52001IG1002(01)

Πρωτοβουλία του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλικής Δημοκρατίας και του Βασιλείου της Σουηδίας για την έκδοση απόφασης-πλαίσιο του Συμβουλίου σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης των χρηματικών ποινών

(2001/C 278/06)

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως το άρθρο 31 στοιχείο α) και το άρθρο 34 παράγραφος 2 στοιχείο β),

την πρωτοβουλία του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλικής Δημοκρατίας και του Βασιλείου της Σουηδίας,

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1) Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε, στις 15 και 16 Οκτωβρίου 1999, ενέκρινε την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης η οποία θα πρέπει να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δικαστικής συνεργασίας τόσο σε αστικές όσο και σε ποινικές υποθέσεις στα πλαίσια της Ένωσης.

(2) Η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης θα πρέπει να ισχύει και για τις χρηματικές ποινές που επιβάλλονται από δικαστικές ή διοικητικές αρχές.

(3) Στις 29 Νοεμβρίου 2000, το Συμβούλιο θέσπισε, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Τάμπερε, πρόγραμμα μέτρων για την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης, δίνοντας προτεραιότητα στη θέσπιση πράξης για την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης των χρηματικών ποινών (μέτρο 18).

(4) Οι αποφάσεις για την καταβολή χρηματικών ποινών πρέπει να λαμβάνονται σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών της 4ης Νοεμβρίου 1950,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ-ΠΛΑΙΣΙΟ:

Άρθρο 1

Ορισμοί

Κατά την έννοια της παρούσας απόφασης-πλαίσιο:

α) "απόφαση" νοείται η οριστική απόφαση για την επιβολή χρηματικής ποινής σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η οποία εκδίδεται είτε:

i) από δικαστήριο λόγω ποινικού αδικήματος, ή

ii) από διοικητική αρχή λόγω διοικητικής παράβασης ή παράβασης κανονισμών, όταν η απόφαση μπορεί να οδηγήσει σε διαδικασία ενώπιον δικαστηρίου που έχει ιδίως αρμοδιότητα για ποινικά θέματα· κατάλογος τέτοιων διοικητικών παραβάσεων περιέχεται στο παράρτημα Ι·

β) "χρηματική ποινή" νοείται η υποχρέωση καταβολής χρηματικού ποσού μετά από καταδικαστική απόφαση για ποινικό αδίκημα ή διοικητική παράβαση, συμπεριλαμβανομένων αποφάσεων οι οποίες εκδίδονται στα πλαίσια ποινικής διαδικασίας και επιβάλλουν την καταβολή αποζημίωσης υπέρ των θυμάτων εγκλήματος, καθώς και των αποφάσεων που επιβάλλουν την καταβολή των δικαστικών ή διοικητικών εξόδων· εξαιρούνται, ωστόσο, οι αποφάσεις που επιβάλλουν δήμευση των οργάνων και των προϊόντων του εγκλήματος και αποφάσεις εκτελεστές σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις(1)·

γ) "κράτος έκδοσης" νοείται το κράτος στο οποίο εξεδόθη η απόφαση,

δ) "κράτος εκτέλεσης" νοείται το κράτος στο οποίο διαβιβάζεται η απόφαση προς εκτέλεση.

Άρθρο 2

Διαβίβαση αποφάσεων

1. Απόφαση συνοδευόμενη από πιστοποιητικό, όπως αυτό προβλέπεται στο παρόν άρθρο, μπορεί να διαβιβαστεί σε κράτος μέλος, στο έδαφος του οποίου το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, εναντίον του οποίου έχει απαγγελθεί η καταδικαστική απόφαση, διαθέτει περιουσιακά στοιχεία ή εισόδημα και έχει εκεί τη συνήθη διαμονή του ή, εάν πρόκειται για νομικό πρόσωπο, την έδρα του.

2. Το πιστοποιητικό, πρότυπο του οποίου περιέχεται στο παράρτημα II, πρέπει να φέρει υπογραφή και το περιεχόμενό του να πιστοποιείται ως ακριβές από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης.

