51995AC0319

Γνωμοδότηση για την πρόταση κανονισμού (ΕΚ) αριθ. ..... της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 85 παραγράφου 3 της Συνθήκης ΕΟΚ σε ορισμένες κατηγορίες συμφωνιών διανομής και εξυπηρέτησης των πελατών πριν και μετά την πώληση αυτοκινήτων οχημάτων

(95/C 133/09)

Στις 20 Δεκεμβρίου 1994, η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή αποφάσισε, σύμφωνα με την δεύτερη παράγραφο του άρθρου 23 του Εσωτερικού Κανονισμού, να καταρτίσει γνωμοδότηση για την ανωτέρω πρόταση.

Το τμήμα βιομηχανίας, εμπορίου, βιοτεχνίας και υπηρεσιών, στο οποίο ανατέθηκε η προετοιμασία των σχετικών εργασιών της ΟΚΕ, υιοθέτησε τη γνωμοδότησή του την 1η Μαρτίου 1995 με βάση την εισηγητική έκθεση του κ. Moreland.

Κατά τη 324η σύνοδο ολομέλειας (συνεδρίαση της 29ης Μαρτίου 1995), η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή υιοθέτησε με 70 ψήφους υπέρ, καμία κατά και 11 αποχές την ακόλουθη γνωμοδότηση.

1. Ιστορικό

1.1. Το άρθρο 85 παρ. 1 της Συνθήκης της ΕΕ απαγορεύει στις επιχειρήσεις να συνάπτουν συμφωνίες που περιορίζουν τον ανταγωνισμό και επηρεάζουν το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 85, παραγρ. 3, ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 19/65 του Συμβουλίου επιτρέπει στην Επιτροπή να δηλώσει ότι το άρθρο 85, παραγρ. 1 δεν ισχύει για ορισμένες κατηγορίες συμφωνιών.

1.2. Το 1984, η Επιτροπή ενέκρινε τον Κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 123/85 που απαλλάσσει ορισμένες συμφωνίες διανομής αυτοκινήτων οχημάτων και εξυπηρέτησης πελατών. Ο Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 123/85 τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 1985 και λήγει στις 30 Ιουνίου 1995.

1.3. Ο Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 123/85 απαλλάσσει συμφωνίες μεταξύ κατασκευαστών και αντιπροσώπων σύμφωνα με τις οποίες ο κατασκευαστής παρέχει στον αντιπρόσωπο την αποκλειστικότητα σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Ο Κανονισμός εφαρμόζεται επίσης για το είδος αυτό συμφωνιών όπου ο κατασκευαστής επιβάλλει, μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες υποχρεώσεις στον αντιπρόσωπο :

- να μην πωλεί ανταγωνιστικά αυτοκίνητα οχήματα. Ο κατασκευαστής μπορεί να επεκτείνει την υποχρέωση αυτή ώστε να καλύψει όλες τις επιχειρήσεις του ομίλου του αντιπροσώπου 7

- να μην αναζητεί πελάτες εκτός της καθορισμένης περιοχής του αντιπροσώπου 7

- να μην πωλεί ή χρησιμοποιεί ανταγωνιστικά εξαρτήματα που δεν είναι εφάμιλλα της ποιότητας των εξαρτημάτων του κατασκευαστή 7

- να προμηθεύει μόνο τελικούς χρήστες ή εξουσιοδοτημένους επαναπωλητές εντός της εμβέλειας του δικτύου διανομής του κατασκευαστή.

Σε γενικές γραμμές, ο Κανονισμός εφαρμόζεται μόνο εάν η συμφωνία ισχύει για μια ελάχιστη καθορισμένη περίοδο τεσσάρων ετών ή εάν είναι αορίστου διαρκείας με περίοδο προειδοποίησης ενός έτους.

