18.3.2010

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 69/5

---

Πρωτοβουλία του Βασιλείου του Βελγίου, της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, του Βασιλείου της Ισπανίας, της Γαλλικής Δημοκρατίας, της Ιταλικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, της Ρουμανίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας και του Βασιλείου της Σουηδίας ενόψει της έκδοσης οδηγίας του Ευρωπαϊκου Κοινοβουλιου και του Συμβουλιου σχετικά με την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας

(2010/C 69/02)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 82 παράγραφος 1 στοιχείο δ),

την πρωτοβουλία του Βασιλείου του Βελγίου, της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, του Βασιλείου της Ισπανίας, της Γαλλικής Δημοκρατίας, της Ιταλικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Πορτογαλικής Δημοκρατίας, της Ρουμανίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας και του Βασιλείου της Σουηδίας,

αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία (1),

Εκτιμώντας τα εξής:

(1)	Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο της τη διατήρηση και την ανάπτυξη ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.

(2)	Το άρθρο 82 παράγραφος 1 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣλΕΕ) ορίζει ότι η δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις στην Ένωση θεμελιώνεται στην αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης των δικαστικών αποφάσεων και κάθε είδους.

(3)

Σύμφωνα με το πρόγραμμα της Στοκχόλμης, που υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κατά τη σύνοδό του στις 10 και 11 Δεκεμβρίου του 2009, η αμοιβαία αναγνώριση θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλα τα είδη αποφάσεων δικαστικού χαρακτήρα, ανάλογα με το νομοθετικό σύστημα, είτε στον ποινικό είτε στο διοικητικό τομέα. Στο πρόγραμμα επίσης επισημαίνεται ότι για τα θύματα αξιόποινων πράξεων μπορούν να προβλεφθούν μέτρα ειδικής προστασίας που πρέπει να είναι αποτελεσματικά στο εσωτερικό της Ένωσης.

(4)

Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Φεβρουαρίου 2006 σχετικά με τη σημερινή κατάσταση όσον αφορά την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και τυχόν μελλοντικές ενέργειες, συνιστά στα κράτη μέλη να χαράξουν πολιτική μηδενικής ανοχής σε όλες τις μορφές βίας κατά των γυναικών και καλεί τα κράτη μέλη να λάβουν κατάλληλα μέτρα για τη διασφάλιση καλύτερης προστασίας και υποστήριξης των θυμάτων και των ενδεχόμενων θυμάτων.

(5)

Σε έναν κοινό χώρο δικαιοσύνης, χωρίς εσωτερικά σύνορα, είναι απαραίτητο να διασφαλίζεται ότι η προστασία που παρέχεται σε ένα πρόσωπο εντός ενός κράτους μέλους διατηρείται και συνεχίζεται σε κάθε άλλο κράτος μέλος στο οποίο το πρόσωπο κινείται ή έχει κινηθεί. Θα πρέπει επίσης να διασφαλίζεται ότι η νόμιμη άσκηση από τους πολίτες της Ένωσης του δικαιώματός τους να διακινούνται και να διαμένουν ελεύθερα εντός της επικράτειας των κρατών μελών, σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και το άρθρο 21 της ΣλΕΕ, δεν έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της ασφάλειάς τους.

(6)

Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, η παρούσα οδηγία θα πρέπει να θέσει κανόνες με τους οποίους η προστασία που πηγάζει από μέτρο προστασίας ληφθέν δυνάμει του δικαίου κράτους μέλους («κράτος έκδοσης») μπορεί να επεκταθεί σε άλλο κράτος μέλος στο οποίο κινείται το προστατευόμενο πρόσωπο («κράτος εκτέλεσης»), ανεξάρτητα από τον τύπο ή τη διάρκεια των υποχρεώσεων ή απαγορεύσεων που περιλαμβάνονται στο σχετικό μέτρο προστασίας.

(7)

Προκειμένου να αποτραπεί η διάπραξη νέου εγκλήματος κατά του θύματος στο κράτος εκτέλεσης, θα πρέπει να παρασχεθεί στο εν λόγω κράτος νομική βάση για την αναγνώριση της απόφασης που έχει ληφθεί προηγουμένως στο κράτος έκδοσης υπέρ του θύματος, ούτως ώστε να μην αναγκασθεί επιπλέον το θύμα να κινήσει νέα διαδικασία ή να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία στο κράτος εκτέλεσης εάν το κράτος έκδοσης δεν έχει εκδώσει την απόφαση.

