51997AR0172

Γνωμοδότηση της Επιτροπής των Περιφερειών σχετικά με την «Πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων στο περιβάλλον»

(98/C 64/10)

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ,

έχοντας υπόψη την πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων στο περιβάλλον [COM(96) 511 τελικό - 96/0304 (SYN)] () 7

έχοντας υπόψη την απόφαση του Συμβουλίου, με ημερομηνία 6 Μαΐου 1997, να ζητήσει τη γνωμοδότηση της Επιτροπής των Περιφερειών σύμφωνα με το άρθρο 198 Γ, πρώτο εδάφιο, της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας 7

έχοντας υπόψη την απόφασή της, με ημερομηνία 11 Ιουνίου 1997, να αναθέσει την προετοιμασία της εν λόγω γνωμοδότησης στην επιτροπή 5 «Χωροταξία, Περιβάλλον, Ενέργεια» 7

έχοντας υπόψη το σχέδιο γνωμοδότησης (CDR 172/97 rιv.) που υιοθετήθηκε από την επιτροπή 5 στις 3 Ιουλίου 1997, με βάση την εισηγητική έκθεση του Λόρδου TOPE 7

υιοθέτησε κατά την 20ή σύνοδο ολομέλειας της 19ης και 20ής Νοεμβρίου 1997 (συνεδρίαση της 20ής Νοεμβρίου) την παρούσα γνωμοδότηση.

1. Εισαγωγή

1.1. Η προτεινόμενη οδηγία αποβλέπει στην ενίσχυση της περιβαλλοντικής προστασίας διασφαλίζοντας:

(α) την πραγματοποίηση περιβαλλοντικής εκτίμησης όσον αφορά ορισμένα σχέδια και προγράμματα 7 και

(β) τον συνυπολογισμό των πορισμάτων της εκτίμησης αυτής κατά την προετοιμασία και έγκριση τέτοιου είδους σχεδίων και προγραμμάτων.

1.2. Η Επιτροπή των Περιφερειών επικροτεί το γενικό προσανατολισμό της πρότασης οδηγίας. Ωστόσο, καλεί την Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να επανεξετάσουν την ανάγκη για μια πρόσθετη οδηγία σχετικά με την πραγματοποίηση περιβαλλοντικών εκτιμήσεων.

Λαμβάνει υπό σημείωση την ανάλυση που πραγματοποιείται στην οδηγία, βάσει της οποίας η Επιτροπή καταλήγει στα ακόλουθα συμπεράσματα:

α) ότι οι τρέχουσες απαιτήσεις που απαιτεί η διαδικασία της εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σχεδίων στα κράτη μέλη είναι ελλιπείς, στο μέτρο δεν εξασφαλίζουν πάντα ένα υψηλό επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος 7

β) ότι από το 1988 έχουν σημειωθεί σημαντικές εξελίξεις στον τομέα της εκτίμησης σχεδίων και προγραμμάτων στα κράτη μέλη και ότι ορισμένα από αυτά ήδη έχουν θεσπίσει νομικές διατάξεις, οι οποίες ανταποκρίνονται στις ελάχιστες απαιτήσεις που αναφέρονται στην πρόταση οδηγίας. Η ΕΤΠ πιστεύει ότι κατ'αρχάς πρέπει να αναμένεται η εφαρμογή της τροποποιητικής οδηγίας της 3ης Μαρτίου 1997 που αφορά τον έλεγχο για τη φιλικότητα με το περιβάλλον και κατόπιν να εκδοθούν νέες νομικές διατάξεις της Κοινότητας για το εν λόγω θέμα.

Η νομική βάση της οδηγίας πρέπει να διευκρινισθεί. Συνεπώς, η ΕΤΠ ζητεί από την Επιτροπή να εξετάσει εκ νέου τη νομική βάση της πρότασης (Άρθρο 130s 1).

1.3. Η ΕΤΠ θεωρεί ότι η πρόταση δεν έχει μία σφαιρική προοπτική. Τα περιβαλλοντικά θέματα πρέπει να εξετάζονται από κοινού με τα κοινωνικά και οικονομικά θέματα, καθώς επίσης και σε συνδυασμό με τη διαχείριση των πόρων στα πλαίσια μιας διαδικασίας προγραμματισμού. Αυτό αποτελεί ένα πρώτο σημαντικό βήμα για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Με την επιφύλαξη των ανωτέρω αμφιβολιών για την οδηγία η ΕΤΠ λαμβάνει για ορισμένες διατάξεις της πρότασης την εξής θέση.

