Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Εργαζόμενοι — Ίση μεταχείριση — Αποδοχές — Φορολογία εισοδήματος

(Άρθρο 39 ΕΚ)

Περίληψη

Το άρθρο 39 ΕΚ έχει την έννοια ότι απαγορεύει εθνικές ρυθμίσεις που δεν επιτρέπουν σε κοινοτικό υπήκοο, μη κάτοικο του κράτους μέλους εντός του οποίου πραγματοποιεί εισοδήματα συνιστώντα το ουσιώδες μέρος των φορολογητέων εσόδων του, να ζητήσει να ληφθούν υπόψη, προς τον σκοπό του καθορισμού του φορολογικού συντελεστή που εφαρμόζεται επί των εν λόγω εισοδημάτων, αρνητικά εισοδήματα από μισθώματα σχετικά με ακίνητα που δεν ιδιοκατοικεί και τα οποία βρίσκονται σε άλλο κράτος μέλος, ενώ ο κάτοικος του πρώτου κράτους μπορεί να ζητήσει να ληφθούν υπόψη τα εν λόγω αρνητικά εισοδήματα από μισθώματα.

Από πλευράς άμεσης φορολογίας, η κατάσταση των κατοίκων ημεδαπής δεν είναι κατά κανόνα συγκρίσιμη με την κατάσταση των μη κατοίκων ημεδαπής, οπότε το γεγονός ότι ένα κράτος μέλος δεν χορηγεί στον φορολογούμενο μη κάτοικο ημεδαπής ορισμένα φορολογικά πλεονεκτήματα τα οποία παρέχει στον φορολογούμενο κάτοικο ημεδαπής δεν συνιστά, κατά κανόνα, δυσμενή διάκριση, εφόσον οι δύο αυτές κατηγορίες φορολογουμένων δεν βρίσκονται σε συγκρίσιμη κατάσταση.

Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο στην περίπτωση που ο μη κάτοικος δεν πραγματοποιεί σημαντικό εισόδημα στο κράτος κατοικίας του και αντλεί το ουσιώδες μέρος των φορολογητέων εισοδημάτων του από δραστηριότητα που ασκήθηκε στο κράτος απασχολήσεως, οπότε το κράτος κατοικίας δεν είναι σε θέση να του χορηγήσει τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από τη λήψη υπόψη της προσωπικής και οικογενειακής του καταστάσεως. Στην περίπτωση αυτή, η δυσμενής διάκριση συνίσταται στο ότι η προσωπική και οικογενειακή κατάστασή του δεν λαμβάνεται υπόψη ούτε στο κράτος κατοικίας ούτε στο κράτος απασχολήσεως.

Η ratio επί της οποίας θεμελιώνεται η εν λόγω δυσμενής διάκριση αναφέρεται σε όλα τα συνδεόμενα με τη φοροδοτική ικανότητα του μη κατοίκου ημεδαπής φορολογικά πλεονεκτήματα τα οποία δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε στο κράτος κατοικίας ούτε στο κράτος απασχολήσεως, δεδομένου ότι η φοροδοτική ικανότητα αποτελεί στοιχείο της προσωπικής καταστάσεως του μη κατοίκου ημεδαπής.

(βλ. σκέψεις 28-31, 34, 36 και διατακτ.)