Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1 . Πράξεις τών οργάνων — Οδηγίες — Αποτέλεσμα — Μή εκτέλεση από ενα Κράτος μέλος — Δικαίωμα τών ιδιωτών νά επικαλούνται τήν οδηγία — Προϋποθέσεις

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 189 )

2 . Πράξεις τών οργάνων — Οδηγίες — Οδηγία η οποία αφήνει περιθώριο εκτιμήσεως στά Κράτη μέλη — Διατάξεις αποσπαστές τίς οποίες δύνανται νά επικαλεσθούν οι ιδιώτες

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 189· οδηγία 77/388 τού Συμβουλίου )

3 . Δημοσιονομικές διατάξεις — Εναρμόνιση τών νομοθεσιών — Φόρος κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας — Απαλλαγές πού προβλέπει η εκτη οδηγία — Δικαίωμα επιλογής υπέρ τών φορολογουμένων — Άσκηση — Εξουσίες τών Κρατών μελών — Όρια

( Οδηγία 77/388 τού Συμβουλίου άρθρο 13 μέρη Β καί Γ )

4 . Δημοσιονομικές διατάξεις — Εναρμόνιση τών νομοθεσιών — Φόρος κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας — Απαλλαγές πού προβλέπει η εκτη οδηγία — Συνέπειες επί τού συστήματος τού φόρου προστιθεμένης αξίας

( Οδηγία 77/388 τού Συμβουλίου )

5 . Δημοσιονομικές διατάξεις — Εναρμόνιση τών νομοθεσιών — Φόρος κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας — ’Απαλλαγές πού προβλέπει η εκτη οδηγία — Απαλλαγή τών πράξεων μεσιτείας πιστώσεων — Δυνατότητα νά επικαλούνται οι ιδιώτες τήν αντίστοιχη διάταξη σέ περίπτωση μή εκτελέσεως τής οδηγίας — Προϋποθέσεις

( Οδηγία 77/388 τού Συμβουλίου άρθρο 13 μέρος Β εδάφιο δ σημείο 1 )

Περίληψη

1 . Θά ηταν ασυμβίβαστο πρός τόν δεσμευτικό χαρακτήρα πού τό άρθρο 189 αναγνωρίζει στήν οδηγία τό νά αποκλεισθεί κατ’ αρχήν από τά ενδιαφερόμενα πρόσωπα η δυνατότης νά επικαλεσθούν τήν υποχρέωση πού επιβάλλει η οδηγία . Ειδικότερα , στίς περιπτώσεις οπου οι κοινοτικές αρχές θά υπεχρέωναν , μέσω οδηγίας , τά Κράτη μέλη νά υιοθετήσουν μία ορισμένη συμπεριφορά , τό χρήσιμο αποτέλεσμα μιάς τέτοιας πράξεως θά απεδυναμούτο άν οι πολίτες εμποδίζοντο νά τήν επικαλεσθούν ενώπιον τού δικαστηρίου καί άν τά εθνικά δικαιοδοτικά όργανα ημποδίζοντο νά τήν λάβουν υπ’ όψη ως στοιχείο τού κοινοτικού δικαίου . Κατά συνέπεια , τό Κράτος μέλος πού δέν έλαβε εμπροθέσμως τά εκτελεστικά μέτρα πού επιβάλλει η οδηγία , δέν δύναται νά αντιτάξει στούς ιδιώτες τήν μή εκπλήρωση τών υποχρεώσεων πού επέβαλε η οδηγία . Έτσι , σέ ολες τίς περιπτώσεις στίς οποίες προκύπτει οτι , από απόψεως περιεχομένου , οι διατάξεις μιάς οδηγίας δέν περιέχουν αιρέσεις καί ειναι επαρκώς ακριβείς , ειναι δυνατή η επίκληση τών εν λόγω διατάξεων καίτοι δέν έχουν ληφθεί εμπροθέσμως εκτελεστικά μέτρα , είτε εναντίον κάθε εθνικής διατάξεως πού δέν ειναι σύμφωνη μέ τήν οδηγία , είτε καθ’ οσον δύνανται νά προσδιορίσουν δικαιώματα , τά οποία οι ιδιώτες ειναι σέ θέση νά προβάλουν έναντι τού κράτους .

