14.6.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

CE 168/9

—

έχοντας υπόψη τον τίτλο V της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως τα άρθρα 21, 42, 45 και 46 καθώς και τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το πρωτόκολλο αριθ. 10 αυτής,

—

έχοντας υπόψη την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας (ΕΣΑ) με τίτλο «μια ασφαλής Ευρώπη σε έναν καλύτερο κόσμο», που εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 12 Δεκεμβρίου 2003, καθώς και την έκθεση για την εφαρμογή της με τίτλο «ασφάλεια σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο» που εκπονήθηκε με ευθύνη της Ύπατης Εκπροσώπου της ΕΕ και υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 11-12 Δεκεμβρίου 2008,

—

έχοντας υπόψη τους στόχους που έθεσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 2008 για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής στρατιωτικής ικανότητας,

—

έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 1ης Δεκεμβρίου 2011, της 23ης Μαΐου 2011, της 31ης Ιανουαρίου 2011 και της 9ης Δεκεμβρίου 2010, σχετικά με την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ), σχετικά με τη συνεκμετάλλευση και τον επιμερισμό των στρατιωτικών ικανοτήτων, την ΚΠΑΑ, και την ανάπτυξη της στρατιωτικής ικανότητας αντιστοίχως,

—

έχοντας υπόψη την απόφαση του Συμβουλίου 2011/411/ΚΕΠΠΑ της 12ης Ιουλίου 2011 για τον καθορισμό του καταστατικού, της έδρας και των κανόνων λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας και την κατάργηση της Κοινής Δράσης 2004/551/ΚΕΠΠΑ (1),

—

έχοντας υπόψη την έκθεση της Ύπατης Εκπροσώπου για την ΚΠΑΑ, που υπεβλήθη στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις 18 Ιουλίου 2011,

—

έχοντας υπόψη την οδηγία 2009/43/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 6ης Μαΐου 2009 για την απλούστευση των όρων και προϋποθέσεων για τις μεταφορές προϊόντων συνδεομένων με τον τομέα της άμυνας εντός της Κοινότητας (2),

—

έχοντας υπόψη την οδηγία 2009/81/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Ιουλίου 2009 σχετικά με τον συντονισμό των διαδικασιών σύναψης ορισμένων συμβάσεων έργων, προμηθειών και παροχής υπηρεσιών που συνάπτονται από αναθέτουσες αρχές ή αναθέτοντες φορείς στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας καθώς και την τροποποίηση των οδηγιών 2004/17/ΕΚ και 2004/18/ΕΚ (3),

—

έχοντας υπόψη τα ψηφίσματά του της 11ης Μαΐου 2011 για την ανάπτυξη κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας (4), της 23ης Νοεμβρίου 2010 σχετικά με την πολιτικοστρατιωτική συνεργασία και την ανάπτυξη των πολιτικοστρατιωτικών ικανοτήτων (5), και της 10ης Μαρτίου 2010 για την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας και της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (6), καθώς και τα προηγούμενα ψηφίσματά του για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας,

—

έχοντας υπόψη το άρθρο 48 του Κανονισμού του,

—

έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας (A7-0428/2011),

1.

σημειώνει με ανησυχία την αποκορύφωση της τάσης που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια όσον αφορά τις περικοπές στους αμυντικούς προϋπολογισμούς της πλειονότητας των κρατών μελών της ΕΕ, λόγω της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης καθώς και της κρίσης χρέους, και των εν δυνάμει αρνητικών επιπτώσεων των μέτρων αυτών στις στρατιωτικές τους ικανότητες και, κατά συνέπεια, στην ικανότητα της ΕΕ να αντεπεξέλθει αποτελεσματικά στις ευθύνες της όσον αφορά τη διατήρηση της ειρήνης, την πρόληψη των συγκρούσεων και την ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας, σύμφωνα με τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, στην περίπτωση που τα κράτη μέλη δεν κατορθώσουν να αντισταθμίσουν τις απώλειες αυτές με αυξημένη ευρωπαϊκή συνεργασία και συντονισμό· υπογραμμίζει, σε σχέση με αυτό, ότι η άμυνα αποτελεί δημόσιο αγαθό που επηρεάζει την ασφάλεια όλων των ευρωπαίων πολιτών και ότι όλα τα κράτη μέλη πρέπει να συμβάλουν με πνεύμα συνεργασίας, επιμερισμού των βαρών και με αποτελεσματικότητα από απόψεως κόστους·

2.

εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι οι μη συντονισμένες δημοσιονομικές περικοπές στην άμυνα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πλήρη απώλεια ορισμένων στρατιωτικών ικανοτήτων στην Ευρώπη· συνεπώς, χαιρετίζει και υποστηρίζει την παρότρυνση του Συμβουλίου προς τα κράτη μέλη για την ανταλλαγή πληροφοριών, κατά περίπτωση, και την ενίσχυση της διαφάνειας όσον αφορά τις τρέχουσες και επικείμενες περικοπές των αμυντικών προϋπολογισμών, και ζητεί να διενεργηθεί αξιολόγηση αντικτύπου των εν λόγω δημοσιονομικών περικοπών στην ανάπτυξη των ικανοτήτων για τη στήριξη της ΚΠΑΑ· υπενθυμίζει ότι η επέμβαση στη Λιβύη κατέδειξε με ενάργεια ότι ακόμη και μια συμμαχία ευρωπαϊκών χωρών δεν είναι ικανή να διεξαγάγει μια επιχείρηση αυτής της μορφής χωρίς τη στήριξη των ΗΠΑ·

3.

σημειώνει ότι η συνεχιζόμενη δυσανάλογη εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αμυντικά θέματα, δεδομένου ότι το μερίδιο των ΗΠΑ στο σύνολο των δαπανών του Βορειοατλαντικού Συμφώνου αυξήθηκε στο 75 %, και την συνεπακόλουθη ανάγκη για αύξηση του μεριδίου των ευρωπαίων συμμάχων στα αμυντικά βάρη· σημειώνει με ανησυχία ότι οι πρόσφατες δημοσιονομικές περικοπές έρχονται να προστεθούν σε ένα σχέδιο συρρίκνωσης των επενδύσεων και των πληρωμών από πλευράς κρατών μελών στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας, για πάνω από μία δεκαετία·

4.

σε ένα διαρκώς πιο περίπλοκο και απρόβλεπτο περιβάλλον ασφάλειας, καλεί μετ’ επιτάσεως όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να συνεργαστούν στενότερα και να συντονίσουν τις δράσεις τους για την αντιμετώπιση των κοινών απειλών που εντοπίζονται στην Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας (ΕΣΑ), αναλαμβάνοντας πλήρως το μερίδιο ευθυνών που τους αναλογεί για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη, τη γειτονική περιοχή και τον ευρύτερο κόσμο· αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι όλες οι απειλές δεν είναι στρατιωτικής φύσεως και ότι η ΕΕ διαθέτει ποικιλία μέσων για την πρόληψη και τη διαχείριση κρίσεων, όπως οι πολιτικές ικανότητες και τα μέσα τεχνικής βοήθειας, υπενθυμίζει στα κράτη μέλη τις αλλεπάλληλες δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει, περιλαμβανομένων και αυτών που ανελήφθησαν στο πλαίσιο της Συνθήκης και των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, για βελτίωση των στρατιωτικών ικανοτήτων, και τα καλεί να διασφαλίσουν ότι αυτές οι δεσμεύσεις θα υλοποιηθούν·

5.

επαναλαμβάνει την άποψή του ότι η ενισχυμένη ευρωπαϊκή ικανότητα στην άμυνα θα ενισχύσει τη στρατηγική αυτονομία της ΕΕ και θα συμβάλει σημαντικά στη συλλογική ασφάλεια στο πλαίσιο του NATO και άλλων εταιρικών σχέσεων· τονίζει τη δυναμική των διατάξεων της Συνθήκης της Λισαβόνας στον τομέα αυτό και προτρέπει τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία, να καθορίσουν τους όρους για την εφαρμογή των ρητρών αλληλεγγύης και αμοιβαίας υπεράσπισης και να κάνουν πλήρη χρήση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας·

6.

χωρίς να υποτιμά τα διάφορα επίπεδα φιλοδοξιών, επισημαίνει ότι τα κράτη μέλη δαπανούν από κοινού περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στον τομέα της άμυνας, ποσό που αντιστοιχεί μόλις στο ένα τρίτο του αμυντικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ, που αποτελούν ωστόσο σημαντικό ποσό που καταδεικνύει το κόστος της μη ύπαρξης ενιαίας Ευρώπης στον αμυντικό τομέα·

7.

εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων αυτών που δαπανώνται με βάση μη συντονισμένες εθνικές αποφάσεις αμυντικού σχεδιασμού γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα όχι απλώς να εξακολουθούν να υπάρχουν χάσματα ικανότητας, αλλά κυρίως δαπανηρές υπερβολικές και επικαλυπτόμενες ικανότητες, ενώ ταυτόχρονα παρατηρείται κατακερματισμός της βιομηχανίας και των αγορών, και οδηγεί στο να μη διαθέτει η ΕΕ ούτε την ορατότητα, ούτε τους πόρους ούτε το βεληνεκές των 200 δισεκατομμυρίων EUR δαπανών·

8.