2. Η πρόταση της Επιτροπής

2.1. Κατά τη λήξη του Κανονισμού 123/85, η Επιτροπή προτείνει την αντικατάστασή του με ένα νέο κανονισμό, που να βασίζεται στον Κανονισμό 123/85 αλλά να περιέχει ορισμένες αλλαγές με στόχο να επιτευχθεί καλύτερη ισορροπία μεταξύ των διάφορων ενδιαφερόμενων μερών παρέχοντας κυρίως μεγαλύτερη ανεξαρτησία στους αντιπροσώπους από τους κατασκευαστές, και στους ανεξάρτητους κατασκευαστές εξαρτημάτων και στους διανομείς, ευκολότερη πρόσβαση σε διάφορες αγορές, και αυξάνοντας τη γκάμα επιλογής των καταναλωτών.

2.2. Οι κυριότερες αλλαγές είναι οι ακόλουθες :

- Οι κατασκευαστές δεν θα μπορούν πλέον να εμποδίσουν τους αντιπροσώπους να πωλούν ανταγωνιστικά αυτοκίνητα οχήματα, εάν οι πωλήσεις αυτές γίνονται από μια ξεχωριστή οντότητα σε χωριστές εγκαταστάσεις πώλησης και υπό διαφορετική διαχείριση.

- Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 123/85, ένας κατασκευαστής επιτρέπεται, βάσει της απαλλαγής ανά κατηγορίες, να επιβάλει στον αντιπρόσωπο στόχους πωλήσεων και να τον αναγκάσει να διατηρεί ένα ελάχιστο απόθεμα και ένα ελάχιστο αριθμό οχημάτων επίδειξης. Εάν δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ του κατασκευαστή και του αντιπροσώπου όσον αφορά τον ελάχιστο στόχο πωλήσεων, τα αποθέματα και τον αριθμό των αυτοκινήτων επίδειξης, ο κατασκευαστής θα τα υπολογίζει βάσει εκτιμήσεων. Σύμφωνα με τη νέα πρόταση, εάν δεν υπάρχει συμφωνία, τα θέματα αυτά παραπέμπονται σε διαιτησία.

- Η ελάχιστη διάρκεια για τις συμφωνίες καθορισμένης διάρκειας θα αυξηθεί από τέσσερα σε πέντε χρόνια και η ελάχιστη περίοδος προειδοποίησης για τις συμβάσεις αορίστου διαρκείας θα αυξηθεί από ένα σε δύο χρόνια.

- Σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 123/85, ο κατασκευαστής μπορεί να επιφυλαχθεί του δικαιώματος να μεταβάλει τα όρια της περιοχής αποκλειστικότητας του αντιπροσώπου ή να ορίσει άλλους αντιπροσώπους στην περιοχή αυτή κατά τη διάρκεια της περιόδου ισχύος της σύμβασης. Η επιλογή αυτή δεν προβλέπεται από το νέο προτεινόμενο κανονισμό. Αντίθετα, όταν υπάρχει επείγουσα ανάγκη αναδιάρθρωσης που προσδιορίζεται από τα συμβαλλόμενα μέρη με συμφωνία ή διαιτησία, ο κατασκευαστής μπορεί να διακόψει τη συμφωνία με προειδοποίηση έξι μηνών.

- Οι κατασκευαστές δεν μπορούν πλέον να εμποδίζουν τους αντιπροσώπους να αναζητούν με διαφημίσεις πελάτες εκτός της αποκλειστικής περιοχής.

- Οι κατασκευαστές θα απωλέσουν τα οφέλη που προκύπτουν από την ανά κατηγορίες απαλλαγή όχι μόνο εάν περιορίζουν την ελευθερία των αντιπροσώπων να αγοράζουν από τρίτα μέρη εξαρτήματα εφάμιλλης ποιότητας με τα εξαρτήματα των κατασκευαστών, αλλά και εάν περιορίζουν την ελευθερία των ανεξάρτητων παραγωγών να προμηθεύουν εξαρτήματα της επιλογής τους σε επαναπωλητές.

