30.12.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 370/31

(1)

Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1380/2013 αποσκοπεί στην προοδευτική εξάλειψη των απορρίψεων σε όλους τους τύπους αλιείας της ΕΕ μέσω της θέσπισης υποχρέωσης εκφόρτωσης για τα αλιεύματα ειδών που υπόκεινται σε όρια αλιευμάτων.

(2)

Το άρθρο 15 παράγραφος 6 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013 εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να εγκρίνει σχέδια απορρίψεων μέσω κατ' εξουσιοδότηση πράξεων για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα τρία έτη, με βάση κοινές συστάσεις από τα κράτη μέλη, σε συνεννόηση με τα οικεία γνωμοδοτικά συμβούλια.

(3)

Το Βέλγιο, η Ισπανία, η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και η Πορτογαλία έχουν άμεσο συμφέρον για τη διαχείριση της αλιείας στα νοτιοδυτικά ύδατα. Τα εν λόγω κράτη μέλη έχουν υποβάλει κοινή σύσταση προς την Επιτροπή που περιέχει ειδικά μέτρα, κατόπιν διαβουλεύσεων με το γνωμοδοτικό συμβούλιο πελαγικών αποθεμάτων, το γνωμοδοτικό συμβούλιο υπερπόντιας αλιείας και το γνωμοδοτικό συμβούλιο νοτιοδυτικών υδάτων. Αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς συνέβαλαν σε επιστημονικό επίπεδο. Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στην κοινή σύσταση συνάδουν με το άρθρο 15 παράγραφος 6 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013 και ως εκ τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 18 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013, θα πρέπει να περιληφθούν στον παρόντα κανονισμό.

(4)

Όσον αφορά τα νοτιοδυτικά ύδατα, σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 1 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013, η υποχρέωση εκφόρτωσης πρέπει να εφαρμόζεται σε όλα τα αλιευτικά σκάφη που δραστηριοποιούνται στα μικρά και στα μεγάλα πελαγικά είδη σε σχέση με τα είδη που αλιεύονται σε εκείνα τα είδη αλιείας που υπόκεινται σε όρια αλιευμάτων, το αργότερο από την 1η Ιανουαρίου 2015.

(5)

Σύμφωνα με την κοινή σύσταση, το σχέδιο απορρίψεων πρέπει να καλύπτει ορισμένα μικρά και μεγάλα πελαγικά είδη, και συγκεκριμένα τον τύπο αλιείας που αφορά το σαφρίδι, το σκουμπρί, την παπαλίνα, τον γαύρο, τον μακρύπτερο τόνο, το προσφυγάκι και το μαυροσάφριδο στις ζώνες ICES VIII, IX και X, καθώς και στις ζώνες CECAF 34.1.1, 34.1.2 και 34.2.0, από την 1η Ιανουαρίου 2015.

(6)

Η κοινή σύσταση προβλέπει εξαίρεση από την υποχρέωση εκφόρτωσης για τον γαύρο, το σαφρίδι, το μαυροσάφριδο και το σκουμπρί, που έχουν αλιευθεί με γρι-γρι στη ζώνη ICES VIII, IX και X, καθώς και στη ζώνη CECAF 34.1.1, 34.1.2 και 34.2, με βάση επιστημονικά αποδεικτικά στοιχεία για υψηλά ποσοστά επιβίωσης, σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 4 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013. Επιστημονικά αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν την ύπαρξη υψηλών ποσοστών επιβίωσης παρασχέθηκαν στην κοινή σύσταση, η οποία αναφέρθηκε σε σειρά επιστημονικών μελετών για την επιβίωση ιχθύων που έχουν απελευθερωθεί ύστερα από την αλίευσή τους στο πλαίσιο αλιείας με γρι-γρι στα ύδατα της νότιας Ευρώπης. Σύμφωνα με τη μελέτη, τα ποσοστά επιβίωσης εξαρτώνται από τη διάρκεια του συνωστισμού και την πυκνότητα των ψαριών στο δίχτυ, τα οποία είναι, κατά κανόνα, περιορισμένα σε αυτούς τους τύπους αλιείας. Οι πληροφορίες αυτές εξετάστηκαν από την ΕΤΟΕΑ (κατά τη δεύτερη συνεδρίαση της ολομέλειας το 2014). Η ΕΤΟΕΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ακόμη και αν υποτεθεί ότι τα αποτελέσματα της μελέτης επιβίωσης είναι αντιπροσωπευτικά των ποσοστών επιβίωσης κατά τις εμπορικές αλιευτικές δραστηριότητες, η αναλογία των επιζώντων ιχθύων που ελευθερώνονται ενδέχεται να υπερβαίνει το 50 %. Σύμφωνα με το άρθρο 19β παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 850/98 του Συμβουλίου (2), απαγορεύεται η ελευθέρωση του σκουμπριού και της ρέγγας πριν ανασυρθεί πλήρως το δίχτυ επί του αλιευτικού σκάφους, με αποτέλεσμα την απώλεια νεκρών ή ετοιμοθάνατων ιχθύων. Η εν λόγω εξαίρεση η οποία βασίζεται στο ποσοστό επιβίωσης δεν επηρεάζει την ισχύουσα απαγόρευση, δεδομένου ότι η ελευθέρωση των ιχθύων θα πραγματοποιείται σε στάδιο της αλιευτικής δραστηριότητας κατά το οποίο τα ψάρια θα έχουν υψηλό ποσοστό επιβίωσης μετά την ελευθέρωσή τους. Ως εκ τούτου, η εν λόγω εξαίρεση θα πρέπει να περιληφθεί στον παρόντα κανονισμό.

