Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-274/11 και C-295/11

Βασίλειο της Ισπανίας και Ιταλική Δημοκρατία

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας — Απόφαση που εγκρίνει την ενισχυμένη συνεργασία βάσει του άρθρου 329, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ — Προσφυγή ακυρώσεως λόγω αναρμοδιότητας, καταχρήσεως εξουσίας και παραβιάσεως των Συνθηκών — Προϋποθέσεις που θέτουν τα άρθρα 20 ΣΕΕ, καθώς και 326 ΣΛΕΕ και 327 ΣΛΕΕ — Μη αποκλειστική αρμοδιότητα — Απόφαση εκδιδόμενη ‟ως έσχατη λύση” — Προστασία των συμφερόντων της Ένωσης»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 16ης Απριλίου 2013

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία – Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας – Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, καθώς και γλωσσικού καθεστώτος – Αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης – Δεν υφίσταται – Αρμοδιότητα του Συμβουλίου να επιτρέψει ενισχυμένη συνεργασία στον τομέα της δημιουργίας ενιαίου καθεστώτος προστασίας των ευρεσιτεχνιών

   (Άρθρο 20 ΣΕΕ· άρθρα 4 § 2 ΣΛΕΕ και 118 ΣΛΕΕ)

2. Ευρωπαϊκή Ένωση – Ενισχυμένη συνεργασία – Κριτήρια εφαρμογής – Αδυναμία της Ένωσης στο σύνολό της να επιτύχει τους επιδιωκόμενους σκοπούς εντός ευλόγου χρόνου – Καταστρατήγηση της υποχρεώσεως ομοφωνίας – Δεν υφίσταται

   (Άρθρο 20 ΣΕΕ· άρθρα 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ)

3. Ευρωπαϊκή Ένωση – Ενισχυμένη συνεργασία – Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, καθώς και γλωσσικού καθεστώτος – Προϋποθέσεις εφαρμογής – Υποχρέωση προσφυγής σε ενισχυμένη συνεργασία «ως έσχατη λύση» – Έννοια

   (Άρθρο 20 § 2 ΣΕΕ)

4. Πράξεις των οργάνων – Αιτιολογία – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Περιεχόμενο – Απόφαση εκδοθείσα στο πλαίσιο περιστάσεων γνωστών στον αποδέκτη – Επιτρεπτό συνοπτικής αιτιολογίας

   (Άρθρο 296 ΣΛΕΕ)

5. Ευρωπαϊκή Ένωση – Ενισχυμένη συνεργασία – Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας – Ενιαία προστασία στο σύνολο του εδάφους των συμμετεχόντων κρατών μελών – Σχέσεις με τη σύμβαση του Μονάχου περί του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας

   (Άρθρο 20 § 1 ΣΕΕ)

6. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία – Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας – Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας «στο επίπεδο της Ένωσης» – Εφαρμογή στο πλαίσιο ενισχυμένης συνεργασίας – Ενιαία προστασία στο σύνολο του εδάφους των συμμετεχόντων κρατών μελών και όχι στο σύνολο της Ένωσης – Επιτρέπεται

   (Άρθρο 118 ΣΛΕΕ)

1.  Οι απονεμόμενες με το άρθρο 118 ΣΛΕΕ αρμοδιότητες εκδόσεως ευρωπαϊκών τίτλων διανοητικής ιδιοκτησίας και προβλέψεως, όσον αφορά τους τίτλους αυτούς, κεντρικών καθεστώτων εγκρίσεως, συντονισμού και ελέγχου σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και η αρμοδιότητα καθορισμού των γλωσσικών καθεστώτων των εν λόγω τίτλων η οποία συνδέεται στενά με τη θέσπιση των τίτλων αυτών, εμπίπτουν σε έναν τομέα συντρεχουσών αρμοδιοτήτων υπό την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και έχουν, κατά συνέπεια, χαρακτήρα μη αποκλειστικών αρμοδιοτήτων κατά την έννοια του άρθρου 20, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, ΣΕΕ. Επομένως, το Συμβούλιο είναι αρμόδιο να επιτρέψει μια ενισχυμένη συνεργασία στον τομέα της δημιουργίας ενιαίου καθεστώτος προστασίας των ευρεσιτεχνιών.