- Οι κατασκευαστές θα απωλέσουν τα οφέλη από την απαλλαγή ανά κατηγορίες εάν δεν παρέχουν σε ανεξάρτητους ιδιοκτήτες συνεργείων τις τεχνικές πληροφορίες που απαιτούνται για την επισκευή των αυτοκινήτων τους (υπό τον όρο ότι αυτό δεν καλύπτεται από τα δικαιώματα βιομηχανικής ιδιοκτησίας ή δεν αποτελεί απόρρητη τεχνογνωσία).

- Επήλθαν τροποποιήσεις για να εξασφαλισθεί ότι οι εταιρείες χρηματοδοτικής μίσθωσης που δεν μεταβιβάζουν την ιδιοκτησία των οχημάτων ή δεν παρέχουν στους πελάτες τη δυνατότητα να αγοράσουν τα οχήματα πριν από τη λήξη της σύμβασης μίσθωσης δεν θα ταξινομηθούν ως επαναπωλητές (οπότε οι αντιπρόσωποι θα μπορούσαν να αρνηθούν να τους προμηθεύουν προϊόντα επειδή δεν είναι αναγνωρισμένοι αντιπρόσωποι).

2.3. Προτείνεται να απαλλάσσει ο νέος κανονισμός τις συμφωνίες που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή μέχρι τις 30 Ιουνίου 2005.

3. Γενικές παρατηρήσεις

3.1. Η ΟΚΕ αναγνωρίζει ότι είναι αναγκαίο να αντικατασταθεί ο Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 123/85 κατά τη λήξη του. Επισημαίνεται η άποψη της Εποπτικής Αρχής της ΕΖΕΣ σύμφωνα με την οποία τα επιβατικά αυτοκίνητα δεν είναι πιο πολύπλοκα από άλλα τεχνικώς προηγμένα διαρκή καταναλωτικά αγαθά που δεν τυγχάνουν μιας ειδικής εξαίρεσης ανά κατηγορίες. Ωστόσο, μια βασική και άμεση μεταβολή του υφιστάμενου συστήματος διανομής ενδέχεται να αποβεί εις βάρος της ανταγωνιστικής κοινότητας των ευρωπαϊκών κατασκευαστών αυτοκινήτων και, ειδικότερα, στην παγκόσμια αγορά και προς το συμφέρον των καταναλωτών που θα ωφεληθούν από ένα αποτελεσματικό σύστημα διανομής αυτοκινήτων. Συνεπώς, η ΟΚΕ τάσσεται υπέρ της θέσπισης ενός νέου κανονισμού. Με την επιφύλαξη των ειδικών παρατηρήσεων που ακολουθούν, η ΟΚΕ επικροτεί την πρόταση της Επιτροπής και κρίνει ότι θα αποβεί προς όφελος των κατασκευαστών αυτοκινήτων, των κατασκευαστών εξαρτημάτων, των αντιπροσώπων και των καταναλωτών.

3.2. Σύμφωνα με το άρθρο 11.3 του σχεδίου κανονισμού, θα υποβληθεί έκθεση για την αξιολόγηση του νέου κανονισμού κατά τα τέλη του 2000 ή σε προγενέστερο χρονικό σημείο. Εάν αναμένεται την εποχή εκείνη ότι ο νέος κανονισμός δεν θα ανανεωθεί μετά το 2005, πρέπει να γίνει σαφής σχετική δημοσίευση ώστε η αυτοκινητοβιομηχανία να έχει αρκετό χρόνο να αναπροσαρμοστεί στο νέο καθεστώς.

4. Ειδικές παρατηρήσεις

4.1.

