ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

[Μέγιστες διαστάσεις: A4 (210 × 297 mm)]

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2

ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ ΕΓΚΡΙΣΗΣ

(Βλ. σημείο 5.4. του παρόντος κανονισμού)

Σήματα έγκρισης σύμφωνα με τον κανονισμό αριθ. 117

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ 1

Το ανωτέρω σήμα έγκρισης τοποθετημένο επί ενός πνευματικού ελαστικού επισώτρου υποδεικνύει ότι ο τύπος του σχετικού ελαστικού έχει εγκριθεί στις Κάτω Χώρες (E4) σύμφωνα με τον κανονισμό αριθ. 117 [φέρει μόνο τη σήμανση S (ήχος κύλισης)], με αριθμό έγκρισης 001234. Τα δύο πρώτα ψηφία του αριθμού έγκρισης (00) υποδηλώνουν ότι η έγκριση χορηγήθηκε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού στην αρχική του μορφή.

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ 2

Το ανωτέρω σήμα έγκρισης υποδεικνύει ότι ο τύπος του σχετικού ελαστικού έχει εγκριθεί στις Κάτω Χώρες (E4) σύμφωνα με τον κανονισμό αριθ. 117 [φέρει τη σήμανση S (ήχος κύλισης) ή τις σημάνσεις S (ήχος κύλισης) και W (πρόσφυση σε υγρό οδόστρωμα)], με αριθμό έγκρισης 011234. Αυτό υποδεικνύει ότι η έγκριση αφορά τη σήμανση S ή αμφότερες τις σημάνσεις SW. Τα δύο πρώτα ψηφία του αριθμού έγκρισης (01) υποδηλώνουν ότι η έγκριση χορηγήθηκε σύμφωνα με τη σειρά τροποποιήσεων 01.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3

ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΟΚΙΜΗΣ ΣΒΗΣΤΟΥ ΚΙΝΗΤΗΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΗΧΟΥ ΚΥΛΙΣΗΣ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ

0.   ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει προδιαγραφές για τα όργανα μέτρησης, τις συνθήκες μέτρησης και τη μέθοδο μέτρησης της ηχοστάθμης ενός συνόλου ελαστικών τοποθετημένων σε όχημα δοκιμής που κινείται με σβησμένο κινητήρα επί συγκεκριμένου οδοστρώματος. Η μέγιστη στάθμη ηχητικής πίεσης καταγράφεται, ενόσω το όχημα κινείται με σβησμένο κινητήρα, με μικρόφωνα τοποθετημένα σε απόσταση. Το τελικό αποτέλεσμα για μια ταχύτητα αναφοράς λαμβάνεται με ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης. Τα αποτελέσματα των δοκιμών δεν μπορούν να συσχετισθούν με τον ήχο κύλισης των ελαστικών που μετράται κατά την επιτάχυνση όταν ο κινητήρας λειτουργεί ή επιβραδύνει κατόπιν φρεναρίσματος.

1.   ΟΡΓΑΝΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

1.1.   Ακουστικές μετρήσεις

Ο μετρητής ηχοστάθμης ή ισοδύναμο σύστημα μέτρησης, περιλαμβανομένου του αλεξηνέμου που συνιστά ο κατασκευαστής, πρέπει να ανταποκρίνεται τουλάχιστον προς τις προδιαγραφές για τα όργανα Τύπου 1 σύμφωνα με το πρότυπο IEC 60651:1979/A1:1993, δεύτερη έκδοση.

Οι μετρήσεις διενεργούνται με στάθμιση Α της συχνότητας και με στάθμιση F του χρόνου.

Όταν χρησιμοποιείται σύστημα που περιλαμβάνει περιοδικό προσδιορισμό της Α-σταθμισμένης ηχοστάθμης, οι μετρήσεις πρέπει να πραγματοποιούνται σε διαστήματα όχι μεγαλύτερα των 30 ms.

1.1.1.   Βαθμονόμηση

Στην αρχή και στο τέλος κάθε δέσμης μετρήσεων, ολόκληρο το σύστημα μέτρησης πρέπει να ελέγχεται με βαθμονομητή ήχου που ανταποκρίνεται προς τις απαιτήσεις για βαθμονομητές ήχου με ακρίβεια τουλάχιστον κατηγορίας 1 σύμφωνα με το πρότυπο IEC 60942:1988. Χωρίς περαιτέρω προσαρμογές, η διαφορά μεταξύ των ενδείξεων δύο διαδοχικών ελέγχων δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 0,5 dB. Εάν η διαφορά είναι μεγαλύτερη, δεν λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα των μετρήσεων που προκύπτουν μετά τον προηγούμενο έλεγχο που απέδωσε ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

1.1.2.   Τήρηση απαιτήσεων

Η συμμόρφωση του οργάνου βαθμονόμησης ήχου προς τις απαιτήσεις του προτύπου IEC 60942:1988 ελέγχεται μία φορά το χρόνο, η δε συμμόρφωση του συστήματος οργάνων προς τις απαιτήσεις του προτύπου IEC 60651:1979/A1:1993, δεύτερη έκδοση, ελέγχεται τουλάχιστον κάθε διετία, από εργαστήριο που έχει λάβει άδεια να διενεργεί βαθμονομήσεις σύμφωνα με τα σχετικά πρότυπα.

1.1.3.   Θέση μικροφώνου

Το ή τα μικρόφωνα τοποθετούνται σε απόσταση 7,5 ± 0,05 m από τον άξονα αναφοράς CC′ της τροχιάς (σχήμα 1) και σε απόσταση 1,2 ± 0,02 m επάνω από το έδαφος. Ο άξονας μέγιστης ευαισθησίας του μικροφώνου πρέπει να είναι οριζόντιος και κάθετος προς την τροχιά του οχήματος (γραμμή CC′).

1.2.   Μετρήσεις ταχύτητας

Η ταχύτητα του οχήματος μετράται με όργανα ακρίβειας τουλάχιστον ± 1 km/h όταν το εμπρόσθιο άκρο του οχήματος φθάνει στη γραμμή PP′ (σχήμα 1).

1.3.   Μετρήσεις θερμοκρασίας

Η μέτρηση της θερμοκρασίας του αέρα και της επιφάνειας δοκιμής είναι υποχρεωτική.

Τα όργανα μέτρησης της θερμοκρασίας πρέπει να έχουν ακρίβεια ± 1 °C.

1.3.1.   Θερμοκρασία αέρα

Ο αισθητήρας θερμοκρασίας τοποθετείται σε ελεύθερο σημείο κοντά στο μικρόφωνο ώστε να είναι εκτεθειμένος στη ροή/ρεύμα αέρα και να προστατεύεται από την άμεση ηλιακή ακτινοβολία. Η προστασία μπορεί να επιτυγχάνεται με οποιοδήποτε αλεξήλιο πέτασμα ή παρόμοια διάταξη. Ο αισθητήρας τοποθετείται σε ύψος 1,2 m ± 0,1 m επάνω από το επίπεδο της επιφάνειας δοκιμής, ώστε να ελαχιστοποιείται η επίδραση της θερμικής ακτινοβολίας της επιφάνειας δοκιμής όταν η ροή αέρα είναι περιορισμένη/το ρεύμα του αέρα είναι μικρό.

1.3.2.   Θερμοκρασία επιφάνειας δοκιμών

Ο αισθητήρας θερμοκρασίας τοποθετείται σε σημείο όπου η μετρούμενη θερμοκρασία είναι αντιπροσωπευτική της θερμοκρασίας της τροχιάς των τροχών, χωρίς όμως να παρεμποδίζεται η μέτρηση του ήχου.

Εάν χρησιμοποιείται όργανο που μετρά τη θερμοκρασία εξ επαφής, μεταξύ της επιφάνειας και του αισθητήρα εφαρμόζεται ευθερμαγωγός αλοιφή προκειμένου να εξασφαλίζεται κατάλληλη θερμική επαφή.

Εάν χρησιμοποιείται θερμόμετρο ακτινοβολίας (πυρόμετρο), πρέπει να τοποθετείται σε κατάλληλο ύψος ώστε η επιφάνεια της οποίας μετράται η θερμοκρασία να έχει διάμετρο ≥ 0,1 m.

1.4.   Μέτρηση της ταχύτητας του ανέμου

Το όργανο πρέπει να μπορεί να μετρά την ταχύτητα του ανέμου με ανοχή ± 1 m/s. Η ταχύτητα του ανέμου μετράται στο ύψος του μικροφώνου. Καταγράφεται η διεύθυνση του ανέμου σε σχέση με την κατεύθυνση κίνησης του οχήματος.

2.   ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

2.1.   Χώρος δοκιμών

Ο χώρος δοκιμών απαρτίζεται από ένα κεντρικό τμήμα που περιβάλλεται από μια ουσιαστικά επίπεδη επιφάνεια δοκιμών. Το τμήμα μετρήσεων πρέπει να είναι οριζόντιο. Η επιφάνεια δοκιμών πρέπει να είναι στεγνή και καθαρή για όλες τις μετρήσεις και να μην ψύχεται τεχνητά κατά τη διάρκεια της δοκιμής ή μετά από αυτήν.

Ο στίβος δοκιμών πρέπει να είναι διαμορφωμένος κατά τρόπον ώστε μεταξύ της ηχητικής πηγής και του μικροφώνου να επιτυγχάνεται ελεύθερο ηχητικό πεδίο κατά προσέγγιση 1 dB(A). Οι συνθήκες αυτές θεωρείται ότι πληρούνται όταν, σε απόσταση 50 m από το κέντρο του τμήματος μετρήσεων, δεν υπάρχουν μεγάλα ηχοανακλαστικά αντικείμενα, όπως φράχτες, βράχοι, γέφυρες ή κτήρια. Η επιφάνεια του στίβου δοκιμών και οι διαστάσεις του χώρου δοκιμών πρέπει να είναι σύμφωνες προς τα οριζόμενα στο παράρτημα 4.