(7)

Η κοινή σύσταση περιλαμβάνει επίσης τέσσερις εξαιρέσεις de minimis από την υποχρέωση εκφόρτωσης για ορισμένους τύπους αλιείας και έως ορισμένα επίπεδα. Τα στοιχεία που υποβλήθηκαν από τα κράτη μέλη εξετάστηκαν από την επιστημονική, τεχνική και οικονομική επιτροπή αλιείας (ΕΤΟΕΑ), η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι από κοινού συστάσεις περιείχαν αιτιολογημένα επιχειρήματα σχετικά με την αύξηση του κόστους για τη διαχείριση ανεπιθύμητων αλιευμάτων, υποστηριζόμενα, σε μερικές περιπτώσεις, από ποιοτική εκτίμηση των δαπανών. Με βάση τα ανωτέρω και ελλείψει διαφορετικών επιστημονικών πληροφοριών, είναι σκόπιμο να καθοριστεί η εξαίρεση de minimis σύμφωνα με το επίπεδο του ποσοστού που προτείνεται στην κοινή σύσταση και σε επίπεδα που δεν υπερβαίνουν εκείνα που επιτρέπονται δυνάμει του άρθρου 15 παράγραφος 5 στοιχείο γ) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013.

(8)

Η εξαίρεση de minimis για το προσφυγάκι (Micromesistius poutassou), με μέγιστο όριο 7 % το 2015 και το 2016, και 6 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων που πραγματοποιούνται με πελαγική μηχανότρατα στη βιομηχανική αλιεία με στόχο το είδος αυτό στη ζώνη ICES VIII και μεταποίηση των εν λόγω ειδών επί του σκάφους με σκοπό την παραγωγή βάσης σουρίμι, βασίζεται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί αυξημένη επιλεκτικότητα, και ότι το κόστος χειρισμού ανεπιθύμητων αλιευμάτων είναι δυσανάλογο. Συμπερασματικά, η ΕΤΟΕΑ εκτιμά ότι τα επιχειρήματα υπέρ της εξαίρεσης είναι επαρκή. Ως εκ τούτου, η εν λόγω εξαίρεση θα πρέπει να περιληφθεί στον παρόντα κανονισμό.

(9)

Η εξαίρεση de minimis για τον μακρύπτερο τόνο (Thunnus alalunga), με μέγιστο όριο 7 % το 2015 και το 2016, και 6 % το 2017 των συνολικών ολικών ετήσιων αλιευμάτων που πραγματοποιούνται στους τύπους αλιείας με μεσοπελαγική ζευγαρωτή τράτα (PTM) στη ζώνη ICES VIIΙ, βασίζεται στον δυσανάλογο κόστος χειρισμού των ανεπιθύμητων αλιευμάτων. Αυτά είναι το κόστος της αποθήκευσης και του χειρισμού στη θάλασσα και στην ξηρά. Στην αξιολόγησή της, η ΕΤΟΕΑ ανέφερε τον κίνδυνο αύξησης διαλογής αλιευμάτων ανώτερης κατηγορίας. Ωστόσο, η εξαίρεση αυτή ισχύει με την επιφύλαξη του άρθρου 19α του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 850/98. Ως εκ τούτου, η εν λόγω εξαίρεση θα πρέπει να περιληφθεί στον παρόντα κανονισμό.

