Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C‑256/13 και C‑264/13

Provincie Antwerpen

κατά

Belgacom NV van publiek recht

και

Mobistar NV

(αιτήσεις του hof van beroep te Antwerpen για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών — Οδηγία 2002/20/ΕΚ — Άρθρο 6 — Προϋποθέσεις από τις οποίες είναι δυνατό να εξαρτώνται η γενική άδεια και τα δικαιώματα χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων και αριθμών, καθώς και ειδικές υποχρεώσεις — Άρθρο 13 — Τέλη καταβαλλόμενα για τα δικαιώματα χρήσεως και τα δικαιώματα εγκαταστάσεως διευκολύνσεων — Περιφερειακή κανονιστική ρύθμιση η οποία υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να καταβάλλουν φόρο επί των εγκαταστάσεων»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 4ης Σεπτεμβρίου 2014

Προσέγγιση των νομοθεσιών – Τομέας των τηλεπικοινωνιών – Δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών – Άδεια – Οδηγία 2002/20 – Τέλη καταβαλλόμενα για τα δικαιώματα χρήσεως και τα δικαιώματα εγκαταστάσεως διευκολύνσεων – Έννοια – Φόρος επί των εγκαταστάσεων ιστών, πυλώνων και κεραιών κινητής ραδιοτηλεφωνίας – Δεν εμπίπτει

(Οδηγία 2002/20 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 6 και 13)

Τα άρθρα 6 και 13 της οδηγίας 2002/20, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγίας για την αδειοδότηση), έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται στην επιβολή γενικού φόρου επί των εγκαταστάσεων στους επιχειρηματίες οι οποίοι παρέχουν δίκτυα ή υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών, λόγω της παρουσίας, σε κοινόχρηστους ή ιδιωτικούς χώρους, πυλώνων ή κεραιών κινητής ραδιοτηλεφωνίας οι οποίες είναι αναγκαίες για τη δραστηριότητά τους.

Πράγματι, δεδομένου ότι το γενεσιουργό γεγονός του επιμάχου στις κύριες δίκες φόρου δεν συνδέεται με τη χορήγηση των δικαιωμάτων χρήσεως ραδιοσυχνοτήτων ή των δικαιωμάτων εγκαταστάσεως διευκολύνσεων, υπό την έννοια του άρθρου 13 της οδηγίας 2002/20, ένας τέτοιος φόρος δεν συνιστά τέλος, υπό την έννοια του άρθρου αυτού, και, κατά συνέπεια, δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής. Συναφώς, οι όροι «διευκολύνσεις» και «εγκατάσταση» που χρησιμοποιούνται στο εν λόγω άρθρο 13 σημαίνουν, αντιστοίχως, τις υλικές υποδομές για την παροχή δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών και την υλική τοποθέτηση των υποδομών αυτών στα οικεία δημόσια ή ιδιωτικά ακίνητα

(βλ. σκέψεις 33, 37, 38 και διατακτ.)