Σε ένα κεντρικό τμήμα ακτίνας τουλάχιστον 10 m δεν πρέπει να υπάρχει φρέσκο χιόνι, υψηλή χλόη, ασυμπαγές έδαφος, τέφρα κ.λπ. Δεν πρέπει να υπάρχουν εμπόδια τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν το ηχητικό πεδίο κοντά στο μικρόφωνο, ενώ μεταξύ του μικροφώνου και της ηχητικής πηγής δεν πρέπει να στέκονται άνθρωποι. Η θέση του ατόμου που εκτελεί τις μετρήσεις και των τυχόν παρατηρητών που παρίστανται στις μετρήσεις δεν πρέπει να επηρεάζει τις ενδείξεις των οργάνων μέτρησης.

2.2.   Μετεωρολογικές συνθήκες

Οι μετρήσεις δεν πρέπει να διεξάγονται υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Πρέπει να διασφαλίζεται ότι τα αποτελέσματα δεν επηρεάζονται από ριπές ανέμου. Δεν διεξάγονται δοκιμές όταν η ταχύτητα του ανέμου στο ύψος του μικροφώνου υπερβαίνει τα 5 m/s.

Δεν διεξάγονται δοκιμές όταν η θερμοκρασία του αέρα είναι κάτω των 5 °C ή άνω των 40 °C ή όταν η θερμοκρασία της επιφάνειας δοκιμών είναι κάτω των 5 °C ή άνω των 50 °C.

2.3.   Θόρυβος περιβάλλοντος

2.3.1.   Η ηχοστάθμη περιβάλλοντος (περιλαμβανομένου τυχόν θορύβου που προκαλεί ο άνεμος) πρέπει να είναι κατά 10 dB(Α) τουλάχιστον κατώτερη από τη μετρώμενη εκπομπή ήχου κύλισης ελαστικών. Επιτρέπεται να τοποθετείται στο μικρόφωνο κατάλληλο αλεξήνεμο, εφόσον λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις του στην ευαισθησία και τα κατευθυντικά χαρακτηριστικά του μικροφώνου.

2.3.2.   Δεν λαμβάνονται υπόψη μετρήσεις οι οποίες παρουσιάζουν μεγίστη ηχοστάθμη που φαίνεται να μην έχει σχέση με τα γενικά χαρακτηριστικά της ηχοστάθμης των ελαστικών.

2.4.   Απαιτήσεις σχετικά με το όχημα δοκιμής

2.4.1.   Γενικά

Το όχημα δοκιμής πρέπει να είναι μηχανοκίνητο όχημα με κινητήρα στο οποίο τοποθετούνται τέσσερα μονά ελαστικά σε δύο μόνο άξονες.

2.4.2.   Φορτίο του οχήματος

Το φορτίο του οχήματος πρέπει να συμμορφώνεται προς τις απαιτήσεις του παρακάτω σημείου 2.5.2. όσον αφορά το φορτίο των ελαστικών δοκιμής.

2.4.3.   Μεταξόνιο

Η απόσταση (μεταξόνιο) μεταξύ των δύο αξόνων στους οποίους τοποθετούνται τα ελαστικά δοκιμής δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 3,50 m για ελαστικά κατηγορίας C1 και τα 5 m για ελαστικά κατηγορίας C2 και κατηγορίας C3.

2.4.4.   Μέτρα για την ελαχιστοποίηση της επίδρασης του οχήματος στις μετρήσεις της ηχοστάθμης

Για να διασφαλίζεται ότι ο ήχος κύλισης των ελαστικών δεν επηρεάζεται σημαντικά από τον σχεδιασμό του οχήματος δοκιμών, ισχύουν οι ακόλουθες απαιτήσεις και συστάσεις.

2.4.4.1.   Απαιτήσεις:

α)	Δεν πρέπει να τοποθετούνται λασπωτήρες ή άλλα παρόμοια πρόσθετα εξαρτήματα·

β)	Δεν επιτρέπεται να τοποθετούνται ή να παραμένουν πολύ κοντά στα σώτρα και στα ελαστικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον ήχο που εκπέμπουν τα ελαστικά·

γ)	Η ευθυγράμμιση των τροχών (σύγκλιση, γωνία κάμπερ και γωνία κάστερ) πρέπει να ανταποκρίνεται πλήρως προς τις συστάσεις του κατασκευαστή·

δ)	Δεν πρέπει να τοποθετείται πρόσθετο ηχοαπορροφητικό υλικό στα κοιλώματα περιστροφής των τροχών ή κάτω από το αμάξωμα·

ε)

Η ανάρτηση πρέπει να είναι σε κατάσταση η οποία δεν προκαλεί αφύσικη μείωση της απόστασης του αμαξώματος από το έδαφος όταν το όχημα φορτώνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις δοκιμής. Εάν υπάρχουν, τα συστήματα ρύθμισης του επιπέδου του αμαξώματος πρέπει να ρυθμίζονται έτσι ώστε, κατά τη δοκιμή, η απόσταση του αμαξώματος από το έδαφος να είναι φυσιολογική για το κενό όχημα.

2.4.4.2.   Συστάσεις για την αποφυγή παρασιτικού θορύβου:

α)	Συνιστάται να αφαιρούνται ή να τροποποιούνται τα στοιχεία του οχήματος που ενδέχεται να συμβάλλουν στον θόρυβο περιβάλλοντος του οχήματος. Οι τυχόν αφαιρέσεις ή τροποποιήσεις πρέπει να καταγράφονται στην έκθεση δοκιμής·

β)	Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, πρέπει να διασφαλίζεται ότι τα φρένα δεν έχουν απελευθερωθεί μερικώς, προκαλώντας θόρυβο·

γ)	Πρέπει να διασφαλίζεται ότι οι ηλεκτρικοί ψυκτικοί ανεμιστήρες δεν λειτουργούν·

δ)	Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, τα παράθυρα και η ολισθαίνουσα οροφή του οχήματος πρέπει να είναι κλειστά.

2.5.   Ελαστικά

2.5.1.   Γενικά

Στο όχημα δοκιμής τοποθετούνται τέσσερα πανομοιότυπα ελαστικά. Στην περίπτωση ελαστικών με δείκτη ικανότητας φόρτισης άνω του 121 και χωρίς ενδείξεις διπλής τοποθέτησης, δύο τέτοια ελαστικά ίδιου τύπου και σειράς τοποθετούνται στον οπίσθιο άξονα του οχήματος δοκιμής, ενώ στον πρόσθιο άξονα τοποθετούνται ελαστικά μεγέθους κατάλληλου για το φορτίο του άξονα και πλανισμένα στο ελάχιστο βάθος ώστε να ελαχιστοποιείται η επίδραση του θορύβου από την επαφή τους με το οδόστρωμα, διατηρώντας ένα επαρκές επίπεδο ασφάλειας. Τα χειμερινά ελαστικά, τα οποία, σε ορισμένα κράτη μέλη, ενδέχεται να φέρουν καρφιά για να βελτιώνεται η πρόσφυση, δοκιμάζονται χωρίς τον εξοπλισμό αυτόν. Η δοκιμή των ελαστικών, για τα οποία ισχύουν ειδικές απαιτήσεις τοποθέτησης, διενεργείται σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτές (π.χ. φορά περιστροφής). Τα ελαστικά πρέπει να έχουν πλήρες βάθος πέλματος, πριν από το «ροντάρισμα».

Η δοκιμή των ελαστικών διενεργείται με τα σώτρα που συνιστά ο κατασκευαστής των ελαστικών.

2.5.2.   Φορτία ελαστικών

Το φορτίο δοκιμής Qt κάθε ελαστικού του οχήματος δοκιμής πρέπει να αντιστοιχεί στο 50 έως 90 τοις εκατό του φορτίου αναφοράς Qr, αλλά το μέσο φορτίο δοκιμής Qt,avr όλων των ελαστικών πρέπει να ισούται με το 75 ± 5 τοις εκατό του φορτίου αναφοράς Qr.

Για όλα τα ελαστικά, το φορτίο αναφοράς Qr αντιστοιχεί στη μέγιστη μάζα που αντιστοιχεί στον δείκτη ικανότητας φόρτισης του ελαστικού. Εάν ο δείκτης ικανότητας φόρτισης αποτελείται από δυο αριθμούς που χωρίζονται από κάθετο (/), χρησιμοποιείται ο πρώτος αριθμός.

2.5.3.   Πίεση πλήρωσης (φουσκώματος)

Κάθε ελαστικό του οχήματος δοκιμής πρέπει να έχει πίεση δοκιμής Pt η οποία δεν υπερβαίνει την πίεση αναφοράς Pr και εμπίπτει εντός του διαστήματος τιμών:

Για ελαστικά κατηγορίας C2 και C3, η πίεση αναφοράς Pr είναι η πίεση που αντιστοιχεί στον δείκτη πίεσης που αναγράφεται στην παρειά.

Για ελαστικά κατηγορίας C1, η πίεση αναφοράς είναι Pr = 250 kPa για «συνήθη» ελαστικά και 290 kPa για «ενισχυμένα» ελαστικά· η ελάχιστη πίεση δοκιμής είναι Pt = 150 kPa.