1.4. Η ΕΤΠ κρίνει ότι το άρθρο 3 για την εφαρμογή της οδηγίας πρέπει να διασαφηνιστεί περαιτέρω. Πρέπει να προκύπτει σαφώς ότι η οδηγία δεν συνεπάγεται την υποχρέωση ανάπτυξης ορισμένων νέων διαδικασιών προγραμματισμού, αλλά ότι απλώς ισχύουν οι ήδη υφιστάμενες διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Είναι σημαντικό να μπορούν οι διάφορες χώρες να συνεχίσουν την εφαρμογή των υφιστάμενων διαδικασιών και ταυτόχρονα να αναπτύξουν σχέδια και προγράμματα για την εκπλήρωση των στόχων της οδηγίας.

1.5. Εντούτοις, η ΕΤΠ εκτιμά ότι, από ορισμένες απόψεις, το πεδίο εφαρμογής της προτεινόμενης οδηγίας δεν είναι κατάλληλο. Υπό την παρούσα μορφή της, είναι σαφές ότι η εφαρμογή της οδηγίας δεν θα ήταν δυνατή σε ορισμένες περιπτώσεις - ενώ σε άλλες παραμένει αμφίβολη - όσον αφορά προγράμματα ή σχέδια τα οποία επηρεάζουν ριζικά τη χρήση της γης και τον αντίκτυπό της στο περιβάλλον, είτε επειδή

(α) δεν αφορούν συγκεκριμένα και αποκλειστικά - ή τουλάχιστον εν μέρει - τη χρήση της γης, είτε διότι 7

(β) το καθεστώς και οι διαδικασίες για την έναρξη της ισχύος τους είναι εξαιρετικά άτυπες και εμπίπτουν στους όρους της προτεινόμενης οδηγίας, υπό την παρούσα μορφή της.

1.6. Η προτεινόμενη οδηγία δεν θα ήταν, επίσης, δυνατόν να εφαρμοσθεί σε χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ, τα οποία προκαλούν σημαντικές περιβαλλοντικές συνέπειες. Η ΕΤΠ αναγνωρίζει μεν το γεγονός ότι τα προαναφερθέντα προγράμματα υπόκεινται σήμερα σε περιβαλλοντικά κριτήρια, αλλά εκτιμά ότι τα κριτήρια αυτά δεν είναι τόσο αυστηρά όσο εκείνα που εκτίθενται λεπτομερώς στο σχέδιο πρότασης.

1.7. Είναι σαφές ότι η προτεινόμενη οδηγία θα επιβάλει πρόσθετες δαπάνες σε πολλές - ή στις περισσότερες - από τις αρχές που απαιτείται να συμμορφωθούν προς αυτήν. Οι δαπάνες αυτές ενδέχεται να ποικίλλουν σημαντικότατα μεταξύ κρατών μελών όσο και, πιθανόν, και εντός μεμονωμένων κρατών μελών, ανάλογα με το πόσο πολύπλοκες είναι οι διαδικασίες τις οποίες εφαρμόζουν αντιστοίχως, σύμφωνα με τις παρούσες ρυθμίσεις.

2. Γενικό ιστορικό - Οι κοινοτικές και περιβαλλοντικές απαιτήσεις

2.1. Το Πέμπτο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον έχει καθορίσει τη σημασία μιας σταθερής προσέγγισης των περιβαλλοντικών προτύπων σε ολόκληρη την επικράτεια της Ένωσης, κυρίως ως βάση για την επίτευξη συνθηκών ισότιμου ανταγωνισμού μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της Ένωσης, καθώς και τη σπουδαιότητα της ενσωμάτωσης μιας περιβαλλοντικής εκτίμησης στη διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού, με στόχο την επίτευξη της προαναφερθείσας σταθερότητας. Κατά συνέπεια, η ενσωμάτωση συναφών προτύπων στις διαδικασίες χωροταξικού σχεδιασμού σε ολόκληρη την κοινοτική επικράτεια είναι κεφαλαιώδης, προκειμένου να διασφαλισθούν τόσο οικονομικά όσο και περιβαλλοντικά οφέλη για το σύνολο της Ένωσης.