πιστεύει ότι η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση μπορούν τα αποτελέσουν ευκαιρία για την ολοκλήρωση των αμυντικών πολιτικών της ΕΕ, καθόσον αυτή μπορεί να παράσχει την ώθηση προκειμένου τελικώς να επινοηθούν και να εφαρμοστούν φιλόδοξες και μακρόπνοες μεταρρυθμίσεις·

9.

έχοντας υπόψη τα ανωτέρω, προτρέπει τα κράτη μέλη να αποδεχθούν ότι η ενίσχυση της συνεργασίας αποτελεί την καλύτερη εναλλακτική λύση και ότι, ιδίως μέσω (Α) της βελτίωσης του συντονισμού του αμυντικού σχεδιασμού, όπου περιλαμβάνεται και η εναρμόνιση των στρατιωτικών απαιτήσεων καθώς και μέτρα για την αύξηση της διαλειτουργικότητας, (Β) της συνεκμετάλλευσης και του επιμερισμού ορισμένων ικανοτήτων και δομών υποστήριξης, (Γ) της ενισχυμένης συνεργασίας στον τομέα της έρευνας και της τεχνολογικής ανάπτυξης, (Δ) της διευκόλυνσης της βιομηχανικής συνεργασίας και ενοποίησης και (Ε) της βελτιστοποίησης της διαδικασίας προμηθειών και της άρσης των εμποδίων της αγοράς, τα κράτη μέλη μπορούν να αναπτύξουν τις ικανότητές τους με πιο αποτελεσματικό από απόψεως κόστους τρόπο, και αυτό χωρίς να πληγεί η κυριαρχία τους·

10.

επισημαίνει ότι η ΕΕ διαθέτει εργαλεία και μηχανισμούς που μπορούν να βοηθήσουν τα κράτη μέλη στην επίτευξη των στόχων που περιγράφονται κατωτέρω, ακόμη και μέσω του εντοπισμού των τομέων στους οποίους θα μπορούσε να χορηγηθεί περισσότερη χρηματοδότηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο (ΣΤ)·

11.

αναγνωρίζει ότι, ανεξαρτήτως των ανωτέρω, η διατήρηση επαρκούς παραγωγικής και τεχνολογικής βάσης και η διασφάλιση της ασφάλειας του εφοδιασμού αποτελούν θεμελιώδη ζητήματα εθνικής άμυνας που δεν πρέπει να διέπονται αποκλειστικά από χρηματοοικονομικούς στόχους·

12.

πιστεύει ότι η πρωταρχική εστίαση όλων των προσπαθειών της ΕΕ στον τομέα της άμυνας για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης πρέπει να είναι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας (ΕΟΑ), που έχει τις δυνατότητες να καλύψει ευρύ φάσμα προληπτικής εποπτείας και σχεδιασμού, αλλά δεν μπορεί να το πράξει με την παρούσα μορφή του· ζητεί την αναβάθμιση της μορφής του ΕΟΑ, πιστεύοντας ότι η αύξηση του προϋπολογισμού, του προσωπικού και η διεύρυνση των τομέων αρμοδιοτήτων και των συνολικών εξουσιών του, θα μπορούσαν μακροπρόθεσμα να αποδειχθούν αποτελεσματικές από απόψεως κόστους ενέργειες, εξασφαλίζοντας καλύτερες δυνατότητες λειτουργίας του για τη βελτιστοποίηση του αμυντικού τομέα της ΕΕ, με συγκεκριμένο σκοπό την αποτροπή των δαπανηρών επικαλύψεων και των οικονομικά μη βιώσιμων αμυντικών πολιτικών·

13.

επαναλαμβάνει την έκκλησή του προς τα κράτη μέλη να προωθήσουν συστηματικές αναθεωρήσεις στους τομείς της ασφάλειας και άμυνας με βάση εναρμονισμένα κριτήρια και κοινό χρονοδιάγραμμα· πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να αναπτυχθεί στο πλαίσιο μιας τακτικής προσπάθειας που θα συνδέεται με δημοσιονομικές διαδικασίες, ένα είδος «ευρωπαϊκού εξαμήνου» επισκοπήσεων για θέματα ασφάλειας και άμυνας·

14.

επισημαίνει ότι το αντικείμενο των εν λόγω συντονισμένων ανασκοπήσεων θα ήταν να δοθεί τέλος στην κουλτούρα που απομονωτισμού όσον αφορά τον σχεδιασμό της εθνικής άμυνας και η δημιουργία μιας πλατφόρμας διαρθρωμένου διαλόγου, που θα παρέχει στα κράτη μέλη τη δυνατότητα να μελετούν την ευρύτερη εικόνα, την ευρωπαϊκή προοπτική, πριν από τη λήψη κομβικών στρατηγικών αποφάσεων σχετικά με τις αμυντικές τους ικανότητες· επισημαίνει ότι, για τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη, η πρωτοβουλία πρέπει να συμπληρώνει τον συντονισμό τους στο πλαίσιο της διαδικασίας αμυντικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ·

15.

ζητεί και πάλι να υπάρξει μια Λευκή Βίβλος της ΕΕ για θέματα ασφάλειας και άμυνας που θα ανέπτυσσε και θα έθετε σε εφαρμογή την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας, όπου θα καθορίζονται καλύτερα οι στόχοι, τα συμφέροντα και οι ανάγκες της ΕΕ στον τομέα της ασφάλειας και άμυνας με βάση τα διαθέσιμα μέσα και τους διαθέσιμους πόρους, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη μη παραδοσιακές πτυχές της ασφάλειας· τονίζει ότι αυτή θα πρέπει να καταρτιστεί και να επικαιροποιείται τακτικά με βάση τις εθνικές επισκοπήσεις, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελεί και σημείο αναφοράς για αυτές, συνδέοντας τον εθνικό αμυντικό σχεδιασμό με μια κοινή προοπτική επί θεμάτων ασφαλείας και αξιολόγησης των απειλών· τονίζει ότι η εν λόγω Λευκή Βίβλος, δημιουργώντας μια κοινή αίσθηση των προκλήσεων και των λύσεων, θα συμβάλει στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης και θα παράσχει στρατηγική καθοδήγηση όσον αφορά τη μορφή που πρέπει να λάβουν οι δυνάμεις της ΕΕ·

16.

υπενθυμίζει ότι η Συνθήκης της Λισαβόνας ενίσχυσε τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (ΕΟΑ) βοηθώντας τα κράτη μέλη στις προσπάθειές τους να βελτιώσουν τις στρατιωτικές ικανότητες για την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας· κατά συνέπεια, προτείνει τα κράτη μέλη να ζητήσουν από τον Οργανισμό να εξετάσει τρόπους για τη βελτίωση του συντονισμού του αμυντικού σχεδιασμού στην Ευρώπη· υπενθυμίζει, επιπλέον, ότι η Συνθήκη αναθέτει στον ΕΟΑ το καθήκον να αξιολογεί την τήρηση των υποχρεώσεων ικανότητας και την προώθηση της εναρμόνισης των επιχειρησιακών αναγκών και ζητεί να υπάρξει καλύτερη εκτέλεση των καθηκόντων αυτών· προτείνει, ως πρώτο βήμα του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», τα κράτη μέλη να υποβάλουν τα σχέδια αναθεώρησης της εθνικής ασφάλειας και άμυνας στον Οργανισμό προς διαβούλευση, αυτά να αξιολογηθούν ιδίως με γνώμονα τις προτεραιότητες όσον αφορά την ικανότητα που ορίζει το διοικητικό συμβούλιο του ΕΟΑ στο σχέδιο ανάπτυξης ικανοτήτων, καθώς και τα σχέδια των άλλων κρατών μελών και τη διαδικασία αμυντικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ· πιστεύει ότι, απολύτως βραχυπρόθεσμα, ο Οργανισμός θα πρέπει επίσης να παίξει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό μιας ευρωπαϊκής πολιτικής στον τομέα των ικανοτήτων και των εξοπλισμών·

17.

υποστηρίζει ότι, ως επόμενο βήμα, τα κράτη μέλη πρέπει να προχωρήσουν μέσω μιας διαδικασίας αμοιβαίων διαβουλεύσεων για την εναρμόνιση των στρατιωτικών απαιτήσεων και να εξετάσουν όλες τις επιλογές για την αύξηση της σχέσης κόστους- αποτελεσματικότητας σε επίπεδο ΕΕ, περιφερειακές, διμερείς και άλλες ρυθμίσεις·

18.

καλεί τα κράτη μέλη να αντιμετωπίσουν επίσης στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής τις υφιστάμενες πλεονάζουσες ικανότητες, ιδίως όσον αφορά τον εξοπλισμό και το προσωπικό με χαμηλότερη προτεραιότητα σε επιχειρήσεις·

19.

