρα Λεόνε επιτρέπονται εκ νέου.

Επιπλέον, κατά την 22η τακτική ετήσια συνάντησή της, η ICCAT αναγνώρισε τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί και τα μέτρα που έχουν ληφθεί από τη Βολιβία και τη Γεωργία και ενέκρινε τη σύσταση 11-19 για την άρση της απαγόρευσης των εισαγωγών προϊόντων τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού που είχε επιβληθεί σε αυτές τις δύο χώρες.

Συνεπώς, πρέπει να διορθωθεί ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 827/2004 όπως έχει τροποποιηθεί με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 919/2005.

2.           ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ

Άνευ αντικειμένου.

3.           ΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Εγκρίθηκε από την ICCAT, διεθνή οργανισμό του οποίου η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέλος, η άρση της απαγόρευσης των εισαγωγών προϊόντων τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού που είχε επιβληθεί στη Βολιβία και στη Γεωργία. Για να τηρήσει τις διεθνείς της δεσμεύσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να ενσωματώσει την εν λόγω απόφαση στην ενωσιακή νομοθεσία και κατά συνέπεια να καταργήσει τον κανονισμό (EΚ) αριθ. 827/2004. Δεδομένου ότι η εν λόγω πρόταση αφορά την κοινή εμπορική πολιτική, η νομική της βάση πρέπει να είναι το άρθρο 207 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.           ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Άνευ αντικειμένου.

5.           ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Άνευ αντικειμένου.

2013/0097 (COD)

Πρόταση

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 827/2004 του Συμβουλίου για την απαγόρευση της εισαγωγής τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού (Τhunnus obesus), καταγωγής Βολιβίας, Καμπότζης, Ισημερινής Γουινέας, Γεωργίας και Σιέρα Λεόνε και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1036/2001

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 207 παράγραφος 2,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)       Η Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέρος της διεθνούς σύμβασης για τη διατήρηση των θυννοειδών του Ατλαντικού (Σύμβαση ICCAT) από τις 14 Νοεμβρίου 1997, ύστερα από την έκδοση της απόφασης 86/238/EEΚ του Συμβουλίου[4].

(2)       Η σύμβαση ICCAT προβλέπει το πλαίσιο για την περιφερειακή συνεργασία στον τομέα της διαχείρισης και της διατήρησης αποθεμάτων ειδών τόνου και συναφών ειδών στον Ατλαντικό Ωκεανό και στις γειτονικές θάλασσες, με τη σύσταση διεθνούς επιτροπής για τη διατήρηση των θυννοειδών του Ατλαντικού (εφεξής «ICCAT») και την υιοθέτηση από την τελευταία μέτρων διατήρησης και διαχείρισης τα οποία καθίστανται δεσμευτικά για τα συμβαλλόμενα μέρη.

(3)       Το 1998 η ICCAT ενέκρινε το ψήφισμα 98-18 σχετικά με τη μη δηλωμένη και ανεξέλεγκτη αλιεία θυννοειδών από μεγάλα πλοία στη ζώνη της σύμβασης. Αυτό το ψήφισμα καθόριζε τις διαδικασίες για τον προσδιορισμό των χωρών τα πλοία των οποίων είχαν αλιεύσει είδη τόνου και συναφή είδη κατά τρόπο που περιόριζε την αποτελεσματικότητα των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης της ICCAT. Προσδιόριζε επίσης τα μέτρα που έπρεπε να θεσπιστούν, όπως και κατά περίπτωση εμπορικά περιοριστικά μέτρα χωρίς διακρίσεις για να εμποδίζονται οι εν λόγω αλιευτικές πρακτικές από τα πλοία αυτών των χωρών.

(4)       Μετά την έγκριση του ψηφίσματος 98-18, η ICCAT διαπίστωσε ότι η Βολιβία, η Καμπότζη, η Ισημερινή Γουινέα, η Γεωργία και η Σιέρα Λεόνε είναι χώρες τα πλοία των οποίων αλιεύουν τόνο μεγαλόφθαλμο του Ατλαντικού (Τhunnus obesus) κατά τρόπο που μειώνει την αποτελεσματικότητα των μέτρων διατήρησης και διαχείρισης που επέβαλε η επιτροπή, και τεκμηρίωσε τις διαπιστώσεις της με στοιχεία όσον αφορά τα αλιεύματα, το εμπόριο και τις δραστηριότητες αυτών των πλοίων.

(5)       Kατά συνέπεια, η ICCAT συνέστησε στα συμβαλλόμενα μέρη να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, σύμφωνα με τις διατάξεις του ψηφίσματος του 1998 για την απαγόρευση της εισαγωγής προϊόντων τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού, σε οποιαδήποτε μορφή, από τις προαναφερόμενες χώρες.

(6)       Οι εισαγωγές τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού καταγωγής Βολιβίας, Καμπότζης, Ισημερινής Γουινέας, Γεωργίας και Σιέρα Λεόνε στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύονται επί του παρόντος από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 827/2004 του Συμβουλίου[5].

(7)       Στην 14η ειδική συνεδρίασή της το 2004, η ICCAT αναγνώρισε τις προσπάθειες που κατέβαλαν η Καμπότζη, η Ισημερινή Γουινέα και η Σιέρα Λεόνε ανταποκρινόμενες στις ανησυχίες της και υιοθέτησε συστάσεις για την άρση των εμπορικών περιοριστικών μέτρων έναντι αυτών των τριών χωρών.

(8)       Συνεπώς, ο κανονισμός (EΚ) αριθ. 827/2004 τροποποιήθηκε βάσει του κανονισμού (EΚ) αριθ. 919/2005[6], ώστε να εξακολουθήσει να απαγορεύει τις εν λόγω εισαγωγές μόνον από τη Βολιβία και τη Γεωργία, ενώ οι εισαγωγές από Καμπότζη, Ισημερινή Γουινέα και Σιέρα Λεόνε επιτρέπονται εκ νέου.

(9)       Κατά την 22η τακτική ετήσια συνάντησή της, η ICCAT αναγνώρισε τα μέτρα που έχουν ληφθεί από τη Βολιβία και τη Γεωργία και ενέκρινε τη σύσταση 11-19 για την άρση της απαγόρευσης των εισαγωγών προϊόντων τόνου μεγαλόφθαλμου του Ατλαντικού που είχε επιβληθεί σε αυτές τις δύο χώρες.

(10)     Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 827/2004 θα πρέπει συνεπώς να καταργηθεί,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 827/2004 καταργείται.

Άρθρο 2

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την έβδομη ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες,

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο                     Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος                                                   Ο Πρόεδρος

[1]               ΕΕ L 162 της 18.6.1986, σ. 33.

[2]               ΕΕ L 127 της 29.4.2004, σ. 21.

[3]               ΕΕ L 156 της 18.6.2005, σ. 1.

[4]               ΕΕ L 162 της 18.6.1986, σ. 33.

[5]               ΕΕ L 127 της 29.4.2004, σ. 21.

[6]               ΕΕ L 156 της 18.6.2005, σ. 1.