2.5.4.   Προετοιμασία δοκιμής

Τα ελαστικά πρέπει να «ροντάρονται» πριν από τη διεξαγωγή της δοκιμής ώστε να απομακρύνονται τυχόν υπολείμματα ή άλλα χαρακτηριστικά του πέλματος που οφείλονται στη διαδικασία μορφοποίησης του ελαστικού. Για τον σκοπό αυτό απαιτείται συνήθως το ισοδύναμο 100 km κανονικής χρήσης επί οδοστρώματος.

Τα ελαστικά που τοποθετούνται στο όχημα δοκιμής πρέπει να περιστρέφονται με την ίδια φορά όπως και κατά το ροντάρισμα.

Πριν από τη διεξαγωγή της δοκιμής, τα ελαστικά πρέπει να προθερμαίνονται με κίνηση υπό τις συνθήκες δοκιμής.

3.   ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΟΚΙΜΗΣ

3.1.   Γενικοί όροι

Για όλες τις μετρήσεις το όχημα οδηγείται επί ευθείας γραμμής στη διαδρομή μέτρησης (από AA′ έως BB′) κατά τρόπον ώστε το μέσο διάμηκες επίπεδο του οχήματος να βρίσκεται όσο το δυνατόν πλησιέστερα προς τον άξονα CC′.

Μόλις το εμπρόσθιο άκρο του οχήματος δοκιμής φθάσει στη γραμμή AA′, ο οδηγός του οχήματος βάζει την ταχύτητα στο νεκρό σημείο και σβήνει τον κινητήρα. Εάν το όχημα δοκιμής εκπέμπει κάποιον ασυνήθιστο θόρυβο (π.χ. ανεμιστήρας, αυτοανάφλεξη) κατά τη μέτρηση, η δοκιμή δεν λαμβάνεται υπόψη.

3.2.   Φύση και αριθμός των μετρήσεων

Η ανώτατη ηχοστάθμη, εκφραζόμενη σε Α-σταθμισμένα decibel dB(Α), μετράται με προσέγγιση ενός δεκαδικού ψηφίου όταν το όχημα διέρχεται μεταξύ των γραμμών AA′ και BB′ (σχήμα 1 — το εμπρόσθιο άκρο του οχήματος στη γραμμή AA′, το οπίσθιο άκρο του οχήματος στη γραμμή BB′). Η τιμή αυτή συνιστά το αποτέλεσμα της μέτρησης.

Πραγματοποιούνται τουλάχιστον τέσσερις μετρήσεις από κάθε πλευρά του οχήματος σε ταχύτητες δοκιμής χαμηλότερες από την ταχύτητα αναφοράς που ορίζεται στο σημείο 4.1, και τουλάχιστον τέσσερις μετρήσεις σε ταχύτητες δοκιμής ανώτερες από την ταχύτητα αναφοράς. Οι ταχύτητες πρέπει να είναι κατά προσέγγιση ισοκατανεμημένες στο εύρος τιμών ταχυτήτων που ορίζεται στο σημείο 3.3.

3.3.   Εύρος τιμών δοκιμής

Οι ταχύτητες του οχήματος δοκιμής εμπίπτουν εντός του εξής εύρους τιμών:

α)	για ελαστικά κατηγορίας C1 και κατηγορίας C2, από 70 έως 90 km/h·

β)	για ελαστικά κατηγορίας C3, από 60 έως 80 km/h.

4.   ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

Η μέτρηση είναι άκυρη σε περίπτωση που προκύψει αφύσικη διαφορά μεταξύ των τιμών (βλ. σημείο 2.3.2).

4.1.   Προσδιορισμός του αποτελέσματος της δοκιμής

Η ταχύτητα αναφοράς Vref που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του τελικού αποτελέσματος είναι:

α)	80 km/h για ελαστικά κατηγορίας C1 και κατηγορίας C2·

β)	70 km/h για ελαστικά κατηγορίας C3.

4.2.   Παλινδρομική ανάλυση των μετρήσεων ήχου κύλισης

Η στάθμη ήχου κύλισης ελαστικού/οδοστρώματος LR εκφραζόμενη σε dB(A) καθορίζεται με παλινδρομική ανάλυση σύμφωνα με τον ακόλουθο τύπο:

όπου:

	είναι η μέση τιμή των τιμών στάθμης ήχου κύλισης ελαστικού Li, μετρούμενη σε db(A):
n	είναι το πλήθος των μετρήσεων (n ≥ 16),
	είναι η μέση τιμή των λογαρίθμων των ταχυτήτων Vi: για νi = lg (Vi/Vref)
a	είναι η κλίση της γραμμής παλινδρόμησης σε dB(A):

4.3.   Θερμοκρασιακή διόρθωση

Για ελαστικά κατηγορίας C1 και κατηγορίας C2, το τελικό αποτέλεσμα ανάγεται στη θερμοκρασία αναφοράς θref της επιφάνειας δοκιμής με εφαρμογή θερμοκρασιακής διόρθωσης σύμφωνα με τον ακόλουθο τύπο:

LR(θref) = LR(θ) + K(θref – θ)

όπου	θ	= η μετρώμενη θερμοκρασία της επιφάνειας δοκιμής,
	θref	= 20 °C,

Για ελαστικά κατηγορίας C1, ο συντελεστής K ισούται με – 0,03 db(A)/°C, όπου θ > θref και με – 0,06 dB(A)/°C όπου θ < θref.

Για ελαστικά κατηγορίας C2, ο συντελεστής K είναι – 0,02 dB(A)/°C

Εάν η μετρώμενη θερμοκρασία της επιφάνειας δοκιμής δεν μεταβάλλεται κατά περισσότερο από 5 °C κατά τη διάρκεια όλων των μετρήσεων που απαιτούνται για τον καθορισμό της ηχοστάθμης ενός συνόλου ελαστικών, η θερμοκρασιακή διόρθωση μπορεί να γίνεται μόνον για την τελική αναφερόμενη στάθμη ήχου κύλισης ελαστικού/οδοστρώματος, με τον ανωτέρω μαθηματικό τύπο, με βάση τον αριθμητικό μέσο όρο των μετρώμενων θερμοκρασιών. Στις άλλες περιπτώσεις, κάθε μετρώμενη ηχοστάθμη Li διορθώνεται με βάση τη θερμοκρασία κατά τη στιγμή καταγραφής της ηχοστάθμης.

Για ελαστικά κατηγορίας C3 δεν γίνεται θερμοκρασιακή διόρθωση.

4.4.   Προκειμένου να λαμβάνονται υπόψη τυχόν ανακρίβειες των οργάνων μέτρησης, τα αποτελέσματα που λαμβάνονται σύμφωνα με το σημείο 4.3. μειώνονται κατά 1 dB(A).

4.5.   Το τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή η στάθμη ήχου κύλισης του ελαστικού μετά τη θερμοκρασιακή διόρθωση LR(θref), εκφρασμένη σε dB(A), στρογγυλοποιείται στην πλησιέστερη κατώτερη ακέραια τιμή.

Σχήμα 1

Θέσεις μικροφώνων για τη μέτρηση

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΟΚΙΜΩΝ

1.   ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το παρόν παράρτημα περιγράφει τις προδιαγραφές που αφορούν τα φυσικά χαρακτηριστικά και τη διάστρωση του στίβου δοκιμών. Οι προδιαγραφές αυτές, οι οποίες βασίζονται σε συγκεκριμένο πρότυπο (1), περιγράφουν τα απαιτούμενα φυσικά χαρακτηριστικά καθώς και τις μεθόδους δοκιμών για τα χαρακτηριστικά αυτά.

2.   ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ

Μια επιφάνεια θεωρείται ότι συμμορφώνεται προς το συγκεκριμένο πρότυπο εφόσον η υφή της και τα περιεχόμενα κενά ή ο συντελεστής ηχοαπορρόφησης έχουν μετρηθεί και βρεθεί ότι πληρούν όλες τις απαιτήσεις των σημείων 2.1 έως 2.4 παρακάτω και ότι πληρούνται οι απαιτήσεις σχεδιασμού (σημείο 3.2.).

2.1.   Περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά

Η περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά (VC) του μείγματος διάστρωσης του στίβου δοκιμών δεν πρέπει να υπερβαίνει το 8 τοις εκατό. Για τη διαδικασία μέτρησης, βλ. σημείο 4.1.

2.2.   Συντελεστής ηχοαπορρόφησης

Αν η επιφάνεια δεν πληροί την απαίτηση για την περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά, η επιφάνεια μπορεί να γίνει δεκτή μόνο εάν ο συντελεστής ηχοαπορρόφησης είναι α ≤ 0,10. Για τη διαδικασία μέτρησης, βλ. σημείο 4.2. Η απαίτηση των σημείων 2.1. και 2.2. ικανοποιείται εφόσον έχει μετρηθεί μόνο η ηχοαπορρόφηση και είναι α ≤ 0,10.

Σημ.: Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό είναι η ηχοαπορρόφηση αν και οι κατασκευαστές οδών είναι πιo εξοικειωμένοι με την περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά. Ωστόσο, η ηχοαπορρόφηση πρέπει να μετράται μόνον όταν η επιφάνεια δεν συμμορφώνεται με την απαίτηση όσον αφορά την περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η περιεκτικότητα συνδέεται με σχετικά μεγάλες αβεβαιότητες όσον αφορά τόσο τις μετρήσεις όσο και τη σημασία τους και, συνεπώς, ενδέχεται ορισμένες επιφάνειες να απορριφθούν λανθασμένα όταν μετρώνται μόνον τα κενά.