είναι απόλυτα πεπεισμένο ότι η συνεκμετάλλευση και ο επιμερισμός των ικανοτήτων δεν αποτελεί πλέον επιλογή αλλά αναγκαιότητα· στηρίζει τα κράτη μέλη στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τα πλέον ελπιδοφόρα σχέδια, στο πλαίσιο της διαδικασίας που ξεκίνησε στην υπουργική σύνοδο του Σεπτεμβρίου του 2010 στην Ghent και σύμφωνα με τη γερμανοσουηδική πρωτοβουλία του Νοεμβρίου 2010, αναγνωρίζοντας ότι η συγκέντρωση και η συνεκμετάλλευση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την πραγματική ανάπτυξη ικανοτήτων, αλλά την ενισχύουν και τη βελτιώνουν· λαμβάνει υπό σημείωση την πρώτη δέσμη έργων που προωθήθηκαν από τον ΕΟΑ και εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο την 1η Δεκεμβρίου 2011, και καλεί τα κράτη μέλη και τον ΕΟΑ να υποβάλουν λεπτομερή στοιχεία για την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προς την κατεύθυνση συγκεκριμένων αποτελεσμάτων και να καθορίσουν περαιτέρω ευκαιρίες μέχρι την άνοιξη του 2012 το αργότερο· προτρέπει τα κράτη μέλη, ιδιαίτερα τα κράτη του τριγώνου της Βαϊμάρης αλλά και τα κράτη του διευρυμένου σχήματος Weimar Plus να υλοποιήσουν επιτυχώς τη συνεκμετάλλευση και τον επιμερισμό ικανοτήτων δρώντας ως πολιτική καθοδηγητική δύναμη·

20.

επισημαίνει ότι, ιδίως σε τομείς όπως η στρατηγική και τακτική μεταφορά, η υλικοτεχνική υποστήριξη, η συντήρηση, οι διαστημικές ικανότητες, η άμυνα στον κυβερνοχώρο, η ιατρική υποστήριξη, η εκπαίδευση και η κατάρτιση, καθώς και ορισμένες εξειδικευμένες ικανότητες, τα κράτη μέλη μπορούν να αποκομίσουν μεγάλα οφέλη από τη συνεκμετάλλευση και τον επιμερισμό ορισμένων λειτουργιών και στοιχείων, χωρίς να δημιουργούνται σημαντικές εξαρτήσεις που θα μπορούσαν να περιορίσουν την κυριαρχία τους στη λήψη αποφάσεων· ενθαρρύνει θερμά πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην κάλυψη του χάσματος ικανότητας σε τομείς όπως τα ελικόπτερα μεταφοράς, ο εν πτήσει ανεφοδιασμός σε καύσιμα, η θαλάσσια εποπτεία, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η προστασία έναντι χημικών, βιολογικών ραδιολογικών και πυρηνικών κινδύνων, η αντιμετώπιση των αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, οι δορυφορικές επικοινωνίες, τα συστήματα διοίκησης και ελέγχου, οι αισθητήρες και οι πλατφόρμες κατασκοπείας, εποπτείας και αναγνώρισης (ISR), περιλαμβανομένων των εναλλακτικών επιλογών στα δορυφορικά συστήματα, όπως τα μεγάλης αυτονομίας μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλου υψομέτρου (HALE) και οι αναγκαίες πράσινες τεχνολογίες, που είναι απαραίτητες για μεγάλη επιχειρησιακή αυτονομία και αποτελεσματικότητα από απόψεως κόστους·

21.

τονίζει ότι οι πόροι συγκέντρωσης πρέπει να συμβαδίζουν με ενισχυμένη εξειδίκευση, στο πλαίσιο της οποίας όταν κράτη μέλη εγκαταλείπουν ορισμένες ικανότητες πρέπει να έχουν την εμπιστοσύνη ότι αυτές θα τους παρασχεθούν από άλλα κράτη μέλη και αναγνωρίζει ότι αυτό προϋποθέτει σοβαρή πολιτική δέσμευση εκ μέρους των εθνικών κυβερνήσεων·

22.

καλεί τα κράτη μέλη να προχωρήσουν σε δημιουργική αξιοποίηση των διαφόρων προτύπων συνεκμετάλλευσης και επιμερισμού που μπορούν να επινοηθούν, όπως (1) συνεκμετάλλευση μέσω συνιδιοκτησίας, (2) συνεκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων εθνικής ιδιοκτησίας, (3) συνεκμετάλλευση των προμηθειών, ή (4) επιμερισμός ρόλων και καθηκόντων καθώς και συνδυασμών ανάλογα με την περίπτωση, και ζητεί να υπάρξει ταχεία προώθηση ιδίως στους προαναφερθέντες τομείς·

23.

καταρχάς, όσον αφορά τη «συνιδιοκτησία», καλεί τα κράτη μέλη να διερευνήσουν τις δυνατότητες της από κοινού απόκτησης κάποιου εξοπλισμού από κοινοπραξίες συμμετεχουσών χωρών ή από την ίδια την ΕΕ, εμπνεόμενα από πρωτοβουλίες όπως την πρωτοβουλία για τις στρατηγικές αεροπορικές μεταφορές που εφαρμόστηκε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, το πρόγραμμα AWACS του ΝΑΤΟ ή το πρόγραμμα Galileo της ΕΕ, ή να αναζητήσει δυνατότητες για χρηματοδότηση από την ΕΕ ή συγχρηματοδότηση του εξοπλισμού που αποκτάται από κοινοπραξίες των κρατών μελών· τονίζει τη δυνατότητα για συνιδιοκτησία του πλέον δαπανηρού εξοπλισμού, όπως για τις διαστημικές ικανότητες, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ή τα αεροσκάφη στρατηγικών μεταφορών·

24.

δεύτερον, όσον αφορά τη «συνεκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων εθνικής ιδιοκτησίας», πιστεύει ότι ιδιαίτερα χρήσιμο παράδειγμα είναι η Πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Διοίκησης Αερομεταφοράς (EATC) τεσσάρων κρατών μελών, όπου η αξιοποίηση των υφιστάμενων δυνατοτήτων φορές βελτιστοποιείται με τη μεταβίβαση ορισμένων αρμοδιοτήτων σε μια κοινή δομή, διατηρουμένης ωστόσο πλήρως της εθνικής ιδιοκτησίας των περιουσιακών στοιχείων· πιστεύει ότι το μοντέλο αυτό των συγκεντρωμένων αλλά δυναμένων να χωριστούν ικανοτήτων, προσαρμόζεται επιτυχώς και σε άλλους τομείς επιχειρησιακής υποστήριξης, όπως τα ελικόπτερα μεταφοράς, τα αεροσκάφη θαλασσίων περιπολιών και το στρατιωτικό υλικό θαλάσσιων μεταφορών· πιστεύει ότι οιαδήποτε εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε ολοκληρωμένη δομή πρέπει να είναι ευέλικτη και δεν πρέπει να απαιτεί από όλους τους συμμετέχοντες να εκχωρούν την ίδια δέσμη αρμοδιοτήτων ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος της επιλογής του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή· πιστεύει ωστόσο ότι είναι ευκταίο τα κράτη μέλη να παράσχουν ολόκληρο το εύρος των εθνικών δυνατοτήτων τους στις δυνάμεις της EATC·

25.

τρίτον, όσον αφορά τη «συνεκμετάλλευση των δημοσίων συμβάσεων προμηθειών», όπως στο πρόγραμμα A400M, επισημαίνει τα εν δυνάμει οφέλη των κοινών προμηθειών όσον αφορά τις οικονομίες κλίμακας, την οικοδόμηση βιώσιμης βιομηχανικής βάσης, τη διαλειτουργικότητα, και τις συνεπακόλουθες δυνατότητες συνεκμετάλλευσης και επιμερισμού της ενδοϋπηρεσιακής υποστήριξης, συντήρησης και κατάρτισης· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι τα οφέλη αυτά συχνά χάνονται λόγω των διαφορών που υπάρχουν στις απαιτήσεις και τις συμφωνίες επιμερισμού εργασιών, όπως στην περίπτωση του προγράμματος για το μαχητικό Eurofighter· για να αξιοποιηθεί πλήρως το δυναμικό εξοικονόμησης, επισύρει την προσοχή στη σημασία της διατήρησης κοινής διαμόρφωσης του από κοινού προμηθευόμενου υλικού για ολόκληρη τη διάρκεια του κύκλου ζωής του, προκειμένου να διευκολυνθεί η κοινή ενδοϋπηρεσιακή υποστήριξη· καλεί τα κράτη μέλη να εξετάσουν επίσης τη συνεκμετάλλευση των παρεχόμενων από εξωτερικούς φορείς υπηρεσιών·

26.