2.2. Τούτο αναγνωρίζεται από το Άρθρο 130 Ρ της Συνθήκης, το οποίο προβλέπει ότι η πολιτική της Κοινότητας στον τομέα του περιβάλλοντος συμβάλλει στη διατήρηση, προστασία και βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος, στην προστασία της υγείας του ανθρώπου, καθώς και στη συνετή και ορθολογική χρησιμοποίηση των φυσικών πόρων και οφείλει να στηρίζεται στην αρχή της προφύλαξης.

3. Υφιστάμενη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

3.1. Η ΕΤΠ αναγνωρίζει τα οφέλη που προέκυψαν από την εφαρμογή της υφιστάμενης οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, η οποία επιβάλλει την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων. Η προτεινόμενη νέα οδηγία ορθώς προσδιορίζει τις περιπτώσεις στις οποίες οι ρυθμίσεις αυτές δεν ενδείκνυνται για τη διασφάλιση μιας αποτελεσματικής περιβαλλοντικής προστασίας, και ειδικότερα τις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν απαιτείται:

(α) η εκτίμηση των επιπτώσεων που ενδέχεται να προέλθουν από τις συνδυασμένες συνέπειες έργων που αναλαμβάνονται σε γεωγραφικά και λειτουργούντα σύνορα 7

(β) η αξιολόγηση των επιπτώσεων που μπορεί να προκληθούν από τις αθροιστικές συνέπειες πολλαπλών έργων τα οποία, μεμονωμένα, ενδέχεται να μην έχουν αξιοσημείωτη επίδραση 7

(γ) η δυνατότητα διαβούλευσης και συμμετοχής στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων κατά το αρχικότερο δυνατό στάδιο.

4. Επιθυμητές μεταβολές του πεδίου εφαρμογής της προτεινόμενης νέας οδηγίας

4.1. Η ΕΤΠ εκφράζει την ανησυχία της σχετικά με το γεγονός ότι το άρθρο 2 της προτεινόμενης οδηγίας περιορίζει τις διατάξεις του σε σχέδια και προγράμματα τα οποία αφορούν συγκεκριμένα και αποκλειστικά - ή τουλάχιστον πρωτίστως - τη χρήση της γης. Πολλά από τα σχέδια και τα προγράμματα που επηρεάζουν ριζικότερα τη χρήση της γης και οι επιπτώσεις που προκύπτουν εξαιτίας αυτής της χρήσης για το περιβάλλον, την υγεία του ανθρώπου και την ανάλωση των φυσικών πόρων, δημιουργούνται αρχικά στο πλαίσιο άλλων πολιτικών, κυρίως δε της πολιτικής μεταφορών.

4.2. Συνεπώς, η ΕΤΠ κρίνει ότι είναι ζωτικής σημασίας τα συναφή σχέδια και προγράμματα που σχετίζονται με οποιασδήποτε μορφής φυσική ή χωροταξική ανάπτυξη να υπόκεινται άμεσα στις διατάξεις της οδηγίας. Δεν αρκεί τούτο να πραγματοποιείται μόνον κατά έμμεσο τρόπο και, ενδεχομένως, σε ένα υπερβολικά προχωρημένο στάδιο μέσω ενός μεταγενέστερου ενδελεχούς ελέγχου, βάσει της νομοθεσίας που διέπει ρητώς τη χρήση της γης σε ένα κράτος μέλος.

4.3. Η ΕΤΠ διαπιστώνει, επίσης, ότι η προτεινόμενη οδηγία δεν καλύπτει σχέδια και προγράμματα της ΕΕ που εκπονούνται, παραδείγματος χάρη, στα πλαίσια των Διαρθρωτικών Ταμείων. Μολονότι οι κατευθυντήριες γραμμές των Διαρθρωτικών Ταμείων περιλαμβάνουν πράγματι περιβαλλοντικά κριτήρια, τα κριτήρια αυτά δεν είναι εξίσου αυστηρά με την πλήρη περιβαλλοντική εκτίμηση και δεν υφίσταται, επί του παρόντος, η παραμικρή απαίτηση για τη διεξαγωγή δημόσιας διαβούλευσης. Η ΕΤΠ συμμερίζεται την άποψη αυτή και συνιστά όπως σχέδια που σχετίζονται με το περιβάλλον κατά την εφαρμογή προγραμμάτων των διαρθρωτικών ταμείων εξετάζονται με διεξοδικότερα βάσει των συνεπειών τους για το περιβάλλον.

