Υπόθεση 310/85

Deufil GmbH & Co. KG

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Κρατικές ενισχύσεις — Συνθετικές ίνες και νήματα»

Έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση

Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα Marco Darmon της 10ης Δεκεμβρίου 1986   913

Απόφαση του Δικαστηρίου ( έκτο τμήμα ) της 24ης Φεβρουαρίου 1987   921

Περίληψη της απόφασης

1. Κρατικές ενισχύσεις – Αιατάξεις της Συνθήκης – Πεδίο εφαρμογής – Εθνική κανονιστική ρύθμιση επιδιώκουσα γενικούς στόχους στον νομέα της πολιτικής συγκυρίας – Λήψη υπόψη των μόνων αποτελεσμάτων αυτής της κανονιστικής ρύθμισης

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 92 και 103)

2. Κρατικές ενισχύσεις – Απαγόρευση – Παρεκκλίσεις – Ενισχύσεις που μπορούν να θεωρηθούν ότι συμβιβάζονται με την κοινή αγορά – Εξουσία εκτιμήσεως της Επιτροπής – Αναφορά στο κοινοτικό πλαίσιο

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 92, παράγραφος 3)

3. Κρατικές ενισχύσεις – Προγράμματα ενισχύσεων – Εφαρμογή πριν από την τελική απόφαση της Επιτροπής – Εντολή προς τις εθνικές αρχές να διατάξουν την απόδοση ενίσχυσης ασυμβίβαστης προς την κοινή αγορά – Παραβίαση έναντι των δικαιούχων της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης – Αεν υφίσταται

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 93, παράγραφοι 2 και 3)

1.  Το άρθρο 92 έχει ως προληπτικό σκοπό το μεταξύ των κρατών μελών εμπόριο να μην επηρεάζεται από οφέλη χορηγούμενα από τις δημόσιες αρχές τα οποία, υπό διάφορες μορφές, νοθεύουν ή απειλούν να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό ευνοώντας ορισμένες επιχειρήσεις ή ορισμένες παραγωγές. Αυτό το άρθρο δεν κάνει, επομένως, διάκριση μεταξύ των αιτιών ή των στόχων των επεμβάσεων που αφορά, αλλά τις ορίζει σε συνάρτηση με τα αποτελέσματά τους, έτσι ώστε οι γενικοί στόχοι τους οποίους επιδιώκει μια εθνική ρύθμιση, όπως οι στόχοι της πολιτικής συγκυρίας κατά την έννοια του άρθρου 103 της Συνθήκης, δεν επαρκούν για να την εξαιρέσουν από το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 92.

2.  Το άρθρο 92, παράγραφος 3, της Συνθήκης απονέμει στην Επιτροπή διακριτική εξουσία της οποίας η άσκηση συνεπάγεται εκτιμήσεις οικονομικής και κοινωνικής φύσεως που πρέπει να γίνονται σε κοινοτικό πλαίσιο. Κρίνοντας ότι η χορήγηση μιας επενδυτικής ενίσχυσης η οποία αυξάνει τις ικανότητες παραγωγής σε έναν τομέα ήδη πλεονασματικό είναι αντίθετη προς το κοινό συμφέρον και ότι μια τέτοια ενίσχυση δεν είναι ικανή να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη της οικείας περιοχής, η Επιτροπή δεν υπερέβη τα όρια της εξουσίας εκτιμήσεως της.

3.  Όταν, αντιθέτως προς το άρθρο 93, παράγραφος 3, της Συνθήκης, ένα κράτος μέλος πραγματοποιεί τη μελετωμένη ενίσχυση πριν από το πέρας της διαδικασίας που κίνησε η Επιτροπή, η τελική απόφαση της Επιτροπής που διαπιστώνει το ασυμβίβαστο της χορηγηθείσας ενίσχυσης προς την κοινή αγορά μπορεί να περιλαμβάνει εντολή προς τις εθνικές αρχές να διατάξουν την απόδοση, χωρίς ο δικαιούχος της ενίσχυσης, εφόσον δεν μπορούσε να πλανηθεί ως προς το περιεχόμενο των κοινοτικών κανόνων, να μπορεί να επικαλεσθεί την παραβίαση της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης σχετικά με την εν λόγω απόφαση.