τέταρτον, όσον αφορά τον «επιμερισμό των ρόλων και καθηκόντων», πιστεύει ότι υπάρχουν θετικά παραδείγματα σε πρωτοβουλίες όπως η γαλλογερμανική συνεργασία για την εκπαίδευση χειριστών πολεμικών αεροσκαφών, η γαλλοβρετανική συμφωνία για τη συνεκμετάλλευση των μεταγωγικών αεροσκαφών, η γαλλογερμανική πρωτοβουλία για την εκπαίδευση χειριστών ελικοπτέρων ή βελγοολλανδική ναυτική συνεργασία, όπου διάφορες εθνικές δομές υποστήριξης αξιοποιούνται από κοινού από τους εταίρους· επισημαίνει ειδικότερα τις ευκαιρίες που δημιουργούνται στον τομέα της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και των ασκήσεων και ιδίως στην από κοινού αξιοποίηση των στρατιωτικών ακαδημιών, των εγκαταστάσεων δοκιμών και αξιολόγησης και των εγκαταστάσεων εκπαίδευσης χειριστών· στην περίπτωση ορισμένων εξειδικευμένων δυνατοτήτων, πιστεύει ότι ο επιμερισμός ρόλων και καθηκόντων αποτελεί το μοναδικό βιώσιμο τρόπο για τα περισσότερα κράτη μέλη να διασφαλίσουν πρόσβαση σε κάποιες σπάνιες δυνατότητες όπως μονάδες ΧΡΒΠ ή τα αεροσκάφη νοσοκομεία·

27.

υπενθυμίζει τον σημαντικό ρόλο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας, όπως ορίζεται από τη Συνθήκη, για την προώθηση και τον συντονισμό πολυμερών προγραμμάτων των κρατών μελών, και τη διαχείριση της συνεργασίας στον τομέα των προγραμμάτων έρευνας και τεχνολογίας· επισημαίνει τα προγράμματα που τελούν υπό τη διαχείριση του ΕΟΑ και έχουν ήδη καταστεί επιχειρησιακά, όπως το πρόγραμμα εκπαίδευσης χειριστών ελικοπτέρου και το αναπτύξιμο εργαστήριο ανακριτικής για την αντιμετώπιση των αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών και την εφαρμογή του στο Αφγανιστάν και ζητεί να προωθηθούν περισσότερο και άλλες πρωτοβουλίες όπως ο ευρωπαϊκός στόλος εναέριων μεταφορών (EATF)· καλεί τα κράτη μέλη να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που παρέχει ο Οργανισμός όσον αφορά τη διοικητική και νομική υποστήριξη και να του αναθέσουν τη διαχείριση των πρωτοβουλιών συνεργασίας τους και επισημαίνει την ανάγκη να διατεθούν στον Οργανισμό τα μέσα για να ανταποκριθεί στην αύξηση των αρμοδιοτήτων του·

28.

αναγνωρίζει ότι οι διμερείς και περιφερειακές πρωτοβουλίες όπως αυτή των γαλλοβρετανικών αμυντικών συμφωνιών του 2010, της Αμυντικής Συνεργασίας των Βορείων Χωρών και της Αμυντικής Συνεργασίας της Βαλτικής, αποτελούν σημαντικά βήματα για τον εξορθολογισμό της χρήσης των πόρων και καλύπτουν βραχυπρόθεσμα κενά ικανοτήτων· σημειώνει τις προτάσεις για παρεμφερείς συνεργασίες σε άλλες περιοχές, όπως μεταξύ των χωρών της ομάδας Visegrád· υποστηρίζει ωστόσο ότι εξακολουθούν να παραμένουν σημαντικά διαρθρωτικά κενά που πρέπει να αντιμετωπιστούν με συντονισμένο τρόπο σε επίπεδο ΕΕ, και ότι, επομένως, ως ένα βαθμό αυτές οι διμερείς ή περιφερειακές ρυθμίσεις πρέπει να ενταχθούν στην ευρύτερη ευρωπαϊκή προοπτική, διασφαλίζοντας συμβάλουν στην ανάπτυξη της ΚΠΑΑ χωρίς επ’ ουδενί να την αντιστρατεύονται· στο πλαίσιο αυτό, πιστεύει ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας πρέπει να αναλάβει ρόλο για την διασφάλιση της συνολικής συνοχής των προσπαθειών και ενθαρρύνει τον περαιτέρω προβληματισμό σχετικά με το πώς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι διατάξεις της Συνθήκης που αφορούν τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία για να παράσχουν ένα συνολικό πλαίσιο συντονισμού·

29.

πιστεύει ότι η δημιουργία πολιτικοστρατιωτικού επιχειρησιακού στρατηγείου της ΕΕ, πράγμα που έχει επανειλημμένως ζητήσει, δεν θα αυξήσει μόνο ουσιαστικά τη δυνατότητα της ΕΕ να στηρίζει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια αλλά, μακροπρόθεσμα, θα δημιουργήσει εξοικονομήσεις στους εθνικούς προϋπολογισμούς στη λογική της συνεκμετάλλευσης και του επιμερισμού· τονίζει ότι χρειάζεται πολιτική καθοδήγηση από την Αντιπρόεδρο/Ύπατη Εκπρόσωπο και καλεί την Αντιπρόεδρο/Ύπατη Εκπρόσωπο να συνεχίσει τις προσπάθειες βάσει της «πρωτοβουλίας της Βαϊμάρης» και να διερευνήσει το ταχύτερο δυνατόν νομικές επιλογές για την καθιέρωση αυτόνομου επιχειρησιακού σχεδιασμού και επιχειρησιακού στρατηγείου (OHQ) που θα περιλαμβάνει δύο χωριστές (μια πολιτική και μια στρατιωτική) αλυσίδες διοίκησης, σύμφωνα με το πρότυπο που υπεβλήθη στο Συμβούλιο τον Ιούλιο 2011·

30.

χαιρετίζει την πρωτοβουλία «ευφυής άμυνα» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και επιβεβαιώνει τη σημασία του συνεχούς συντονισμού και της άρσης των αντιπαραθέσεων μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ σε όλα τα επίπεδα ώστε να αποφεύγονται οι περιττές επικαλύψεις· τονίζει ότι η εντατικοποίηση της πρακτικής συνεργασίας ΕΕ-ΝΑΤΟ, ιδίως όσον αφορά την αντιμετώπιση των προκλήσεων της δημοσιονομικής κρίσης, συνιστά επιτακτική ανάγκη· καλεί ειδικότερα τον ΕΟΑ και τη Συμμαχική Διοίκηση Μετασχηματισμού να συνεργαστούν στενά προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα έργα συγκέντρωσης και συνεκμετάλλευσης αμφοτέρων των οργανισμών θα λειτουργήσουν συμπληρωματικά και θα εφαρμόζονται πάντοτε στο πλαίσιο με την μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία·

31.

σημειώνει τις δυνατότητες συγκέντρωσης ενεργητικού στον τομέα της άμυνας στον κυβερνοχώρο, λόγω της ολοκλήρωσης των ευρωπαϊκών κυβερνοσυστημάτων, και την ανάγκη αντιμετώπισης της επιτακτικότητας για βελτίωση του συντονισμού στον τομέα αυτό σε επίπεδο ΕΕ·

32.

υπενθυμίζει τη σημασία της έρευνας και της καινοτομίας στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας ως τη βάση για την ανταγωνιστικότητα και ανθεκτικότητα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και τη σημασία της για την υλοποίηση των στόχων Ευρώπη 2020 περί αειφόρου ανάπτυξης· επισημαίνει ότι οι υφιστάμενες προσπάθειες που καταβάλλονται στον τομέα της έρευνας και τεχνολογίας (Ε&Τ) θα είναι καθοριστικές όσον αφορά την τιθάσευση των μελλοντικών τεχνολογικών επιτευγμάτων· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι σχεδόν μόνο το 1 % των συνολικών δαπανών των κρατών της ΕΕ διοχετεύονται σε δραστηριότητες Ε&Τ, ενώ περισσότερο από 50 % εξακολουθεί να δαπανάται για το προσωπικό και ιδίως για το γεγονός ότι το ποσοστό αυτό στα περισσότερα κράτη μέλη υπολείπεται σημαντικά του 1 %· καλεί μετ’ επιτάσεως τα κράτη μέλη να αποκλείσουν την Ε&Τ από τις κατά προτεραιότητα περικοπές δαπανών·

33.

εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η δυνατότητα εξοικονομήσεων κλίμακας από συνεργατικά σχέδια παραμένει εν πολλοίς αναξιοποίητη, ενώ περίπου το 85 % των δαπανών στον τομέα της Ε&Τ εξακολουθούν να απορροφώνται σε εθνικό επίπεδο και το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου δαπανάται σε διμερές και όχι σε πολυμερές επίπεδο, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό μεταξύ των κρατών μελών· σημειώνει ότι οι ευρωπαίοι Υπουργοί Άμυνας συμφώνησαν τον Νοέμβριο 2007 συλλογικούς δείκτες για να αυξηθούν οι δαπάνες Ε&Τ στον τομέα της άμυνας στο 2 % των συνολικών αμυντικών δαπανών και να ανέλθουν οι δαπάνες Ε&Τ στη βάσει συνεργασίας ευρωπαϊκή άμυνα σε επίπεδο 20 %·

34.

