Υπόθεση C-42/11

João Pedro Lopes Da Silva Jorge

(αίτηση του cour d’appel d’Amiens για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Αστυνομική και δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις — Απόφαση — πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ — Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών — Άρθρο 4, σημείο 6 — Λόγος προαιρετικής μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης - Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο — Συλληφθείς υπήκοος του κράτους μέλους εκδόσεως του εντάλματος — Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εκδοθέν προς εκτέλεση ποινής στερητικής της ελευθερίας — Νομοθεσία κράτους μέλους που περιορίζει τη δυνατότητα μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης μόνο στους εκζητούμενους που έχουν την ιθαγένεια του εν λόγω κράτους»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως)

της 5ης Σεπτεμβρίου 2012

1. Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις – Απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών – Λόγοι προαιρετικής μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης – Μη εκτέλεση περιοριζόμενη μόνο στους ημεδαπούς, αποκλείοντας απολύτως και αυτομάτως τους υπηκόους άλλων κρατών μελών – Δεν επιτρέπεται

   (Άρθρο 18 ΣΛΕΕ· απόφαση-πλαίσιο 2002/584 του Συμβουλίου, άρθρο 4, σημείο 6)

2. Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις – Απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών – Εκτέλεση από τα κράτη μέλη – Υποχρέωση σύμφωνης ερμηνείας του εθνικού δικαίου

   (Άρθρο 34 § 2, στοιχείο βʹ, ΕE· απόφαση-πλαίσιο 2002/584 του Συμβουλίου)

1.  Το άρθρο 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών, και το άρθρο 18 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι, μολονότι ένα κράτος μέλος μπορεί, στο πλαίσιο της μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο του άρθρου 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, να αποφασίσει να περιορίσει τις περιπτώσεις στις οποίες η εθνική δικαστική αρχή εκτελέσεως έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί την παράδοση προσώπου εμπίπτοντος στο πεδίο εφαρμογής της διατάξεως αυτής, εντούτοις δεν μπορεί να αποκλείσει απολύτως και αυτομάτως από το εν λόγω πεδίο εφαρμογής τους υπηκόους άλλων κρατών μελών που κατοικούν ή διαμένουν στο έδαφός του, μη λαμβάνοντας υπόψη τις σχέσεις που τους συνδέουν με το εν λόγω κράτος μέλος.

   Τούτο δεν συνεπάγεται ότι το κράτος μέλος εκτελέσεως πρέπει κατ’ ανάγκη να αρνηθεί την εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε κατά προσώπου που κατοικεί ή διαμένει στο εν λόγω κράτος. Ωστόσο, εφόσον υφίσταται ένας βαθμός ενσωμάτωσης του προσώπου αυτού στην κοινωνία του εν λόγω κράτους μέλους ανάλογος με των ημεδαπών, η δικαστική αρχή εκτελέσεως οφείλει να εκτιμήσει αν υπάρχει έννομο συμφέρον που δικαιολογεί την εκτέλεση της επιβληθείσας στο κράτος μέλος έκδοσης ποινής στο έδαφος του κράτους μέλους εκτελέσεως.

   (βλ. σκέψεις 51, 59 και διατακτ.)

2.  Το αιτούν δικαστήριο οφείλει, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο του εσωτερικού δικαίου και εφαρμόζοντας τις αναγνωρισμένες από το δίκαιο αυτό μεθόδους ερμηνείας, να ερμηνεύει το εθνικό δίκαιο με γνώμονα, κατά το μέτρο του δυνατού, το γράμμα και τον σκοπό της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών, προκειμένου να διασφαλίσει την πλήρη αποτελεσματικότητα της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου και να καταλήξει σε λύση σύμφωνη προς τον σκοπό που επιδιώκει αυτή.

   Μολονότι οι αποφάσεις-πλαίσια δεν μπορούν, κατά το άρθρο 34, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, ΕΕ, να παράγουν άμεσο αποτέλεσμα, εντούτοις, ο δεσμευτικός χαρακτήρας τους συνεπάγεται ότι οι εθνικές αρχές, και ιδίως τα εθνικά δικαστήρια, υπέχουν την υποχρέωση σύμφωνης ερμηνείας του εθνικού δικαίου. Επομένως, το αιτούν δικαστήριο οφείλει προς τούτο να λάβει υπόψη όχι μόνο τις διατάξεις για τη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, αλλά και τις αρχές και τις διατάξεις της εσωτερικής έννομης τάξης που καθορίζουν ποιες συνέπειες μπορεί να συναγάγει ο δικαστής από την ύπαρξη διάκρισης απαγορευόμενης από το εθνικό δίκαιο, και ιδίως τις αρχές και τις διατάξεις εκείνες που παρέχουν τη δυνατότητα στον εν λόγω δικαστή να λάβει μέτρα προς προσωρινή άρση των διακρίσεων αυτών μέχρις ότου ο νομοθέτης λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την εξάλειψή τους.

   (βλ. σκέψεις 53, 57, 60 και διατακτ.)