2.3.   Βάθος υφής

Το βάθος υφής (TD) μετρούμενο σύμφωνα με την ογκομετρική μέθοδο (βλ. σημείο 4.3. παρακάτω) πρέπει να είναι:

TD ≥ 0,4 mm

2.4.   Ομοιογένεια της επιφάνειας

Πρέπει να καταβάλλεται στην πράξη κάθε δυνατή προσπάθεια ούτως ώστε να διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή ομοιογένεια της επιφάνειας εντός της ζώνης δοκιμής. Η απαίτηση αυτή περιλαμβάνει την υφή και την περιεκτικότητα σε κενά, αλλά πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι, αν η διαδικασία συμπίεσης με οδοστρωτήρα συνεπάγεται αποτελεσματικότερη συμπίεση σε ορισμένα μέρη παρά σε άλλα, η υφή ενδέχεται να παρουσιάζει διαφορές και μπορεί επίσης να προκύψουν ανομοιομορφίες που δημιουργούν εξογκώματα.

2.5.   Περίοδος δοκιμής

Προκειμένου να εξακριβώνεται αν η επιφάνεια εξακολουθεί να πληροί τις απαιτήσεις που αφορούν την υφή και την περιεκτικότητα σε κενά ή την ηχοαπορρόφηση, οι οποίες προβλέπονται στο συγκεκριμένο πρότυπο, πρέπει να διεξάγονται περιοδικές δοκιμές στην επιφάνεια κατά τα ακόλουθα διαστήματα:

α)

Όσον αφορά την περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά (VC) ή την ηχοαπορρόφηση (α):   όταν η επιφάνεια είναι καινούργια·   αν η επιφάνεια πληροί τις απαιτήσεις όταν είναι καινούργια, δεν απαιτείται περαιτέρω περιοδική δοκιμή. Αν δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις όταν είναι καινούργια, αυτό μπορεί να συμβεί αργότερα δεδομένου ότι, με την πάροδο του χρόνου, οι επιφάνειες τείνουν προς την πλήρωση των κενών και κατά συνέπεια γίνονται συμπαγείς·

β)	όσον αφορά το βάθος της υφής (TD):   όταν η επιφάνεια είναι καινούργια·   όταν αρχίζει η δοκιμή θορύβου (NB: όχι νωρίτερα από τέσσερις εβδομάδες μετά τη διάστρωση)·   Στη συνέχεια κάθε δώδεκα μήνες.

3.   ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΔΟΚΙΜΗΣ

3.1.   Ζώνη δοκιμών

Κατά το σχεδιασμό της διάταξης του στίβου δοκιμής είναι σημαντικό να διασφαλίζεται ότι, ως ελάχιστη απαίτηση, η περιοχή την οποία διασχίζουν τα οχήματα που κινούνται επί της λωρίδας δοκιμών καλύπτεται με το οριζόμενο υλικό δοκιμής με κατάλληλα περιθώρια για ασφαλή και ευχερή οδήγηση. Αυτό απαιτεί το πλάτος του στίβου να είναι τουλάχιστον 3 m και το μήκος του να υπερβαίνει τις γραμμές ΑΑ και ΒΒ τουλάχιστον κατά 10 m και στα δύο άκρα. Στο σχήμα 1 παρατίθεται σχέδιο κατάλληλου χώρου δοκιμών και υποδεικνύεται η ελάχιστη περιοχή που πρέπει να διαστρώνεται και να συμπιέζεται μηχανικά με το οριζόμενο υλικό επιφάνειας δοκιμής. Σύμφωνα με το παράρτημα 3 σημείο 3.2., οι δοκιμές διεξάγονται και από τις δύο πλευρές του οχήματος. Αυτό μπορεί να γίνεται είτε με μέτρηση με δύο θέσεις μικροφώνων (ένα σε κάθε πλευρά του στίβου) και με οδήγηση προς μία κατεύθυνση, είτε με μέτρηση με ένα μόνο μικρόφωνο από τη μία πλευρά του στίβου αλλά με οδήγηση του οχήματος προς τις δύο κατευθύνσεις. Αν χρησιμοποιείται η δεύτερη μέθοδος, τότε δεν υπάρχουν απαιτήσεις για την επιφάνεια της πλευράς του στίβου όπου δεν υπάρχει μικρόφωνο.

Σχήμα 1

Ελάχιστες απαιτήσεις για τον χώρο της επιφάνειας δοκιμής. Το σκιασμένο μέρος καλείται «ζώνη δοκιμής»

Σημ.: Δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλα ηχοανακλαστικά αντικείμενα εντός αυτής της ακτίνας.

3.2.   Σχεδιασμός και προετοιμασία της επιφάνειας

3.2.1.   Βασικές απαιτήσεις σχεδιασμού

Η επιφάνεια δοκιμής πρέπει να πληροί τέσσερις απαιτήσεις σχεδιασμού:

3.2.1.1.

Πρέπει να κατασκευάζεται από πυκνό ασφαλτικό σκυρόδεμα.

3.2.1.2.

Η μέγιστη διάσταση των σκύρων πρέπει να είναι 8 mm (ανοχή από 6,3 mm έως 10 mm).

3.2.1.3.

Το πάχος της στρώσης κυκλοφορίας πρέπει να είναι ≥ 30 mm.

3.2.1.4.

Το συνδετικό υλικό πρέπει να είναι άσφαλτος καλής ποιότητας και ευθείας εισχώρησης/διείσδυσης χωρίς τροποποίηση.

3.2.2.   Κατευθυντήριες γραμμές σχεδιασμού

Ως οδηγίες για τον κατασκευαστή της επιφάνειας, στο σχήμα 2 παρατίθεται κοκκομετρική καμπύλη αδρανών η οποία υποδεικνύει τα κατάλληλα χαρακτηριστικά. Επιπλέον, στον πίνακα 1 παρέχονται ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές για την επίτευξη της απαιτούμενης υφής και αντοχής στο χρόνο. Η κοκκομετρική καμπύλη λαμβάνεται από τον ακόλουθο τύπο:

P (% κόκκων που περνούν) = 100 · (d/dmax) 1/2

όπου:

d	=	μέγεθος τετραγωνικής οπής του κοσκίνου, σε mm
dmax	=	8 mm για την καμπύλη μέσης ανοχής 10 mm για την κατώτερη καμπύλη ανοχής 6,3 mm για την ανώτερη καμπύλη ανοχής

Σχήμα 2

Κοκκομετρική καμπύλη των αδρανών του ασφαλτομείγματος με τις σχετικές ανοχές

Πέραν των ανωτέρω, δίνονται και οι ακόλουθες συστάσεις:

α)	Το κλάσμα της άμμου (0,063 mm < μέγεθος τετραγωνικής οπής του κοσκίνου < 2 mm) δεν πρέπει να περιλαμβάνει περισσότερο από 55 τοις εκατό φυσική άμμο και τουλάχιστον 45 τοις εκατό θραυστή άμμο·

β)	Η βάση και το υπόστρωμα πρέπει να διασφαλίζουν καλή σταθερότητα και ομαλότητα σύμφωνα με τη βέλτιστη πρακτική οδοποιίας·

γ)	Τα σκύρα πρέπει να είναι θραυστά (100 % θραυστές επιφάνειες) και να αποτελούνται από υλικό υψηλής αντοχής στη θραύση·

δ)	Τα σκύρα που χρησιμοποιούνται στο μείγμα πρέπει να πλένονται·

ε)	Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται πρόσθετα σκύρα για την επιφάνεια·

στ)	Η σκληρότητα του συνδετικού υλικού, εκφραζόμενη ως τιμή ΡΕΝ, πρέπει να είναι 40-60, 60-80 ή και 80-100 ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες της χώρας. Ο κανόνας είναι ότι πρέπει να χρησιμοποιείται όσο το δυνατόν σκληρότερο συνδετικό υλικό, σύμφωνα πάντοτε με τη συνήθη πρακτική·

ζ)

Η θερμοκρασία του μείγματος πριν από την κυλίνδρωση πρέπει να επιλέγεται κατά τρόπο ώστε με περαιτέρω κυλίνδρωση να επιτυγχάνεται η απαιτούμενη περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά. Προκειμένου να αυξάνεται η πιθανότητα ικανοποίησης των προδιαγραφών των παραπάνω σημείων 2.1 έως 2.4, πρέπει να μελετάται η συμπύκνωση όχι μόνο με την κατάλληλη επιλογή της θερμοκρασίας ανάμιξης αλλά και με τον κατάλληλο αριθμό διελεύσεων του οδοστρωτήρα και την επιλογή του τύπου του.

Πίνακας 1

Κατευθυντήριες γραμμές σχεδιασμού

	Τιμές		Ανοχές
	Ως προς τη συνολική μάζα του μείγματος	Ως προς τη μάζα του αδρανούς
Μάζα σκύρων, τετραγωνική οπή κοσκίνου (SM) > 2 mm	47,6 %	50,5 %	± 5
Μάζα άμμου 0,063 < SM < 2 mm	38,0 %	40,2 %	± 5
Μάζα κονιάματος SM < 0,063 mm	8,8 %	9,3 %	± 5
Μάζα συνδετικού υλικού (ασφάλτου)	5,8 %	Δ.Υ.	± 0,5
Μέγιστο μέγεθος σκύρων	8 mm		6,3-10
Σκληρότητα συνδετικού υλικού	(βλ. σημείο 3.2.2. στ)
Δείκτης αντοχής στη στίλβωση (PSV)	> 50
Συμπύκνωση ως προς τη συμπύκνωση κατά Marshall	98 %

4.   ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΟΚΙΜΗΣ

4.1.   Μέτρηση περιεκτικότητας σε εναπομένοντα κενά

Για τις μετρήσεις αυτές, πρέπει να λαμβάνονται δοκίμια (καρότα) από το στίβο σε τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικές θέσεις, ισομερώς κατανεμημένες στη ζώνη δοκιμής μεταξύ των γραμμών ΑΑ και ΒΒ (βλ. σχήμα 1). Προκειμένου να αποφεύγεται τυχόν ανομοιογένεια και ανωμαλίες στα ίχνη των τροχών, τα δοκίμια δεν πρέπει να λαμβάνονται επί των ιχνών των τροχών αλλά κοντά σε αυτά. Δύο δοκίμια (τουλάχιστον) πρέπει να λαμβάνονται κοντά στα ίχνη των τροχών και ένα δοκίμιο (τουλάχιστον) πρέπει να λαμβάνεται περίπου στο ήμισυ της απόστασης μεταξύ των ιχνών των τροχών και κάθε θέσης μικροφώνου.

