51998AC1445

Γνωμοδότηση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής σχετικά με την «Πρόταση κανονισμού (ΕΚ) του Συμβουλίου σχετικά με τις ουσίες που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος»

(1999/C 40/11)

Στις 23 Oκτωβρίου 1998, το Συμβούλιο αποφάσισε σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 130Σ της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, να ζητήσει τη γνωμοδότηση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής για την ανωτέρω πρόταση.

Το τμήμα «γεωργία, ανάπτυξη της υπαίθρου και περιβάλλον» στο οποίο ανατέθηκε η προετοιμασία των σχετικών εργασιών, κατήρτισε τη γνωμοδότησή του βάσει της εισαγωγικής έκθεσης του εισηγητή κ. Colombo στις 29 Οκτωβρίου 1998.

Κατά την 359η σύνοδο ολομέλειας της 2ας και 3ης Δεκεμβρίου 1998 (συνεδρίαση 2ας Δεκεμβρίου 1998), η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή υιοθέτησε με 99 ψήφους υπέρ, 1 κατά και 2 αποχές την ακόλουθη γνωμοδότηση.

1. Εισαγωγή

1.1. Η ΟΚΕ εγκρίνει την εν λόγω πρόταση με την επιφύλαξη των παρατηρήσεων που ακολουθούν και λαμβάνει γνώση του γεγονότος πως αυτή αποτελεί σημαντική αναθεώρηση ως προς τα ακόλουθα σημεία:

α) Περαιτέρω ενέργειες σε σχέση με τους υδροχλωροφθοράνθρακες (HCFC)

- μείωση της «προσαύξησης» για τη διάθεση HCFC στην αγορά από 2,6 σε 2 % 7

- αυστηρότερα μέτρα ελέγχου της τελικής χρήσης HCFC στο άρθρο 5 του κανονισμού 7

- χρονοδιάγραμμα καθήλωσης και, εν συνεχεία, σταδιακής κατάργησης της παραγωγής HCFC.

β) Σταδιακή κατάργηση της παραγωγής και της κατανάλωσης μεθυλοβρωμιδίου μέχρι την 1.1.2001, με εξαιρέσεις για «χρήσεις κρίσιμης σημασίας»

γ) Γενική απαγόρευση της διάθεσης στην αγορά και της χρήσης CFC και άλλων πλήρως αλογονωμένων υδρογονανθράκων

δ) Μέτρα για τον έλεγχο του εμπορίου (κατ'εφαρμογή του συστήματος αδειών εξαγωγής που έχει ενσωματωθεί στο πρωτόκολλο του Μόντρεαλ το Σεπτέμβριο του 1997).

2. Γενικές παρατηρήσεις

2.1. Η ΟΚΕ παρακολούθησε με προσοχή την εξέλιξη της κοινοτικής ρύθμισης για τις ουσίες που μειώνουν το στρώμα του όζοντος, καταγράφοντας και υποστηρίζοντας τα θετικά βήματα και εκφράζοντας την ικανοποίησή της για τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί χάρις στην τεχνολογική ανάπτυξη η οποία συμβαδίζει με την αυξανόμενη επίγνωση των συνολικών κινδύνων για το μέλλον του πλανήτη και με τις διεθνείς δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στα πλαίσια του πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ ().

2.2. Η ΟΚΕ υπογράμμισε πάντοτε ότι η δράση για την προστασία του όζοντος πρέπει να ενταχθεί στο παγκόσμιο επίπεδο (μόνο η συμμετοχή του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού χωρών μπορεί να επιτρέψει να υπάρξουν συγκεκριμένα αποτελέσματα), ενισχύοντας, κατά τις διαπραγματεύσεις, την αποτελεσματικότητα της κοινοτικής άποψης στα πλαίσια του πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ, και ταυτόχρονα αποδεικνύοντας την προωθητική της ικανότητα, η αξιοπιστία της οποίας προκύπτει από τα ευρωπαϊκά μέτρα που υποδεικνύουν την οδό που πρέπει να ακολουθηθεί για να μειωθούν οι ουσίες που απειλούν το όζον καθώς και τη δυνατότητα εναλλακτικών λύσεων στα πλαίσια του χρονοδιαγράμματος που προτείνει η Επιτροπή στο έγγραφό της.

