Υπόθεση T‑134/19

AM

κατά

Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2021

«Υπαλληλική υπόθεση – Προσωπικό της ΕΤΕπ – Αποδοχές – Παραδεκτό – Προθεσμία υποβολής του αιτήματος περί κινήσεως της διαδικασίας συμβιβασμού – Βλαπτική πράξη – Αποζημίωση γεωγραφικής κινητικότητας – Μετάθεση σε εξωτερικό γραφείο – Άρνηση χορηγήσεως της αποζημιώσεως – Προσφυγή ακυρώσεως και αγωγή αποζημιώσεως»

1. Υπαλληλικές προσφυγές – Μέλη του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Προσφυγή κατά της αποφάσεως με την οποία περατώνεται διαδικασία συμβιβασμού – Αποτέλεσμα – Υποβολή της προσβαλλομένης πράξεως στην κρίση του δικαστή – Εξαίρεση – Απόφαση μη έχουσα επιβεβαιωτικό χαρακτήρα – Συνεκτίμηση της περιεχομένης σε αυτήν αιτιολογίας

   (Κανονισμός του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, άρθρο 41)

   (βλ. σκέψεις 29, 30, 33, 34)

2. Υπαλληλικές προσφυγές – Μέλη του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών ή συντάξεως το οποίο αποτυπώνει απόφαση που έχει αμιγώς χρηματικό αντικείμενο – Εμπίπτει

   (Κανονισμός του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, άρθρο 41)

   (βλ. σκέψεις 40-44)

3. Υπάλληλοι – Μέλη του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Αποδοχές – Αποζημίωση γεωγραφικής κινητικότητας – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Άρνηση χορηγήσεως σε μέλος του προσωπικού που μετατέθηκε σε εξωτερικό γραφείο της Τράπεζας μέχρι τη λήξη της συμβάσεώς του – Έλλειψη νομιμότητας – Χορήγηση εξαρτώμενη από την προϋπόθεση της επανόδου στην έδρα της Τράπεζας – Δεν χωρεί

   (βλ. σκέψεις 56, 58, 59, 61, 64, 65-71)

4. Υπαλληλικές προσφυγές – Μέλη του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων – Ακυρωτική απόφαση – Αποτελέσματα – Υποχρέωση λήψεως μέτρων εκτελέσεως – Δικαστική απόφαση με την οποία ακυρώνεται διοικητική απόφαση περί μη χορηγήσεως αποζημιώσεως σε μέλος του προσωπικού – Αίτημα αποζημιώσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος για την υλική ζημία που υπέστη – Πρόωρος χαρακτήρας του αιτήματος

   (Άρθρο 266, εδ. 1, ΣΛΕΕ)

   (βλ. σκέψεις 78, 79)

Σύνοψη

Ο προσφεύγων-ενάγων, AM, προσελήφθη από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) την 1η Ιουνίου 2014, βάσει συμβάσεως ορισμένου χρόνου διάρκειας ενός έτους, η οποία ανανεώθηκε στη συνέχεια δύο φορές. Από την έναρξη της πρώτης συμβάσεώς του με την ΕΤΕπ μέχρι τις 31 Μαρτίου 2017, τοποθετήθηκε στο εξωτερικό γραφείο της ΕΤΕπ στη Βιέννη (Αυστρία). Από την 1η Απριλίου 2017 μέχρι τη λήξη της ισχύουσας συμβάσεώς του, ήτοι μέχρι την 31η Μαΐου 2020, ο προσφεύγων-ενάγων μετατέθηκε στο εξωτερικό γραφείο της ΕΤΕπ στις Βρυξέλλες (Βέλγιο). Στις 30 Ιουνίου 2017 η ΕΤΕπ εξέδωσε απόφαση με την οποία διευκρινιζόταν ότι η μετάθεσή του δεν ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής των διοικητικών διατάξεων που ισχύουν για το προσωπικό της ΕΤΕπ (στο εξής: διοικητικές διατάξεις) και, επομένως, ο προσφεύγων-ενάγων δεν εδικαιούτο να λάβει την αποζημίωση γεωγραφικής κινητικότητας. Η ΕΤΕπ επανέλαβε την άρνησή της να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα την αποζημίωση αυτή με απόφαση ληφθείσα κατόπιν του αιτήματός του περί κινήσεως διαδικασίας συμβιβασμού (στο εξής, από κοινού: προσβαλλόμενες αποφάσεις). Εξάλλου, παρά το γεγονός ότι η επιτροπή συμβιβασμού της ΕΤΕπ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο προσφεύγων-ενάγων έπρεπε να λάβει την αποζημίωση γεωγραφικής κινητικότητας από την 1η Απριλίου 2017, ο Πρόεδρος της ΕΤΕπ αποφάσισε να μην υιοθετήσει τα συμπεράσματα της εν λόγω επιτροπής περατώνοντας, συνακόλουθα, τη διαδικασία συμβιβασμού.