(8)	Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να εφαρμοσθεί και να επιβληθεί κατά τρόπον ώστε να παρέχεται στο προστατευόμενο πρόσωπο, εντός του κράτους εκτέλεσης, η ίδια ή ισοδύναμη προστασία που θα λάμβανε εάν το μέτρο προστασίας είχε εκδοθεί εξ αρχής σε αυτό το κράτος, αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό κάθε διάκριση.

(9)

Δεδομένου ότι η παρούσα οδηγία αφορά τις καταστάσεις στις οποίες το προστατευόμενο πρόσωπο κινείται σε άλλο κράτος μέλος, η εκτέλεση των διατάξεών της δεν συνεπάγεται μεταβίβαση προς το κράτος εκτέλεσης εξουσιών σχετικών με κύριες, ανασταλείσες, εναλλακτικές ποινές, ποινές υπό όρο ή παρεπόμενες, ή με μέτρα ασφαλείας που επιβάλλονται στο πρόσωπο που προκαλεί τον κίνδυνο, εάν το πρόσωπο αυτό εξακολουθεί να κατοικεί στο κράτος που εξέδωσε το μέτρο προστασίας.

(10)	Εφόσον ενδείκνυται, θα πρέπει να είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν ηλεκτρονικά μέσα για την πρακτική εφαρμογή των μέτρων που εκδίδονται δυνάμει της παρούσας οδηγίας, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο και τη δικονομία.

(11)

Δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας οδηγίας, και συγκεκριμένα η προστασία προσώπων που κινδυνεύουν, δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς με μονομερείς ενέργειες των κρατών μελών λόγω της διασυνοριακής φύσεως των συγκεκριμένων καταστάσεων και μπορεί, αντιθέτως, λόγω της κλίμακας και των δυνητικών αποτελεσμάτων της, να επιτευχθεί καλύτερα στο επίπεδο της Ένωσης, η Ένωση μπορεί να θεσπίζει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 παράγραφος 3 της ΣΕΕ. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 παράγραφος 4 της ΣΕΕ, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(12)

Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να συμβάλει στην προστασία των προσώπων που ευρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου, συμπληρώνοντας τις ήδη ισχύουσες πράξεις στον τομέα αυτόν, όπως η απόφαση-πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2008, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αναγνώρισης δικαστικών αποφάσεων και αποφάσεων αναστολής εκτέλεσης της ποινής ή απόλυσης υπό όρους με σκοπό την εποπτεία των μέτρων αναστολής και των εναλλακτικών κυρώσεων (2), και η απόφαση-πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με την εφαρμογή, μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης στις αποφάσεις περί μέτρων επιτήρησης εναλλακτικά προς την προσωρινή κράτηση (3),

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Ορισμοί

Για του σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

1)

Ως «ευρωπαϊκή εντολή προστασίας» νοείται δικαστική απόφαση σχετικά με μέτρο προστασίας που εκδίδει κράτος μέλος και αποσκοπεί στη διευκόλυνση έτερου κράτους μέλους προκειμένου να λάβει, εφόσον απαιτείται, μέτρο προστασίας δυνάμει της εθνικής του νομοθεσίας για την προστασία της ζωής, της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας, της ελευθερίας ή της γενετήσιας ακεραιότητας προσώπου.

2)

Ως «μέτρο προστασίας» νοείται απόφαση που εκδίδεται από αρμόδια αρχή κράτους μέλους που επιβάλλει σε πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο μία ή περισσότερες από τις υποχρεώσεις ή τις απαγορεύσεις του άρθρου 2 παράγραφος 2, υπό τον όρο ότι η παραβίαση των εν λόγω υποχρεώσεων ή απαγορεύσεων συνιστά ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους ή, άλλως, τιμωρείται με στερητική της ελευθερίας ποινή στο συγκεκριμένο κράτος μέλος·