Αν υπάρχουν υπόνοιες ανομοιογένειας (βλ. σημείο 2.4), τα δοκίμια λαμβάνονται από περισσότερες θέσεις εντός της ζώνης δοκιμής.

Για κάθε δοκίμιο πρέπει να καθορίζεται η περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά, να υπολογίζεται η μέση τιμή από όλα τα δοκίμια και να συγκρίνεται με τις απαιτήσεις του σημείου 2.1. Επιπροσθέτως, κανένα δοκίμιο δεν πρέπει να έχει άνω του 10 % κενά.

Υπενθυμίζεται στον κατασκευαστή της επιφάνειας δοκιμής το πρόβλημα το οποίο μπορεί να προκύψει όταν ο χώρος δοκιμής θερμαίνεται από σωληνώσεις ή ηλεκτρικά καλώδια και πρέπει να λαμβάνονται δοκίμια από τον χώρο αυτό. Οι εγκαταστάσεις αυτές πρέπει να σχεδιάζονται προσεκτικά λαμβανομένων υπόψη των θέσεων των μελλοντικών διατρήσεων για τη λήψη δειγμάτων. Συνιστάται να αφήνονται ορισμένες θέσεις διαστάσεων περίπου 200 × 300 mm σε μέρη όπου δεν υπάρχουν σύρματα ή σωλήνες ή όπου τα τελευταία είναι τοποθετημένα αρκετά βαθιά ώστε να μην υφίστανται ζημιές από τη λήψη δειγμάτων από το επιφανειακό στρώμα.

4.2.   Συντελεστής ηχοαπορρόφησης

Ο συντελεστής ηχοαπορρόφησης (κανονική πρόσπτωση) μετράται με τη μέθοδο του σωλήνα αντίστασης βάσει της διαδικασίας που προδιαγράφεται στο πρότυπο: ISO 10534-1:1996 ή ISO 10534-2:1998.

Όσον αφορά τα δοκίμια, πρέπει να τηρούνται οι ίδιες απαιτήσεις που ισχύουν για την περιεκτικότητα σε εναπομένοντα κενά (βλ. σημείο 4.1.). Η ηχοαπορρόφηση πρέπει να μετράται στο εύρος μεταξύ 400 Hz και 800 Hz και στο εύρος μεταξύ 800 Hz και 1 600 Hz (τουλάχιστον στις κεντρικές συχνότητες των ζωνών της τρίτης οκτάβας) και πρέπει να προσδιορίζονται οι μέγιστες τιμές και για τις δύο αυτές περιοχές συχνοτήτων. Στη συνέχεια, υπολογίζεται ο μέσος όρος όλων των τιμών και όλων των δοκιμίων, ο οποίος συνιστά το τελικό αποτέλεσμα.

4.3.   Ογκομέτρηση της μακροϋφής

Για τους σκοπούς του συγκεκριμένου προτύπου, οι μετρήσεις του βάθους της υφής, πραγματοποιούνται σε τουλάχιστον δέκα θέσεις ισομερώς κατανεμημένες κατά μήκος των ιχνών των τροχών της λωρίδας δοκιμών και η μέση τιμή που λαμβάνεται συγκρίνεται με το προδιαγραφόμενο ελάχιστο βάθος υφής. Για την περιγραφή της διαδικασίας, βλ. πρότυπο ISO 10844:1994.

5.   ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ

5.1.   Επίδραση της γήρανσης

Όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες επιφάνειες, αναμένεται ότι η στάθμη ήχου κύλισης ελαστικού που μετράται στην επιφάνεια δοκιμής ενδέχεται να αυξηθεί ελαφρώς κατά τη διάρκεια των πρώτων 6-12 μηνών μετά την κατασκευή.

Η επιφάνεια θα αποκτήσει τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά της τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες μετά την κατασκευή της. Η επίδραση της γήρανσης στον θόρυβο των φορτηγών είναι κατά κανόνα μικρότερη από την επίδραση στον θόρυβο των επιβατικών οχημάτων.

Η σταθερότητα στον χρόνο εξαρτάται κυρίως από τη λείανση και τη συμπίεση που προκαλείται από τα οχήματα που κινούνται επί της επιφάνειας. Πρέπει να ελέγχεται περιοδικά όπως προβλέπεται στο σημείο 2.5.

5.2.   Συντήρηση της επιφάνειας

Ελεύθερα συντρίμματα ή σκόνες που μπορούν να μειώσουν σημαντικά το πραγματικό βάθος υφής πρέπει να αφαιρούνται από την επιφάνεια. Σε χώρες με ψυχρά κλίματα, για τον εκχιονισμό χρησιμοποιείται συχνά αλάτι, το οποίο μπορεί να επιφέρει πρόσκαιρες ή και μόνιμες αλλοιώσεις στην επιφάνεια, αυξάνοντας έτσι το θόρυβο και, ως εκ τούτου, δεν συνιστάται.

5.3.   Νέα ασφαλτόστρωση της ζώνης δοκιμών

Εάν είναι απαραίτητο να ασφαλτοστρωθεί εκ νέου ο στίβος δοκιμών, συνήθως δεν είναι απαραίτητο να ασφαλτοστρωθεί επιφάνεια μεγαλύτερη από τη λωρίδα δοκιμών (πλάτους 3 m στο σχήμα 1) επί της οποίας κινούνται τα οχήματα, υπό την προϋπόθεση ότι η ζώνη δοκιμών εκτός της λωρίδας ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις περιεκτικότητας σε εναπομένοντα κενά ή ηχοαπορρόφησης όταν μετρήθηκε.

6.   ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΔΟΚΙΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΝΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΕΠΊ ΑΥΤΗΣ

6.1.   Τεκμηρίωση της επιφάνειας δοκιμών

Σε έγγραφο με την περιγραφή της επιφάνειας δοκιμής πρέπει να περιέχονται τα ακόλουθα στοιχεία:

6.1.1.

Τοποθεσία του στίβου δοκιμών·

6.1.2.

Τύπος συνδετικού υλικού, σκληρότητα συνδετικού υλικού, τύπος αδρανών, μέγιστη θεωρητική πυκνότητα σκυροδέματος (DR), πάχος στρώσης κυκλοφορίας και κοκκομετρική καμπύλη που καθορίζεται από δοκίμια που λαμβάνονται από το στίβο δοκιμών·

6.1.3.

Μέθοδος συμπίεσης (π.χ., τύπος οδοστρωτήρα, μάζα οδοστρωτήρα, αριθμός διελεύσεων οδοστρωτήρα)·

6.1.4.

Θερμοκρασία μείγματος, θερμοκρασία περιβάλλοντος αέρα και ταχύτητα ανέμου κατά τη διάστρωση της επιφάνειας·

6.1.5.

Ημερομηνία διάστρωσης της επιφάνειας και εργολάβος·

6.1.6.

Όλα ή τουλάχιστον ένα από τα τελευταία αποτελέσματα δοκιμών όπου περιλαμβάνονται τα εξής: 6.1.6.1. Περιεκτικότητα κάθε δοκιμίου σε εναπομένοντα κενά· 6.1.6.2. Οι θέσεις στη ζώνη δοκιμής από τις οποίες έχουν ληφθεί τα δοκίμια για τη μέτρηση των κενών· 6.1.6.3. Ο συντελεστής ηχοαπορρόφησης για κάθε δοκίμιο (εφόσον έχει μετρηθεί). Πρέπει να αναφέρονται τα αποτελέσματα τόσο για κάθε δοκίμιο και κάθε περιοχή συχνοτήτων όσο και ο συνολικός μέσος όρος· 6.1.6.4. Οι θέσεις στη ζώνη δοκιμής από τις οποίες έχουν ληφθεί τα δοκίμια για τη μέτρηση της απορρόφησης· 6.1.6.5. Το βάθος υφής, περιλαμβανομένου του αριθμού δοκιμών και της τυπικής απόκλισης· 6.1.6.6. Ο αρμόδιος για τις δοκιμές οργανισμός σύμφωνα με τα σημεία 6.1.6.1. και 6.1.6.2. και ο τύπος του χρησιμοποιούμενου εξοπλισμού· 6.1.6.7. Η ημερομηνία της(των) δοκιμής(-ών) και η ημερομηνία λήψης των δοκιμίων από τον στίβο δοκιμών.

6.2.   Τεκμηρίωση των δοκιμών θορύβου του οχήματος που διενεργούνται στην επιφάνεια δοκιμών

Στο έγγραφο όπου περιγράφεται(-ονται) η(οι) δοκιμή(-ές) θορύβου του οχήματος αναφέρεται αν ικανοποιούνται ή όχι όλες οι απαιτήσεις του προαναφερθέντος προτύπου. Πρέπει να γίνεται παραπομπή σε έγγραφο σύμφωνα με το σημείο 6.1, στο οποίο περιγράφονται τα αποτελέσματα που αποδεικνύουν την τήρηση των εν λόγω απαιτήσεων.

