Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

++++

Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων * Παροχές που οφείλονται δυνάμει της νομοθεσίας ενός κράτους μέλους για βλάβη που επήλθε στο έδαφος άλλου κράτους μέλους * Δικαίωμα αναγωγής των φορέων οφειλετών έναντι του τρίτου υπευθύνου * Προσδιορισμός κατά το εθνικό δίκαιο του φορέα οφειλέτη * Εθνική νομοθεσία που δεν προβλέπει υπέρ του φορέα οφειλέτη υποκατάσταση και αναγωγή * Μη αντιτάξιμο έναντι των φορέων των άλλων κρατών μελών

(Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, άρθρο 93 PAR 1)

Περίληψη

To άρθρο 93, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71, έχει την έννοια ότι οι προϋποθέσεις της ασκήσεως καθώς και το περιεχόμενο του δικαιώματος αναγωγής ενός φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως, κατά την έννοια του κανονισμού, έναντι του προκαλέσαντος τη ζημία που επήλθε στο έδαφος άλλου κράτους μέλους και αποτέλεσε την αιτία της χορηγήσεως παροχών κοινωνικής ασφαλίσεως προσδιορίζονται κατά το δίκαιο του κράτους μέλος στο οποίο ανήκει ο φορέας. Ειδικότερα, διατάξεις κράτους μέλους απαγορεύουσες τόσο την υποκατάσταση του φορέα οφειλέτη στο δικαίωμα του δικαιούχου των παροχών έναντι του τρίτου που οφείλει να αποκαταστήσει τη ζημία, όσο και το δικαίωμα του φορέα οφειλέτη να στραφεί απευθείας κατά του εν λόγω τρίτου δεν παρεμποδίζουν την άσκηση αγωγής εκ μέρους των φορέων οφειλετών των άλλων κρατών μελών.

Πράγματι, η διάταξη αυτή σκοπεί να δώσει τη δυνατότητα στον φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως που κατέβαλε παροχές κατόπιν της προκλήσεως ζημίας στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, να ασκήσει έναντι του τρίτου υπευθύνου της ζημίας τα μέσα παροχής εννόμου προστασίας που προβλέπει το δίκαιο το οποίο εφαρμόζει, τούτο δε αποτελεί το λογικό και εύλογο συμπλήρωμα της επεκτάσεως των υποχρεώσεων των φορέων αυτών στο σύνολο του κοινοτικού εδάφους και αναλύεται σε κανόνα άρσεως συγκρούσεως νόμων που επιβάλλει στο εθνικό δικαστήριο, το οποίο εκδικάζει αγωγή αποζημιώσεως κατά του προκαλέσαντος τη ζημία, να εφαρμόσει το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο ανήκει ο φορέας οφειλέτης όχι μόνο για να προσδιορίσει αν ο φορέας αυτός υποκαθίσταται εκ του νόμου στα δικαιώματα του θύματος ή αν έχει δικαίωμα να στραφεί απευθείας κατά του τρίτου υπευθύνου, αλλά και για να προσδιορίσει τη φύση και το περιεχόμενο των απαιτήσεων στις οποίες υποκαθίσταται ο φορέας οφειλέτης ή τις οποίες μπορεί να προβάλει απευθείας έναντι του τρίτου.

Πάντως, το άρθρο 93, παράγραφος 1, δεν αποβλέπει στο να τροποποιήσει τους κανόνες βάσει των οποίων προσδιορίζεται αν και κατά πόσον θεμελιώνεται η εξωσυμβατική ευθύνη του τρίτου που προκάλεσε τη ζημία, η οποία εξακολουθεί να διέπεται από τους ουσιαστικούς κανόνες που οφείλει καταρχήν να εφαρμόσει το εθνικό δικαστήριο, στο οποίο προσέφυγε ο φορέας οφειλέτης ή το θύμα, δηλαδή καταρχήν από τη νομοθεσία του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου επήλθε η ζημία.