Υπόθεση C-237/07

Dieter Janecek

κατά

Freistaat Bayern

(αίτηση του Bundesverwaltungsgericht για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Οδηγία 96/62/ΕΚ — Εκτίμηση και διαχείριση της ποιότητας του αέρα του περιβάλλοντος — Καθορισμός οριακών τιμών — Δικαίωμα ενός τρίτου, του οποίου θίγεται η υγεία, να εκπονηθεί σχέδιο δράσεως»

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 25ης Ιουλίου 2008   I - 6223

Περίληψη της αποφάσεως

1. Περιβάλλον – Εκτίμηση και διαχείριση της ποιότητας του αέρα του περιβάλλοντος –Οδηγία 96/62

   (Οδηγία 96/62 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1882/2003, άρθρο 7 § 3)

2. Περιβάλλον – Εκτίμηση και διαχείριση της ποιότητας του αέρα του περιβάλλοντος – Οδηγία 96/62

   (Οδηγία 96/62 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1882/2003, άρθρο 7 § 3)

1.  Το άρθρο 7, παράγραφος 3, της οδηγίας 96/62 για την εκτίμηση και τη διαχείριση της ποιότητας του αέρα του περιβάλλοντος, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1882/2003, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, σε περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος υπερβάσεως των οριακών τιμών εκπομπής λεπτών σωματιδίων ΑΣ10 ή των ορίων συναγερμού, οι άμεσα θιγόμενοι ιδιώτες πρέπει να μπορούν να πετύχουν από τις αρμόδιες αρχές την εκπόνηση σχεδίου δράσεως, ακόμη και αν, βάσει του εθνικού δικαίου, διαθέτουν άλλα μέσα για να πετύχουν από τις αρχές αυτές τη λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της ατμοσφαιρικής ρυπάνσεως.

   (βλ. σκέψη 42, διατακτ. 1)

2.  Κατά την εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 3, της οδηγίας 96/62 για την εκτίμηση και τη διαχείριση της ποιότητας του αέρα του περιβάλλοντος, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1882/2003, τα κράτη μέλη έχουν, υπό τον έλεγχο του εθνικού δικαστή, μόνον την υποχρέωση να λάβουν, στο πλαίσιο ενός σχεδίου δράσεως και βραχυπρόθεσμα, τα μέτρα που μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τον κίνδυνο υπερβάσεως των οριακών τιμών εκπομπής λεπτών σωματιδίων ΑΣ10 ή των ορίων συναγερμού και να επαναφέρουν σταδιακά την κατάσταση σε ένα επίπεδο κάτω από τις τιμές ή τα όρια αυτά, λαμβανομένων υπόψη των πραγματικών περιστάσεων και του συνόλου των εμπλεκομένων συμφερόντων.

   (βλ. σκέψη 47, διατακτ. 2)