---

(1)  ISO 10844:1994.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 5

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΟΚΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΣΗΣ ΣΕ ΥΓΡΟ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑ

1.   ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΟΚΙΜΗΣ

1.1.   Χαρακτηριστικά στίβου

Ο στίβος πρέπει να έχει πυκνή ασφαλτική επιφάνεια με κλίση η οποία δεν υπερβαίνει το 2 τοις εκατό προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Πρέπει να είναι σε ολόκληρη την επιφάνειά του ίδιας ηλικίας και σύνθεσης και να παρουσιάζει ομοιόμορφη φθορά, καθώς και να είναι απαλλαγμένος από χύδην υλικά ή αποθέσεις ξένων υλικών. Το μέγιστο μέγεθος σκύρων είναι 10 mm (επιτρέπονται ανοχές από 8 mm έως 13 mm) και το βάθος της άμμου, μετρούμενο όπως προδιαγράφεται στο πρότυπο ASTM E-965, πρέπει να είναι 0,7 ± 0,3 mm.

Η τιμή της επιφανειακής τριβής για βρεγμένο στίβο προσδιορίζεται σύμφωνα με μία εκ των ακόλουθων μεθόδων:

1.1.1.

Μέγεθος τυποποιημένου ελαστικού δοκιμής αναφοράς (SRTT) Κατά τη δοκιμή με το SRTT και τη μέθοδο του σημείου 2.1., ο συντελεστής μέσης δύναμης πέδησης κορυφής (pbfc) πρέπει να είναι μεταξύ 0,6 και 0,8. Οι μετρούμενες τιμές πρέπει να υποβάλλονται σε θερμοκρασιακή διόρθωση ως εξής: pbfc = pbfc (μετρώμενη) + 0,003 · 5(t – 20) όπου «t» είναι η θερμοκρασία της επιφάνειας του βρεγμένου στίβου σε βαθμούς Κελσίου. Η δοκιμή πρέπει να διεξάγεται στις λωρίδες και στο μήκος του στίβου που χρησιμοποιείται γα τη δοκιμή πρόσφυσης σε υγρό οδόστρωμα.

1.1.2.

Μέτρηση ολισθηρότητας με τη μέθοδο του βρετανικού εκκρεμούς (BPN) Η μέση τιμή ολισθηρότητας (BPN) του βρεγμένου στίβου, μετρούμενη σύμφωνα με τη διαδικασία που παρατίθεται στο πρότυπο 303-93 (εγκρίθηκε εκ νέου το 1998) της Αμερικανικής Εταιρείας Δοκιμών και Υλικών (ASTM) επί της επιφάνειας που προδιαγράφεται στο πρότυπο ASTM E 501-94, πρέπει να είναι μεταξύ 40 και 60 μετά τη θερμοκρασιακή διόρθωση. Μπορεί να χρησιμοποιείται ο παρακάτω τύπος, εκτός εάν υπάρχουν συστάσεις σχετικά με τη θερμοκρασιακή διόρθωση από τον κατασκευαστή του εκκρεμούς: BPN = BPN (μετρώμενη τιμή) + 0,34 · t – 0,0018 · t2 – 6,1 όπου «t» είναι η θερμοκρασία της επιφάνειας του βρεγμένου στίβου σε βαθμούς Κελσίου. Η τιμή BPN μετράται σε διαστήματα των 10 m κατά μήκος των λωρίδων του στίβου που χρησιμοποιείται για τις δοκιμές πρόσφυσης σε υγρό οδόστρωμα. Η τιμή BPN μετράται 5 φορές σε κάθε σημείο και ο συντελεστής μεταβολής των μέσων τιμών BPN δεν πρέπει να υπερβαίνει το 10 τοις εκατό.

1.1.3.

Η αρμόδια για την έγκριση τύπου αρχή πρέπει να επιβεβαιώνει τα χαρακτηριστικά του στίβου βάσει της τεκμηρίωσης στις εκθέσεις δοκιμής.

1.2.   Συνθήκες διαβροχής

Η επιφάνεια μπορεί να διαβρέχεται είτε με σύστημα τοποθετημένο στον στίβο είτε με σύστημα διαβροχής ενσωματωμένο στο όχημα δοκιμής ή στο ρυμουλκούμενο.

Εάν χρησιμοποιείται σύστημα ύγρανσης τοποθετημένο στον στίβο, η επιφάνεια δοκιμής πρέπει να διαβρέχεται επί τουλάχιστον μισή ώρα πριν από την έναρξη της δοκιμής προκειμένου να εξισώνεται η θερμοκρασία της με τη θερμοκρασία του νερού. Συνιστάται η συνεχής διαβροχή του στίβου καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμής.

Το ύψος του νερού πρέπει να είναι μεταξύ 0,5 και 1,5 mm.

1.3.   Οι συνθήκες ανέμου δεν πρέπει να επηρεάζουν τη διαβροχή της επιφάνειας (επιτρέπεται η χρήση αλεξήνεμων).

Η θερμοκρασία της βρεγμένης επιφάνειας πρέπει να είναι μεταξύ 5 °C και 35 °C και οι μεταβολές της κατά τη διάρκεια της δοκιμής δεν πρέπει να υπερβαίνουν τους 10 °C.

2.   ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΟΚΙΜΗΣ

Οι συγκριτικές επιδόσεις πρόσφυσης σε υγρό οδόστρωμα προσδιορίζονται είτε:

α)	με τη χρήση ρυμουλκούμενου ή ειδικού οχήματος δοκιμής ελαστικών· είτε

β)	με τη χρήση τυποποιημένου επιβατικού οχήματος (κατηγορίας M1 όπως ορίζεται στο ενοποιημένο ψήφισμα για την κατασκευή οχημάτων (R.E.3.) που περιέχεται στο έγγραφο TRANS/WP.29/78/Αναθ. 1/Τροποποίηση 2 όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την τροποποίηση 4).

2.1.   Διαδικασία ρυμουλκούμενου ή ειδικού οχήματος δοκιμής ελαστικών

2.1.1.   Το ρυμουλκούμενο, μαζί με το ρυμουλκό όχημα, ή το όχημα δοκιμής ελαστικών πρέπει να συμμορφώνονται προς τις ακόλουθες απαιτήσεις:

2.1.1.1.

Πρέπει να μπορούν να υπερβαίνουν το ανώτατο όριο της ταχύτητας δοκιμής των 67 km/h και να πληρούν την απαίτηση σχετικά με την ταχύτητα δοκιμής των 65 ± 2 km/h στο μέγιστο επίπεδο εφαρμογής των δυνάμεων πέδησης.

2.1.1.2.

Πρέπει να είναι εξοπλισμένα με άξονα ο οποίος παρέχει μία θέση δοκιμής με υδραυλική πέδη και σύστημα ενεργοποίησης χειριζόμενο από ρυμουλκό όχημα, εφόσον υπάρχει. Το σύστημα πέδησης πρέπει να μπορεί να διασφαλίζει επαρκή ροπή πέδησης ούτως ώστε να επιτυγχάνεται ο συντελεστής δύναμης πέδησης κορυφής σε ολόκληρο το εύρος μεγεθών και φορτίων των προς δοκιμή ελαστικών.

2.1.1.3.

Πρέπει να μπορούν να διατηρούν τη διαμήκη ευθυγράμμιση (σύγκλιση/απόκλιση) και τη γωνία κάμπερ του τροχού δοκιμής και του συγκροτήματος του ελαστικού καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμής εντός εύρους ± 0,5 μοιρών των στατικών τιμών που επιτυγχάνονται όταν το ελαστικό δοκιμής φέρει φορτίο.

2.1.1.4.

Στην περίπτωση ρυμουλκούμενου, η διάταξη μηχανικής ζεύξης μεταξύ του ρυμουλκού οχήματος και του ρυμουλκούμενου πρέπει να είναι τέτοια ώστε, όταν το ρυμουλκό και το ρυμουλκούμενο είναι συζευγμένα, η ράβδος έλξης, ή μέρος της, ενός ρυμουλκούμενου με ενσωματωμένο αισθητήρα μέτρησης της δύναμης πέδησης είναι οριζόντια ή έχει φορά προς τα κάτω με κατεύθυνση από πίσω προς τα εμπρός υπό μέγιστη γωνία 5°. Η διαμήκης απόσταση από τον κεντρικό άξονα του σημείου σύνδεσης της ζεύξης (ράβδος έλξης) μέχρι την εγκάρσια κεντρική γραμμή του άξονα του ρυμουλκούμενου πρέπει να είναι τουλάχιστον δεκαπλάσια του ύψους της ζεύξης (ράβδου έλξης).

2.1.1.5.

Στην περίπτωση οχημάτων με ενσωματωμένο σύστημα διαβροχής στίβου, το(τα) ακούσιο(-α) διανομής νερού πρέπει να είναι τέτοιο(-α) ώστε η προκύπτουσα στρώση νερού να είναι ομοιόμορφη και να εκτείνεται τουλάχιστον 25 mm πέραν του πλάτους της επιφάνειας επαφής του ελαστικού. Το(α) ακούσιο(-α) πρέπει να είναι στραμμένο(-α) προς τα κάτω υπό γωνία 20° έως 30° και να εφάπτονται με την επιφάνεια του στίβου μεταξύ 250 mm και 450 mm μπροστά από το κέντρο της επιφάνειας επαφής του ελαστικού. Το ύψος του(των) ακροφυσίου(-ων) πρέπει να είναι 25 mm ή το ελάχιστο ύψος που απαιτείται για την αποφυγή εμποδίων στην επιφάνεια του στίβου, χωρίς να υπερβαίνει το ανώτατο όριο των 100 mm. Η παροχή νερού πρέπει να διασφαλίζει ύψος νερού 0,5 mm έως 1,5 mm και να είναι σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμής με μεταβολή ± 10 τοις εκατό. Επισημαίνεται ότι μια συνήθης συχνότητα δοκιμής στα 65 km/h είναι 18 ls–1 ανά μέτρο πλάτους διαβρεχόμενης επιφάνειας στίβου. Το σύστημα πρέπει να μπορεί να διανέμει το νερό κατά τρόπο ώστε το ελαστικό και η επιφάνεια του στίβου μπροστά από αυτό να υγραίνονται πριν από την έναρξη της δοκιμής και καθ’ όλη τη διάρκειά της.