3)	Ως «προστατευόμενο πρόσωπο» νοείται το πρόσωπο του οποίου η ζωή, η σωματική και ψυχική ακεραιότητα, η ελευθερία ή η γενετήσια ακεραιότητα αποτελούν αντικείμενο προστασίας δυνάμει μέτρου προστασίας που έλαβε το κράτος έκδοσης·

4)	Ως «πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο» νοείται το πρόσωπο στο οποίο έχουν επιβληθεί μία ή περισσότερες από τις υποχρεώσεις ή τις απαγορεύσεις που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 2·

5)	Ως «κράτος έκδοσης» νοείται το κράτος μέλος στο οποίο ελήφθη αρχικά ένα μέτρο προστασίας το οποίο και αποτελεί τη βάση για την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας·

6)	Ως «κράτος εκτέλεσης» νοείται το κράτος μέλος στο οποίο έχει διαβιβασθεί προς αναγνώριση ευρωπαϊκή εντολή προστασίας·

7)	Ως «κράτος επιτήρησης» νοείται το κράτος μέλος στο οποίο έχει διαβιβασθεί δικαστική απόφαση, όπως ορίζεται στο άρθρο 2 της απόφασης-πλαισίου 2008/947/ΔΕΥ του Συμβουλίου, ή απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, όπως ορίζεται στο άρθρο 4 της απόφασης-πλαισίου 2009/829/ΔΕΥ.

Άρθρο 2

Πεδίο εφαρμογής της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας

1.   Ευρωπαϊκή εντολή προστασίας μπορεί να εκδοθεί ανά πάσα στιγμή όταν το προστατευόμενο πρόσωπο προτίθεται να φύγει ή έχει φύγει από το κράτος έκδοσης και πηγαίνει σε άλλο κράτος μέλος.

2.   Η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας εκδίδεται μόνον εφόσον προηγουμένως ληφθεί μέτρο προστασίας στο κράτος έκδοσης, το οποίο επιβάλλει στο πρόσωπο που προκαλεί τον κίνδυνο μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες υποχρεώσεις ή απαγορεύσεις:

α)	απαγόρευση εισόδου σε ορισμένους χώρους, μέρη ή καθορισμένες περιοχές στις οποίες κατοικεί το προστατευόμενο πρόσωπο ή τις οποίες επισκέπτεται,

β)	υποχρέωση παραμονής σε συγκεκριμένο τόπο, εάν συντρέχει περίπτωση, για καθορισμένο χρόνο,

γ)	υποχρέωση που περιλαμβάνει περιορισμούς όσον αφορά την έξοδο από το κράτος έκδοσης,

δ)	υποχρέωση να αποφεύγεται η επαφή με το προστατευόμενο πρόσωπο, ή

ε)	απαγόρευση προσέγγισης του προστατευόμενου προσώπου εγγύτερα από προκαθορισμένη απόσταση.

Άρθρο 3

Υποχρέωση αναγνώρισης της Ευρωπαϊκής εντολής προστασίας

1.   Τα κράτη μέλη αναγνωρίζουν κάθε Ευρωπαϊκή εντολή προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας.

2.   Η παρούσα οδηγία δεν έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή της υποχρέωσης σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και θεμελιωδών νομικών αρχών, όπως κατοχυρώνονται με το άρθρο 6 της ΣΕΕ.

Άρθρο 4

Ορισμός των αρμόδιων αρχών

1.   Κάθε κράτος μέλος πληροφορεί τη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου ποια δικαστική αρχή ή αρχές, δυνάμει του εθνικού δικαίου του, είναι αρμόδιες να εκδίδουν και να αναγνωρίζουν ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, σύμφωνα με την παρούσα οδηγία, σε περίπτωση που το εν λόγω κράτος μέλος είναι το κράτος έκδοσης ή το κράτος εκτέλεσης.

2.   Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν μη δικαστικές αρχές ως αρμόδιες αρχές για τη λήψη αποφάσεων δυνάμει της παρούσας οδηγίας, υπό τον όρο ότι οι αρχές αυτές είναι αρμόδιες για τη λήψη παρεμφερών αποφάσεων βάσει του οικείου εθνικού δικαίου και της δικονομίας τους.

3.   Η Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου θέτει τις ληφθείσες πληροφορίες στη διάθεση όλων των κρατών μελών και της Επιτροπής.

