Το άρθρο 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 2

1.  Κατόπιν αιτήματος κράτους μέλους ή χώρας που συμμετέχει σε διαπραγματεύσεις προσχώρησης με την Ένωση, στο εξής «επιλέξιμο κράτος», μπορεί να κινητοποιηθεί ενίσχυση από το Ταμείο, όταν μία ή περισσότερες περιοχές του εν λόγω επιλέξιμου κράτους υφίστανται σοβαρές συνέπειες στις συνθήκες διαβίωσης, την ανθρώπινη υγεία, το φυσικό περιβάλλον ή την οικονομία από:

Άμεση ζημία προκληθείσα ως άμεση συνέπεια φυσικής καταστροφής θεωρείται μέρος της ζημίας που προκαλεί η συγκεκριμένη φυσική καταστροφή.

2.  Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ως «μείζων φυσική καταστροφή» νοείται κάθε φυσική καταστροφή που προκαλεί, σε επιλέξιμο κράτος, άμεση ζημία που εκτιμάται ότι υπερβαίνει το ποσό των 3 000 000 000 EUR σε τιμές του 2011 ή το 0,6 % του ΑΕΕ του εν λόγω κράτους.

2α.  Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ως «σοβαρή κατάσταση έκτακτης ανάγκης στον τομέα της δημόσιας υγείας» νοείται κάθε κίνδυνος που απειλεί τη ζωή ή άλλος σοβαρός κίνδυνος για την υγεία βιολογικής προέλευσης σε επιλέξιμο κράτος ο οποίος θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία και απαιτεί αποφασιστική δράση για την ανάσχεση της περαιτέρω εξάπλωσής του και ο οποίος, για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης, καθιστά αναγκαία τη λήψη μέτρων που συνεπάγονται δημοσιονομική επιβάρυνση του επιλέξιμου κράτους η οποία εκτιμάται ότι υπερβαίνει το ποσό των 1 500 000 000 EUR σε τιμές του 2011 ή το 0,3 % του ΑΕΕ του εν λόγω κράτους.

3.  Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ως «περιφερειακή φυσική καταστροφή» νοείται κάθε φυσική καταστροφή που προκαλεί άμεση ζημία σε μία περιοχή επιπέδου NUTS 2 σε επιλέξιμο κράτος και η οποία υπερβαίνει το 1,5 % του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) της εν λόγω περιοχής.

Κατά παρέκκλιση από το πρώτο εδάφιο, όταν η οικεία περιοχή, η οποία έχει πληγεί από φυσική καταστροφή, είναι εξόχως απόκεντρη περιοχή κατά την έννοια του άρθρου 349 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως «περιφερειακή φυσική καταστροφή» νοείται κάθε φυσική καταστροφή που προκαλεί άμεση ζημία η οποία υπερβαίνει το 1 % του ΑΕΠ της οικείας περιοχής.

Όταν η φυσική καταστροφή αφορά διάφορες περιοχές επιπέδου NUTS 2, το ανώτατο όριο εφαρμόζεται στο μέσο ΑΕΠ των περιοχών αυτών, σταθμισμένο με βάση το μερίδιο της συνολικής ζημίας κάθε περιοχής.

4.  Ενίσχυση από το Ταμείο μπορεί επίσης να κινητοποιηθεί για οποιαδήποτε φυσική καταστροφή σε επιλέξιμο κράτος η οποία είναι επίσης μείζων φυσική καταστροφή σε γειτονικό επιλέξιμο κράτος.

5.  Για τον σκοπό του παρόντος άρθρου, χρησιμοποιούνται εναρμονισμένα στατιστικά στοιχεία που παρέχονται από την Eurostat.».

Στο άρθρο 3, οι παράγραφοι 1 και 2 αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

«1.  Η βοήθεια λαμβάνει τη μορφή οικονομικής ενίσχυσης από το Ταμείο. Για κάθε φυσική καταστροφή ή έκτακτη ανάγκη, χορηγείται μία μόνο οικονομική ενίσχυση σε επιλέξιμο κράτος.