2.3. Ήδη στη γνωμοδότηση για το Πέμπτο Πρόγραμμα (), η ΟΚΕ υπογράμμιζε, στο κεφάλαιο που αφιερώνεται στην περιβαλλοντική πολιτική σε διεθνές επίπεδο, τις δεσμεύσεις και την ευθύνη που απορρέουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση από τον υψηλό βαθμό εκβιομηχάνισής της και από το τεχνολογικό της επίπεδο, από τις χρηματοδοτικές ικανότητες που διαθέτει και την έντονη ευαισθησία της κοινής γνώμης για την αναγκαιότητα της προστασίας των περιβαλλοντικών πόρων. Στη γνωμοδότηση της ΟΚΕ, για τα συμπεράσματα της τροποποίησης του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ, όπως υιοθετήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1992 (), στην οποία επιδοκιμάζεται η συμπερίληψη του μεθυλοβρωμιδίου καθώς και ο «πρωτοποριακός» ρόλος της Κοινότητας, επιδοκιμάζεται βασικά και η αξιολόγηση που προτείνεται στο νέο σχέδιο κανονισμού. Αυτό ισχύει και για την εκτενή γνωμοδότηση της ΟΚΕ για το ενημερωμένο ψήφισμα για τις ουσίες που μειώνουν το στρώμα το όζοντος, ως απόρροια της τροποποίησης της Κοπεγχάγης (), και η οποία αναφέρεται ρητώς στο 5ο πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον.

2.3.1. Στην τελευταία αυτή γνωμοδότηση η ΟΚΕ εξέφραζε την ικανοποίησή της για τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από την ευρωπαϊκή βιομηχανία ως προς την εφαρμογή εναλλακτικών λύσεων και την ενεθάρρυνε προς την κατεύθυνση αυτή, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει την υγεία του πλανήτη και ταυτόχρονα μακροπρόθεσμα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

2.3.2. Οι θεωρήσεις αυτές εξακολουθούν να ισχύουν σε ό,τι αφορά την παρούσα πρόταση.

2.4. Η ΟΚΕ συνεπώς δεν μπορεί παρά να λάβει γνώση με ικανοποίηση της τεχνολογικής προόδου που έχει επιτευχθεί σε ορισμένους βιομηχανικούς τομείς χάρις στην έρευνα και τις επενδύσεις για την επίτευξη ουσιών υποκατάστασης που επιτρέπουν στην Ευρώπη να προκαταλάβει τις προθεσμίες του phasing out σε σχέση με όσα έχουν συμφωνηθεί στο επίπεδο του πρωτοκόλλου. Μπορεί να διατυπωθεί συνεπώς, όπως και στην περίπτωση της διάσκεψης του Κιότο, ότι στις διεθνείς έδρες διαπραγματεύσεων η ευρωπαϊκή άποψη είναι μία από τις πιο προχωρημένες, και υποστηρίζεται επιπλέον από μελέτες σκοπιμότητας και συγκεκριμένα παραδείγματα.

2.5. Το πρόβλημα που τίθεται είναι ωστόσο πώς να διαμορφωθεί προοδευτικά μία ενδεχόμενη μονομερής πρωτοβουλία πρόωρης κάλυψης των προθεσμιών εξάλειψης των ουσιών σε συνάρτηση με την επαλήθευση της συμπεριφοράς των εμπορικών εταίρων (άμεσοι ανταγωνιστές στην παραγωγή όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία καθώς και αναπτυσσόμενες χώρες εισαγωγής ή έδρες επενδύσεων μετεγκατάστασης) όπως επίσης με τη δυνατότητα διεύρυνσης του μετώπου των χωρών που συμφωνούν με τον προσανατολισμό που προτίθεται να υιοθετήσει η Ευρώπη. Δεν μπορεί πράγματι να παραγνωρισθούν όσα αναφέρονται στην εισαγωγική έκθεση στο σημείο 1.3 (1.6), ότι δηλαδή στην ένατη συνεδρίαση των μερών που πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ το 1997 η ευρωπαϊκή πρόταση μείωσης της παραγωγής HCFC δεν είχε καμία επιτυχία. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί να συνεχίσει στο δρόμο αυτό, πρέπει ταυτόχρονα να εντείνει τις διαπραγματευτικές της προσπάθειες για την επίτευξη απτών αποτελεσμάτων.