Άρθρο 5

Έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας

1.   Βάσει μέτρου προστασίας που εκδόθηκε στο κράτος έκδοσης, δικαστική αρχή του κράτους αυτού ή άλλη αρμόδια αρχή που αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2, εκδίδει, μόνον κατόπιν αίτησης του προστατευόμενου προσώπου, ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, αφού εξακριβώσει ότι το μέτρο προστασίας πληροί όλες τις απαιτήσεις του άρθρου 3 παράγραφος 1.

2.   Το προστατευόμενο πρόσωπο ή ο νόμιμος εκπρόσωπός του μπορεί να υποβάλει αίτηση έκδοσης ευρωπαϊκής εντολής προστασίας είτε στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης είτε στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης.

Εφόσον υποβληθεί σχετική αίτηση στο κράτος εκτέλεσης, η αρμόδια αρχή του διαβιβάζει την εν λόγω αίτηση, το συντομότερο δυνατόν, στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης προκειμένου, εάν κριθεί σκόπιμο, να εκδώσει την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας.

3.   Η αρχή η οποία εκδίδει μέτρο προστασίας που περιέχει μία ή περισσότερες από τις υποχρεώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 2, ενημερώνει το προστατευόμενο πρόσωπο για τη δυνατότητα που έχει να ζητήσει την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας εφόσον προτίθεται να μεταβεί σε άλλο κράτος μέλος. Η αρχή συμβουλεύει το προστατευόμενο πρόσωπο να υποβάλει την αίτηση προ της εξόδου του από το έδαφος του κράτους έκδοσης.

Άρθρο 6

Τύπος και περιεχόμενο της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας

Η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας έχει τον τύπο που καθορίζεται στο Παράρτημα Ι της παρούσας οδηγίας. Πρέπει ιδίως να περιλαμβάνει τα ακόλουθα πληροφοριακά στοιχεία:

α)	την ταυτότητα και την ιθαγένεια του προστατευόμενου προσώπου, καθώς και την ταυτότητα και την ιθαγένεια του νόμιμου εκπροσώπου του εάν το προστατευόμενο πρόσωπο είναι ανήλικο ή τελεί σε νομική αδυναμία·

β)	η χρήση τυχόν τεχνολογικών μέσων που, ενδεχομένως, παρασχέθηκαν στο προστατευόμενο πρόσωπο για να προβεί στην άμεση επιβολή του μέτρου προστασίας, εφόσον συντρέχει περίπτωση·

γ)	το όνομα, τη διεύθυνση, τους αριθμούς τηλεφώνων και τηλεομοιοτυπίας, και την διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της αρμόδιας αρχής του κράτους έκδοσης·

δ)	τον προσδιορισμό του μέτρου προστασίας βάσει του οποίου εκδόθηκε η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας·

ε)	σύνοψη των γεγονότων και των περιστάσεων που οδήγησαν στην επιβολή του μέτρου προστασίας στο κράτος έκδοσης·

στ)

τις υποχρεώσεις ή απαγορεύσεις που επιβάλλονται στο πλαίσιο του μέτρου προστασίας στο οποίο βασίζεται η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας στο πρόσωπο που προκαλεί τον κίνδυνο, τη διάρκειά του και τη σαφή αναφορά ότι η παραβίασή τους αποτελεί ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους έκδοσης ή, άλλως, τιμωρείται με στερητική της ελευθερίας ποινή·

ζ)	την ταυτότητα και την ιθαγένεια του προσώπου που προκαλεί τον κίνδυνο·

η)	εφόσον απαιτείται, άλλα στοιχεία που ενδέχεται να επηρεάζουν την εκτίμηση του κινδύνου που αντιμετωπίζει το προστατευόμενο πρόσωπο·

θ)

τη σαφή ένδειξη, εφόσον συντρέχει περίπτωση, ότι μια δικαστική απόφαση, όπως ορίζεται στο άρθρο 2 της απόφασης-πλαισίου 2008/947/ΔΕΥ του Συμβουλίου, ή απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, όπως ορίζεται στο άρθρο 4 της απόφασης-πλαισίου 2009/829/ΔΕΥ, έχει ήδη διαβιβασθεί σε άλλο κράτος μέλος και τον προσδιορισμό της αρμόδιας αρχής για την επιβολή της εφαρμογής της εν λόγω δικαστικής ή άλλης απόφασης.