   (βλ. σκέψεις 17, 18, 25, 26)

2.  Ουδεμία διάταξη των άρθρων 20 ΣΕΕ ή 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ απαγορεύει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν μεταξύ τους ενισχυμένη συνεργασία στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της Ένωσης οι οποίες ασκούνται ομοφώνως. Αντιθέτως, από το άρθρο 333, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ απορρέει ότι, όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζονται στα εν λόγω άρθρα 20 ΣΕΕ και 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ, για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτών είναι πρόσφορη η προσφυγή σε ενισχυμένη συνεργασία και ότι, στην περίπτωση αυτή, υπό την επιφύλαξη ότι το Συμβούλιο δεν έχει δεχθεί ότι η σχετική απόφαση θα ληφθεί με ειδική πλειοψηφία, η ομοφωνία μπορεί να επιτυγχάνεται μόνο με τις ψήφους των συμμετεχόντων κρατών μελών.

   Επιπλέον τα άρθρα 20 ΣΕΕ και 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ δεν περιορίζουν τη δυνατότητα προσφυγής στην ενισχυμένη συνεργασία μόνο στην περίπτωση όπου ένα ή περισσότερα κράτη μέλη δηλώνουν ότι δεν είναι ακόμη έτοιμα να συμμετάσχουν σε μια νομοθετική δράση της Ένωσης στο σύνολό της. Η αδυναμία επιτεύξεως των επιδιωκόμενων στόχων της συνεργασίας αυτής μέσα σε εύλογο χρόνο από την Ένωση στο σύνολό της, στην οποία αναφέρεται το άρθρο 20, παράγραφος 2, ΣΕΕ, μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια, όπως είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος από ένα ή περισσότερα κράτη μέλη ή η αδυναμία των κρατών μελών, τα οποία δείχνουν όλα να ενδιαφέρονται για τη θέσπιση ενός καθεστώτος σε επίπεδο Ένωσης, να καταλήξουν σε συμφωνία όσον αφορά το περιεχόμενο ενός τέτοιου καθεστώτος.

   Επομένως, η απόφαση του Συμβουλίου να εγκρίνει ενισχυμένη συνεργασία, μετά τη διαπίστωση ότι το ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και το γλωσσικό καθεστώς του δεν μπορούν να θεσπιστούν εντός ευλόγου χρόνου από την Ένωση στο σύνολό της, ουδόλως συνιστά καταστρατήγηση της προϋποθέσεως ομοφωνίας στο άρθρο 118, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ ούτε, εξάλλου, αποκλείει τα κράτη μέλη που δεν συμφώνησαν με τα αιτήματα περί ενισχυμένης συνεργασίας.

   (βλ. σκέψεις 35-37)