2.5.1. Δεν μπορούν επίσης να αγνοηθούν οι καθυστερήσεις στις επικυρώσεις των τροποποιήσεων στο πρωτόκολλο του Μόντρεαλ εκ μέρους μιας σειράς χωρών. Αρκεί να σκεφτεί κανείς χώρες των οποίων η ανάπτυξη είναι τόσο σημαντική στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομίας όπως η Κίνα και η Ινδία που δεν έχουν επικυρώσει την τροποποίηση της Κοπεγχάγης που καλύπτει τους HCFC. Η ύπαρξη διαφορετικού σε παγκόσμιο επίπεδο χρονοδιαγράμματος εξάλειψης των ουσιών μειώνει τον αντίκτυπο των πιο προωθημένων μέτρων, εάν αυτά δεν κατορθώσουν να γενικευτούν με τη χρησιμοποίηση επίσης των προβλεπόμενων από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ χρηματοδοτικών μηχανισμών για την ενίσχυση της μετατροπής στις αναπτυσσόμενες χώρες.

2.6. Πρέπει να αποφευχθεί η περίπτωση να υποκαταστήσουν όσον αφορά τον έλεγχο των αγορών οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες που μειώνουν την παραγωγή τους (ΗCFC) και να διασφαλισθεί ότι οι ίδιες οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες δε θα μετεγκαταστήσουν τα εργοστάσιά τους στις αναπτυσσόμενες χώρες (τις λεγόμενες χώρες του άρθρου 5) με αποκλειστική συνέπεια τη μείωση της απασχόλησης στην Ευρώπη.

2.7. Αντιστοίχως, χρειάζεται να διασφαλιστεί ότι η απαγόρευση του μεθυλοβρωμιδίου δε θα αποβεί προς όφελος των χωρών που διαθέτουν κλιματολογικές συνθήκες που είναι πιο ευνοϊκές στις εναλλακτικές μεθόδους, επιφέροντας έτσι μειονεκτήματα στην μεσογειακή παραγωγή, που υπόκειται επίσης στον ανταγωνισμό των μεσογειακών αναπτυσσόμενων χωρών που συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν έως το 2015. Εκτός από τις εξαιρέσεις για «χρήσεις κρίσιμης σημασίας», που επαφίεται στην αξιολόγηση των κρατών μελών, χρειάζεται η πολιτική της συνεργασίας για την ανάπτυξη να προωθήσει ανάλογες πολιτικές στις χώρες παραλήπτες των ενισχύσεων.

2.7.1. Η ΟΚΕ λαμβάνει γνώση του γεγονότος ότι η Επιτροπή προώθησε μελέτη με θέμα το κόστος και τις επιπτώσεις της σταδιακής κατάργησης του μεθυλοβρωμιδίου (που παραθέτει πολλά παραδείγματα επιτυχούς αντικατάστασης) και διοργάνωσε στην Τενερίφη τον Απρίλιο του 1997 ημερίδα με θέμα «Υποκατάστατα του μεθυλοβρωμιδίου για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης» πρόκειται για τη συνέχιση των προσπαθειών αυτών με πρωτοβουλίες που επιτρέπουν τη γενίκευση των πειραματικών εμπειριών.

2.8. Διαπιστώνεται επιπλέον ότι το πρόβλημα των ελέγχων των απαγορευμένων ουσιών παραμένει εν μέρει άλυτο, ειδικότερα λόγω του αθέμιτου εμπορίου (CFC). Η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει κίνδυνος να απειληθεί εάν δεν επιτευχθεί ο σεβασμός των σημερινών κανονισμών λόγω του παράνομου εμπορίου CFC. Η εφαρμογή της απαγόρευσης των CFC είναι πράγματι πολύ άνιση, με αποτέλεσμα άκρως αρνητικές επιπτώσεις για το περιβάλλον. Η ΟΚΕ παραπέμπει σε όσα αναφέρονται στο σημείο Ι.ΙΙ της γνωμοδότησης του 1993 σχετικά με την απαίτηση της πραγματοποίησης αυστηρών ελέγχων για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να παρακάμψουν οι χρήστες τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τον κανονισμό ().