2 . Καίτοι , η εκτη οδηγία τού Συμβουλίου 77/388 περί εναρμονίσεως τών νομοθεσιών τών Κρατών μελών τών σχετικών μέ τούς φόρους κύκλου εργασιών , αφήνει , αναντιρρήτως , στά Κράτη μέλη ενα περιθώριο εκτιμήσεως αρκετά σημαντικό γιά νά θέσουν σέ εφαρμογή ορισμένες από τίς διατάξεις της , αυτό δέν δύναται νά στερήσει τούς ιδιώτες από τό δικαίωμα νά επικαλεσθούν εκείνες τίς διατάξεις , οι οποίες , λαμβανομένου υπ’ όψη τού συγκεκριμένου αντικειμένου τους , δύνανται νά αποσπασθούν από τό σύνολο καί νά τύχουν εφαρμογής ως έχουν . Αυτή η ελαχίστη εγγύηση , πού παρέχεται πρός τούς θιγομένους από τό ανεκτέλεστο τής οδηγίας πολίτες , απορρέει από τόν δεσμευτικό χαρακτήρα τής υποχρεώσεως πού επιβάλλεται στά Κράτη μέλη από τό άρθρο 189 εδάφιο 3 τής συνθήκης ΕΟΚ . Η υποχρέωση αυτή θά έχανε τελείως τήν αποτελεσματικότητά της , άν επετρέπετο στά Κράτη μέλη νά εξουδετερώσουν μέ τίς παραλείψεις τους , ακόμα καί τά αποτελέσματα εκείνα πού ορισμένες διατάξεις μιάς οδηγίας δύνανται , ως εκ τού περιεχομένου τους , νά παραγάγουν .

3 . Τό άρθρο 13 μέρος Γ τής οδηγίας 77/388 ουδόλως παρέχει στά Κράτη μέλη τήν ευχέρεια νά εξαρτούν από αιρέσεις ή νά περιορίζουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τίς απαλλαγές πού προβλέπονται στό Β μέρος· επιφυλάσσει απλώς υπέρ τών Κρατών μελών τήν ευχέρεια νά παρέχουν , κατά τό μάλλον ή ηττον ευρέως , στούς απολαύοντας τών εν λόγω απαλλαγών τήν δυνατότητα νά επιλέγουν οι ίδιοι τήν υποβολή τους στήν φορολογία , άν κρίνουν οτι αυτό τούς συμφέρει .

4 . Όπως συνάγεται από τήν ολη οικονομία τής οδηγίας , αφ’ ενός μέν , οι απολαύοντες τής απαλλαγής , λόγω τού οτι κάνουν χρήση αυτής παραιτούνται κατ’ ανάγκη τού δικαιώματος νά ζητήσουν έκπτωση τών προκαταβληθέντων φόρων , αφ’ ετέρου δέ , επειδή έκαμαν χρήση τής απαλλαγής , δέν ειναι σέ θέση νά επιρρίψουν οποιαδήποτε επιβάρυνση σέ επόμενα στάδια , έτσι ωστε νά μή δύνανται κατ’ αρχήν νά θιγούν δικαιώματα τρίτων .

5 . Από 1ης Ιανουαρίου 1979 , ενας μεσίτης ασχολούμενος μέ τήν διαπραγμάτευση πιστώσεων δύναται νά επικαλεσθεί τήν διάταξη περί απαλλαγής από τόν φόρο κύκλου εργασιών γιά πράξεις πού αφορούν μεσιτεία πιστώσεων , η οποία περιλαμβάνεται στό άρθρο 13 μέρος Β εδάφιο δ σημείο 1 τής εκτης οδηγίας 77/388 τού Συμβουλίου , τής 17ης Μα ΐου 1977 , περί εναρμονίσεως τών νομοθεσιών τών Κρατών μελών τών σχετικών μέ τούς φόρους κύκλου εργασιών — κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας : ομοιόμορφη φορολογική βάση , σέ περίπτωση μή εκτελέσεως τής οδηγίας αυτής καί εφ’ οσον ο αιτών απέσχε τής επιρρίψεως τού ως άνω φόρου στά επόμενα στάδια , χωρίς τό κράτος νά δύναται νά τού αντιτάξει τό ανεκτέλεστο τής οδηγίας .