Περίπτωση 9, τελευταία πρόταση (επίσης άρθρο 3.8 β)

Πρέπει να καταστεί σαφές ότι οι αντιπρόσωποι μπορούν να επικοινωνούν με τους πελάτες μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης που απευθύνονται εν μέρει ή εξ`ολοκλήρου σε περιοχές που δεν εμπίπτουν στην εμβέλεια του αντιπροσώπου.

4.2.

Νέα περίπτωση

Βλέπε σημείο 4.5 παρακάτω.

4.3.

Άρθρο 3.3

Η ΟΚΕ συμφωνεί με τη γενική αρχή ότι προϋπόθεση του δικαιώματος των αντιπροσώπων να διανέμουν αυτοκίνητα άλλων κατασκευαστών πρέπει να είναι, μεταξύ άλλων, η άσκηση της δραστηριότητας αυτής σε χωριστές εγκαταστάσεις πωλήσεων, υπό διαφορετική διαχείρηση και με τη μορφή μιας χωριστής νομικής οντότητας. Ωστόσο, η Επιτροπή πρέπει να διευκρινίσει το νόημα της έννοιας « αθέμιτες εμπορικές πρακτικές » ή να απαλάξει την αναφορά στις πρακτικές αυτές.

4.4.

Άρθρο 3.8(β)

Βλέπε 4.1 παραπάνω.

4.5.

Άρθρο 3.11

Το άρθρο επιτρέπει στους κατασκευαστές να υποχρεώνουν τους αντιπροσώπους να πωλούν σε καταναλωτές αυτοκίνητα χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες ενός μεσάζοντα μόνο εάν αυτός έχει, μεταξύ άλλων, γραπτή εξουσιοδότηση αγοράς από τον κατασκευαστή. Η ΟΚΕ προτείνει να προστεθεί μια νέα αιτιολογική σκέψη μεταξύ των (9) και (10) που να εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι και η Επιτροπή (στην ανακοίνωσή της του 1991) όσο και το Δικαστήριο (στην υπόθεση Peugeot/Ecosystem) διευκρίνισαν την έννοια του μεσάζοντα που χρησιμοποιείται στο άρθρο.

4.6.

Άρθρο 4.1 (3, 4 και 5) (καθώς επίσης και άρθρα 5.4 και 10.14)

4.6.1. Η Επιτροπή καθιέρωσε την έννοια της « διαιτησίας » για την διευθέτηση διαφωνιών μεταξύ κατασκευαστών και αντιπροσώπων όσον αφορά τις υποχρεώσεις για τους στόχους πωλήσεων, τα ελάχιστα αποθέματα και τα αυτοκίνητα επίδειξης, καθώς επίσης και για την επίλυση διαφορών σχετικά με το κατά πόσο η διακοπή της σύμβασης είναι δικαιολογημένη σε ορισμένες περιπτώσεις.

4.6.2. Η « Διαιτησία » ορίζεται στο άρθρο 10.14 ως « μία διαδικασία επίλυσης διαφορών μεταξύ μερών από διαιτητές της επιλογής τους, όπως ορίζει η νομοθεσία ή η σύμβαση ».

4.6.3. Ο ορισμός της « Διαιτησίας » χρησιμοποιείται στο σχέδιο του νέου κανονισμού για την κάλυψη δύο διαφορετικών ειδών καταστάσεων. Στο άρθρο 4.1 η έννοια της διαιτησίας χρησιμοποιείται για τη διευθέτηση ορισμένων εμπορικών όρων στη σύμβαση του αντιπροσώπου σε περίπτωση που ο κατασκευαστής και ο ανιπρόσωπος διαφωνούν. Σε μία παρόμοια κατάσταση η ΟΚΕ κρίνει ότι η επιβολή της διαιτησίας είναι περιττή, όταν ο κατασκευαστής και ο ανιπρόσωπος δεν έχουν συνάψει συμφωνία, εάν τα μέρη επιθυμούν να επιλύσουν μία διαφωνία για τους όρους υπό τους οποίους θα αναλάβουν επιχειρηματικές δραστηριότητες, αλλά παρόλα αυτά επιθυμούν μία συμφωνία, μπορούν να κάνουν χρήση της διαιτησίας εθελοντικά εάν κατασκευαστής και αντιπρόσωπος έχουν ήδη συνάψει συμφωνία και απλώς διεξάγουν ετήσια επανεξέταση των στόχων, η επιβολή διαιτησίας ίσως να ενδείκνυται, όσο είναι σαφές πως λειτουργεί η διαδικασία. Βλέπε στο σημείο 4.7.4 παρακάτω.

