Υπόθεση T-508/19

Mead Johnson Nutrition (Asia Pacific) Pte Ltd κ.λπ.

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

 Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο πενταμελές τμήμα) της 6ης Απριλίου 2022

«Κρατικές ενισχύσεις – Καθεστώς ενισχύσεων το οποίο έθεσε σε εφαρμογή η Κυβέρνηση του Γιβραλτάρ σχετικά με τον φόρο εταιριών – Φορολογική απαλλαγή του εισοδήματος από τόκους και από εκμετάλλευση δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας – Φορολογικές προαποφάσεις υπέρ πολυεθνικών επιχειρήσεων – Απόφαση της Επιτροπής με την οποία οι ενισχύσεις κρίνονται ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά – Υποχρέωση αιτιολόγησης – Πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως – Επιλεκτικό πλεονέκτημα – Δικαίωμα υποβολής παρατηρήσεων

1.      Προσφυγή ακυρώσεως – Αντικείμενο – Μερική ακύρωση – Προϋπόθεση – Δυνατότητα διαχωρισμού των προσβαλλομένων διατάξεων – Απόφαση της Επιτροπής με την οποία δύο διακριτά και ανεξάρτητα μέτρα ενίσχυσης κρίνονται ασυμβίβαστα με την εσωτερική αγορά – Αίτημα ακυρώσεως συγκροτούμενο από διακριτά μέρη καθένα εκ των οποίων σχετίζεται με διαφορετικό μέτρο ενίσχυσης

(Άρθρο 263 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 43-45)

2.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Παρέμβαση του κράτους σε τομείς που δεν έχουν εναρμονιστεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης – Άμεσοι φόροι – Εμπίπτουν – Καθορισμός της φορολογητέας βάσης και κατανομή της φορολογικής επιβάρυνσης – Αρμοδιότητες των κρατών μελών – Όρια – Αρμοδιότητες της Επιτροπής

(Άρθρα 4 και 5 ΣΕΕ· άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 56-70)

3.      Προσφυγή ακυρώσεως – Λόγοι – Κατάχρηση εξουσίας – Έννοια

(Άρθρο 263 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 72, 73)

4.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου – Εκτίμηση βάσει της νομοθετικής τεχνικής που χρησιμοποιήθηκε – Αποκλείεται

(Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 80, 81, 134, 185)

5.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Χορήγηση πλεονεκτήματος στους δικαιούχους – Μέτρο που παρέχει φορολογικό πλεονέκτημα – Πλαίσιο αναφοράς για να κριθεί η ύπαρξη πλεονεκτήματος – Οριοθέτηση από ουσιαστικής απόψεως – Κριτήρια – Καθορισμός του κοινού ή κανονικού φορολογικού καθεστώτος – Γενικό καθεστώς φόρου εταιριών το οποίο αποσκοπεί στη φορολόγηση του συνόλου των εσόδων που πραγματοποιούνται σε κράτος μέλος ή προέρχονται από αυτό – Δυνατότητα να ληφθούν υπόψη πληροφορίες που προέρχονται από το οικείο κράτος μέλος – Υφίσταται

(Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 89-94, 118-123, 128, 135-137, 143-147, 156, 161, 162)

6.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Απόφαση της Επιτροπής – Δικαστικός έλεγχος – Ελεύθερη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων – Διαπιστώσεις στις οποίες προβαίνει η Επιτροπή αναφορικά με το εθνικό δίκαιο – Πραγματικό ζήτημα

(Άρθρο 107 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψη 103)

7.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Διοικητική διαδικασία – Υποχρεώσεις της Επιτροπής – Επιμελής και αμερόληπτη εξέταση – Υποχρέωση να λαμβάνονται υπόψη τα κατά το δυνατόν πληρέστερα και πλέον αξιόπιστα στοιχεία – Περιεχόμενο

(Άρθρο 108 § 2 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψη 104-106, 127)

8.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Απόφαση της Επιτροπής – Εκτίμηση της νομιμότητας βάσει των διαθέσιμων πληροφοριακών στοιχείων κατά τον χρόνο έκδοσης της αποφάσεως

(Άρθρο 108 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 107, 125, 141)