Το Γενικό Δικαστήριο, επιληφθέν προσφυγής ακυρώσεως και αγωγής αποζημιώσεως, ακυρώνει τις προσβαλλόμενες αποφάσεις και διευκρινίζει, για πρώτη φορά, τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση της αποζημιώσεως γεωγραφικής κινητικότητας στο προσωπικό της ΕΤΕπ.

Εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου

Κατ’ αρχάς, όσον αφορά το αντικείμενο της προσφυγής-αγωγής, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι, για τα μέλη του προσωπικού της ΕΤΕπ που ανέλαβαν υπηρεσία μετά την 1η Ιουλίου 2013, η απόφαση του Προέδρου της ΕΤΕπ με την οποία περατώνεται η διαδικασία συμβιβασμού αποτελεί απλώς προαπαιτούμενο της άσκησης προσφυγής ενώπιον του δικαστή της Ένωσης. Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι, όπως προκύπτει και από τη νομολογία σχετικά με τις διαφορές που εμπίπτουν στον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή στους εφαρμοστέους στο προσωπικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κανόνες, αίτημα περί ακυρώσεως στρεφόμενο τύποις κατά της αποφάσεως του Προέδρου της ΕΤΕπ που περατώνει διαδικασία συμβιβασμού έχει ως αποτέλεσμα να υποβάλλεται στην κρίση του δικαστή της Ένωσης η βλαπτική πράξη που αποτελεί το αντικείμενο της διαδικασίας αυτής, εκτός από την περίπτωση που η εν λόγω απόφαση έχει διαφορετικό περιεχόμενο από την πράξη η οποία αποτελεί το αντικείμενο της διαδικασίας συμβιβασμού. Πράγματι, όταν στην απόφαση αυτή γίνεται επανεξέταση της καταστάσεως του προσφεύγοντος, με γνώμονα νέα νομικά και πραγματικά στοιχεία, ή όταν η απόφαση αυτή τροποποιεί ή συμπληρώνει την αρχική πράξη, η απόφαση αυτή συνιστά πράξη υποκείμενη στον έλεγχο του δικαστή της Ένωσης, η οποία λαμβάνεται υπόψη από τον δικαστή της Ένωσης κατά την εκτίμηση της νομιμότητας της προσβαλλομένης πράξεως, και μπορεί μάλιστα να θεωρηθεί βλαπτική πράξη η οποία αντικαθιστά την προσβαλλόμενη πράξη. Δεδομένου ότι τούτο δεν συμβαίνει εν προκειμένω, το Γενικό Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι παρέλκει η διατύπωση κρίσεως ειδικώς επί του αιτήματος αυτού.

Εν συνεχεία, όσον αφορά το παραδεκτό της προσφυγής-αγωγής, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει την επιχειρηματολογία της ΕΤΕπ ότι η ημέρα ενάρξεως της προθεσμίας για την προσβολή της μη καταβολής της αποζημιώσεως γεωγραφικής κινητικότητας ήταν η ημερομηνία κατά την οποία ο προσφεύγων-ενάγων έλαβε το πρώτο εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών του μετά τη μετάθεσή του στο εξωτερικό γραφείο των Βρυξελλών. Το Γενικό Δικαστήριο παρατηρεί, συναφώς, ότι, μολονότι είναι αληθές ότι το εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών του προσφεύγοντος-ενάγοντος για τον Απρίλιο 2017 αποτύπωνε σε οικονομικούς όρους τα αποτελέσματα της αποφάσεως περί μεταθέσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος στο εξωτερικό γραφείο των Βρυξελλών, εντούτοις ούτε η απόφαση αυτή ούτε το εν λόγω εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών καθόριζαν με σαφήνεια τη θέση της ΕΤΕπ σχετικά με τη χορήγηση της αποζημιώσεως γεωγραφικής κινητικότητας. Πράγματι, η παράλειψη αναγραφής αποζημιώσεως στο εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών του ενδιαφερομένου δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι η Διοίκηση του αρνείται το σχετικό δικαίωμα.