επισημαίνει το θεμελιώδη ρόλο του ΕΟΑ για τον συντονισμό και τον σχεδιασμό κοινών ερευνητικών δραστηριοτήτων στον τομέα της άμυνας· επισημαίνει τα οφέλη που απορρέουν από την συνεργασία στον τομέα της έρευνας όσον αφορά τη βελτίωση της διαλειτουργικότητας και εν συνεχεία της επίτευξης μεγαλύτερης ομοιογένειας του εξοπλισμού και των δυνατοτήτων των εθνικών ενόπλων δυνάμεων, καθόσον η έρευνα αποτελεί την πρώτη φάση οιουδήποτε προγράμματος εξοπλισμού·

35.

υπενθυμίζει ότι αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των τεχνολογιών με εφαρμογές διπλής χρήσης, και συνεπώς η σημασία αύξησης της συμπληρωματικότητας και της συνέργιας μεταξύ των ευρωπαϊκών αμυντικών και πολιτικών ερευνητικών προγραμμάτων στον τομέα της ασφάλειας· παροτρύνει τον ΕΟΑ και την Επιτροπή να συνεχίσουν τον συντονισμό τους εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου συνεργασίας, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τις συνέργιες με αντικείμενο την «ασφάλεια» του προγράμματος πλαισίου για την έρευνα και την τεχνολογική ανάπτυξη, ιδίως σε τομείς όπως η προστασία από ΧΒΡΠ, η αντιμετώπιση των αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, τα μη επανδρωμένο αεροπορικά συστήματα, η θαλάσσια εποπτεία, η διαχείριση και η επεξεργασία πληροφοριών, και η άμυνα στον κυβερνοχώρο·

36.

επισημαίνει ιδιαιτέρως ότι η έρευνα στον τομέα της ασφάλειας πρέπει να διατηρηθεί ως ανεξάρτητη συνιστώσα στο επόμενο Horizon 2020· είναι της άποψης ότι το πεδίο αναφοράς του θέματος «Ασφάλεια» πρέπει να επεκταθεί για να αντικατοπτρίζει την αναγκαιότητα της μεταφοράς καινοτομίας και τεχνολογίας μεταξύ της πολιτικής και της αμυντικής βιομηχανίας, αλλά υποστηρίζει ότι, μολονότι πρέπει να συνυπολογιστούν δεόντως όλες οι σχετικές με την άμυνα προϋποθέσεις των προγραμμάτων και έργων, το θέμα πρέπει να διατηρήσει τη μη στρατιωτική του εστίαση·

37.

επισημαίνει ότι, στον βαθμό που τα αποτελέσματα μη στρατιωτικών ερευνών έχουν αμυντικές εφαρμογές, τα εκμεταλλεύσιμα υποπροϊόντα της έρευνας στον τομέα της άμυνας συχνά λειτουργούν προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας· υπενθυμίζει ειδικότερα τα παραδείγματα του Διαδικτύου και του συστήματος εντοπισμού θέσης μέσω δορυφόρου (GPS)· είναι της άποψης ότι, μακροπρόθεσμα, στα επόμενα προγράμματα πλαίσιο θα μπορούσε να προβλεφθεί πιο ειδική εστίαση στην έρευνα για την άμυνα, με σκοπό να παρακινηθεί η ευρωπαϊκή συνεργατική έρευνα και να βοηθηθεί η συγκέντρωση των κατακερματισμένων εθνικών πόρων·

38.

τονίζει ωστόσο ότι δεν πρέπει να μεταφερθούν πόροι από τη μη στρατιωτική έρευνα και ότι κάθε ερευνητική δραστηριότητα της ΕΕ στον τομέα της άμυνας πρέπει, πρώτα απ' όλα, να πληροί τον στόχο της ανάπτυξης των δυνατοτήτων διαχείρισης κρίσεων της ΕΕ και να εστιάζει στην έρευνα με διπλές εφαρμογές·

39.

υπενθυμίζει ότι, όπως καθίσταται σαφές στη νομική βάση για το 7ο πρόγραμμα πλαίσιο, οι δραστηριότητες έρευνας που λαμβάνουν στήριξη από το 7ο πρόγραμμα πλαίσιο πρέπει να τηρούν θεμελιώδεις δεοντολογικές αρχές, περιλαμβανομένων αυτών που αντικατοπτρίζονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης· καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίον επιβάλλει τις δεοντολογικές αρχές στην αξιολόγηση των κριτηρίων επιλεξιμότητας για τη συμμετοχή στα ερευνητικά προγράμματα του 7ου προγράμματος πλαισίου στον τομέα «Ασφάλεια»· καλεί επίσης την Επιτροπή να καθιερώσει μία δεοντολογική και κοινωνική αξιολόγηση επιπτώσεων ως αναπόσπαστο τμήμα κάθε προγράμματος που θα χρηματοδοτείται από το 7ο πρόγραμμα πλαίσιο και τα μελλοντικά ερευνητικά προγράμματα·

40.

επισημαίνει τη διάταξη του άρθρου 185 της ΣΛΕΕ που επιτρέπει τη συνδρομή της ΕΕ σε υφιστάμενα προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης που αναλαμβάνονται από ομάδα κρατών μελών· πιστεύει ότι πρέπει να διερευνηθεί η δυνατότητα προσφυγής στο εν λόγω άρθρο για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη των ικανοτήτων που είναι απαραίτητες για τις αποστολές και τις δράσεις της ΚΕΠΠΑ·

41.

υπενθυμίζει επίσης τις εξίσου σημαντικές συνέργιες που πρέπει να επιζητηθούν με τα ευρωπαϊκά διαστημικά προγράμματα και παροτρύνει τον περαιτέρω συντονισμό του ΕΟΑ, της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, ιδίως στον τομέα της παρακολούθησης της Γης από το διάστημα και την ικανότητα για γνώση της κατάστασης στο διάστημα· ζητεί να υπάρξει στενότερος συντονισμός μεταξύ των προγραμμάτων MUSIS, GMES και EDRS για την παρακολούθησης της Γης και για την εναρμόνιση των προδιαγραφών των στρατιωτικών και μη στρατιωτικών διαστημικών υποδομών συλλογής δεδομένων· ζητεί τη συνέχιση της χρηματοδότησης του προγράμματος GMES από τον προϋπολογισμό της ΕΕ στο πλαίσιο του επόμενου πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου (2014-2020)·

42.

υπενθυμίζει την ανάγκη να υπάρξει πρόοδος όσον αφορά την ολοκλήρωση της τεχνολογικής και βιομηχανικής βάσης για την ευρωπαϊκή άμυνα, καθόσον, με βάση τη ραγδαία εξέλιξη των τεχνολογιών, την εντεινόμενη διεθνή συνεργασία και τη μείωση των αμυντικών προϋπολογισμών, η αμυντική βιομηχανία δεν μπορεί πλέον να παραμείνει βιώσιμη σε αυστηρά εθνική βάση σε κανένα κράτος μέλος της ΕΕ· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι, μολονότι έχει ήδη επιτευχθεί κάποιο επίπεδο συγκέντρωσης στον κλάδο της ευρωπαϊκής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, οι τομείς του χερσαίου και ναυτικού εξοπλισμού εξακολουθούν να είναι υπερβολικά κατακερματισμένοι σε εθνικό επίπεδο· επισύρει την προσοχή των κρατών μελών στο γεγονός ότι είναι πιθανόν οι μειώσεις των επενδύσεων στον τομέα της άμυνας να εκθέσουν τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και την τεχνολογική καινοτομία στον κίνδυνο να τεθούν υπό τον έλεγχο τρίτων δυνάμεων με διαφορετικά στρατηγικά συμφέροντα·

43.

θεωρεί ότι η εναρμόνιση των στρατιωτικών απαιτήσεων, μέσω μιας διαδικασίας συντονισμένων επισκοπήσεων της ασφάλειας και της άμυνας, όπως περιγράφεται στο τμήμα (A), πρέπει να οδηγήσει σε εναρμόνιση της απόκτησης εξοπλισμού μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, που αποτελεί την πρώτη προϋπόθεση για τη δημιουργία συνθηκών από πλευράς ζήτησης για την επιτυχή μεταβατική αναδιάρθρωση της αμυντικής βιομηχανίας στην Ευρώπη·

44.

μολονότι αναγνωρίζει ότι μια από τις πιθανές συνέπειες της αναδιάρθρωσης θα είναι η εγκατάλειψη ορισμένων μη βιώσιμων εθνικών βιομηχανικών ικανοτήτων, τονίζει ότι κάθε μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο σχέδιο τέτοιου είδους αναδιάρθρωσης πρέπει να στοχεύει στην πρόκληση της όσο το δυνατόν μικρότερης επίπτωσης στον τομέα της απασχόλησης· κατά συνέπεια, συνιστά διάφορες συνέργιες με βάση περισσότερη εξειδίκευση, διαλειτουργικότητα και συμπληρωματικότητα· ζητεί να υπάρξει καλύτερη αξιοποίηση των κονδυλίων της ΕΕ, όπως του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση για να υποστηριχθεί η πρόβλεψη της αλλαγής και η προσαρμογή σε αυτήν·

45.