2.1.2.   Διαδικασία δοκιμής

2.1.2.1.   Το ελαστικό δοκιμής ξακρίζεται ούτως ώστε να απομακρύνονται τυχόν εξάρσεις λόγω διαμόρφωσης που ενδέχεται να επηρεάσουν τη δοκιμή.

2.1.2.2.   Το ελαστικό δοκιμής τοποθετείται επί του σώτρου δοκιμής που δηλώνεται από τον κατασκευαστή του ελαστικού στην αίτηση για έγκριση και φουσκώνεται σε πίεση 180 kPa στην περίπτωση τυποποιημένων ελαστικών δοκιμής αναφοράς (SRTT) και ελαστικών τυποποιημένου φορτίου ή, στην περίπτωση ενισχυμένων ελαστικών ή ελαστικών βαρέος φορτίου, σε πίεση 220 kPa.

2.1.2.3.   Το ελαστικό εγκλιματίζεται για τουλάχιστον δύο ώρες πλησίον του στίβου δοκιμής ούτως ώστε να σταθεροποιείται στη θερμοκρασία περιβάλλοντος της ζώνης δοκιμής του στίβου. Κατά τη διάρκεια του εγκλιματισμού, το(τα) ελαστικό(-ά) δεν πρέπει να εκτίθεται(-νται) στο άμεσο ηλιακό φως.

2.1.2.4.   Το ελαστικό πρέπει να φέρει φορτίο:

α)	μεταξύ 445 kg και 508 kg στην περίπτωση τυποποιημένων ελαστικών δοκιμής αναφοράς (SRTT)· και

β)	μεταξύ 70 και 80 τοις εκατό του φορτίου που αντιστοιχεί στον δείκτη φόρτισης του ελαστικού σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.

2.1.2.5.   Λίγο πριν από την έναρξη της δοκιμής, ο στίβος υποβάλλεται σε προετοιμασία με τη διεξαγωγή τουλάχιστον δέκα δοκιμών πέδησης στο τμήμα του στίβου όπου πρόκειται να διεξαχθεί το πρόγραμμα δοκιμής επιδόσεων, χωρίς όμως να χρησιμοποιούνται τα ελαστικά που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.

2.1.2.6.   Αμέσως πριν από τη έναρξη της δοκιμής, πρέπει να ελέγχεται η πίεση των ελαστικών και, εφόσον χρειάζεται, να ρυθμίζεται εκ νέου στις τιμές που υποδεικνύονται στο σημείο 2.1.2.2.

2.1.2.7.   Η ταχύτητα δοκιμής πρέπει να είναι μεταξύ 63 km/h και 67 km/h και να διατηρείται μεταξύ αυτών των ορίων καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμής.

2.1.2.8.   Για κάθε δέσμη δοκιμών η κατεύθυνση οδήγησης πρέπει να είναι η ίδια. Επίσης, πρέπει να είναι η ίδια για το ελαστικό δοκιμής και το τυποποιοιημένο ελαστικό δοκιμής αναφοράς (SRTT) με το οποίο συγκρίνονται οι επιδόσεις του ελαστικού δοκιμής.

2.1.2.9.   Οι πέδες του συγκροτήματος του τροχού δοκιμής πρέπει να ενεργοποιούνται κατά τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται η δύναμη πέδησης κορυφής εντός 0,2 s και 0,5 s από την ενεργοποίησή τους.

2.1.2.10.   Στην περίπτωση καινούργιων ελαστικών, διενεργούνται δύο δοκιμές για την προετοιμασία του ελαστικού. Οι δοκιμές αυτές μπορούν να χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της λειτουργίας του εξοπλισμού καταγραφής, όμως τα αποτελέσματα δεν λαμβάνονται υπόψη στην αξιολόγηση επιδόσεων.

2.1.2.11.   Για την αξιολόγηση των επιδόσεων οποιουδήποτε ελαστικού που συγκρίνεται με το τυποποιημένο ελαστικό δοκιμής αναφοράς (SRTT), η δοκιμή πέδησης πρέπει να διεξάγεται στο ίδιο σημείο και στην ίδια λωρίδα του στίβου δοκιμών.

2.1.2.12.   Η σειρά των δοκιμών είναι η εξής:

R1 – T – R2

όπου:

R1 είναι η αρχική δοκιμή του τυποποιημένου ελαστικού δοκιμής αναφοράς (SRTT), R2 η επαναληπτική δοκιμή του SRTT και T η δοκιμή του προς αξιολόγηση υποψήφιου ελαστικού.

Πριν από την επανάληψη της δοκιμής του SRTT, σε δοκιμή μπορούν να υποβάλλονται τρία, κατά το μέγιστο, υποψήφια ελαστικά, για παράδειγμα:

R1 – T1 – T2 – T3 – R2

2.1.2.13.   Η μέση τιμή του συντελεστή δύναμης πέδησης κορυφής (pbfc) υπολογίζεται στο πλαίσιο έξι τουλάχιστον έγκυρων αποτελεσμάτων.

Για να θεωρούνται τα αποτελέσματα έγκυρα, ο συντελεστής μεταβολής, όπως καθορίζεται από τον λόγο της τυπικής απόκλισης προς τον μέσο όρο των αποτελεσμάτων, εκφράζεται ως ποσοστό της τάξης του 5 τοις εκατό κατά προσέγγιση. Εάν η τιμή αυτή δεν επιτυγχάνεται με την επαναληπτική δοκιμή του SRTT, η αξιολόγηση του(των) υποψήφιου(ων) ελαστικού(ών) δεν λαμβάνεται υπόψη και επαναλαμβάνεται ολόκληρη η σειρά δοκιμών.

2.1.2.14.   Χρήση της μέσης τιμής του pbfc για κάθε δέσμη δοκιμών:

Για τη σειρά δοκιμών R1 – T – R2, ο pbfc του SRTT ως προς το οποίο συγκρίνονται οι επιδόσεις του υποψήφιου ελαστικού λαμβάνεται από τη σχέση:

(R1 + R2)/2

όπου:

R1 είναι η μέση τιμή του pbfc για την πρώτη δέσμη δοκιμών του SRTT και R2 είναι η μέση τιμή του pbfc για τη δεύτερη δέσμη δοκιμών του SRTT

Για τη σειρά δοκιμών R1 – T1 – T2 – R2, ο pbfc του SRTT λαμβάνεται από τη σχέση:

2/3 R1 + 1/3 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T1 και

1/3 R1 + 2/3 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T2

Για τη σειρά δοκιμών R1 – T1 – T2 – T3 – R2, ο pbfc του SRTT λαμβάνεται από τη σχέση:

3/4 R1 + 1/4 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T1

(R1 + R2)/2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T2 και

1/4 R1 + 3/4 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T3

2.1.2.15.   Ο δείκτης πρόσφυσης σε υγρό οδόστρωμα (G) υπολογίζεται ως εξής:

2.2.   Διαδικασία σε τυποποιημένο όχημα

2.2.1.   Το όχημα είναι τυποποιημένο όχημα της κατηγορίας M1, ικανό να αναπτύσσει ελάχιστη ταχύτητα 90 km/h και εξοπλισμένο με σύστημα αντι-εμπλοκής των τροχών κατά την πέδηση (ABS).

2.2.1.1.   Απαγορεύεται η τροποποίηση του οχήματος πλην των ακολούθων περιπτώσεων:

α)	Προκειμένου να είναι εφικτή η τοποθέτηση μεγαλύτερου φάσματος μεγεθών τροχών και ελαστικών·

β)	Προκειμένου να είναι εφικτή η μηχανική (περιλαμβανομένης της υδραυλικής, ηλεκτρικής ή με πεπιεσμένο αέρα) λειτουργία του κυρίως συστήματος πέδησης. Είναι επίσης εφικτός ο αυτόματος χειρισμός του συστήματος μέσω σημάτων από διατάξεις ενσωματωμένες εντός ή πλησίον του στίβου.

2.2.2.   Διαδικασία δοκιμής

2.2.2.1.   Τα ελαστικά δοκιμής ξακρίζονται ούτως ώστε να απομακρύνονται τυχόν εξάρσεις λόγω διαμόρφωσης που ενδέχεται να επηρεάσουν τη δοκιμή.

2.2.2.2.   Το ελαστικό δοκιμής τοποθετείται επί του σώτρου δοκιμής που δηλώνεται από τον κατασκευαστή του ελαστικού στην αίτηση για έγκριση και φουσκώνεται σε πίεση 220 kPa σε όλες τις περιπτώσεις.

2.2.2.3.   Το ελαστικό εγκλιματίζεται για τουλάχιστον δύο ώρες πλησίον του στίβου δοκιμής ούτως ώστε να σταθεροποιείται στη θερμοκρασία περιβάλλοντος της ζώνης δοκιμής του στίβου. Κατά τη διάρκεια του εγκλιματισμού, το(τα) ελαστικό(-ά) δεν πρέπει να εκτίθεται(-νται) στο άμεσο ηλιακό φως.