2.9. Η ΟΚΕ έχει υπόψη της τις επικρίσεις βιομηχανικών και γεωργικών κλάδων που φοβούνται ότι θα χάσουν ένα τμήμα της αγοράς από το οποίο θα επωφεληθούν οι ανταγωνιστικές χώρες. Υφίστανται αναμφιβόλως μεταξύ των παραγωγών επιχειρήσεις που συνδυάζουν την παραγωγή HCFC με την παραγωγή υποκατάστατων και οι οποίες θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στις πρόωρες προθεσμίες, υφίστανται όμως και επενδύσεις σε εξοπλισμούς και εγκαταστάσεις εκ μέρους των χρηστών (κυρίως ΜΜΕ), που δεν μπορούν εύκολα να μεταστραφούν και θα πρέπει να αποσβεσθούν. Η ΟΚΕ θεωρεί ότι οι προτάσεις της Επιτροπής θα προκαλέσουν διαρθρωτικές μεταβολές σε ορισμένους τομείς, οι οποίες όμως θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν χωρίς μόνιμη βλάβη της κατάστασης της αγοράς, χάρη στην τεχνολογική εξέλιξη. Με τον τρόπο αυτό, οι στόχοι της Επιτροπής θα μπορέσουν να υλοποιηθούν εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας. Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι ιδιαίτερα προβληματικές περιπτώσεις θα πρέπει αντιμετωπισθούν μέσω εξαιρέσεων έτσι ώστε να αποφευχθούν αρνητικές συνέπειες στην απασχόληση στην ευρωπαϊκή βιομηχανία και στην αγορά αγροτικής εργασίας.

2.10. Η ΟΚΕ καλεί την Επιτροπή να αξιολογήσει καλύτερα την αποτελεσματικότητα μιας προσέγγισης με την οποία γίνεται διάκριση μεταξύ των διαφόρων τύπων HCFC βάσει των περιβαλλοντικών συνεπειών τους, με τρόπο ώστε να επιταχυνθεί η εξάλειψη των πιο επιζήμιων από την άποψη της ειδικής ισχύος καταστροφής του όζοντος (ozone depletion potential). Είναι προφανές πως δεν είναι πάντοτε δυνατόν να αντικαταστήσουν τα HCFC χαμηλού ΟDP τα αντίστοιχα υψηλού ΟDP και ότι αυτό εξαρτάται από τις ειδικές χρήσεις και εφαρμογές 7 ωστόσο η άνευ διακρίσεων αντιμετώπιση του HCFC δεν δικαιολογείται τόσο από περιβαλλοντική σκοπιά.

2.11. Η ΟΚΕ καλεί επίσης την Επιτροπή να εμβαθύνει τη μελέτη των προβλημάτων ασφάλειας που θέτουν τα υποκατάστατα (προβλήματα ευφλεκτικότητας των ΗC και τοξικότητας των αμμωνιακών). Τα κριτήρια επιλογής των υποκατάστατων και εξάλειψης των υφιστάμενων προϊόντων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους το συνδυασμό παραμέτρων ODP (δυνατότητα καταστροφής του όζοντος), GWP (δυνατότητα εμφάνισης του φαινομένου του θερμοκηπίου), COV (δημιουργία πτητικών οργανικών συστατικών), τοξικότητας, εύφλεκτου χαρακτήρα κόστους παραγωγής, εγκατάστασης και εξάλειψης.