4.6.4. Στο άρθρο 5.4, από την άλλη πλευρά, η διαιτησία επιβάλλεται με την πρόθεση να διασφαλισθεί μία ταχύτερη εναλλακτική λύση στην διαφορά που έχει σχέση με το κατά πόσο η καταγγελία της σύμβασης του αντιπροσώπου ήταν ορθή. Με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων προσφυγής των μερών στα αρμόδια δικαστήρια (και στην αιτιολογική σκέψη 19 αναφέρεται ότι υπάρχουν), η επιβολή της διαιτησίας είναι αποδεκτή, όσο περιγράφεται δεόντως. Προς το παρόν δεν είναι σαφές πως θα λειτουργήσει η διαδικασία διαιτησίας. Για παράδειγμα, τί θα συμβεί εάν τα μέρη δεν συμφωνούν για ένα διαιτητή; Εννοεί η Επιτροπή ότι τα συμβαλλόμενα μέρη θα οργανώσουν και θα διεξάγουν τη διαιτησία σύμφωνα με την σχετική εθνική νομοθεσία και, εάν αυτή δεν υπάρχει, σύμφωνα με τις διατάξεις της συμφωνίας αντιπροσώπευσης; Εάν ναι, πρέπει να διευκρινισθεί.

4.7.

Άρθρο 5.2 (2)

4.7.1. Η ΟΚΕ σημειώνει την πρόταση να παραταθεί η περίοδος ισχύος των συμβάσεων καθορισμένης διάρκειας των αντιπροσώπων και η διάρκεια της περιόδου προειδοποίησης των συμβάσεων αορίστου διάρκειας των αντιπροσώπων. Ωστόσο, αυτό φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με το στόχο του Κανονισμού (όπως ορίζεται στη σελίδα 1 της αιτιολογικής έκθεσης) που είναι « η ανάπτυξη ευέλικτων ... δομών » στη διανομή αυτοκινήτων οχημάτων.

4.7.2. Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η Επιτροπή για να δικαιολογήσει την παράταση της ελάχιστης διάρκειας και της περιόδου προειδοποίησης συσχετίζεται εν μέρει με το γεγονός ότι οι νόμοι ορισμένων κρατών μελών δεν προβλέπουν το αυτόματο δικαίωμα των αντιπροσώπων να λάβουν αποζημίωση για την απώλεια πελατείας σε περίπτωση κανονικής διακοπής της σύμβασης. Είναι αμφίβολο ότι, εάν η Επιτροπή επιθυμεί να επιληφθεί του θέματος της εναρμόνισης των νομοθεσιών των κρατών μελών για τις αποζημιώσεις που πρέπει να καταβάλονται στους διανομείς σε περίπτωση διακοπής της σύμβασης, πρέπει να εκδοθεί χωριστή πρόταση σχετικά με το αίτημα αυτό.

4.8.

Άρθρο 5.4

4.8.1. Βλέπε 4.7 παραπάνω.