τονίζει ότι η προώθηση μιας ευρωπαϊκής βάσης στον τομέα της αμυντικής τεχνολογίας και βιομηχανίας μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τους ευρωπαίους πολίτες στις αμυντικές βιομηχανίες της ΕΕ·

46.

στο πλαίσιο της βιομηχανικής αναδιάρθρωσης, επισημαίνει επίσης ότι ένα σημαντικό να διασφαλιστεί ότι δεν θα τεθεί σε κίνδυνο η ασφάλεια του εφοδιασμού· καλεί τα κράτη μέλη και την Επιτροπή να αναπτύξουν ταχέως ένα συνολικό και φιλόδοξο καθεστώς ασφάλειας του εφοδιασμού σε επίπεδο ΕΕ που θα βασίζεται σε ένα σύστημα αμοιβαίων εγγυήσεων· καλεί μετ’ επιτάσεως τα κράτη μέλη, ως πρώτα μέτρα προς την κατεύθυνση της επίτευξης του στόχου αυτού, να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες της οδηγίας για τις μεταβιβάσεις και να επιταχύνουν το έργο για να καταστεί επιχειρησιακή η ρύθμιση πλαίσιο του 2006 για την ασφάλεια του εφοδιασμού σε συνθήκες επιχειρησιακής έκτακτης ανάγκης·

47.

παροτρύνει τον ΕΟΑ να αναπτύξει περαιτέρω μια κοινή ευρωπαϊκή προοπτική σε κομβικής σημασίας βιομηχανικές ικανότητες που πρέπει να διατηρηθούν ή να αναπτυχθούν στην Ευρώπη· στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής, καλεί τον Οργανισμό να αναλύσει τις εξαρτήσεις από μη ευρωπαϊκές τεχνολογίες και πηγές εφοδιασμού για την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία και να υποβάλει σαφείς συστάσεις προς τα κράτη μέλη, με βάση το έργο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που διαθέτει επίσης ορισμένα προγράμματα που στοχεύουν στη μείωση της εξάρτησης του ευρωπαϊκού εφοδιασμού και της ενεργειακής εξάρτησης·

48.

πιστεύει ότι τα συνεργατικά εξοπλιστικά προγράμματα, όπως αυτό που ξεκίνησε ο ΕΟΑ και τελεί υπό τη διαχείριση του Κοινού Οργανισμού Συνεργασίας στον Τομέα των Εξοπλισμών (OCCAR), αποτελούν ζωτικής σημασίας εργαλείο για τη μείωση του κόστους της ανάπτυξης, τη στήριξη της ενοποίηση της βιομηχανίας, την ενίσχυση της τυποποίησης και της διαλειτουργικότητας και την προώθηση της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας· επισημαίνει τον ρόλο του ΕΟΑ στη διευκόλυνση της ερμηνείας των αναγκών ικανότητας στα συνεργατικά προγράμματα για τον προσδιορισμό των δυνατοτήτων συνεργασίας στις πρώτες φάσεις του κύκλου ζωής· ζητεί από τον ΕΟΑ να συνεχίσει να εργάζεται στη συνεργατική βάση δεδομένων για την αντιστοίχιση των εθνικών έργων ως συνεργατικών ευκαιριών και παροτρύνει τα κράτη μέλη να εμπλουτίσουν την εν λόγω βάση δεδομένων· καλεί τον ΕΟΑ να παρουσιάσει ένα Οδηγό βέλτιστων πρακτικών συνεργασίας στον τομέα των εξοπλισμών, όπως προβλέπεται στην Ευρωπαϊκή Στρατηγική Συνεργασίας στον τομέα των εξοπλισμών·

49.

καλεί τα κράτη μέλη να αποφύγουν τις μη ευέλικτες συμφωνίες κατανομής έργου στα κοινά εξοπλιστικά προγράμματα, επισημαίνοντας τον αρνητικό αντίκτυπο της αρχής της «δίκαιης ανταπόδοσης» όσον αφορά την αναποτελεσματική κατανομή εργασιών, που θα είχε ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση της υλοποίησης και την αύξηση του κόστους· ζητεί η αρχή της «δίκαιης ανταπόδοσης» να αντικατασταθεί από την πιο ευέλικτη έννοια του «ολικού ισοζυγίου», που παρέχει δυνατότητα ανταγωνισμού σε επίπεδο ΕΕ για την επιλογή αναδόχων, υπό την προϋπόθεση ότι θα επιτευχθεί ελάχιστη εξισορρόπηση για τη διασφάλιση των δυνατοτήτων για επί ίσοις όροις ανταγωνισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τις μεγάλες επιχειρήσεις· χαιρετίζει το γεγονός ότι η αρχή του «ολικού ισοζυγίου» χρησιμοποιείται από το κοινό επενδυτικό πρόγραμμα του ΕΟΑ για την προστασία της ισχύος και καλεί τον Οργανισμό να εφαρμόσει την έννοια αυτή σε ολόκληρο το φάσμα των δραστηριοτήτων του, με απώτερο σκοπό τη συμμόρφωση σε ένα επίπεδο ισότιμου ανταγωνισμού στην ευρωπαϊκή αγορά αμυντικού εξοπλισμού, όπου θα συνεκτιμηθούν και τα συμφέροντα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων·

50.

καλεί τα κράτη μέλη να αξιοποιήσουν τη διαχειριστική εμπειρία του OCCAR για την υλοποίηση των κοινών προγραμμάτων, όπως καταρτίστηκαν από τον ΕΟΑ, και καλεί τον Οργανισμό και τον OCCAR να συνάψουν διοικητική ρύθμιση που θα διέπει τη συνεργασία τους· υπενθυμίζει ότι οποιοδήποτε κράτος μέλος της ΕΕ μπορεί να προσχωρήσει στον OCCAR εφόσον το επιθυμεί και εφόσον πληροί τα κριτήρια συμμετοχής·

51.

καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να συνεργασθούν μεταξύ τους για να επιτυγχάνεται ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, ως αναπόσπαστη συνιστώσα του αμυντικού τομέα·

52.

σημειώνει ότι, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει σε ευρωπαϊκό επίπεδο νομικός ορισμός της Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής και Τεχνολογικής Βάσης στον τομέα της Άμυνας (ΕΒΤΒΑ) και καλεί τον ΕΟΑ και την Επιτροπή να αναλύσουν τα δυνατά κριτήρια ενός τέτοιου ορισμού και τον αντίκτυπό τους· τονίζει σε σχέση με αυτό ότι ένα από τα σημαντικά κριτήρια θα μπορούσε να είναι η τεχνολογική προστιθέμενη αξία που παράγεται από τον τόπο εγκατάστασης των γραφείων σχεδιασμού στην επικράτεια των κρατών μελών της ΕΕ· ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να εξετάσουν τον καθορισμό πρωταρχικού στόχου για την αμυντική βιομηχανία ώστε να δοθεί μια σαφής μακροπρόθεσμη εικόνα για την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής και Τεχνολογικής Βάσης στον τομέα της Άμυνας·

53.

επισημαίνει τη σημασία - για μια ανταγωνιστική ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία - της διατλαντικής βιομηχανικής συνεργασίας, που μπορεί να διευκολύνει την πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες, να προωθήσει προηγμένα προϊόντα και να παράσχει κίνητρα για την επίτευξη χαμηλότερου κόστους και βραχύτερου κύκλου παραγωγής· σημειώνει επίσης τις δυνατότητες συνεργασίας με άλλους εξωτερικούς εταίρους·

54.

υπενθυμίζει ότι, για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, καθώς και για να διασφαλιστεί η επαρκής προάσπιση των συμφερόντων των φορολογουμένων, τα κράτη μέλη πρέπει κατεπείγοντος να βελτιώσουν τη διαφάνεια και τη διαύγεια των αγορών στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας· θεωρεί ότι η οδηγία 2009/81/ΕΚ για τις δημόσιες συμβάσεις στον τομέα της άμυνας και σε ευαίσθητους τομείς της ασφάλειας ενισχύει την ενιαία αγορά με τον περιορισμό της ποικιλίας των κανόνων για τις προμήθειες στον τομέα της άμυνας και με το άνοιγμα των εθνικών αγορών σε μεγαλύτερο ανταγωνισμό, υπενθυμίζει τέλος ότι η προθεσμία για τη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας έληξε στις 21 Αυγούστου του 2011· καλεί την Επιτροπή να υποβάλει εν ευθέτω χρόνω έκθεση σχετικά με τα μέτρα μεταφοράς στο εθνικό δίκτυο που έλαβαν τα κράτη μέλη και να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσει την έγκαιρη και συνεπή μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο των κρατών μελών και την ορθή εφαρμογή της·

55.