Άρθρο 7

Διαδικασία διαβίβασης

1.   Όταν η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης διαβιβάζει την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, το πράττει με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να τεκμηριωθεί εγγράφως ώστε να δύναται η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους εκτέλεσης να διαπιστώσει τη γνησιότητά της.

2.   Εάν η αρμόδια αρχή είτε του κράτους εκτέλεσης είτε του κράτους έκδοσης δεν είναι γνωστή στην αρμόδια αρχή του άλλου κράτους, η τελευταία αυτή αρχή διεξάγει όλες τις αναγκαίες έρευνες, μεταξύ άλλων, μέσω των σημείων επαφής του Ευρωπαϊκού Δικαστικού Δικτύου, το οποίο δημιουργήθηκε με την κοινή δράση 98/428/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 1998, για τη δημιουργία ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου (4), του εθνικού μέλους της Eurojust ή του εθνικού συστήματος του κράτους της για τον συντονισμό της Eurojust, προκειμένου να αποκτήσει τις απαραίτητες πληροφορίες.

3.   Όταν μια αρχή του κράτους εκτέλεσης, η οποία έχει παραλάβει ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, δεν έχει αρμοδιότητα να την αναγνωρίσει, η εν λόγω αρχή διαβιβάζει αυτεπαγγέλτως την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας στην αρμόδια αρχή.

Άρθρο 8

Μέτρα στο κράτος εκτέλεσης

1.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης:

α)

άμα τη παραλαβή ευρωπαϊκής εντολής προστασίας που διαβιβάζεται σύμφωνα με το άρθρο 7, αναγνωρίζει την εντολή και λαμβάνει, εφόσον απαιτείται, όλα τα μέτρα που είναι διαθέσιμα σε παρόμοια περίπτωση, βάσει του εθνικού της δικαίου, προκειμένου να εξασφαλισθεί η προστασία του προστατευόμενου προσώπου, εκτός αν αποφασίσει να επικαλεσθεί έναν από τους λόγους μη αναγνώρισης που αναφέρονται στο άρθρο 9·

β)	ενημερώνει το πρόσωπο που προκαλεί τον κίνδυνο, εφόσον είναι σκόπιμο, για κάθε μέτρο που λαμβάνεται στο κράτος εκτέλεσης·

γ)	λαμβάνει όλα τα επείγοντα και προσωρινά μέτρα που απαιτούνται προκειμένου να εξασφαλισθεί η διαρκής προστασία του προστατευόμενου προσώπου·

δ)

απευθύνει αμέσως κοινοποίηση στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης και, εάν το κράτος έκδοσης είναι διαφορετικό από το κράτος επιτήρησης, στην αρμόδια αρχή του κράτους επιτήρησης, κάθε παραβίαση του μέτρου προστασίας στο οποίο βασίζεται η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας και περιγράφεται σε αυτήν. Για την κοινοποίηση χρησιμοποιείται το τυποποιημένο έντυπο του Παραρτήματος ΙΙ.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης ενημερώνει την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης και το προστατευόμενο πρόσωπο για τα μέτρα που εγκρίνονται σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

Άρθρο 9

Λόγοι μη αναγνώρισης ευρωπαϊκής εντολής προστασίας

1.   Κάθε άρνηση αναγνώρισης ευρωπαϊκής εντολής προστασίας αιτιολογείται.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να αρνείται να αναγνωρίσει ευρωπαϊκή εντολή προστασίας στις ακόλουθες περιπτώσεις:

α)	η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας δεν είναι πλήρης ή δεν ολοκληρώθηκε εντός της προθεσμίας που ορίζει η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης·

β)	δεν πληρούνται οι απαιτήσεις του άρθρο 2 παράγραφος 2·

γ)	η προστασία πηγάζει από την εκτέλεση ποινής ή μέτρου που καλύπτονται από αμνηστία σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης και αφορά πράξη η οποία εμπίπτει στη δικαιοδοσία του κράτους εκτέλεσης δυνάμει του εν λόγω δικαίου·