4.4. Η ΕΤΠ εκφράζει, επίσης, την ανησυχία της σχετικά με το γεγονός ότι η εφαρμογή της οδηγίας προβλέπεται μόνον για σχέδια και προγράμματα τα οποία υπόκεινται σε επίσημες διαδικασίες εκπόνησης και έγκρισης από αρμόδια αρχή ή σε συγκεκριμένες διατάξεις μιας νομοθετικής πράξεως. Πολλά σχέδια και προγράμματα με ενδεχόμενες καίριες επιπτώσεις στο περιβάλλον καταρτίζονται και τίθενται σε ισχύ σε επίπεδο κρατών μελών ή περιφερειών είτε από τις αντίστοιχες κυβερνήσεις ή αρχές είτε από ανεξάρτητους οργανισμούς, χωρίς να υπάρχει προκαθορισμένο πλαίσιο για τις τυπικές διαδικασίες, όπως αυτές καθορίζονται επί του παρόντος στο άρθρο 2 (α) (i). Η ΕΤΠ εκτιμά ότι η οδηγία χρήζει εφαρμογής σε όλα τα σχετικά σχέδια και προγράμματα που υποβάλλονται από κυβερνήσεις, αρχές ή οργανισμούς σε επίπεδο κρατών μελών ή σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, ασχέτως της διαδικασίας που ακολουθείται. Ωστόσο, η ΕΤΠ αποδέχεται πλήρως ότι οι αξιολογήσεις που γίνονται σε τοπικό επίπεδο δεν θα πρέπει να επικαλύπτουν αξιολογήσεις που έχουν ήδη διεξαχθεί σε περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο.

4.5. Κρίνεται, επίσης, σημαντικό να διευκρινισθεί πόσο ευρεία ερμηνεία επιδέχονται οι όροι «σχέδιο» και «πρόγραμμα» κατά τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής της οδηγίας. Η ΕΤΠ κατανοεί και συμμερίζεται την επιθυμία των κρατών μελών περί μη τροχοπέδησης της πολιτικής διαδικασίας με την επιβολή περιορισμών επί της δυνατότητάς τους να καταρτίζουν και να εγκρίνουν γενικές πολιτικές.

4.6. Ωστόσο, από τη στιγμή που οι πολιτικές συνοδεύονται από ποσοτικές λεπτομέρειες - παραδείγματος χάρη, δια του καθορισμού συνολικών επιπέδων για ένα ιδιαίτερο είδος ανάπτυξης που αναμένεται να υλοποιηθεί σε ένα κράτος μέλος ή σε κάποια άλλη περιοχή, ή δια του προσδιορισμού του τρόπου κατά τον οποίο η εν λόγω ανάπτυξη θα πρέπει να κατανεμηθεί εντός αυτού του κράτους μέλους ή της περιοχής - καθίστανται, πράγματι, σχέδια ή προγράμματα τα οποία επιβάλλεται σαφώς να υπόκεινται στις διατάξεις της προτεινόμενης οδηγίας. Αμέσως μόλις επιτευχθεί αυτός ο βαθμός εξειδίκευσης, αρχίζει η διεκδίκηση των επακόλουθων αποφάσεων περί μεμονωμένων σχεδίων κατά τρόπο ο οποίος να δικαιολογεί την εισαγωγή των προτεινόμενων νέων απαιτήσεων.

4.7. Επομένως, κατά την άποψη της ΕΤΠ, είναι ζωτικής σημασίας να καθορισθεί το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας κατά τέτοιον τρόπο ώστε οποιοδήποτε μέσο ή δήλωση - ασχέτως του πως τιτλοφορείται ή περιγράφεται - να μπορεί να εκλαμβάνεται ως «σχέδιο» ή «πρόγραμμα», εφόσον διευκρινίζονται τα συνολικά επίπεδα ή η προβλεπόμενη κατανομή για οποιαδήποτε μορφή ανάπτυξης.

