Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Σύμβαση για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση των αποφάσεων – Αρμοδιότητα όσον αφορά συμβάσεις συναφθείσες με καταναλωτές – Άρθρο 13, πρώτο εδάφιο, σημείο 3, της Συμβάσεως – Προϋποθέσεις εφαρμογής – Αγωγή καταναλωτή που είναι κάτοικος κράτους μέλους και ζητεί να υποχρεωθεί εταιρία πωλήσεων δι’ αλληλογραφίας εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος να του παραδώσει προφανώς κερδισμένο δώρο – Αγωγή που δεν αποτελεί, ελλείψει συνδέσμου με σύμβαση έχουσα ως αντικείμενο την παροχή ενσωμάτων κινητών ή υπηρεσιών, αγωγή εκ συμβάσεως κατά την έννοια της διατάξεως

(Σύμβαση της 27ης Σεπτεμβρίου 1968, άρθρο 13, εδ. 1, σημ. 3)

2. Σύμβαση για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση των αποφάσεων – Ειδικές δικαιοδοσίες – Δικαιοδοσία επί διαφορών εκ συμβάσεως – Αγωγή συμβατικής φύσεως – Έννοια – Αγωγή καταναλωτή που είναι κάτοικος κράτους μέλους και ζητεί να υποχρεωθεί εταιρία πωλήσεων δι’ αλληλογραφίας εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος να του παραδώσει προφανώς κερδισμένο δώρο – Περιλαμβάνεται – Προϋποθέσεις – Αποστολή επιστολής στον καταναλωτή με την οποία κατονομάζεται αυτός ως ο κερδίσας το δώρο – Αποδοχή της υποσχέσεως από τον καταναλωτή και αίτημα καταβολής του δώρου – Η χορήγηση του δώρου δεν εξαρτάται από παραγγελία εμπορευμάτων και ανυπαρξία τέτοιας παραγγελίας – Ουδεμία επίπτωση

(Σύμβαση της 27ης Σεπτεμβρίου 1968, άρθρο 5, σημ. 1)

Περίληψη

1. Προκειμένου περί του άρθρου 13, πρώτο εδάφιο, σημείο 3, της Συμβάσεως της 27ης Σεπτεμβρίου 1968 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση των αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όπως τροποποιήθηκε με τη Σύμβαση της 9ης Οκτωβρίου 1978 για την προσχώρηση του Βασιλείου της Δανίας, της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, με τη Σύμβαση της 25ης Οκτωβρίου 1982 για την προσχώρηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, με τη Σύμβαση της 26ης Μαΐου 1989 για την προσχώρηση του Βασιλείου της Ισπανίας και της Πορτογαλικής Δημοκρατίας και με τη Σύμβαση της 29ης Νοεμβρίου 1996 για την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Αυστρίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας και του Βασιλείου της Σουηδίας, σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία σε συμβάσεις καταναλωτών, το σημείο 3 της διατάξεως αυτής εφαρμόζεται μόνον εφόσον, πρώτον, ο ενάγων έχει την ιδιότητα του ιδιώτη τελικού καταναλωτή, που δεν εμπλέκεται σε εμπορικές ή επαγγελματικές δραστηριότητες, δεύτερον, η αγωγή έχει σχέση με συναφθείσα μεταξύ αυτού του καταναλωτή και του επαγγελματία πωλητή σύμβαση που έχει ως αντικείμενο την προμήθεια ενσωμάτων κινητών ή την παροχή υπηρεσιών και η οποία έχει δημιουργήσει αμοιβαίες υποχρεώσεις και αλληλοεξαρτήσεις μεταξύ των δύο συμβαλλομένων μερών και, τρίτον, συντρέχουν οι δύο ειδικές προϋποθέσεις που απαριθμούνται στο άρθρο 13, πρώτο εδάφιο, σημείο 3, στοιχεία α΄ και β΄.