3. Η απόφαση μπορεί να διαβιβάζεται από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης απευθείας στη αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης.

4. Η διαβίβαση απόφασης δεν είναι δυνατή εάν το ποσό της χρηματικής ποινής έχει ήδη καταβληθεί.

5. Εάν η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δεν είναι γνωστή στη αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης, τότε η δεύτερη επιδιώκει με όλα τα απαραίτητα μέσα, συμπεριλαμβανομένων των σημείων επαφής του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου, να λάβει πληροφορίες εκ μέρους του κράτους εκτέλεσης.

6. Κάθε κράτος μέλος ορίζει ένα κεντρικό σημείο επαφής για παροχή πληροφοριών, κατά την έννοια της παραγράφου 5 και κοινοποιεί στη γενική γραμματεία του Συμβουλίου το ορισθέν σημείο επαφής.

Άρθρο 3

Αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων

Κάθε απόφαση η οποία διαβιβάζεται κατά το άρθρο 2 αναγνωρίζεται άνευ ετέρου και εκτελείται πάραυτα από την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, εκτός αν η εν λόγω αρχή αποφασίσει να προβάλει έναν από τους λόγους μη εκτέλεσης που προβλέπει το άρθρο 4. Η απόφαση εκτελείται με τον ίδιο τρόπο όπως και μια χρηματική ποινή την οποία επιβάλλει δικαστήριο ή διοικητική αρχή του κράτους εκτέλεσης.

Άρθρο 4

Λόγοι μη εκτέλεσης

1. Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να αποφασίσει να μην εκτελέσει την απόφαση εάν δεν προσκομισθεί το προβλεπόμενο στο άρθρο 2 πιστοποιητικό ή τα στοιχεία που αναφέρονται στο εν λόγω πιστοποιητικό είναι ανεπαρκή ή προφανώς ανακριβή.

2. Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται επίσης να αποφασίσει να μην εκτελέσει την απόφαση εάν διαπιστώνεται ότι:

α) έχει εκδοθεί απόφαση κατά του καταδικασθέντος βασιζόμενη στις ίδιες πράξεις:

- στο κράτος εκτέλεσης, ή

- σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτο κράτος,

και η απόφαση αυτή έχει εκτελεστεί· ή ότι

β) η απόφαση αφορά αποκλειστικά πράξεις που διεπράχθησαν στο έδαφος του κράτους εκτέλεσης ή ενός κράτους μέλους άλλου από το κράτος εκτέλεσης ή το κράτος έκδοσης και

- οι πράξεις αυτές δεν συνιστούν αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο του εν λόγω κράτους, ή

- η εκτέλεση της απόφασης προσκρούει σε παραγραφή στο εν λόγω κράτος.

3. Η απόφαση για άρνηση εκτέλεσης διαβιβασθείσας απόφασης λαμβάνεται και κοινοποιείται το συντομότερο δυνατόν, μαζί με το σκεπτικό της, στις αρμόδιες αρχές του κράτους έκδοσης με οποιοδήποτε τρόπο αφήνει γραπτά ίχνη.

4. Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, πριν αποφασίσει να αρνηθεί την εκτέλεση απόφασης, διαβουλεύεται με την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης και της ζητεί να παράσχει χωρίς καθυστέρηση τις αναγκαίες πρόσθετες πληροφορίες.

Άρθρο 5

Προσδιορισμός του καταβλητέου ποσού

1. Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης μετατρέπει, εάν είναι απαραίτητο, το ποσό της ποινής στο νόμισμα του κράτους εκτέλεσης με την ισοτιμία που ισχύει κατά το χρόνο απαγγελίας της ποινής.

2. Όταν διαπιστώνεται ότι η απόφαση αφορά αποκλειστικά πράξεις που διεπράχθησαν στο έδαφος του κράτους εκτέλεσης ή ενός κράτους μέλους άλλου από το κράτος εκτέλεσης ή το κράτος έκδοσης, το κράτος εκτέλεσης δύναται να αποφασίσει να μειώσει το ποσόν της επιβληθείσας ποινής στο μέγιστο όριο που προβλέπεται για το ίδιο αδίκημα από την εθνική νομοθεσία του κράτους όπου διεπράχθη το εν λόγω αδίκημα.