2.12. Επιπλέον, η ΟΚΕ υπογραμμίζει τις διασυνδέσεις που αποκαλύπτονται σε επιστημονικό επίπεδο μεταξύ του φαινομένου του θερμοκηπίου και της τρύπας του όζοντος και καλεί να υπάρξει μεγαλύτερος συντονισμός της δράσης που αναλαμβάνεται κατόπιν των συμφωνιών του Κιότο (ένταξη των HFC στη δέσμη των έξι αερίων που προκαλούν φαινόμενα θερμοκηπίου) και της δράσης βάσει του πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ.

2.13. Η ΟΚΕ διαπιστώνει τέλος ότι τα προβλήματα ανάκτησης των υπό έλεγχο χρησιμοποιούμενων ουσιών καθώς και των διαρροών των υπό έλεγχο ουσιών αποτελούν ουσιαστικό τμήμα της μείωσης του περιβαλλοντικού περιβάλλοντος 7 χρειάζεται να ενθαρρυνθεί η δημιουργία κατάλληλων εγκαταστάσεων εξάλειψης και να διασφαλισθεί η επιμόρφωση του κατάλληλου προσωπικού που θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει τη μετάβαση προς τις ουσίες εκείνες που προκαλούν λιγότερα προβλήματα στο όζον. Στο μέτωπο αυτό μπορεί να επιτευχθούν περαιτέρω περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα και να δημιουργηθούν νέες προοπτικές απασχόλησης.

3. Ειδικές παρατηρήσεις

3.1. Άρθρο 2 (Ορισμοί)

3.1.1. Είναι σκόπιμο να ενσωματωθεί εδάφιο σχετικά με το δυναμικό σφαιρικής θέρμανσης (global warming potential) σύμφωνα με τον ορισμό που δόθηκε από την IPCC (Ιntergovernmental Panel on Climate Change), προκειμένου να επιτραπεί η αξιολόγηση του σφαιρικού αντίκτυπου των υποκατάστατων ουσιών στο περιβάλλον.

3.2. Άρθρο 3 - Παράγραφος 2 (Μεθυλοβρωμίδιο)

3.2.1. Η ΟΚΕ λαμβάνει γνώση του γεγονότος ότι οι εξαιρέσεις για χρήσεις κρίσιμης σημασίας διέπονται από το Παράρτημα 5 και ότι αυτές κοινοποιούνται στην Επιτροπή 7 θα ήταν σκόπιμο να προβλεφθεί περιοδική έκθεση προκειμένου να αξιολογείται η κατάσταση καθώς και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να ενθαρρυνθεί η μείωση της χρήσης και η προσφυγή σε εναλλακτικές μεθόδους, χρησιμοποιώντας τα διαρθρωτικά ταμεία.

3.2.2. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις για έκτακτους λόγους, το όριο των 60 ημερών μπορεί να αποδειχτεί περιορισμένο 7 πρέπει να καθιερωθεί δικαιολογημένη ευελιξία.

3.3. Άρθρο 3 - Παράγραφος 3 (HCFC)

3.3.1. Η ΟΚΕ καλεί να εξετασθεί η δυνατότητα να υπάρξει διαφοροποίηση στην μείωση της παραγωγής HCFC βάσει του δυναμικού καταστροφής του όζοντος (ODP) με τρόπο ώστε να μειωθούν οι σφαιρικές εκπομπές ODP και να αποφευχθούν ταυτόχρονα οι εκπομπές εναλλακτικών ουσιών που έχουν ουσιαστικές επιπτώσεις από τη σκοπιά του φαινομένου του θερμοκηπίου.

3.3.2. Στην επανεξέταση που προβλέπεται το 2002, η ΟΚΕ καλεί να ληφθούν υπόψη η ασφάλεια της χρήσης και ο σφαιρικός περιβαλλοντικός αντίκτυπος των διαθέσιμων εναλλακτικών ουσιών και τεχνολογιών.

3.4. Άρθρο 4 (Έλεγχος διάθεσης στην αγορά και χρήσης των υπό έλεγχο ουσιών)

3.4.1. Οι διατάξεις αυτές θα επιτρέψουν τη μείωση της μαύρης αγοράς, ειδικά των CFC. Ωστόσο, λόγω της δυσκολίας πραγματοποίησης ευρύτερου ελέγχου της χρήσης, η ΟΚΕ ζητεί να υπάρξει μεγαλύτερη προσφυγή σε εκούσια μέτρα όπως η οικολογική επισήμανση και η πιστοποίηση EMAS (), έτσι ώστε να ενεργοποιηθούν οι χρήστες και οι καταναλωτές στη διαδικασία της εξάλειψης.