τονίζει ότι η οδηγία είναι προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες των δημοσίων συμβάσεων στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας και ότι, κατά συνέπεια, οποιαδήποτε εξαίρεση συμβάσεων από τη νομοθεσία της ΕΕ με βάση το άρθρο 346 της ΣΛΕΕ μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη μόνο σε εξαιρετικές και δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις για να διασφαλιστούν τα ουσιώδη εθνικά συμφέροντα στον τομέα της ασφαλείας· καλεί την Επιτροπή να διασφαλίσει την ορθή εφαρμογή της εν λόγω οδηγίας καθώς και των παρεκκλίσεων που ορίζει το άρθρο 346 της ΣΛΕΕ· υπογραμμίζει ότι σε αυτό θα συνέβαλε μια αξιολόγηση από την Επιτροπή για τις καλές πρακτικές και τις περιπτώσεις πλημμελούς εφαρμογής των νέων κανόνων·

56.

τονίζει ότι, σύμφωνα με τις εν εξελίξει προσπάθειες που αποσκοπούν στον εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό του συνολικού ευρωπαϊκού πλαισίου για τις δημόσιες συμβάσεις, οι στόχοι της απλοποίησης των διοικητικών διαδικασιών και η μείωση του διοικητικού φόρτου θα πρέπει να αντικατοπτρίζονται στην εφαρμογή της οδηγίας στην πράξη, και ότι προκειμένου να διευκολυνθεί η διασυνοριακή υποβολή προσφορών, πρέπει να αναθεωρηθούν ασυμβίβαστες ή δυσανάλογες τεχνικές απαιτήσεις που συνιστούν εμπόδια στην εσωτερική αγορά· υπενθυμίζει, περαιτέρω, ότι δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις κατά δυνάμει υπεργολάβων με βάση την εθνικότητα·

57.

υπενθυμίζει ότι το καθεστώς που καθιερώθηκε από τον κώδικα συμπεριφοράς του ΕΟΑ για τις συμβάσεις προμηθειών στον τομέα της άμυνας και τον κώδικα ορθής πρακτικής στην αλυσίδα εφοδιασμού, εφαρμόζονται μόνο σε συμβάσεις που καλύπτονται από την παρέκκλιση που ορίζει το άρθρο 346 της ΣΛΕΕ· καλεί τον ΕΟΑ και την Επιτροπή να επανεκτιμήσουν τη συνάφεια του καθεστώτος αυτού μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας για τις δημόσιες προμήθειες στον τομέα της άμυνας·

58.

καλεί τα κράτη μέλη να θέσουν ως κορυφαία προτεραιότητα την καταπολέμηση της διαφθοράς στις συμβάσεις στον τομέα της άμυνας, και συγκεκριμένα με την επαρκή εφαρμογή της οδηγίας, εκφράζοντας την ανησυχία του για τις καταστροφικές συνέπειες που έχει η διαφθορά, ιδίως όσον αφορά τη διόγκωση του κόστους, την αγορά περιττού, ακατάλληλου ή μη βέλτιστου εξοπλισμού, την παρεμπόδιση της σύναψης κοινών συμβάσεων προμηθειών και συνεργατικών προγραμμάτων, την παρακώλυση του ανοίγματος της αγοράς και την συνεπακόλουθη σοβαρή επιβάρυνση των εθνικών προϋπολογισμών· πέρα από τη γενίκευση της πρακτικής των διαφανών και ανταγωνιστικών διαδικασιών δημοσίων προμηθειών, υποστηρίζει θερμά τις συστάσεις που διατυπώνονται στην επιτομή των πλέον ενδεδειγμένων πρακτικών του εγχειριδίου του NATO/DCAF για την οικοδόμηση ακεραιότητας και τη μείωση της διαφθοράς στον τομέα της άμυνας· επισημαίνει τα θετικά παραδείγματα όπως η έννοια των «συμφώνων ακεραιότητας στον τομέα της άμυνας» μεταξύ κυβέρνησης και προσφερόντων, με τη συμμετοχή ανεξάρτητων παρατηρητών, ή τη συστηματική κοινοβουλευτική εποπτεία σε όλες τις φάσεις των διαδικασιών δημόσιων προμηθειών που υπερβαίνουν κάποιο όριο, όπως συμβαίνει σε ορισμένα κράτη μέλη·

59.

επισημαίνει ότι οι απαιτήσεις περί αντισταθμιστικών οφελών μπορούν να αιτιολογηθούν μόνον εάν είναι αναγκαίες για την προστασία ουσιωδών συμφερόντων ασφαλείας σύμφωνα με το άρθρο 346 της ΣΛΕΕ, και ότι πρέπει να συμβιβάζονται με τις αρχές της διαφάνειας και δεν πρέπει ιδίως να δημιουργούν κινδύνους διαφθοράς ή διατάραξης της λειτουργίας της ευρωπαϊκής αγοράς αμυντικού εξοπλισμού·

60.

καλεί τα κράτη μέλη, τον ΕΟΑ και την Επιτροπή να εργαστούν προς την κατεύθυνση της κατάργησης των αντισταθμιστικών οφελών, ευνοώντας ταυτόχρονα την ενσωμάτωση των βιομηχανιών των μικρότερων κρατών μελών στην ευρωπαϊκή τεχνολογική και βιομηχανική βάση στον τομέα της άμυνας με άλλα μέσα, πέρα των αντισταθμιστικών οφελών·

61.

καλεί την Επιτροπή και τον ΕΟΑ να αναζητήσουν τρόπους για την αντιμετώπιση άλλων πρακτικών στρέβλωσης της αγοράς, όπως οι κρατικές ενισχύσεις και η επιδότηση των εξαγωγών, προωθώντας την πρωτοβουλία του ΕΟΑ για την ισότητα των όρων ανταγωνισμού·

62.

πιστεύει ότι, στο υφιστάμενο δημοσιονομικό πλαίσιο, η αρχή της ευρωπαϊκής προτίμησης στις προμήθειες αμυντικού εξοπλισμού μπορεί να θεωρηθεί μια μορφή ευρωπαϊκής αλληλεγγύης· καλεί την Επιτροπή και τον ΕΟΑ να υποβάλουν ανάλυση κόστους ωφελείας μιας διαδικασίας ευρωπαϊκής προτίμησης για ορισμένους τύπους αμυντικού εξοπλισμού, σε σχέση με τους οποίους είναι σημαντικό να διατηρηθεί η στρατηγική ανεξαρτησία καθώς και στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει αμοιβαιότητα πρόσβασης στις αγορές τρίτων χωρών· τονίζει ότι έχει σημασία να εξασφαλισθεί στα ευρωπαϊκά προϊόντα άμυνας μεγαλύτερη πρόσβαση σε αγορές τρίτων χωρών·

63.

υπενθυμίζει ότι η διοικητική επιβάρυνση των υποχρεώσεων αδειοδότησης στο ενδοενωσιακό εμπόριο στον τομέα των προϊόντων της αμυντικής βιομηχανίας λειτούργησε ανασταλτικά στην εξυγίανση της βιομηχανίας και αποτέλεσε μείζον εμπόδιο για τα διασυνοριακά συνεργατικά εξοπλιστικά προγράμματα· υπενθυμίζει ότι η προθεσμία για τη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2009/43/ΕΚ για τις μεταβιβάσεις προϊόντων που αφορούν την άμυνα εντός της ΕΕ έληξε στις 30 Ιουνίου 2011 και ότι τα κράτη μέλη, από την 30η Ιουνίου του 2012 καλούνται να εφαρμόσουν τους νέους κανόνες· καλεί την Επιτροπή να υποβάλει εν ευθέτω χρόνω έκθεση σχετικά με τα μέτρα μεταφοράς στο εθνικό δίκτυο που έλαβαν τα κράτη μέλη και να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσει την ορθή μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο των κρατών μελών·

64.

καλεί τα κράτη μέλη να αξιοποιήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τις νέες γενικές άδειες για παραδόσεις υλικού στις ένοπλες δυνάμεις άλλων κρατών μελών ως σημαντικό εργαλείο για τη βελτίωση της ασφάλειας του εφοδιασμού σε επίπεδο ΕΕ·

65.

τονίζει ότι η επιτυχία της οδηγίας, ιδίως όσον αφορά τις άδειες για μεταβιβάσεις μεταξύ εταιρειών, εξαρτάται εν πολλοίς από την εμπιστοσύνη που έχουν μεταξύ τους τα κράτη μέλη όσον αφορά τους ελέγχους των εξαγωγών· καλεί επιτακτικά τα κράτη μέλη να συμμορφωθούν αυστηρά στις υποχρεώσεις που ορίζει η κοινή θέση του Συμβουλίου 2008/944/ΚΕΠΠΑ για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού, και να διασφαλίσουν την αυστηρή αξιολόγηση όλων των αιτήσεων αδειοδότησης με βάση και τα οκτώ απαιτούμενα κριτήρια· καλεί την Αντιπρόεδρο/Ύπατη Εκπρόσωπο να αξιολογήσει τη συμμόρφωση των κρατών μελών, στο πλαίσιο της αναθεώρησης της κοινής θέσης, με βάση εκτιμήσεις τόσο σε σχέση με το εμπόριο όσο και την εξωτερική πολιτική, όπου συμπεριλαμβάνονται ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αρχών στις εισάγουσες χώρες·

66.