Υπόθεση C-42/11

João Pedro Lopes Da Silva Jorge

(αίτηση του cour d’appel d’Amiens για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Αστυνομική και δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις — Απόφαση — πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ — Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών — Άρθρο 4, σημείο 6 — Λόγος προαιρετικής μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης - Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο — Συλληφθείς υπήκοος του κράτους μέλους εκδόσεως του εντάλματος — Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εκδοθέν προς εκτέλεση ποινής στερητικής της ελευθερίας — Νομοθεσία κράτους μέλους που περιορίζει τη δυνατότητα μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης μόνο στους εκζητούμενους που έχουν την ιθαγένεια του εν λόγω κράτους»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως)της 5ης Σεπτεμβρίου 2012

1. Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις — Απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών — Λόγοι προαιρετικής μη εκτελέσεως του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης — Μη εκτέλεση περιοριζόμενη μόνο στους ημεδαπούς, αποκλείοντας απολύτως και αυτομάτως τους υπηκόους άλλων κρατών μελών — Δεν επιτρέπεται

   (Άρθρο 18 ΣΛΕΕ· απόφαση-πλαίσιο 2002/584 του Συμβουλίου, άρθρο 4, σημείο 6)

2. Δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις — Απόφαση-πλαίσιο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών — Εκτέλεση από τα κράτη μέλη — Υποχρέωση σύμφωνης ερμηνείας του εθνικού δικαίου

   (Άρθρο 34 § 2, στοιχείο βʹ, ΕE· απόφαση-πλαίσιο 2002/584 του Συμβουλίου)

1.  Το άρθρο 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών, και το άρθρο 18 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι, μολονότι ένα κράτος μέλος μπορεί, στο πλαίσιο της μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο του άρθρου 4, σημείο 6, της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, να αποφασίσει να περιορίσει τις περιπτώσεις στις οποίες η εθνική δικαστική αρχή εκτελέσεως έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί την παράδοση προσώπου εμπίπτοντος στο πεδίο εφαρμογής της διατάξεως αυτής, εντούτοις δεν μπορεί να αποκλείσει απολύτως και αυτομάτως από το εν λόγω πεδίο εφαρμογής τους υπηκόους άλλων κρατών μελών που κατοικούν ή διαμένουν στο έδαφός του, μη λαμβάνοντας υπόψη τις σχέσεις που τους συνδέουν με το εν λόγω κράτος μέλος.

   Τούτο δεν συνεπάγεται ότι το κράτος μέλος εκτελέσεως πρέπει κατ’ ανάγκη να αρνηθεί την εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε κατά προσώπου που κατοικεί ή διαμένει στο εν λόγω κράτος. Ωστόσο, εφόσον υφίσταται ένας βαθμός ενσωμάτωσης του προσώπου αυτού στην κοινωνία του εν λόγω κράτους μέλους ανάλογος με των ημεδαπών, η δικαστική αρχή εκτελέσεως οφείλει να εκτιμήσει αν υπάρχει έννομο συμφέρον που δικαιολογεί την εκτέλεση της επιβληθείσας στο κράτος μέλος έκδοσης ποινής στο έδαφος του κράτους μέλους εκτελέσεως.

   (βλ. σκέψεις 51, 59 και διατακτ.)

2.  Το αιτούν δικαστήριο οφείλει, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο του εσωτερικού δικαίου και εφαρμόζοντας τις αναγνωρισμένες από το δίκαιο αυτό μεθόδους ερμηνείας, να ερμηνεύει το εθνικό δίκαιο με γνώμονα, κατά το μέτρο του δυνατού, το γράμμα και τον σκοπό της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών, προκειμένου να διασφαλίσει την πλήρη αποτελεσματικότητα της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου και να καταλήξει σε λύση σύμφωνη προς τον σκοπό που επιδιώκει αυτή.

   Μολονότι οι αποφάσεις-πλαίσια δεν μπορούν, κατά το άρθρο 34, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, ΕΕ, να παράγουν άμεσο αποτέλεσμα, εντούτοις, ο δεσμευτικός χαρακτήρας τους συνεπάγεται ότι οι εθνικές αρχές, και ιδίως τα εθνικά δικαστήρια, υπέχουν την υποχρέωση σύμφωνης ερμηνείας του εθνικού δικαίου. Επομένως, το αιτούν δικαστήριο οφείλει προς τούτο να λάβει υπόψη όχι μόνο τις διατάξεις για τη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο της αποφάσεως-πλαισίου 2002/584, αλλά και τις αρχές και τις διατάξεις της εσωτερικής έννομης τάξης που καθορίζουν ποιες συνέπειες μπορεί να συναγάγει ο δικαστής από την ύπαρξη διάκρισης απαγορευόμενης από το εθνικό δίκαιο, και ιδίως τις αρχές και τις διατάξεις εκείνες που παρέχουν τη δυνατότητα στον εν λόγω δικαστή να λάβει μέτρα προς προσωρινή άρση των διακρίσεων αυτών μέχρις ότου ο νομοθέτης λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την εξάλειψή τους.

   (βλ. σκέψεις 53, 57, 60 και διατακτ.)