δ)	το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης προβλέπει την παροχή ασυλίας στο πρόσωπο που προκαλεί τον κίνδυνο, η οποία καθιστά αδύνατη την έκδοση των μέτρων προστασίας,

3.   Στις περιπτώσεις της παραγράφου 2, στοιχεία α) και β) και πριν αποφασίσει να μην αναγνωρίσει την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης επικοινωνεί με την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης με κάθε πρόσφορο μέσο και, εφόσον απαιτείται, της ζητεί να παράσχει αμελλητί όλες τις τυχόν αναγκαίες πρόσθετες πληροφορίες.

Άρθρο 10

Μεταγενέστερες αποφάσεις στο κράτος έκδοσης

1.   Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης έχει δικαιοδοσία να λαμβάνει όλες τις μεταγενέστερες αποφάσεις που αφορούν το μέτρο προστασίας στο οποίο βασίζεται ευρωπαϊκή εντολή προστασίας. Οι μεταγενέστερες αυτές αποφάσεις περιλαμβάνουν κυρίως:

α)	την ανανέωση, επανεξέταση και απόσυρση του μέτρου προστασίας,

β)	την τροποποίηση του μέτρου προστασίας,

γ)	την έκδοση εντάλματος σύλληψης ή οιασδήποτε άλλης εκτελεστής δικαστικής απόφασης της αυτής ισχύος,

δ)	την κίνηση νέας ποινικής διαδικασίας κατά του προσώπου που προκαλεί τον κίνδυνο.

2.   Το δίκαιο του κράτους έκδοσης εφαρμόζεται στις αποφάσεις που λαμβάνονται δυνάμει της παραγράφου 1.

3.   Εφόσον δικαστική απόφαση, όπως ορίζεται στο άρθρο 2 της απόφασης-πλαισίου 2008/947/ΔΕΥ του Συμβουλίου, ή απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, όπως ορίζεται στο άρθρο 4 της απόφασης-πλαισίου 2009/829/ΔΕΥ του Συμβουλίου, έχει ήδη διαβιβασθεί σε άλλο κράτος μέλος, οι μεταγενέστερες αποφάσεις λαμβάνονται σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις των εν λόγω αποφάσεων-πλαισίων.

Άρθρο 11

Λόγοι ανάκλησης της αναγνώρισης ευρωπαϊκής εντολής προστασίας

Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να ανακαλέσει την αναγνώριση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας εφόσον υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι το προστατευόμενο πρόσωπο έχει εγκαταλείψει οριστικά το έδαφος του κράτους εκτέλεσης.

Άρθρο 12

Προθεσμίες

1.   Η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας αναγνωρίζεται αμελλητί.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης αποφασίζει αμελλητί τη λήψη κάθε μέτρου βάσει του εθνικού του δικαίου σε συνέχεια της αναγνώρισης της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, σύμφωνα με το άρθρο 8.

Άρθρο 13

Ισχύον δίκαιο

Οι αποφάσεις που λαμβάνει η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας διέπονται από το εθνικό της δίκαιο.

Άρθρο 14

Υποχρεώσεις των εμπλεκόμενων αρχών

1.   Εφόσον, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 10, παράγραφος 1, στοιχείο β), η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης τροποποιεί το μέτρο προστασίας στο οποίο βασίζεται η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, ενημερώνει αμελλητί την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης σχετικά με την τροποποίηση. Εφόσον ενδείκνυται, η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεση του τροποποιηθέντος μέτρου προστασίας, εάν τα εν λόγω μέτρα είναι διαθέσιμα δυνάμει του εθνικού του δικαίου, σε παρεμφερή περίπτωση, ενημερώνοντας την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, το προστατευόμενο πρόσωπο και, εφόσον ενδείκνυται, το πρόσωπο που προκαλεί τον κίνδυνο, όταν αυτό ευρίσκεται στην επικράτεια του κράτους εκτέλεσης.

2.   Η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης ενημερώνει αμελλητί την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης και το προστατευόμενο πρόσωπο για τη λήξη ή την ανάκληση το μέτρου προστασίας στο οποίο βασίζεται η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας που εκδόθηκε στο κράτος έκδοσης και, στη συνέχεια, την ανάκληση της εντολής.