τονίζει και πάλι τη θεμελιώδη σημασία της τυποποίησης του αμυντικού εξοπλισμού για την καθιέρωση ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς στον τομέα της άμυνας, καθώς και για τη διασφάλιση της διαλειτουργικότητας και τη διευκόλυνση της συνεργασίας των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των έργων συνεκμετάλλευσης και επιμερισμού, καθώς και των επιχειρήσεων· παροτρύνει τον ΕΟΑ, την Επιτροπή και τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς τυποποίησης (CEN, CENELEC, ETSI), σε συνεργασία με τη βιομηχανία και ειδικότερα τον Οργανισμό Τυποποίησης του NATO, να επιταχύνουν το έργο για τη μείωση των αποκλίσεων όσον αφορά τα πρότυπα στους τομείς των βιομηχανιών άμυνας και ασφάλειας και μεταξύ του στρατιωτικού και μη στρατιωτικού εξοπλισμού· υποστηρίζει την αξιοποίηση και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφοριών για θέματα Αμυντικών Προτύπων και το ευρωπαϊκό εγχειρίδιο για τις προμήθειες του τομέα της άμυνας·

67.

καλεί τα κράτη μέλη και την Επιτροπή να καθιερώσουν πανευρωπαϊκή πιστοποίηση για τα προϊόντα ασφάλειας και άμυνας, ούτως ώστε να τερματιστεί η μη βιώσιμη κατάσταση με βάση την οποία απαιτείται χωριστή δοκιμή σε κάθε κράτος μέλος· επισημαίνει ότι αυτή η χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία αυξάνει σημαντικά το κατασκευαστικό κόστος, πλήττει την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μέχρι του σημείου να καθίσταται απαγορευτική, ιδιαίτερα για τις μικρότερες εταιρείες· υποστηρίζει το έργο του ΕΟΑ όσον αφορά την πτητική ικανότητα και παροτρύνει τα κράτη μέλη να επιταχύνουν το έργο για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Μικτού Στρατιωτικού Οργανισμού Πτητικής Ικανότητας, ως στρατιωτικό εταίρο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια της Αεροναυτιλίας·

68.

επισημαίνει ότι η προαναφερόμενη τυποποίηση και ενοποίηση πρέπει να αποτελέσει τμήμα μιας διαδικασίας σε επίπεδο ΕΕ και όχι σε επίπεδο βιομηχανίας, προς όφελος των ευρωπαϊκών συμφερόντων και των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και ότι η συμμετοχή στα κοινά προγράμματα της ΕΕ και τις συνέργιες πρέπει, καταρχάς, να είναι ανοικτά για όλα τα κράτη μέλη·

69.

είναι πεπεισμένο ότι, ιδίως στο πλαίσιο της έγκρισης του νέου πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου, πρέπει να μελετηθεί κατά πόσον είναι δυνατό ο προϋπολογισμός της ΕΕ να παράσχει βοήθεια στα κράτη μέλη για την επίτευξη των στόχων της κοινής πολιτικής ασφάλειας και αμυντικής πολιτικής κατά τον πλέον αποτελεσματικό από απόψεως κόστους τρόπο·

70.

όπως αναφέρθηκε ανωτέρω στο τμήμα (Γ), ζητεί την ενίσχυση και την επέκταση της έρευνας για θέματα ασφαλείας στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος πλαισίου, με την προσφυγή στο άρθρο 185 της ΣΛΕΕ για τη συγχρηματοδότηση των υφιστάμενων προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης, καθώς και την προετοιμασία νέας θεματολογίας για την αμυντική έρευνα με πολιτικές και στρατιωτικές εφαρμογές, προκειμένου να δοθεί ώθηση στη συνεργατική έρευνα σε θέματα άμυνας·

71.

υποστηρίζει ότι τα κονδύλια της ΕΕ πρέπει να αξιοποιηθούν για την ενίσχυση της συνεργασίας στον τομέα της εκπαίδευσης και κατάρτισης, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία δικτύων μεταξύ της αμυντικής βιομηχανίας, των ερευνητικών ινστιτούτων και των πανεπιστημίων· ζητεί να υπάρξουν οι αναγκαίες ρυθμίσεις προκειμένου να καταστεί δυνατή η καταβολή των μισθών στους μαθητευόμενους που συμμετέχουν στο στρατιωτικό πρόγραμμα Erasmus από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, ούτως ώστε να υπάρξει ισότιμη μεταχείριση με τους σπουδαστές των μη στρατιωτικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, διευκολύνοντας έτσι την ανάπτυξη μιας κοινής κουλτούρας και προσέγγισης στον τομέα της ασφάλειας·

72.

συνιστά τη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων του Ευρωπαϊκού Κολεγίου Ασφάλειας και Άμυνας, που εστιάζει στην κατάρτιση πολιτικών και στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων για θέματα διαχείρισης κρίσεων και ΚΠΑΑ, για την προαγωγή κοινής κουλτούρας για θέματα ασφαλείας στην ΕΕ, από το Μέσο Σταθερότητας·

73.

παροτρύνει την περαιτέρω προώθηση του ρόλου του Κολεγίου ως φόρουμ συνεργασίας μεταξύ των εθνικών ακαδημιών άμυνας και των πολιτικών ιδρυμάτων κατάρτισης για θέματα ασφαλείας, προκειμένου να προσδιοριστούν και να αναπτυχθούν μεταξύ τους έργα συνεκμετάλλευσης και επιμερισμού που εξοικονομούν κόστος· καλεί τα κράτη μέλη να μετατρέψουν το ίδρυμα αυτό σε ένα πραγματικό ακαδημαϊκό ίδρυμα και, λόγω της έντονης πολιτικοστρατιωτικής εστίασής του, προτείνει αυτό να χρηματοδοτηθεί από την ΕΕ στο πλαίσιο του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου·

74.

καλεί όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να αξιολογήσουν κατά πόσον τα περιουσιακά στοιχεία ιδιοκτησίας ΕΕ σύμφωνα με το μοντέλο του προγράμματος Galileo, όπως αναπτύσσονται στο τμήμα (Β), θα μπορούσαν να αποτελέσουν βιώσιμη και αποτελεσματική από απόψεως κόστους επιλογή, ιδίως σε τομείς όπως οι στρατηγικές και τακτικές μεταφορές ή η εποπτεία·

75.

καλεί τα κράτη μέλη να αυξήσουν τον προϋπολογισμό του ΕΟΑ κατά προτεραιότητα, αναγνωρίζοντας την προστιθέμενη αξία που προσφέρει ο Οργανισμός αντισταθμίζοντας, μέσω συνεργασίας, περικοπές που αποφασίζονται σε εθνικό επίπεδο· εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η απόφαση του Συμβουλίου σχετικά με τον ΕΟΑ δεν εξασφάλισε για τον Οργανισμό πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο αντίστοιχο με τον γενικό προϋπολογισμό της ΕΕ·

76.

επισημαίνει ότι το Δορυφορικό Κέντρο της ΕΕ, που λειτουργεί με περιορισμένο προϋπολογισμού, έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά του και την προστιθέμενη αξία που εξασφαλίζει μέσω διαφόρων δράσεων στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας· υπενθυμίζει την εντεινόμενη ζήτηση για δορυφορική απεικόνιση, σαν αποτέλεσμα και των πρόσφατων γεγονότων στη βόρεια Αφρική· καλεί τα κράτη μέλη να αυξήσουν τον προϋπολογισμό του Κέντρου και, λόγω ιδιαιτέρως των πολιτικοστρατιωτικών χρήσεών του, υποστηρίζει ότι πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τον προϋπολογισμό της ΕΕ·

77.

χαιρετίζει τις προσπάθειες της πολωνικής προεδρίας του Συμβουλίου για την αναθεώρηση του μηχανισμού ATHENA· παροτρύνει τα κράτη μέλη να αυξήσουν τις προσπάθειές τους για την επίτευξη συμφωνίας όσον αφορά την κοινή χρηματοδότηση· καλεί τα κράτη μέλη να εξετάσουν, στο πλαίσιο της αναθεώρησης του μηχανισμού ATHENA, τη δυνατότητα επέκτασης του μηχανισμού προκειμένου να εξασφαλιστεί επίσης η κοινή χρηματοδότηση δράσεων ή αποκτήσεων που στηρίζουν τον στόχο της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας από απόψεως κόστους της ευρωπαϊκής άμυνας, αλλά δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, ιδίως την κοινή χρηματοδότηση του παρεχόμενου εξοπλισμού·

78.

αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στην Ύπατη Εκπρόσωπο/Αντιπρόεδρο της Επιτροπής, το Συμβούλιο, την Επιτροπή, τα κοινοβούλια των κρατών μελών της ΕΕ, την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ και τον Γενικό Γραμματέα του NATO.