Υπόθεση 48/75

Jean Noël Royer

αίτηση του tribunal de première instance της Λιέγης για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως

«Δικαίωμα διαμονής και δημοσία τάξη»

Περίληψη της αποφάσεως

1. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Υπήκοοι των κρατών μελών – Δικαίωμα διαμονής – Προσωπικό δικαίωμα – Δικαίωμα παρεχόμενο απευθείας από τη Συνθήκη – Διασφάλιση της δημοσίας τάξεως, της δημοσίας ασφαλείας και της δημοσίας υγείας – Αποτελέσματα

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 48, 52, 56 και 59)

2. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Υπήκοοι των κρατών μελών – Άδεια διαμονής – Χορήγηση – Υποχρεώσεις των κρατών μελών

   (Οδηγία 68/360, άρθρο 4)

3. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Υπήκοοι των κρατών μελών – Είσοδος, μετακίνηση και διαμονή – Νόμιμες διατυπώσεις – Παράλειψη – Συνέπειες

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 48, 52 και 59)

4. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Υπήκοοι των κρατών μελών – Απομάκρυνση – Εκτέλεση – Προσφυγή του ενδιαφερόμενου – Δικαίωμα – Άσκηση – Προϋπόθεση

   (Οδηγία 64/221, άρθρα 8 και 9)

5. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Υπήκοοι των κρατών μελών – Εγκατάσταση – Παροχή υπηρεσιών – Υποχρεώσεις των κρατών μελών – Εκτελεστικά μέτρα – Νέοι περιορισμοί – Απαγορεύονται

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 53 και 62)

6. Πράξεις των οργάνων – Οδηγίες – Εκτέλεση στην εσωτερική έννομη τάξη – Τύπος και μέσα – Επιλογή – Πρακτική αποτελεσματικότητα – Υποχρέωση των κρατών μελών

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 189)

1.  Το δικαίωμα των υπηκόων κράτους μέλους να εισέρχονται στο έδαφος άλλου κράτους μέλους και να διαμένουν εκεί παρέχεται απευθείας σε κάθε πρόσωπο που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου από τη Συνθήκη — ιδίως από τα άρθρα 48, 52 και 59 — ή, κατά περίπτωση, από τις διατάξεις που έχουν θεσπιστεί για την εφαρμογή της, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άδεια διαμονής που χορηγεί το κράτος υποδοχής. Η επιφύλαξη που διατυπώνεται στα άρθρα 48, παράγραφος 3 και 56, παράγραφος 1 της Συνθήκης σχετικά με τη διασφάλιση της δημοσίας τάξεως, της δημοσίας ασφαλείας και της δημοσίας υγείας πρέπει να νοηθεί όχι ως προϋπόθεση της κτήσεως του δικαιώματος εισόδου και διαμονής, αλλά ως παρέχουσα τη δυνατότητα επιβολής περιορισμών, σε ατομικές περιπτώσεις και εφόσον συντρέχει κατάλληλη δικαιολογία, στην άσκηση δικαιώματος που απορρέει απευθείας από τη Συνθήκη.

2.  Το άρθρο 4 της οδηγίας 68/360 συνεπάγεται για τα κράτη μέλη την υποχρέωση να χορηγούν άδεια διαμονής σε κάθε πρόσωπο που αποδεικνύει, με την προσκόμιση των καταλλήλων εγγράφων, ότι εμπίπτει σε μία από τις κατηγορίες στις οποίες αναφέρεται το άρθρο 1 της ίδιας οδηγίας.

3.  Η απλή παράλειψη, εκ μέρους υπηκόου κράτους μέλους, της τηρήσεως των διατυπώσεων σχετικά με την είσοδο, τη μετακίνηση και τη διαμονή των αλλοδαπών δεν είναι καθαυτή ικανή να αποτελέσει συμπεριφορά που απειλεί τη δημοσία τάξη και τη δημοσία ασφάλεια και δεν μπορεί επομένως να δικαιολογήσει μόνη της ούτε την έκδοση αποφά σεως περί απομακρύνσεως ούτε την προσωρινή κράτηση ενόψει της εκδόσεως τέτοιας αποφάσεως.

4.  Απόφαση περί απομακρύνσεως δεν μπορεί να εκτελεστεί, εκτός αν συντρέχει επείγουσα ανάγκη που αιτιολογείται δεόντως, έναντι προσώπου προστατευόμενου από το κοινοτικό δίκαιο πριν ο ενδιαφερόμενος είναι σε θέση να εξαντλήσει τα ένδικα βοηθήματα, την άσκηση των οποίων του διασφαλίζουν τα άρθρα 8 και 9 της οδηγίας 64/221.

5.  Τα άρθρα 53 και 62 της Συνθήκης απαγορεύουν την εισαγωγή, εκ μέρους κράτους μέλους, νέων περιορισμών στην εγκατάσταση υπηκόων άλλων κρατών μελών και στην ελευθερία που έχει πράγματι επιτευχθεί όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών, εμποδίζουν δε τα κράτη μέλη να επαναφέρουν πρακτική ή διατάξεις λιγότερο φιλελεύθερες, εφόσον τα ληφθέντα μέτρα ελευθερώσεως συνιστούν την εκτέλεση υποχρεώσεων που απορρέουν από τις διατάξεις και τους στόχους της Συνθήκης.

6.  Η ελευθερία την οποία αφήνει το άρθρο 189 στα κράτη μέλη όσον αφορά την επιλογή του τύπου και των μέσων, σχετικά με την εκτέλεση των οδηγιών, αφήνει ανέπαφη την υποχρέωσή τους να επιλέγουν τον τύπο και τα μέσα τα πλέον πρόσφορα για την εξασφάλιση της πρακτικής αποτελεσματικότητας των οδηγιών.