Άρθρο 15

Διαβουλεύσεις μεταξύ των αρμόδιων αρχών

Εφόσον ενδείκνυται, οι αρμόδιες αρχές του κράτους έκδοσης και του κράτους εκτέλεσης μπορούν να πραγματοποιούν διαβουλεύσεις μεταξύ τους με σκοπό τη διευκόλυνση της ομαλής και αποτελεσματικής εφαρμογής της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 16

Γλώσσες

Η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας μεταφράζεται στην επίσημη ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους εκτέλεσης.

Κάθε κράτος μέλος μπορεί, είτε κατά την έκδοση της παρούσας οδηγίας είτε αργότερα, να αναφέρει, σε δήλωση που κατατίθεται στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου, ότι δέχεται μετάφραση σε μία ή περισσότερες άλλες επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 17

Έξοδα

Τα έξοδα που απορρέουν από την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας βαρύνουν το κράτος εκτέλεσης, εκτός από τα έξοδα που προέκυψαν αποκλειστικά στην επικράτεια του κράτους έκδοσης.

Άρθρο 18

Σχέση με άλλες συμφωνίες και διακανονισμούς

1.   Τα κράτη μέλη δύνανται να συνεχίζουν την εφαρμογή διμερών ή πολυμερών συμφωνιών ή διακανονισμών που ισχύουν κατά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, εφόσον οι εν λόγω συμφωνίες ή διακανονισμοί επιτρέπουν την επέκταση ή τη διεύρυνση των στόχων της παρούσας οδηγίας και συμβάλλουν στην απλούστευση ή την περαιτέρω διευκόλυνση των διαδικασιών για τη λήψη μέτρων προστασίας.

2.   Τα κράτη μέλη δύνανται να συνάπτουν διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες ή διακανονισμούς μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, εφόσον οι εν λόγω συμφωνίες ή διακανονισμοί επιτρέπουν την επέκταση ή τη διεύρυνση των διατάξεων της παρούσας οδηγίας και συμβάλλουν στην απλούστευση ή τη διευκόλυνση των διαδικασιών για τη λήψη μέτρων προστασίας.

3.   Μέχρι τις … (5), τα κράτη μέλη κοινοποιούν στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου και την Επιτροπή, τις ισχύουσες συμφωνίες και διακανονισμούς που αναφέρονται στην παράγραφο 1 τις οποίες επιθυμούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν επίσης στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου και την Επιτροπή, εντός τριών μηνών από την υπογραφή τους, τις νέες συμφωνίες ή τους νέους διακανονισμούς που αναφέρονται στην παράγραφο 2.

Άρθρο 19

Εφαρμογή

1.   Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθούν με τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας μέχρι την… (6).

2.   Τα κράτη μέλη διαβιβάζουν στη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου και την Επιτροπή το κείμενο των διατάξεων με τις οποίες μεταφέρονται στο οικείο εθνικό δίκαιο οι υποχρεώσεις οι οποίες του επιβάλλονται βάσει της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 20

Επανεξέταση

1.   Έως την … (7), η Επιτροπή εκπονεί έκθεση βάσει των πληροφοριών που λαμβάνει από τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 19 παράγραφος 2.

2.   Βάσει της εκθέσεως αυτής το Συμβούλιο αξιολογεί:

α)	κατά πόσον τα κράτη μέλη έχουν λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία, και

β)	την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

3.   Η έκθεση συνοδεύεται, εφόσον είναι απαραίτητο, από νομοθετικές προτάσεις.

Άρθρο 21

Έναρξη ισχύος

Η παρούσα οδηγία τίθεται σε ισχύ την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

---

(1)  Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της … (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα) και απόφαση του Συμβουλίου της … (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(2)  ΕΕ L 337 της 16.12.2008, σ. 102.

(3)  ΕΕ L 294 της 11.11.2009, σ. 20.

(4)  ΕΕ L 191 της 7.7.1998, σ. 4.

(5)  3 μήνες μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας.

(6)  2 έτη μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας.

(7)  4 έτη από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας οδηγίας.

---

---

---