3.  Οι όροι «ως έσχατη λύση», που περιλαμβάνονται στο άρθρο 20, παράγραφος 2, ΣΕΕ, υπογραμμίζουν το ότι μόνον όταν πρόκειται για καταστάσεις χαρακτηριζόμενες από αδυναμία θεσπίσεως μιας τέτοιας ρυθμίσεως εντός ευλόγου χρόνου μπορεί να λαμβάνεται απόφαση εγκρίνουσα ενισχυμένη συνεργασία. Το Δικαστήριο, ασκώντας τον έλεγχό του όσον αφορά την τήρηση της προϋποθέσεως κατά την οποία μόνον ως έσχατη λύση μπορεί να λαμβάνεται μια απόφαση που εγκρίνει ενισχυμένη συνεργασία, εξακριβώνει αν το Συμβούλιο εξέτασε με επιμέλεια και αμεροληψία τα κρίσιμα στοιχεία της συγκεκριμένης περιπτώσεως και αν το συμπέρασμα στο οποίο αυτό κατέληξε αιτιολογείται επαρκώς. Οι προϋποθέσεις αυτές πληρούνται εφόσον το Συμβούλιο ορθώς έλαβε υπόψη το γεγονός ότι η νομοθετική διαδικασία για τη θέσπιση ενιαίου διπλώματος ευρεσιτεχνίας σε επίπεδο Ένωσης είχε κινηθεί το 2000, ότι εξελίχθηκε σε πολλά στάδια, ότι συζητήθηκε ένας σημαντικός αριθμός διαφόρων γλωσσικών καθεστώτων για το ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μεταξύ του συνόλου των κρατών μελών στο πλαίσιο του Συμβουλίου και ότι δεν υπήρξε για κανένα από τα καθεστώτα αυτά, είτε με είτε χωρίς προσθήκη συμβιβαστικών προτάσεων, κάποια υποστήριξη ικανή να οδηγήσει στη θέσπιση, σε επίπεδο Ένωσης, ενός πλήρους «νομοθετικού πλαισίου» αφορώντος ένα τέτοιο δίπλωμα.

   (βλ. σκέψεις 50, 54-56)

4.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 58)

5.  Τα ευρωπαϊκά διπλώματα ευρεσιτεχνίας που χορηγούνται σύμφωνα με τους κανόνες της Συμβάσεως περί του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας (ΣΕΔΕ), που υπογράφηκε στο Μόναχο στις 5 Οκτωβρίου 1973, δεν παρέχουν ενιαία προστασία εντός των μετεχόντων στη σύμβαση αυτή κρατών, αλλά εξασφαλίζουν, εντός ενός εκάστου των κρατών αυτών, μια προστασία της οποίας το περιεχόμενο ορίζεται από το εθνικό δίκαιο. Αντιθέτως, το ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που προβλέπει η απόφαση 2011/167, για την έγκριση ενισχυμένης συνεργασίας στον τομέα της δημιουργίας ενιαίου καθεστώτος προστασίας των ευρεσιτεχνιών, παρέχει ενιαία προστασία στο έδαφος όλων των κρατών μελών που μετέχουν στην ενισχυμένη συνεργασία. Επομένως, η προστασία την οποία παρέχει το εν λόγω ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προσφέρει κάτι περισσότερο όσον αφορά την ενιαία προστασία και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε σχέση με την κατάσταση που προκύπτει από την εφαρμογή των κανόνων της ΣΕΔΕ.

   (βλ. σκέψεις 62, 63)

6.  Αποτελεί στοιχείο εγγενές προς το γεγονός ότι η απονεμόμενη με το άρθρο 118 ΣΛΕΕ αρμοδιότητα εκδόσεως ευρωπαϊκών τίτλων διανοητικής ιδιοκτησίας ασκείται στο πλαίσιο ενισχυμένης συνεργασίας το ότι ο δημιουργούμενος με τον τρόπο αυτόν ευρωπαϊκός τίτλος διανοητικής ιδιοκτησίας, η ενιαία προστασία την οποία παρέχει και τα καθεστώτα προστασίας που τον συνοδεύουν θα ισχύουν όχι στο σύνολο της Ένωσης αλλ’ αποκλειστικά στο έδαφος των συμμετεχόντων κρατών μελών. Η εν λόγω συνέπεια όχι μόνο δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 118 ΣΛΕΕ, αλλά απορρέει οπωσδήποτε από το άρθρο 20 ΣΕΕ, που ορίζει, στην παράγραφο 4, ότι οι πράξεις που θεσπίζονται στο πλαίσιο ενισχυμένης συνεργασίας δεσμεύουν μόνο τα κράτη μέλη που συμμετέχουν σε αυτήν.