4.8.2. Η ΟΚΕ κρίνει ότι ο προμηθευτής δεν πρέπει να επωφελείται συντομότερης περιόδου προειδοποίησης (ενός έτους αντί δύο) εάν καταγγέλει τη σύμβαση του αντιπροσώπου επειδή ο τελευταίος αναγγέλει την πρόθεσή του να πωλήσει ανταγωνιστικά αυτοκίνητα οχήματα. Όπως επισημαίνει η Επιτροπή στην αιτιολογική της έκθεση (στη σελίδα 2) « τα περιθώρια για πολλαπλές αντιπροσωπείες έχουν χρησιμοποιηθεί σπάνια ». Έχοντας υπόψη το εμπόδιο των προϋποθέσεων που ένας αντιπρόσωπος πρέπει να πληροί για να ασχοληθεί με πολλαπλές αντιπροσωπείες (περιέχονται στο άρθρο 3.3), η ΟΚΕ κρίνει ότι αυτό το περαιτέρω μειονέκτημα της πολλαπλής αντιπροσωπείας (η προοπτική μιας συντομότερης περιόδου προειδοποίησης) θα αποθαρρύνει τους αντιπροσώπους από το να εμπορεύονται ανταγωνιστικά προϊόντα.

4.9.

Άρθρο 6

Η ΟΚΕ επιδοκιμάζει την επέκταση της μαύρης λίστας των απαγορευμένων ρητρών που δεν πρέπει να αποδυναμωθεί. Η ΟΚΕ συμφωνεί ότι οι κατασκευαστές που μετέρχονται καταχρηστικές πρακτικές οι οποίες ζημιώνουν τον ανταγωνισμό, δεν πρέπει να καλύπτονται από τον κανονισμό.

4.10.

Άρθρο 6.1 (12)

4.10.1. Η πρόταση της Επιτροπής προβλέπει ότι « οι κατασκευαστές θα απωλέσουν το όφελος της απαλλαγής ανά κατηγορίες εάν αρνούνται συστηματικά να επιτρέψουν, όπου ενδείκνυται με αμοιβή, σε εταιρείες που δεν συμμετέχουν στο δίκτυο να έχουν πρόσβαση στις πληροφορίες που απαιτούνται για την επισκευή και την συντήρηση των αυτοκινήτων οχημάτων, υπό τον όρο ότι οι πληροφορίες αυτές δεν καλύπτονται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας ή δεν συνιστούν απόρρητη τεχνογνωσία ».

4.10.2. Η ΟΚΕ εκφράζει την ανησυχία του για την ανυπαρξία εναρμόνισης των νομοθεσιών των κρατών μελών για τη βιομηχανική ιδιοκτησία, ιδίως δε για τις διαφορές μεταξύ των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, που ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα εφαρμογής του άρθρου αυτού. Επίσης, η ΟΚΕ σημειώνει τη χρησιμοποίηση του όρου « βιομηχανική ιδιοκτησία » από την Επιτροπή σε αντιπαράθεση προς τον όρο « πνευματική ιδιοκτησία ». Ο τελευταίος θεωρείται γενικά ότι καλύπτει ένα ευρύ φάσμα δικαιωμάτων και η ΟΚΕ προτείνει να χρησημοποιηθεί ο όρος αυτός εάν πρόθεση της Επιτροπής είναι να καλύψει ένα ευρύτερο φάσμα.

4.10.3. Το άρθρο αυτό είναι υπερβολικά ανακριβές : δεν είναι σαφές ποιά πρέπει να είναι τα επίπεδα « συστηματικής άρνησης » ή πότε η πληρωμή θα είναι « κατάλληλη » και ποιό πρέπει να είναι το ύψος της πληρωμής.

4.11.

Άρθρο 7

Η εξάμηνη μεταβατική περίοδος που επιτρέπεται για τις υφιστάμενες ρυθμίσεις είναι υπερβολικά σύντομη. Ειδικότερα, μπορεί να προκύψει διαφωνία όσον αφορά τη διάρκεια της περιόδου προειδοποίησης που οι κατασκευαστές πρέπει να δίνουν στους αντιπροσώπους εάν στηρίζονται ακόμη στον Κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 123/85, αλλά δεν επιθυμούν να βασιστούν στην προτεινόμενη νέα εξαίρεση ανά κατηγορίες. Συνεπώς, η μεταβατική περίοδος πρέπει να είναι δωδεκάμηνη.

