Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1 Φορολογικές διατάξεις - Εναρμόνιση των νομοθεσιών - Φόροι κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας - Απαλλαγές προβλεπόμενες από την έκτη οδηγία - Απαλλαγή των ασφαλιστικών και αντασφαλιστικών εργασιών - Έννοια - Παροχή ασφαλιστικής καλύψεως, περιλαμβάνουσας δρστηριότητες παροχής βοηθείας, εκ μέρους υποκειμένου στον φόρο ο οποίος δεν είναι ο ίδιος ο ασφαλιστής - Περιλαμβάνεται

(Οδηγίες του Συμβουλίου 73/239, παράρτημα, και 77/388, άρθρο 13, Β, στοιχείο αα)

2 Φορολογικές διατάξεις - Εναρμόνιση των νομοθεσιών - Φόροι κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας - Παροχές υπηρεσιών - Πράξεις αποτελούμενες από πλείονα στοιχεία - Πράξη η οποία πρέπει να θεωρηθεί ως ενιαία παροχή ή ως αυτοτελείς παροχές - Κριτήρια - Συγκεκριμένη περίπτωση που απόκειται στην κρίση του εθνικού δικαστηρίου

(Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρο 2 § 1)

3 Φορολογικές διατάξεις - Εναρμόνιση των νομοθεσιών - Φόροι κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας - Απαλλαγές προβλεπόμενες από την έκτη οδηγία - Απαλλαγή των ασφαλιστικών και αντασφαλιστικών εργασιών - Έκταση - Εφαρμογή αποκλειστικώς στις δραστηριότητες που θεωρούνται νόμιμες κατά το εθνικό δίκαιο - Δεν επιτρέπεται

(Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρο 13, Β, στοιχείο αα)

Περίληψη

1 Το άρθρο 13, Β, στοιχείο αα, της έκτης οδηγίας 77/388, το οποίο αφορά την απαλλαγή των ασφαλιστικών και αντασφαλιστικών εργασιών από τον φόρο προστιθεμένης αξίας, έχει την έννοια ότι υποκείμενος στον φόρο ο οποίος δεν έχει την ιδιότητα του ασφαλιστή και ο οποίος, στο πλαίσιο συμβάσεως συλλογικής ασφαλίσεως, στην οποία είναι ο αντισυμβαλλόμενος, παρέχει στους πελάτες του, οι οποίοι είναι οι ασφαλισμένοι, ασφαλιστική κάλυψη χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες ασφαλιστή που αναλαμβάνει τον καλυπτόμενο κίνδυνο εκτελεί ασφαλιστική εργασία υπό την έννοια της διατάξεως αυτής. Ο όρος «ασφαλιστικές» που υπάρχει στη διάταξη αυτή εκτείνεται στις κατηγορίες δραστηριοτήτων παροχής βοηθείας που εκτίθενται στο παράρτημα της οδηγίας 73/239, περί συντονισμού των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν την ανάληψη δραστηριότητος πρωτασφαλίσεως, εκτός της ασφαλίσεως ζωής, και την άσκηση αυτής.

2 Για τον καθορισμό, από πλευράς του φόρου προστιθεμένης αξίας, του αν μια παροχή υπηρεσιών αποτελούμενη από πλείονα στοιχεία πρέπει να θεωρηθεί ενιαία παροχή ή δύο ή περισσότερες αυτοτελείς παροχές υπηρεσιών οι οποίες πρέπει να εκτιμηθούν χωριστά, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα δύο στοιχεία, ήτοι ότι, αφενός, από το άρθρο 2, παράγραφος 1, της έκτης οδηγίας 77/388 προκύπτει ότι κάθε παροχή υπηρεσίας πρέπει κανονικά να θεωρείται αυτοτελής και ανεξάρτητη και ότι, αφετέρου, η παροχή που αποτελείται από μία μόνον υπηρεσία σε οικονομικό επίπεδο δεν πρέπει να κατακερματίζεται τεχνητά για να μην αλλοιωθεί η λειτουργικότητα του συστήματος του φόρου προστιθεμένης αξίας.

Συναφώς, πρόκειται περί ενιαίας παροχής κυρίως οσάκις ένα ή περισσότερα στοιχεία πρέπει να θεωρηθούν ότι αποτελούν την κύρια παροχή ενώ, αντιστρόφως, ένα ή περισσότερα στοιχεία πρέπει να θεωρηθούν ως μία ή περισσότερες παρεπόμενες παροχές, οι οποίες υπόκεινται από πλευράς φορολογίας στην ίδια μεταχείριση με την κύρια παροχή. Μια παροχή πρέπει να θεωρηθεί ως παρεπόμενη κύριας παροχής, οσάκις δεν συνιστά αφ' εαυτής σκοπό για τους πελάτες, αλλά το μέσο για να απολαύσουν υπό τις καλύτερες συνθήκες την κύρια υπηρεσία του παρέχοντος υπηρεσίες. Υπό τις συνθήκες αυτές, το γεγονός ότι χρεώνεται ενιαίο τίμημα δεν έχει αποφασιστική σημασία.

Προκειμένου περί προγράμματος το οποίο σκοπεί στη διασφάλιση προστασίας των κατόχων καρτών από τη χρηματοοικονομική ζημία και τις δυσχέρειες που απορρέουν από την απώλεια ή την κλοπή των καρτών τους και το οποίο προβλέπει, μεταξύ άλλων, την παροχή υπηρεσίας ασφαλίσεως και υπηρεσίας καταχωρίσεως καρτών, στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να καθορίσει, υπό το πρίσμα των ερμηνευτικών στοιχείων που προεκτέθηκαν, αν οι εργασίες αυτές πρέπει να θεωρηθούν ως περιλαμβάνουσες δύο αυτοτελείς παροχές ή αν η μία από τις δύο αυτές παροχές είναι η κύρια παροχή, της οποίας η άλλη είναι παρεπόμενη, και επομένως η δεύτερη υπόκειται στην ίδια φορολογική μεταχείριση με την κύρια παροχή.

3 Το άρθρο 13, Β, στοιχείο αα, της έκτης οδηγίας 77/388, το οποίο αφορά την απαλλαγή των ασφαλιστικών και αντασφαλιστικών εργασιών από τον φόρο προστιθεμένης αξίας, έχει την έννοια ότι ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να περιορίσει την έκταση της απαλλαγής των ασφαλιστικών εργασιών μόνο στις υπηρεσίες που παρέχονται από τους ασφαλιστές στους οποίους το εθνικό δίκαιο επιτρέπει να ασκούν δραστηριότητα ασφαλιστή.

Πράγματι, δεδομένου ότι η εν λόγω διάταξη, σύμφωνα με την αρχή της φορολογικής ουδετερότητας, ουδόλως διακρίνει μεταξύ των νομίμων δραστηριοτήτων και των δραστηριοτήτων που θεωρούνται παράνομες κατά το εθνικό δίκαιο, οι δύο αυτές κατηγορίες δραστηριοτήτων πρέπει να υπόκεινται στην ίδια μεταχείριση.