   (βλ. σκέψεις 68, 75)

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-274/11 και C-295/11

Βασίλειο της Ισπανίας και Ιταλική Δημοκρατία

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας — Απόφαση που εγκρίνει την ενισχυμένη συνεργασία βάσει του άρθρου 329, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ — Προσφυγή ακυρώσεως λόγω αναρμοδιότητας, καταχρήσεως εξουσίας και παραβιάσεως των Συνθηκών — Προϋποθέσεις που θέτουν τα άρθρα 20 ΣΕΕ, καθώς και 326 ΣΛΕΕ και 327 ΣΛΕΕ — Μη αποκλειστική αρμοδιότητα — Απόφαση εκδιδόμενη ‟ως έσχατη λύση” — Προστασία των συμφερόντων της Ένωσης»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 16ης Απριλίου 2013

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία — Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας — Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, καθώς και γλωσσικού καθεστώτος — Αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης — Δεν υφίσταται — Αρμοδιότητα του Συμβουλίου να επιτρέψει ενισχυμένη συνεργασία στον τομέα της δημιουργίας ενιαίου καθεστώτος προστασίας των ευρεσιτεχνιών

   (Άρθρο 20 ΣΕΕ· άρθρα 4 § 2 ΣΛΕΕ και 118 ΣΛΕΕ)

2. Ευρωπαϊκή Ένωση — Ενισχυμένη συνεργασία — Κριτήρια εφαρμογής — Αδυναμία της Ένωσης στο σύνολό της να επιτύχει τους επιδιωκόμενους σκοπούς εντός ευλόγου χρόνου — Καταστρατήγηση της υποχρεώσεως ομοφωνίας — Δεν υφίσταται

   (Άρθρο 20 ΣΕΕ· άρθρα 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ)

3. Ευρωπαϊκή Ένωση — Ενισχυμένη συνεργασία — Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, καθώς και γλωσσικού καθεστώτος — Προϋποθέσεις εφαρμογής — Υποχρέωση προσφυγής σε ενισχυμένη συνεργασία «ως έσχατη λύση» — Έννοια

   (Άρθρο 20 § 2 ΣΕΕ)

4. Πράξεις των οργάνων — Αιτιολογία — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Περιεχόμενο — Απόφαση εκδοθείσα στο πλαίσιο περιστάσεων γνωστών στον αποδέκτη — Επιτρεπτό συνοπτικής αιτιολογίας

   (Άρθρο 296 ΣΛΕΕ)

5. Ευρωπαϊκή Ένωση — Ενισχυμένη συνεργασία — Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας — Ενιαία προστασία στο σύνολο του εδάφους των συμμετεχόντων κρατών μελών — Σχέσεις με τη σύμβαση του Μονάχου περί του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας

   (Άρθρο 20 § 1 ΣΕΕ)

6. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Βιομηχανική και εμπορική ιδιοκτησία — Δικαίωμα ευρεσιτεχνίας — Θέσπιση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας «στο επίπεδο της Ένωσης» — Εφαρμογή στο πλαίσιο ενισχυμένης συνεργασίας — Ενιαία προστασία στο σύνολο του εδάφους των συμμετεχόντων κρατών μελών και όχι στο σύνολο της Ένωσης — Επιτρέπεται

   (Άρθρο 118 ΣΛΕΕ)

1.  Οι απονεμόμενες με το άρθρο 118 ΣΛΕΕ αρμοδιότητες εκδόσεως ευρωπαϊκών τίτλων διανοητικής ιδιοκτησίας και προβλέψεως, όσον αφορά τους τίτλους αυτούς, κεντρικών καθεστώτων εγκρίσεως, συντονισμού και ελέγχου σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και η αρμοδιότητα καθορισμού των γλωσσικών καθεστώτων των εν λόγω τίτλων η οποία συνδέεται στενά με τη θέσπιση των τίτλων αυτών, εμπίπτουν σε έναν τομέα συντρεχουσών αρμοδιοτήτων υπό την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και έχουν, κατά συνέπεια, χαρακτήρα μη αποκλειστικών αρμοδιοτήτων κατά την έννοια του άρθρου 20, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, ΣΕΕ. Επομένως, το Συμβούλιο είναι αρμόδιο να επιτρέψει μια ενισχυμένη συνεργασία στον τομέα της δημιουργίας ενιαίου καθεστώτος προστασίας των ευρεσιτεχνιών.

