Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εργαζόμενος – Έννοια – Υπήκοος κράτους μέλους που αναζητεί μισθωτή εργασία στο έδαφος άλλου κράτους μέλους στο οποίο είχε εργαστεί επί 17 έτη στο παρελθόν – Δεν εμπίπτει στην έννοια του εργαζομένου κατά την έννοια του τίτλου ΙΙ του πρώτου τμήματος του κανονισμού 1612/68

(Κανονισμός 1612/68 του Συμβουλίου)

2. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Δικαίωμα εισόδου και διαμονής των υπηκόων κρατών μελών – Υπήκοος κράτους μέλους που αναζητεί μισθωτή εργασία στο έδαφος άλλου κράτους μέλους στο οποίο είχε εργαστεί επί 17 έτη στο παρελθόν – Δικαίωμα διαμονής στηριζόμενο αποκλειστικά στην οδηγία 68/360 – Αποκλείεται

(Οδηγία 68/360 του Συμβουλίου, άρθρα 4 και 8)

3. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εργαζόμενος –  Ίση μεταχείριση – Ευρωπαϊκή ιθαγένεια – Επίδομα ευρέσεως εργασίας – Προϋπόθεση κατοικίας – Επιτρέπεται – Προϋποθέσεις

[Συνθήκη ΕΚ, άρθρα 6, 8 και 48 § 2 (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρα 12 ΕΚ, 17 ΕΚ και 39 § 2 ΕΚ)

Περίληψη

1. Ο υπήκοος κράτους μέλους που εισέρχεται στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, στο οποίο είχε εργαστεί στο παρελθόν για δεκαεπτά έτη, με σκοπό να αναζητήσει μισθωτή εργασία και ο οποίος ζητεί να του καταβληθεί επίδομα ευρέσεως εργασίας δεν είναι εργαζόμενος υπό την έννοια του τίτλου ΙΙ του πρώτου τμήματος του κανονισμού 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2434/92.

Συγκεκριμένα, σ’ αυτόν τον τίτλο του κανονισμού 1612/68, ο όρος «εργαζόμενος» αφορά αποκλειστικά τα πρόσωπα που έχουν ήδη εισέλθει στην αγορά εργασίας και μπορούν, ως εκ τούτου, να διεκδικήσουν, βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού, τα ίδια κοινωνικά και φορολογικά πλεονεκτήματα με τους ημεδαπούς εργαζομένους.

Εφόσον όμως δεν υπήρχε επαρκώς στενός σύνδεσμος με την αγορά εργασίας στο κράτος μέλος υποδοχής, η κατάσταση του προσώπου αυτού πρέπει να συγκριθεί με αυτή του υπηκόου κράτους μέλους που αναζητεί για πρώτη φορά εργασία στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, χωρίς να έχει ακόμη δημιουργήσει σχέση εργασίας σ’ αυτό, και απολαύει της ίσης μεταχειρίσεως μόνον ως προς την πρόσβαση στην αγορά εργασίας.

Όσον αφορά την εθνική κανονιστική ρύθμιση που εξαρτά τη χορήγηση τέτοιου επιδόματος από την ιδιότητα του εργαζομένου κατά την έννοια του κανονισμού 1612/68, εναπόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εξακριβώνει αν ο όρος «εργαζόμενος» πρέπει να νοείται υπό την έννοια του εν λόγω τίτλου ΙΙ.

(βλ. σκέψεις 29-33, διατακτ. 1)

2. Ο υπήκοος κράτους μέλους που εισέρχεται στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, στο οποίο είχε εργαστεί στο παρελθόν για δεκαεπτά έτη, με σκοπό να αναζητήσει μισθωτή εργασία δεν αντλεί δικαίωμα διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής αποκλειστικά και μόνον από την οδηγία 68/360, περί καταργήσεως των περιορισμών στη διακίνηση και στη διαμονή των εργαζομένων των κρατών μελών και των οικογενειών τους στο εσωτερικό της Κοινότητας.

Συγκεκριμένα, το αναφερόμενο στα άρθρα 4 και 8 της οδηγίας 68/360 δικαίωμα διαμονής σε ένα κράτος μέλος αναγνωρίζεται αποκλειστικά στους υπηκόους κράτους μέλους που εργάζονταν ήδη στο πρώτο κράτος μέλος, ενώ αποκλείονται οι αιτούντες εργασία, οι οποίοι μπορούν να επικαλεστούν μόνον τις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας που αφορούν τη μετακίνησή τους στο εσωτερικό της Κοινότητας.

(βλ. σκέψεις 43-44, διατακτ. 2)

3. Το δικαίωμα ίσης μεταχειρίσεως που προβλέπει το άρθρο 48, παράγραφος 2, της Συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 39, παράγραφος 2, ΕΚ), σε συνδυασμό με τα άρθρα 6 και 8 της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρα 12 ΕΚ και 17 ΕΚ), δεν απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση που επιβάλλει, για τη χορήγηση επιδόματος ευρέσεως εργασίας, ορισμένη προϋπόθεση διαμονής, εφόσον η ρύθμιση αυτή στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία, ανεξάρτητα της ιθαγένειας των ενδιαφερομένων και ανάλογα προς τον σκοπό που επιδιώκει θεμιτώς το εθνικό δίκαιο.

(βλ. σκέψη 73, διατακτ. 3)