4.12.

Άρθρο 10.12

Ο νέος αποκλεισμός των εταιρειών λήσινγκ από τον ορισμό της έννοιας του όρου « επανα..... » ενδέχεται να υπερβαίνει τα όρια του στόχου του, όπως αυτός αναφέρεται στην Αιτιολογική Έκθεση, στο σημείο 3 (δ), σελίδα 6 (μη καταστρατήγηση των διατάξεων όσον αφορά την εδαφικότητα και την αρχή της επιλεκτικότητας). Ενδέχεται να υπάρχουν πραγματικές εταιρείες λήσινγκ που, για λόγους άσχετους από την καταστρατήγηση του συστήματος διανομής, μεταβιβάζουν την ιδιοκτησία του οχήματος, πρίν από τη λήξη της σύμβασης.

4.13.

Άρθρο 10.14

Βλέπε 4.6 παραπάνω.

4.14.

Άρθρο 11.3 (και αιτιολογική σκέψη 32)

Μετά από μια πενταετία θα υποβληθεί έκθεση των τακτικών αξιολογήσεων της Επιτροπής για την εφαρμογή του νέου κανονισμού. Η Επιτροπή δεν πρέπει να διστάσει να εκδώσει ερμηνευτικές ανακοινώσεις για τις διάφορες πτυχές του κανονισμού μετά την έκθεση του 2000.

4.15.

Άρθρο 12

Η ΟΚΕ συμφωνεί ότι ο κανονισμός πρέπει να παραμείνει σε ισχύ μέχρι τις 30 Ιουνίου 2005.

5. Περαιτέρω παρατηρήσεις

5.1. Την αιτιολογική έκθεση της Επιτροπής (σημείο 7, σελίδα 8) αναφέρεται ότι τα σημειώματα της 12. 12. 1984 και 18. 12. 1991 της Επιτροπής προτείνεται να παραμείνουν αμετάβλητα. Η ΟΚΕ κρίνει ότι τα σημειώματα αυτά πρέπει τουλάχιστο να ενημερωθούν ώστε να αναφέρονται στα σωστά άρθρα του προτεινόμενου κανονισμού.

Βρυξέλλες, 29 Μαρτίου 1995.

Ο Πρόεδρος της

Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής

Carlos FERRER

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ στη γνωμοδότηση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής

Η ακόλουθη τροπολογία που συγκέντρωσε το ένα τέταρτο τουλάχιστο των ψήφων, απορρίφθηκε κατά τις συζητήσεις :

Σημείο 4.7.1

Να απαλειφθεί η δεύτερη πρόταση (« Ωστόσο, αυτό φαίνεται... ») και να αντικατασταθεί από το ακόλουθο κείμενο :

« Η ΟΚΕ συμφωνεί με την επιμήκυνση αυτή διότι παρέχει στους αντιπροσώπους την απαραίτητη εγγύηση ότι θα επανακτήσουν τα κεφάλαια που επένδυσαν σε μια μεγαλύτερη περίοδο. »

Αιτιολογία

Τόσο η παράταση της ισχύος των συμβάσεων από τέσσερα σε πέντε έτη όσο και η επιμήκυνση της προθεσμίας καταγγελίας των συμβάσεων απεριορίστου χρόνου από ένα έτος σε δύο έτη προσφέρουν στον αντιπρόσωπο, έναντι του κατασκευαστή, περισσότερες εγγυήσεις σχετικά με την περίοδο κατά την οποία θα μπορεί να επανακτήσει τα σημαντικά κεφάλαια που επένδυσε στην επιχείρησή του.

Αποτέλεσμα της ψηφοφορίας

Ψήφοι υπέρ : 27, ψήφοι κατά : 36, αποχές : 9.