   (βλ. σκέψεις 17, 18, 25, 26)

2.  Ουδεμία διάταξη των άρθρων 20 ΣΕΕ ή 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ απαγορεύει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν μεταξύ τους ενισχυμένη συνεργασία στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της Ένωσης οι οποίες ασκούνται ομοφώνως. Αντιθέτως, από το άρθρο 333, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ απορρέει ότι, όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζονται στα εν λόγω άρθρα 20 ΣΕΕ και 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ, για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτών είναι πρόσφορη η προσφυγή σε ενισχυμένη συνεργασία και ότι, στην περίπτωση αυτή, υπό την επιφύλαξη ότι το Συμβούλιο δεν έχει δεχθεί ότι η σχετική απόφαση θα ληφθεί με ειδική πλειοψηφία, η ομοφωνία μπορεί να επιτυγχάνεται μόνο με τις ψήφους των συμμετεχόντων κρατών μελών.

   Επιπλέον τα άρθρα 20 ΣΕΕ και 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ δεν περιορίζουν τη δυνατότητα προσφυγής στην ενισχυμένη συνεργασία μόνο στην περίπτωση όπου ένα ή περισσότερα κράτη μέλη δηλώνουν ότι δεν είναι ακόμη έτοιμα να συμμετάσχουν σε μια νομοθετική δράση της Ένωσης στο σύνολό της. Η αδυναμία επιτεύξεως των επιδιωκόμενων στόχων της συνεργασίας αυτής μέσα σε εύλογο χρόνο από την Ένωση στο σύνολό της, στην οποία αναφέρεται το άρθρο 20, παράγραφος 2, ΣΕΕ, μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια, όπως είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος από ένα ή περισσότερα κράτη μέλη ή η αδυναμία των κρατών μελών, τα οποία δείχνουν όλα να ενδιαφέρονται για τη θέσπιση ενός καθεστώτος σε επίπεδο Ένωσης, να καταλήξουν σε συμφωνία όσον αφορά το περιεχόμενο ενός τέτοιου καθεστώτος.

   Επομένως, η απόφαση του Συμβουλίου να εγκρίνει ενισχυμένη συνεργασία, μετά τη διαπίστωση ότι το ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και το γλωσσικό καθεστώς του δεν μπορούν να θεσπιστούν εντός ευλόγου χρόνου από την Ένωση στο σύνολό της, ουδόλως συνιστά καταστρατήγηση της προϋποθέσεως ομοφωνίας στο άρθρο 118, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ ούτε, εξάλλου, αποκλείει τα κράτη μέλη που δεν συμφώνησαν με τα αιτήματα περί ενισχυμένης συνεργασίας.

   (βλ. σκέψεις 35-37)