(10)

Η εξαίρεση de minimis με μέγιστο όριο 5 % το 2015 και το 2016, και 4 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων που αλιεύονται με πελαγική τράτα όσον αφορά τον γαύρο (Engraulis encrasicolus), το σκουμπρί (Scomber scombrus) και το σαφρίδι (Trachurus spp.) στη ζώνη ICES VIII βασίζεται στη δυσκολία να βελτιωθεί η επιλεκτικότητα στην αλιεία του τύπου αυτού. Η ΕΤΟΕΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εξαίρεση δικαιολογείται προφανώς για το σκουμπρί και το σαφρίδι και διαπιστώνει εν μέρει κίνδυνο διαλογής αλιευμάτων ανώτερης κατηγορίας για τον γαύρο. Ωστόσο, η εξαίρεση αυτή ισχύει με την επιφύλαξη του άρθρου 19α του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 850/98. Ως εκ τούτου, η εν λόγω εξαίρεση θα πρέπει να περιληφθεί στον παρόντα κανονισμό.

(11)

Μια τελευταία εξαίρεση de minimis αφορά την αλιεία με γρι-γρι στην περιοχή ICES VIII, IX και X, καθώς και στην περιοχή CECAF 34.1.1, 34.1.2 και 34.2.0 με στόχο τα ακόλουθα είδη: μέγιστο όριο 5 % το 2015 και το 2016, και 4 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων σαφριδιού (Trachurus spp.) και σκουμπριών (Scomber scombrus)· και μέγιστο όριο 2 % το 2015 και το 2016, και 1 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων γαύρου (Engraulis encrasicolus). Η ΕΤΟΕΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εξαίρεση αυτή υποστηρίζεται από αιτιολογημένα επιχειρήματα που καταδεικνύουν τις δυσκολίες για τη βελτίωση της επιλεκτικότητας στην αλιεία του τύπου αυτού. Ως εκ τούτου, η εν λόγω εξαίρεση θα πρέπει να περιληφθεί στον παρόντα κανονισμό.

(12)

Τέλος, η κοινή σύσταση προβλέπει ελάχιστο μέγεθος αναφοράς διατήρησης (ΕΜΑΔ) 9 cm για δύο τύπους αλιείας γαύρου με σκοπό να εξασφαλισθεί η προστασία των νεαρών οργανισμών αυτού του είδους. Η ΕΤΟΕΑ αξιολόγησε το εν λόγω μέτρο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν θα έχει αρνητικές επιπτώσεις σε ιχθύδια γαύρου, ότι το μέτρο αυτό θα αυξήσει το επίπεδο των αλιευμάτων που θα μπορούσαν να πωλούνται για ανθρώπινη κατανάλωση χωρίς να αυξηθεί η αλιευτική θνησιμότητα, και ότι μπορεί να παρουσιάζει οφέλη για τον έλεγχο και την εφαρμογή. Ως εκ τούτου, το ΕΜΑΔ γαύρου θα πρέπει να καθορίζεται σε 9 cm.

(13)

Δεδομένου ότι τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό έχουν άμεσο αντίκτυπο στις οικονομικές δραστηριότητες που αφορούν και τον προγραμματισμό της αλιευτικής περιόδου των σκαφών της Ένωσης, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ αμέσως μετά τη δημοσίευσή του. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου 2015 προκειμένου να συμμορφωθεί με τα χρονικά πλαίσια που καθορίζονται στο άρθρο 15 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013. Σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 6 του εν λόγω κανονισμού, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να ισχύει για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα 3 έτη,

α)

για το προσφυγάκι (Micromesistius poutassou), μέγιστο όριο 7 % το 2015 και το 2016, και 6 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων που πραγματοποιούνται με πελαγικές μηχανότρατες στον βιομηχανικό τύπο αλιείας με στόχο το είδος αυτό στη ζώνη ICES VIII με μεταποίηση των εν λόγω ειδών επί του σκάφους για την παραγωγή βάσης σουρίμι·

β)

για τον μακρύπτερο τόνο (Thunnus alalunga), μέγιστο όριο 7 % το 2015 και το 2016, και 6 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων που πραγματοποιούνται με μεσοπελαγική ζευγαρωτή τράτα (PTM) στη θαλάσσια ζώνη ICES VIII·

γ)

μέγιστο όριο 5 % το 2015 και το 2016, και 4 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων που αλιεύονται με πελαγική τράτα για τον γαύρο (Engraulis encrasicolus), το σκουμπρί (Scomber scombrus) και το σαφρίδι (Trachurus spp.) στη ζώνη ICES VIII·

δ)

κατά την αλιεία με γρι-γρι στην περιοχή ICES VIII, IX και X, καθώς και στην περιοχή CECAF 34.1.1, 34.1.2 και 34.2.0 για τα ακόλουθα είδη: μέγιστο όριο 5 % το 2015 και το 2016, και 4 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων σαφριδιού (Trachurus spp.) και σκουμπριών (Scomber scombrus)· και μέγιστο όριο 2 % το 2015 και το 2016, και 1 % το 2017, των συνολικών ετήσιων αλιευμάτων γαύρου (Engraulis encrasicolus).