Το Γενικό Δικαστήριο, εκτιμώντας ότι η απόφαση της 30ής Ιουνίου 2017 είναι η πρώτη στην οποία αποτυπώνεται με σαφήνεια η άρνηση της ΕΤΕπ να χορηγήσει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα την αποζημίωση γεωγραφικής κινητικότητας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση αυτή συνιστά την πρώτη βλαπτική πράξη για τον προσφεύγοντα-ενάγοντα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη των προθεσμιών για την υποβολή διοικητικής ενστάσεως και την άσκηση προσφυγής.

Τέλος, όσον αφορά τις προϋποθέσεις χορηγήσεως της αποζημιώσεως γεωγραφικής κινητικότητας σε περίπτωση μεταθέσεως σε εξωτερικό γραφείο της ΕΤΕπ εντός της Ένωσης, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι, κατά το άρθρο 1.4 των διοικητικών διατάξεων, η χορήγηση της αποζημιώσεως γεωγραφικής κινητικότητας εξαρτάται από δύο σωρευτικές προϋποθέσεις, ήτοι, αφενός, την προϋπόθεση της μεταθέσεως σε άλλο τόπο υπηρεσίας εντός της Ένωσης για περίοδο από ένα έως πέντε έτη και, αφετέρου, την προϋπόθεση της συμπληρώσεως τουλάχιστον δώδεκα μηνών υπηρεσίας στον προηγούμενο τόπο υπηρεσίας.

Συνεπώς, το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι στο άρθρο αυτό δεν γίνεται καμία ρητή αναφορά στην προϋπόθεση περί προσωρινής τοποθετήσεως σε εξωτερικό γραφείο εντός της Ένωσης, σύμφωνα με την οποία, προκειμένου το μέλος του προσωπικού να δικαιούται την επίμαχη αποζημίωση, πρέπει, μετά το πέρας της περιόδου τοποθετήσεώς του στο εξωτερικό γραφείο, να επανέλθει στην έδρα της ΕΤΕπ.

Το Γενικό Δικαστήριο διευκρινίζει, συναφώς, ότι η προβλεπόμενη στο άρθρο 2 του παραρτήματος VII των διοικητικών διατάξεων επάνοδος στην έδρα της ΕΤΕπ δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη χορήγηση της αποζημιώσεως γεωγραφικής κινητικότητας, αλλά αποτελεί απλώς το λογικό επακόλουθο της λήξεως της περιόδου προσωρινής τοποθετήσεως σε εξωτερικό γραφείο για τα μέλη του προσωπικού των οποίων η σύμβαση δεν έληξε και τα οποία μετά το πέρας της περιόδου αυτής οφείλουν να επανέλθουν στην έδρα της ΕΤΕπ.

Υπό τις συνθήκες αυτές, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι όχι μόνον η μετάθεση σε εξωτερικό γραφείο βάσει των σχετικών διοικητικών διατάξεων δεν μπορεί να θεωρηθεί, ως εκ της φύσεώς της, μόνιμη, δεδομένου ότι, από την αρχή, έχει την περιορισμένη μέγιστη διάρκεια που προβλέπουν οι εν λόγω διατάξεις, αλλά, ακόμη και στην περίπτωση που μέλος του προσωπικού της ΕΤΕπ τοποθετείται σε τέτοιο γραφείο για περίοδο της οποίας η λήξη συμπίπτει με τη λήξη της συμβάσεώς του ορισμένου χρόνου, το εν λόγω μέλος του προσωπικού είναι επιλέξιμο για τη λήψη της εν λόγω αποζημιώσεως, εφόσον πληροί τις δύο σωρευτικές προϋποθέσεις του άρθρου 1.4 των διοικητικών διατάξεων.