3.  Οι όροι «ως έσχατη λύση», που περιλαμβάνονται στο άρθρο 20, παράγραφος 2, ΣΕΕ, υπογραμμίζουν το ότι μόνον όταν πρόκειται για καταστάσεις χαρακτηριζόμενες από αδυναμία θεσπίσεως μιας τέτοιας ρυθμίσεως εντός ευλόγου χρόνου μπορεί να λαμβάνεται απόφαση εγκρίνουσα ενισχυμένη συνεργασία. Το Δικαστήριο, ασκώντας τον έλεγχό του όσον αφορά την τήρηση της προϋποθέσεως κατά την οποία μόνον ως έσχατη λύση μπορεί να λαμβάνεται μια απόφαση που εγκρίνει ενισχυμένη συνεργασία, εξακριβώνει αν το Συμβούλιο εξέτασε με επιμέλεια και αμεροληψία τα κρίσιμα στοιχεία της συγκεκριμένης περιπτώσεως και αν το συμπέρασμα στο οποίο αυτό κατέληξε αιτιολογείται επαρκώς. Οι προϋποθέσεις αυτές πληρούνται εφόσον το Συμβούλιο ορθώς έλαβε υπόψη το γεγονός ότι η νομοθετική διαδικασία για τη θέσπιση ενιαίου διπλώματος ευρεσιτεχνίας σε επίπεδο Ένωσης είχε κινηθεί το 2000, ότι εξελίχθηκε σε πολλά στάδια, ότι συζητήθηκε ένας σημαντικός αριθμός διαφόρων γλωσσικών καθεστώτων για το ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μεταξύ του συνόλου των κρατών μελών στο πλαίσιο του Συμβουλίου και ότι δεν υπήρξε για κανένα από τα καθεστώτα αυτά, είτε με είτε χωρίς προσθήκη συμβιβαστικών προτάσεων, κάποια υποστήριξη ικανή να οδηγήσει στη θέσπιση, σε επίπεδο Ένωσης, ενός πλήρους «νομοθετικού πλαισίου» αφορώντος ένα τέτοιο δίπλωμα.

   (βλ. σκέψεις 50, 54-56)

4.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 58)

5.  Τα ευρωπαϊκά διπλώματα ευρεσιτεχνίας που χορηγούνται σύμφωνα με τους κανόνες της Συμβάσεως περί του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας (ΣΕΔΕ), που υπογράφηκε στο Μόναχο στις 5 Οκτωβρίου 1973, δεν παρέχουν ενιαία προστασία εντός των μετεχόντων στη σύμβαση αυτή κρατών, αλλά εξασφαλίζουν, εντός ενός εκάστου των κρατών αυτών, μια προστασία της οποίας το περιεχόμενο ορίζεται από το εθνικό δίκαιο. Αντιθέτως, το ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που προβλέπει η απόφαση 2011/167, για την έγκριση ενισχυμένης συνεργασίας στον τομέα της δημιουργίας ενιαίου καθεστώτος προστασίας των ευρεσιτεχνιών, παρέχει ενιαία προστασία στο έδαφος όλων των κρατών μελών που μετέχουν στην ενισχυμένη συνεργασία. Επομένως, η προστασία την οποία παρέχει το εν λόγω ενιαίο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προσφέρει κάτι περισσότερο όσον αφορά την ενιαία προστασία και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε σχέση με την κατάσταση που προκύπτει από την εφαρμογή των κανόνων της ΣΕΔΕ.

   (βλ. σκέψεις 62, 63)

6.  Αποτελεί στοιχείο εγγενές προς το γεγονός ότι η απονεμόμενη με το άρθρο 118 ΣΛΕΕ αρμοδιότητα εκδόσεως ευρωπαϊκών τίτλων διανοητικής ιδιοκτησίας ασκείται στο πλαίσιο ενισχυμένης συνεργασίας το ότι ο δημιουργούμενος με τον τρόπο αυτόν ευρωπαϊκός τίτλος διανοητικής ιδιοκτησίας, η ενιαία προστασία την οποία παρέχει και τα καθεστώτα προστασίας που τον συνοδεύουν θα ισχύουν όχι στο σύνολο της Ένωσης αλλ’ αποκλειστικά στο έδαφος των συμμετεχόντων κρατών μελών. Η εν λόγω συνέπεια όχι μόνο δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 118 ΣΛΕΕ, αλλά απορρέει οπωσδήποτε από το άρθρο 20 ΣΕΕ, που ορίζει, στην παράγραφο 4, ότι οι πράξεις που θεσπίζονται στο πλαίσιο ενισχυμένης συνεργασίας δεσμεύουν μόνο τα κράτη μέλη που συμμετέχουν σε αυτήν.

   (βλ. σκέψεις 68, 75)