4.8. Το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας είναι ακόμη κάπως ασαφές. Η οδηγία μπορεί να είναι θετική για την εργασία σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Όπως συνάγεται από το σημείο 4.4 είναι σημαντικό να περιλαμβάνονται στην οδηγία μόνο σχέδια και προγράμματα σε τοπικό επίπεδο υπό τον όρο ότι μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά το περιβάλλον σύμφωνα με την εκτίμηση των κρατών μελών.

4.9. Η παράγραφος 2 του άρθρου 10 της Πρότασης Οδηγίας εξαιρεί από το πεδίο εφαρμογής της τα σχέδια διαχείρισης που απευθύνονται κατά τρόπο συγκεκριμένο σε ειδικές ζώνες προστασίας και τα οποία έχουν υιοθετηθεί σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου. Αντίθετα, θα ρυθμίζει και θα υποβάλει στην δέουσα αξιολόγηση των επιδράσεών του οποιοδήποτε σχέδιο ή πρόγραμμα το οποίο δεν θα έχει μεν άμεση σχέση με τις ειδικές ζώνες προστασίας, αλλά θα μπορεί ωστόσο να έχει σημαντική επίδραση στις εν λόγω ζώνες.

4.10. Η ΕΤΠ κρίνει ότι σε περιπτώσεις στις οποίες ο απαραίτητος έλεγχος έχει πραγματοποιηθεί στα πλαίσια του προγραμματισμού, δηλαδή πριν από την υποβολή αποτελεσμάτων, η διεξαγωγή ειδικής διαδικασίας εκτίμησης μπορεί να θεωρηθεί περιττή.

4.11. Η απαίτηση περί διαβούλευσης με το κοινό και άλλους παράγοντες συνιστά ουσιώδη συνιστώσα της προτεινόμενης οδηγίας. Εντούτοις, η ΕΤΠ ανησυχεί μήπως η μέθοδος αυτή εφαρμοσθεί κατά τρόπο που να προκαλεί αλληλεπικαλύψεις, να περιπλέκει αδικαιολόγητα ή να επιμηκύνει τις υφιστάμενες διαδικασίες για την εκπόνηση σχεδίων ή προγραμμάτων.

5. Δαπάνες

5.1. Οι χρηματοοικονομικές επιπτώσεις λόγω της εφαρμογής της προτεινόμενης οδηγίας θα ποικίλλουν σημαντικότατα, ανάλογα τόσο με τις διάφορες απαιτήσεις που επιβάλλονται στις αρμόδιες αρχές των διαφόρων κρατών μελών όσο και με το βαθμό στον οποίο οι εν λόγω αρχές υιοθέτησαν ήδη εκουσίως διαδικασίες που υπερβαίνουν τις προαναφερθείσες απαιτήσεις.

5.2. Στα κράτη μέλη όπου έχουν ήδη ενσωματωθεί ευρύτεροι περιβαλλοντικοί προβληματισμοί στις διαδικασίες που ορίζονται από τη νομοθεσία περί χωροταξικού σχεδιασμού, η αύξηση του κόστους προβλέπεται να είναι αναλογικά ανεπαίσθητη. Στην αιτιολογική έκθεση της προτεινόμενης οδηγίας επισημαίνεται ότι οι διαδικασίες που απαιτούνται επί του παρόντος για τη διενέργεια περιβαλλοντικών εκτιμήσεων επί μεμονωμένων σχεδίων θα πραγματοποιούνται - σύμφωνα με τις διατάξεις της προτεινόμενης οδηγίας - στο αρχικότερο δυνατό στάδιο του σχεδιασμού και δεν θα απαιτείται να επαναλαμβάνονται σε μεταγενέστερο στάδιο του σχεδίου. Τούτο θα ισχύσει, ειδικότερα, όσον αφορά τη συλλογή «βασικών» πληροφοριών σχετικά με τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν σε έναν τόπο.

Η ΕΤΠ πιστεύει όμως ότι οι συνέπειες ενός ελέγχου όσον αφορά τη φιλικότητα με το περιβάλλον σχεδίων και προγραμμάτων κατά την εξέταση συγκεκριμένων έργων δεν είναι πλέον, πολλαπλώς εφαρμόσιμες, διότι τα έργα κατά κανόνα υλοποιούνται πολύ αργότερα από ό,τι η κατάρτιση σχεδίων και προγραμμάτων και τα συλλεγόμενα δεδομένα, επομένως, έχουν παλαιωθεί. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναμένονται υψηλές πρόσθετες δαπάνες για τις αρχές των μετεχόντων κρατών και των σχετικών φορέων των έργων.