2.2.2.4.   Το στατικό φορτίο του ελαστικού πρέπει να είναι:

α)	μεταξύ 381 kg και 572 kg στην περίπτωση τυποποιημένων ελαστικών δοκιμής αναφοράς (SRTT)· και

β)	μεταξύ 60 και 90 τοις εκατό του φορτίου που αντιστοιχεί στον δείκτη φόρτισης του ελαστικού σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.

Η μεταβολή του φορτίου των ελαστικών επί του ίδιου άξονα πρέπει να είναι τέτοια ώστε το φορτίο του ελαστικού που φέρει το ελαφρύτερο φορτίο να αντιστοιχεί τουλάχιστον στο 90 τοις εκατό του φορτίου του ελαστικού που φέρει το βαρύτερο φορτίο.

2.2.2.5.   Λίγο πριν από την έναρξη της δοκιμής, ο στίβος υποβάλλεται σε προετοιμασία με τη διεξαγωγή τουλάχιστον δέκα δοκιμών πέδησης με εύρος ταχυτήτων από 90 km/h έως 20 km/h, στο τμήμα του στίβου όπου πρόκειται να διεξαχθεί το πρόγραμμα δοκιμής επιδόσεων, χωρίς όμως να χρησιμοποιούνται τα ελαστικά που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.

2.2.2.6.   Αμέσως πριν από την έναρξη της δοκιμής, πρέπει να ελέγχεται η πίεση των ελαστικών και, εφόσον χρειάζεται, να ρυθμίζεται εκ νέου στις τιμές που υποδεικνύονται στο σημείο 2.2.2.2.

2.2.2.7.   Με αρχική ταχύτητα μεταξύ 87 km/h και 83 km/h, στο κυρίως σύστημα πέδησης ασκείται σταθερή δύναμη η οποία επαρκεί για την ενεργοποίηση του συστήματος ABS σε όλους τους τροχούς του οχήματος και για τη σταθερή επιβράδυνση του οχήματος πριν από τη μείωση της ταχύτητας στα 80 km/h, η οποία δύναμη διατηρείται έως ότου ακινητοποιηθεί το όχημα.

Η δοκιμή πέδησης διεξάγεται με τον συμπλέκτη χειροκίνητου κιβωτίου ταχυτήτων αποσυμπλεγμένο ή με τον μοχλό ταχυτήτων αυτόματου κιβωτίου ταχυτήτων στο νεκρό σημείο.

2.2.2.8.   Για κάθε δέσμη δοκιμών, η κατεύθυνση οδήγησης πρέπει να είναι η ίδια. Επίσης, πρέπει να είναι η ίδια για το υποψήφιο ελαστικό δοκιμής και το τυποποιοιημένο ελαστικό δοκιμής αναφοράς (SRTT) με το οποίο συγκρίνονται οι επιδόσεις του υποψήφιου ελαστικού δοκιμής.

2.2.2.9.   Στην περίπτωση καινούργιων ελαστικών, διενεργούνται δύο δοκιμές για την προετοιμασία του ελαστικού. Οι δοκιμές αυτές μπορούν να χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της λειτουργίας του εξοπλισμού καταγραφής, όμως τα αποτελέσματα δεν λαμβάνονται υπόψη στην αξιολόγηση επιδόσεων.

2.2.2.10.   Για την αξιολόγηση των επιδόσεων οποιουδήποτε ελαστικού που συγκρίνεται με το τυποποιοιημένο ελαστικό δοκιμής αναφοράς (SRTT), η δοκιμή πέδησης πρέπει να διεξάγεται στο ίδιο σημείο και στην ίδια λωρίδα του στίβου δοκιμών.

2.2.2.11.   Η σειρά των δοκιμών είναι η εξής:

R1 – T – R2

όπου:

R1 είναι η αρχική δοκιμή του SRTT, R2 είναι η επαναληπτική δοκιμή του SRTT και T η δοκιμή του προς αξιολόγηση υποψήφιου ελαστικού.

Πριν από την επανάληψη της δοκιμής του SRTT, σε δοκιμή μπορούν να υποβάλλονται τρία, κατά το μέγιστο, υποψήφια ελαστικά, για παράδειγμα:

R1 – T1 – T2 – T3 – R2

2.2.2.12.   Η μέση πλήρως αναπτυγμένη επιβράδυνση (mfdd) μεταξύ των 80 km/h και των 20 km/h υπολογίζεται στο πλαίσιο τριών τουλάχιστον έγκυρων αποτελεσμάτων στην περίπτωση του SRTT και 6 έγκυρων αποτελεσμάτων στην περίπτωση των υποψήφιων ελαστικών.

Η μέση πλήρως αναπτυγμένη επιβράδυνση (mfdd) προκύπτει από τον τύπο:

mfdd = 231,48/S

όπου:

S είναι η μετρούμενη απόσταση ακινητοποίησης σε μέτρα μεταξύ των 80 km/h και των 20 km/h.

Για να θεωρούνται τα αποτελέσματα έγκυρα, ο συντελεστής μεταβολής, όπως καθορίζεται από τον λόγο της τυπικής απόκλισης προς τον μέσο όρο των αποτελεσμάτων, εκφράζεται ως ποσοστό της τάξης του 3 τοις εκατό κατά προσέγγιση. Εάν η τιμή αυτή δεν επιτυγχάνεται με την επαναληπτική δοκιμή του SRTT, η αξιολόγηση του(των) υποψήφιου(ων) ελαστικού(ών) δεν λαμβάνεται υπόψη και επαναλαμβάνεται ολόκληρη η σειρά δοκιμών.

Ο μέσος όρος των υπολογιζόμενων τιμών της mfdd καθορίζεται για δέσμη δοκιμών.

2.2.2.13.   Χρήση της μέσης τιμής της mfdd για κάθε δέσμη δοκιμών:

Για τη σειρά δοκιμών R1 – T – R2, η mfdd του SRTT ως προς το οποίο συγκρίνονται οι επιδόσεις του υποψήφιου ελαστικού λαμβάνεται από τη σχέση:

(R1 + R2)/2

όπου:

R1 είναι η μέση τιμή της mfdd για την πρώτη δέσμη δοκιμών του SRTT και R2 η μέση τιμή της mfdd για τη δεύτερη δέσμη δοκιμών του SRTT.

Για τη σειρά δοκιμών R1 – T1 – T2 – R2, η mfdd του SRTT λαμβάνεται από τη σχέση:

2/3 R1 + 1/3 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T1 και

1/3 R1 + 2/3 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T2.

Για τη σειρά δοκιμών R1 – T1 – T2 – T3 – R2, η mfdd του SRTT λαμβάνεται από τη σχέση:

3/4 R1 + 1/4 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T1

(R1 + R2)/2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T2 και

1/4 R1 + 3/4 R2 για τη σύγκριση με το υποψήφιο ελαστικό T3.

2.2.2.14.   Ο δείκτης πρόσφυσης σε υγρό οδόστρωμα (G) υπολογίζεται ως εξής:

2.2.2.15.   Σε περίπτωση που δεν είναι εφικτή η τοποθέτηση των υποψήφιων ελαστικών στο ίδιο όχημα με το SRTT, λόγω, παραδείγματος χάριν, του μεγέθους των ελαστικών, αδυναμίας επίτευξης της απαιτούμενης φόρτισης κ.ο.κ., η σύγκριση πραγματοποιείται με ενδιάμεσα ελαστικά, εφεξής καλούμενα «ελαστικά ελέγχου», σε δύο διαφορετικά οχήματα. Το ένα όχημα πρέπει να είναι κατάλληλο για την τοποθέτηση του SRTT και του ελαστικού ελέγχου και το άλλο για την τοποθέτηση του ελαστικού ελέγχου και του υποψήφιου ελαστικού.

2.2.2.15.1.   Ο δείκτης πρόσφυσης (G1) του ελαστικού ελέγχου σε σχέση με το SRTT σε υγρό οδόστρωμα και ο δείκτης πρόσφυσης (G2) του υποψήφιου ελαστικού σε σχέση με το ελαστικό ελέγχου σε υγρό οδόστρωμα καθορίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία των σημείων 2.2.2.1 έως 2.2.2.15.

Ο δείκτης πρόσφυσης του υποψήφιου ελαστικού σε σχέση με το SRTT σε υγρό οδόστρωμα είναι το γινόμενο των δύο δεικτών πρόσφυσης σε υγρό οδόστρωμα, δηλαδή G1 × G2.

2.2.2.15.2.   Ο στίβος και το σχετικό τμήμα του πρέπει να παραμένουν τα ίδια για όλες τις δοκιμές και οι συνθήκες περιβάλλοντος πρέπει να είναι συγκρίσιμες, για παράδειγμα η θερμοκρασία της επιφάνειας του βρεγμένου στίβου πρέπει να είναι κατά προσέγγιση ± 5 °C. Όλες οι δοκιμές πρέπει να ολοκληρώνονται εντός της ίδιας ημέρας.

2.2.2.15.3.   Για τη σύγκριση με το SRTT και το υποψήφιο ελαστικό πρέπει να χρησιμοποιείται η ίδια σειρά ελαστικών ελέγχου και να τοποθετείται στις ίδιες θέσεις τροχών.

2.2.2.15.4.   Τα ελαστικά ελέγχου που χρησιμοποιούνται για τις δοκιμές αποθηκεύονται στη συνέχεια υπό τις ίδιες συνθήκες που απαιτούνται για το SRTT, σύμφωνα δηλαδή με το πρότυπο ASTM E 1136-93 (εγκρίθηκε εκ νέου το 1998).

2.2.2.15.5.   Το SRTT και τα ελαστικά ελέγχου δεν λαμβάνονται υπόψη σε περίπτωση αντικανονικής φθοράς ή βλάβης τους ή υποβάθμισης των επιδόσεών τους.