Κατά συνέπεια, στο πλαίσιο μιας καταστάσεως όπου ένας επαγγελματίας πωλητής απευθύνεται σε καταναλωτή αποστέλλοντάς του, προσωπικώς, μια περιλαμβάνουσα υπόσχεση περί χορηγήσεως δώρου επιστολή στην οποία είναι συνημμένος κατάλογος συνοδευόμενος από κουπόνι παραγγελίας με το οποίο προτείνεται η πώληση των ενσωμάτων κινητών του εντός του συμβαλλομένου κράτους όπου έχει την κατοικία του ο καταναλωτής με σκοπό να ωθηθεί αυτός να δώσει συνέχεια στην επιδίωξη του επαγγελματία, όπου όμως το διάβημα του τελευταίου δεν ακολουθήθηκε από τη σύναψη μεταξύ του καταναλωτή και του επαγγελματία πωλητή συμβάσεως σχετικά με κάποιο από τα μνημονευόμενα στο άρθρο 13, πρώτο εδάφιο, σημείο 3, της συμβάσεως ειδικά αντικείμενα, στο πλαίσιο της οποίας τα μέρη θα είχαν αναλάβει αμοιβαίες υποχρεώσεις, η ασκηθείσα από τον καταναλωτή με αντικείμενο την καταβολή του δώρου αγωγή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως στηριζόμενη σε σύμβαση κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως.

(βλ. σκέψεις 34, 36, 38)

2. Οι κανόνες περί διεθνούς δικαιοδοσίας που προβλέπονται από τη Σύμβαση της 27ης Σεπτεμβρίου 1968 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση των αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όπως τροποποιήθηκε με τη Σύμβαση της 9ης Οκτωβρίου 1978 για την προσχώρηση του Βασιλείου της Δανίας, της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, με τη Σύμβαση της 25ης Οκτωβρίου 1982 για την προσχώρηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, με τη Σύμβαση της 26ης Μαΐου 1989 για την προσχώρηση του Βασιλείου της Ισπανίας και της Πορτογαλικής Δημοκρατίας και με τη Σύμβαση της 29ης Νοεμβρίου 1996 για την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Αυστρίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας και του Βασιλείου της Σουηδίας, πρέπει να ερμηνευθούν ως εξής:

– η αγωγή με την οποία ένας καταναλωτής επιδιώκει να υποχρεωθεί, κατ’ εφαρμογήν της νομοθεσίας του συμβαλλομένου κράτους στο έδαφος του οποίου έχει αυτός την κατοικία του, μια εταιρία πωλήσεων δι’ αλληλογραφίας, εγκατεστημένη σε άλλο συμβαλλόμενο κράτος, στην παράδοση δώρου που αυτός έχει προφανώς κερδίσει στηρίζεται σε αξίωση εκ συμβάσεως, κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 1, της εν λόγω Συμβάσεως, υπό την προϋπόθεση ότι, αφενός, η εταιρία αυτή, με σκοπό να ωθήσει τον καταναλωτή στη σύναψη σχετικής συμβάσεως, του απέστειλε προσωπικώς επιστολή δυνάμενη να του δημιουργήσει την εντύπωση ότι θα του χορηγηθεί δώρο εφόσον επιστραφεί από τον ενδιαφερόμενο το συνημμένο στην επιστολή αυτή «κουπόνι καταβολής» και ότι, αφετέρου, ο εν λόγω καταναλωτής θα αποδεχθεί τους όρους του πωλητή και θα ζητήσει πράγματι την παροχή του υπεσχημένου κέρδους·

– αντιθέτως, μολονότι στην εν λόγω επιστολή περιλαμβάνεται, επιπλέον, διαφημιστικός κατάλογος προϊόντων της ιδίας εταιρίας συνοδευόμενος από έντυπο «αιτήσεως για δοκιμή χωρίς δέσμευση», το διττό γεγονός ότι η χορήγηση του δώρου δεν εξαρτάται από παραγγελία εμπορευμάτων και ότι ο καταναλωτής δεν προέβη, πράγματι, σε τέτοια παραγγελία ουδεμία ασκεί επιρροή στην προμνημονευθείσα ερμηνεία.

(βλ. σκέψη 61 και διατακτ.)