3.5. Άρθρο 5 (Έλεγχος της χρήσης HCFC)

3.5.1. Η ΟΚΕ ζητεί να εξετασθεί καλύτερα η διαθεσιμότητα ευνοϊκών στο περιβάλλον εναλλακτικών λύσεων όσον αφορά την παραγωγή αφρών 7 αυτό θα επιτρέψει πράγματι να μικρύνει η προθεσμία εξάλειψης των HCFC υψηλού ODP για αυτή την ειδική χρήση.

3.5.2. Όσον αφορά τις εξαιρέσεις ζητείται να αξιολογηθεί καλύτερα η σκοπιμότητα να επιτραπεί ταυτόχρονα η χρήση, για λόγους ασφαλείας, των HCFC ως ουσιών κατάσβεσης πυρκαγιών στις περιπτώσεις που υπάρχουν περιορισμοί χώρου, ως υποκατάστατο των αλογόνων.

3.6. Κεφάλαιο III (Εμπορία)

3.6.1. Η ΟΚΕ εκτιμά την προσπάθεια προσαρμογής των ελέγχων επί των εισαγωγών και των εξαγωγών στις απαιτήσεις που συμφωνήθηκαν το Σεπτέμβριο του 1997 στο Μόντρεαλ 7 ο διασταυρωμένος έλεγχος των πληροφοριών θα συμβάλει στη μείωση της αθέμιτης κυκλοφορίας. Χρειάζεται να ενισχυθεί η συνεργασία μεταξύ των αρχικών ελέγχων σε διεθνές επίπεδο.

3.7. Κεφάλαιο IV (Έλεγχος των εκπομπών)

3.7.1. Η ΟΚΕ θεωρεί άκρως σημαντική την ανάπτυξη κοινών μεθόδων ανάκτησης και οικολογικώς αποδεκτής καταστροφής όλων των υπό έλεγχο ουσιών, όπως επίσης ελάχιστων επαγγελματικών απαιτήσεων για το προσωπικό συντήρησης. Στον τομέα αυτό είναι δυνατόν πράγματι να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα των μέτρων μείωσης των ουσιών που έχουν επιπτώσεις στο στρώμα του όζοντος και συνεπώς είναι σημαντικό να αναπτυχθούν οι ανταλλαγές εμπειριών μεταξύ των κρατών μελών σχετικά με τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνολογίες. Στον τομέα αυτό επίσης το σύστημα EMAS () μπορεί να διαδραματίσει θετικό ρόλο.

3.8. Άρθρο 20 (Κυρώσεις)

3.8.1. Η ΟΚΕ εκτιμά την ενίσχυση της διατύπωσης του άρθρου αυτού και διερωτάται εάν δεν είναι σκόπιμο να γνωστοποιεί περιοδικώς η Επιτροπή με έκθεσή της τα αποτελέσματα των κοινοποιήσεων που της αποστέλλονται από τα κράτη μέλη 7 η μεγαλύτερη διαφάνεια μπορεί να διευκολύνει την εξάλειψη της μαύρης αγοράς.

Βρυξέλλες, 2 Δεκεμβρίου 1998.

Η Πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής

Beatrice RANGONI MACHIAVELLI

() Υιοθετήθηκε το 1987 και τροποποιήθηκε διαδοχικά στο Λονδίνο το 1990, στην Κοπεγχάγη το 1992 και στο Μόντρεαλ το 1997 (η τελευταία αυτή τροποποίηση θα αρχίσει να ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 1999).

() ΕΕ C 287 της 4.11.1992.

() ΕΕ C 201 της 26.7.1993.

() ΕΕ C 52 της 19.2.1997.

() ΕΕ C 52 της 19.2.1997.

() Κανονισμοί (ΕΟΚ) αριθ. 880/92 και 1836/93.

() Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1836/93.