Άρθρο 6

Δίκαιο που διέπει την εκτέλεση

1. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 3 και του άρθρου 7, η εκτέλεση της απόφασης διέπεται από το δίκαιο του κράτους εκτέλεσης του οποίου οι αρχές είναι αποκλειστικώς αρμόδιες να αποφασίσουν σχετικά με τη διαδικασία εκτέλεσης και να λάβουν όλα τα σχετικά μέτρα.

2. Οποιοδήποτε τμήμα του ποσού της ποινής έχει εισπραχθεί με οποιοδήποτε τρόπο στο κράτος έκδοσης ή σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτο κράτος, εκπίπτει πλήρως από το ποσό της ποινής που είναι εκτελεστέα στο κράτος εκτέλεσης.

3. Απόφαση που επιβάλλεται σε νομικό πρόσωπο εκτελείται ακόμα και αν το κράτος εκτέλεσης δεν αναγνωρίζει την αρχή της ποινικής ευθύνης των νομικών προσώπων.

Άρθρο 7

Φυλάκιση ως εναλλακτική ποινή για μη είσπραξη της χρηματικής ποινής

Όταν μια απόφαση δεν είναι δυνατόν να εκτελεστεί, εν όλω ή εν μέρει, το κράτος εκτέλεσης μπορεί να επιβάλει εναλλακτικώς ποινή στερητική της ελευθερίας, εφόσον αυτό προβλέπεται από τη νομοθεσία του και από τη νομοθεσία του κράτους έκδοσης σε τέτοιες περιπτώσεις. Η διάρκεια της στερητικής της ελευθερίας ποινής ορίζεται σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους εκτέλεσης, αλλά δεν μπορεί να υπερβαίνει το μέγιστο όριο που δηλώνεται στο πιστοποιητικό που διαβίβασε το κράτος έκδοσης.

Άρθρο 8

Αμνηστία, χάρη, μετατροπή και αναθεώρηση της ποινής

1. Μόνον το κράτος έκδοσης δύναται να χορηγήσει αμνηστία ή χάρη ή να μετατρέψει μια χρηματική ποινή ή να αποφανθεί επί αίτησης αναθεώρησης της απόφασης.

2. Το κράτος εκτέλεσης δύναται εντούτοις να αποφασίσει να μην εκτελέσει την ποινή, εν όλω ή εν μέρει, εάν σαφώς δεν διαφαίνεται προοπτική είσπραξής της λόγω έλλειψης πόρων, σοβαρής ασθένειας ή θανάτου του παραβάτη.

Άρθρο 9

Διακοπή εκτέλεσης

Το κράτος εκτέλεσης περατώνει την εκτέλεση της απόφασης μόλις το κράτος έκδοσης το πληροφορήσει ότι έλαβε απόφαση ή μέτρο συνεπεία του οποίου η απόφαση παύει να είναι εκτελεστή.

Άρθρο 10

Διάθεση των ποσών που προέρχονται από την εκτέλεση αποφάσεων

Ποσά προερχόμενα από την εκτέλεση αποφάσεων περιέρχονται:

- στο κράτος έκδοσης, στην περίπτωση ποσών που καταβάλλονται δίκην αποζημιώσεως ή πληρωμής δικαστικών εξόδων,

- στο κράτος εκτέλεσης σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, εκτός αν υπάρχει διαφορετική συμφωνία ανάμεσα στο κράτος αυτό και στο κράτος έκδοσης.

Άρθρο 11

Ενημέρωση

Η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης ενημερώνει το συντομότερο δυνατόν την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης:

α) σχετικά με την εκτέλεση της απόφασης μόλις ολοκληρωθεί·

β) σχετικά με την ολική ή μερική μη εκτέλεση της απόφασης.