9.      Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Φορολογικά μέτρα – Από κοινού εξέταση των κριτηρίων επιλεκτικότητας και οικονομικού πλεονεκτήματος – Επιτρέπεται

(Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψη 169)

10.    Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Χορήγηση πλεονεκτήματος στους δικαιούχους – Μέτρο που παρέχει φορολογικό πλεονέκτημα – Σύστημα φορολόγησης των εσόδων των επιχειρήσεων – Γενικό καθεστώς φόρου εταιριών το οποίο αποσκοπεί στη φορολόγηση του συνόλου των εσόδων που πραγματοποιούνται σε κράτος μέλος ή προέρχονται από αυτό – Φορολογικό μέτρο το οποίο παρεκκλίνει από το εν λόγω καθεστώς και προβλέπει φορολογική απαλλαγή των εσόδων από τόκους και εκμετάλλευση δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας – Εμπίπτει – Απουσία κανόνα που να προβλέπει ρητώς τη φορολόγηση των ως άνω δικαιωμάτων – Δεν ασκεί επιρροή

(Άρθρο 107 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 178-182, 206)

11.    Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου – Μέτρο που παρέχει φορολογικό πλεονέκτημα – Κριτήρια διαπίστωσης της επιλεκτικότητας του μέτρου – Αδικαιολόγητη, από πλευράς της φύσης και της οικονομίας του γενικού φορολογικού καθεστώτος, διαφορετική μεταχείριση φορέων που βρίσκονται σε συγκρίσιμη πραγματική και νομική κατάσταση – Ανάγκη προσδιορισμού ορισμένων χαρακτηριστικών που είναι κοινά στους δικαιούχους του φορολογικού πλεονεκτήματος – Δεν υφίσταται

(Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 198-201, 209-213)

12.    Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου – Μέτρο που παρέχει φορολογικό πλεονέκτημα – Μέτρο γενικού χαρακτήρα το οποίο εφαρμόζεται ανεξαιρέτως σε όλους τους οικονομικούς φορείς – Μέτρο που δεν εφαρμόζεται σε δραστηριότητες συγκρίσιμες με εκείνες από τις οποίες εξαρτάται η χορήγησή του – Μέτρο δυνάμενο να χαρακτηριστεί ως επιλεκτικό

(Άρθρο 107 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 202, 203, 207)

13.    Πράξεις των οργάνων – Αιτιολογία – Υποχρέωση – Περιεχόμενο – Απόφαση της Επιτροπής στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων – Λαμβάνονται υπόψη το όλο πλαίσιο και το σύνολο των νομικών κανόνων

(Άρθρα 108 §§ 1 και 3 και 296 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 229-236)

14.    Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Εξέτασή τους από την Επιτροπή – Εξέταση καθεστώτος ενισχύσεων στο σύνολό του – Επιτρέπεται – Υποχρέωση της Επιτροπής να εκτιμήσει μεμονωμένα την κατάσταση ορισμένων δικαιούχων – Δεν υφίσταται

(Άρθρα 107 και 108 ΣΛΕΕ· κανονισμός 659/1999 του Συμβουλίου, άρθρο 1, στοιχείο δʹ)

(βλ. σκέψεις 259-268)

15.    Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Εξέτασή τους από την Επιτροπή – Διοικητική διαδικασία – Απόφαση να κινηθεί η προβλεπόμενη στο άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, επίσημη διαδικασία έρευνας – Ανάλυση της ύπαρξης επιλεκτικού πλεονεκτήματος – Περίπτωση στην οποία, κατά το πέρας της διαδικασίας, η θέση της Επιτροπής βρίσκεται να έχει εξελιχθεί – Τελική απόφαση στηριζόμενη σε βάση διαφορετική από εκείνη που είχε οριστεί στην απόφαση επέκτασης της διαδικασίας – Απόφαση επέκτασης της διαδικασίας στην οποία δεν περιέχονται τα καθοριστικά στοιχεία που θεμελίωσαν την εκτίμηση της Επιτροπής – Προσβολή των διαδικαστικών δικαιωμάτων της ενδιαφερόμενης επιχείρησης

(Άρθρο 108 § 2 EΚ· κανονισμός 659/1999 του Συμβουλίου, άρθρο 6 § 1)

(βλ. σκέψεις 283-316)

Σύνοψη

Μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου 2011 και της 31ης Δεκεμβρίου 2013, τα έσοδα από τα δικαιώματα εκμετάλλευσης δεν περιλαμβάνονταν, βάσει του Income Tax Act του 2010 (στο εξής: ITA 2010) (1), στις κατηγορίες φορολογητέων εισοδημάτων στο Γιβραλτάρ.

