11951K037

Αρθρο 37

Όταν ένα Κράτος μέλος κρίνει ότι, σε συγκεκριμένη περίπτωση, μία πράξη ή παράλειψη της Ανωτάτης Αρχής δύναται να προκαλέσει θεμελιώδεις και παρατεινόμενες διαταραχές στην οικονομία του, δύναται να φέρει το θέμα ενώπιον της Ανωτάτης Αρχής.

Η Ανωτάτη Αρχή, κατόπιν διαβουλεύσεως με το Συμβούλιο, διαπιστώνει, εφ’ όσον συντρέχει λόγος, την ύπαρξη τέτοιας καταστάσεως και αποφασίζει περί των μέτρων που πρέπει να ληφθούν, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στην παρούσα συνθήκη, για τον τερματισμό της καταστάσεως αυτής, διαφυλάσσοντας συγχρόνως τα ουσιώδη συμφέροντα της Κοινότητος.

Όταν κατά της αποφάσεως αυτής ή κατά της ρητής ή σιωπηράς αποφάσεως, η οποία αρνείται να αναγνωρίσει την ύπαρξη της ανωτέρω αναφερομένης καταστάσεως, ασκείται προσφυγή στο Δικαστήριο, η οποία στηρίζεται στις διατάξεις του παρόντος άρθρου, εναπόκειται στο Δικαστήριο να εκτιμήσει το βάσιμο της αποφάσεως αυτής.

Σε περίπτωση ακυρώσεως η Ανωτάτη Αρχή υποχρεούται να αποφασίσει, στο πλαίσιο της αποφάσεως του Δικαστηρίου, τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν σύμφωνα με τους σκοπούς της δεύτερης παραγράφου του παρόντος άρθρου.