Άρθρο 12

Συνέπειες της διαβίβασης απόφασης

1. Το κράτος έκδοσης δεν δύναται να εκτελέσει την απόφαση αφού τη διαβιβάσει προς τούτο στο κράτος εκτέλεσης.

2. Το δικαίωμα εκτέλεσης της απόφασης, συμπεριλαμβανομένης και της μετατροπής χρηματικής ποινής σε ποινή στερητική της ελευθερίας, επανέρχεται στο κράτος έκδοσης μόλις ενημερωθεί από το κράτος εκτέλεσης για την ολική ή μερική μη εκτέλεση της απόφασης.

3. Εάν, μετά από τη διαβίβαση απόφασης κατά το άρθρο 2, μια αρχή του κράτους έκδοσης λάβει χρηματικό ποσό που κατέβαλε ιδία βουλήσει ο καταδικασθείς σε σχέση με τη απόφαση, η εν λόγω αρχή ενημερώνει το συντομότερο δυνατόν την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης.

Άρθρο 13

Γλώσσες

Τα προσκομιστέα έγγραφα μεταφράζονται στην επίσημη γλώσσα ή μια από τις επίσημες γλώσσες του κράτους εκτέλεσης. Κάθε κράτος μέλος δύναται, είτε κατά την έκδοση της παρούσας απόφασης-πλαίσιο είτε σε μεταγενέστερη ημερομηνία, να καταθέσει δήλωση στη γενική γραμματεία του Συμβουλίου ότι δέχεται τη μετάφραση σε μια ή περισσότερες άλλες επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 14

Έξοδα

Τα κράτη μέλη δεν δύνανται να απαιτήσουν μεταξύ τους την επιστροφή των εξόδων που προκύπτουν από την εφαρμογή της παρούσας απόφασης-πλαίσιο.

Άρθρο 15

Σχέση με άλλες συμφωνίες ή διακανονισμούς

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο δεν θίγει την εφαρμογή ευνοϊκότερων διατάξεων σχετικά με την εκτέλεση της επιβολής χρηματικών ποινών, οι οποίες περιέχονται σε διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες ή διακανονισμούς που έχουν συναφθεί μεταξύ των κρατών μελών.

Άρθρο 16

Εφαρμογή

1. Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθούν με τις διατάξεις της παρούσας απόφασης-πλαίσιο έως τις [...].

2. Τα κράτη μέλη διαβιβάζουν στη γενική γραμματεία του Συμβουλίου και στην Επιτροπή το κείμενο των διατάξεων με τις οποίες μεταφέρουν στο εθνικό τους δίκαιο τις υποχρεώσεις που τους επιβάλλει η παρούσα απόφαση-πλαίσιο. Βάσει έκθεσης που συντάσσει η γενική γραμματεία του Συμβουλίου με βάση τις πληροφορίες αυτές, το Συμβούλιο εξετάζει, έως τις [...] το αργότερο, κατά πόσο τα κράτη μέλη έχουν συμμορφωθεί με την παρούσα απόφαση-πλαίσιο.

3. Η γενική γραμματεία του Συμβουλίου κοινοποιεί στα κράτη μέλη τις δηλώσεις που έγιναν κατ' εφαρμογή του άρθρου 13 και τα σημεία επαφής που ορίζονται δυνάμει του άρθρου 2 παράγραφος 6.

Άρθρο 17

Έναρξη ισχύος

Η παρούσα απόφαση-πλαίσιο αρχίζει να ισχύει από την ημέρα της δημοσίευσής της στην Επίσημη Εφημερίδα.

...

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

...

(1) ΕΕ L 12 της 16.1.2001, σ. 1.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

[Το παρόν παράρτημα θα περιέχει κατάλογο διοικητικών παραβάσεων όπως ορίζονται στο άρθρο 1 στοιχείο α) σημείο ii) και θα συμπληρωθεί κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων βάσει των πληροφοριών που θα παράσχουν τα κράτη μέλη που προβλέπουν τέτοιες παραβάσεις.]

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

>PIC FILE= "C_2001278EL.000802.TIF">