5.3. Οι αρμόδιες αρχές ορισμένων κρατών μελών θεωρούν ότι οι διαδικασίες που εφαρμόζουν ήδη κατά την εκπόνηση και έγκριση σχεδίων και προγραμμάτων είναι αντίστοιχες προς εκείνες που θα επιβληθούν από την προτεινόμενη οδηγία και, συνεπώς, θα επιφέρουν αμελητέα επιπρόσθετη δαπάνη. Αντίθετα, άλλες αρμόδιες αρχές θα χρειασθεί σαφώς να επωμισθούν σημαντικές δαπάνες για να ανταποκριθούν στις προτεινόμενες απαιτήσεις. Κρίνεται ουσιώδες να καταστούν διαθέσιμοι οι πόροι που απαιτούνται για την πλήρη κάλυψη των εν λόγω επιπρόσθετων δαπανών, μέσω των ενδεδειγμένων διαδικασιών που προβλέπονται σε κάθε κράτος μέλος.

6. Διαδικασία αξιολόγησης

6.1. Κρίνεται ορθή η εισαγωγή στην Πρόταση Οδηγίας μίας παραγράφου στο άρθρο 8 όπου θα καθίσταται αναγκαίο το όργανο που είναι αρμόδιο για την έγκριση ή υποβολή στη νομοθετική διαδικασία του εν λόγω σχεδίου ή προγράμματος να αιτιολογεί την απόφαση που υιοθετείται όταν αυτή αποκλίνει από το περιεχόμενο της δήλωσης σχετικά με το περιβάλλον, από τις διαβουλεύσεις που πραγματοποιούνται στα πλαίσια των υπεύθυνων αρχών ή οργανισμών σε θέματα περιβάλλοντος καθώς και από τις γνώμες που εκφράζουν τα ενδιαφερόμενα άτομα.

6.2. Κρίνεται επίσης ορθό η δήλωση του άρθρου 9 να περιλάβει τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές για την εκ των υστέρων αξιολόγηση των σχεδίων που καταρτίζονται για την ανάπτυξη των σχεδίων και των προγραμμάτων που έχουν αξιολογηθεί.

6.3. Η αναφορά που περιλαμβάνεται στο άρθρο 10-1 της πρότασης οδηγίας και σύμφωνα με την οποία επιβάλλεται να σέβεται η περιβαλλοντική αξιολόγηση τις απαιτήσεις της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, πρέπει να διευρυνθεί ώστε να συμπεριλάβει και την οδηγία 97/11/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 1997, με την οποία τροποποιείται η προηγούμενη, η οποία αναφέρεται στην αξιολόγηση των επιπτώσεων ορισμένων δημόσιων και ιδιωτικών σχεδίων στο περιβάλλον.

7. Συμπέρασμα

7.1. Η ΕΤΠ επιδοκιμάζει πλήρως τις γενικές κατευθύνσεις της προτεινόμενης οδηγίας, ως μείζον μέσο για την ενίσχυση των μηχανισμών περιβαλλοντικής προστασίας στην επικράτεια της Ένωσης.

7.2. Η ΕΤΠ εκτιμά ότι το πεδίο εφαρμογής της προτεινόμενης οδηγίας απαιτείται να αποσαφηνισθεί από αρκετές απόψεις, όπως διευκρινίζεται στη γνωμοδότηση, προκειμένου να διασφαλισθεί το γεγονός ότι τα σχέδια και προγράμματα που εκπονούνται σε κάθε επίπεδο και πλαίσιο και άπτονται του φυσικού και χωροταξικού σχεδιασμού θα υπόκεινται στις απαιτήσεις της εν λόγω οδηγίας.

7.3. Η ΕΤΠ αναγνωρίζει ότι η προτεινόμενη οδηγία θα επιβάλει ευρέως κυμαινόμενες δαπάνες στις αρμόδιες αρχές εντός της Ένωσης και ζητεί από τα αντίστοιχα κράτη μέλη να εξασφαλίσουν την πλήρη χρηματοδότηση των δαπανών αυτών.

Βρυξέλλες, 20 Νοεμβρίου 1997.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής των Περιφερειών

Pasqual MARAGALL i MIRA

() ΕΕ C 129 της 25.4.1997, σ. 14.