2.  Σκοπός του Ταμείου είναι να συμπληρώνει τις προσπάθειες των οικείων κρατών και να καλύπτει ένα μέρος των κρατικών δαπανών τους, προκειμένου να βοηθά το επιλέξιμο κράτος να προβαίνει, ανάλογα με το είδος της επιλέξιμης φυσικής καταστροφής ή έκτακτης ανάγκης, στις ακόλουθες ουσιώδεις ενέργειες έκτακτης ανάγκης και ανάκαμψης:

Για τους σκοπούς του στοιχείου α) του πρώτου εδαφίου, ως «αποκατάσταση λειτουργίας» νοείται η επαναφορά των υποδομών και των εγκαταστάσεων στην κατάσταση υπό την οποία τελούσαν πριν από την επέλευση της φυσικής καταστροφής. Όταν η επαναφορά στην κατάσταση που ίσχυε πριν από τη φυσική καταστροφή δεν είναι νομικώς εφικτή ή οικονομικώς αιτιολογημένη ή όταν το κράτος δικαιούχος αποφασίζει να μετεγκαταστήσει ή να αναβαθμίσει τις πληγείσες υποδομές ή εγκαταστάσεις προκειμένου να ενισχύσει την ανθεκτικότητά του έναντι μελλοντικών φυσικών καταστροφών, το Ταμείο μπορεί να αναλάβει μέρος του κόστους της αποκατάστασης μόνο έως το εκτιμώμενο κόστος επαναφοράς στην πρότερη κατάσταση.

Το κόστος που υπερβαίνει το επίπεδο του κόστους που αναφέρεται στο δεύτερο εδάφιο καλύπτεται από το κράτος δικαιούχο με ίδια κονδύλια ή, όπου είναι δυνατόν, με άλλα ενωσιακά κονδύλια.

Για τους σκοπούς του στοιχείου β) του πρώτου εδαφίου, ως «προσωρινή στέγαση» νοείται η στέγαση που διαρκεί έως ότου τα σχετικά άτομα να είναι σε θέση να επιστρέψουν στις αρχικές οικίες τους μετά την επισκευή ή την ανακατασκευή τους.».

Στο άρθρο 4α, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2.  Το ποσό της προκαταβολής δεν υπερβαίνει το 25 % του ποσού της αναμενόμενης οικονομικής ενίσχυσης και, σε καμία περίπτωση, δεν υπερβαίνει τα 100 000 000 EUR. Μόλις προσδιοριστεί το οριστικό ποσό της οικονομικής ενίσχυσης, η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη το ποσό της προκαταβολής πριν από την καταβολή του υπολοίπου της οικονομικής ενίσχυσης. Η Επιτροπή ανακτά τυχόν αχρεωστήτως καταβληθείσες προκαταβολές.».

Στο άρθρο 8 η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«3.  Το αργότερο έξι μήνες μετά την εκπνοή της δεκαοκτάμηνης περιόδου που αναφέρεται στην παράγραφο 1, το κράτος δικαιούχος υποβάλλει έκθεση σχετικά με την υλοποίηση της οικονομικής ενίσχυσης από το Ταμείο σε συνδυασμό με δήλωση που δικαιολογεί τις δαπάνες και αναφέρει κάθε άλλη πηγή χρηματοδότησης που έλαβε για τις σχετικές ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων των ασφαλιστικών διακανονισμών και των αποζημιώσεων από τρίτους.

Η έκθεση υλοποίησης αναφέρει λεπτομερώς, ανάλογα με τη φύση της επιλέξιμης καταστροφής ή έκτακτης ανάγκης, τα εξής:

Η έκθεση υλοποίησης συνοδεύεται από γνώμη ανεξάρτητου ελεγκτικού οργάνου, η οποία καταρτίζεται σύμφωνα με διεθνώς αποδεκτά πρότυπα ελέγχου και στην οποία εκτίθεται έαν η δήλωση αιτιολόγησης των δαπανών αποτυπώνει την πραγματική και ακριβή εικόνα της κατάστασης και εάν η οικονομική ενίσχυση από το Ταμείο είναι νόμιμη και κανονική, σύμφωνα με τα άρθρα 59 παράγραφος 5 και 60 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012.

Κατά το πέρας της διαδικασίας που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο, η Επιτροπή προχωρεί στο κλείσιμο της ενίσχυσης του Ταμείου.».