Η MJN Holdings (Gibraltar) Ltd (στο εξής: MJN GibCo) ήταν εταιρία του ομίλου MeadJohnson, με έδρα στο Γιβραλτάρ και μερίδα συμμετοχής 99,99 % στο κεφάλαιο της ολλανδικής ετερόρρυθμης εταιρίας Mead Johnson Three CV (στο εξής: MJT CV), η οποία παραχωρούσε, έναντι καταβολής δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, περαιτέρω άδειες σε άλλη εταιρία του ομίλου (2). Το 2012, οι φορολογικές αρχές του Γιβραλτάρ εξέδωσαν φορολογική προαπόφαση για την MJN GibCo επιβεβαιώνοντας, βάσει του καθεστώτος φορολόγησης των εταιριών του Γιβραλτάρ όπως προέκυπτε από τον ΙΤΑ 2010, τη μη φορολόγηση, όσον αφορά την MJN GibCo, των εσόδων της MJT CV που προέρχονταν από δικαιώματα εκμετάλλευσης.

Τον Οκτώβριο του 2013, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε επίσημη διαδικασία έρευνας προκειμένου, μεταξύ άλλων, να ελέγξει αν το προβλεπόμενο από το ITA 2010 καθεστώς φορολόγησης των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης συμβιβαζόταν με τους ενωσιακούς κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις. Τον Οκτώβριο του 2014, αποφάσισε να επεκτείνει τη διαδικασία αυτή και στην πρακτική των φορολογικών προαποφάσεων η οποία εφαρμοζόταν στο Γιβραλτάρ (στο εξής: απόφαση επέκτασης της διαδικασίας).

Με την από 19 Δεκεμβρίου 2018 απόφασή της (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση) (3), η Επιτροπή χαρακτήρισε κατ’ αρχάς ως «σιωπηρή απαλλαγή» τον μη συνυπολογισμό των εσόδων από δικαιώματα εκμετάλλευσης στη φορολογητέα βάση κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2011 και 31ης Δεκεμβρίου 2013, ενώ έκρινε επίσης ότι το μέτρο αυτό συνιστούσε καθεστώς ενισχύσεων παράνομο και ασυμβίβαστο με την εσωτερική αγορά. Κατά την Επιτροπή, οι εν λόγω απαλλαγές συνεπάγονταν ελάφρυνση του φόρου που θα όφειλαν, σε διαφορετική περίπτωση, να καταβάλουν οι οικείες επιχειρήσεις, λαμβανομένου υπόψη του σκοπού του ITA 2010, ο οποίος συνίστατο στη φορολόγηση των εισοδημάτων που πραγματοποιούνται στο Γιβραλτάρ ή προέρχονται από αυτό.

Εν συνεχεία, η Επιτροπή έκρινε ότι η φορολογική μεταχείριση την οποία επιφύλαξε η Κυβέρνηση του Γιβραλτάρ στο πλαίσιο φορολογικών προαποφάσεων που εκδόθηκαν για πέντε εγκατεστημένες στο Γιβραλτάρ εταιρίες οι οποίες είχαν συμμετοχή σε ετερόρρυθμες εταιρίες ολλανδικού δικαίου και εισέπρατταν, για ορισμένες εξ αυτών, έσοδα από δικαιώματα εκμετάλλευσης, ισοδυναμούσε με παράνομες και ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά ατομικές κρατικές ενισχύσεις. Οι αποφάσεις αυτές, οι οποίες επιβεβαίωναν τη μη φορολόγηση των εσόδων από τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, εξακολούθησαν να ισχύουν μετά την τροποποίηση του 2013 του ITA 2010, κατ’ εφαρμογήν της οποίας τα δικαιώματα εκμετάλλευσης περιελήφθησαν στις κατηγορίες φορολογητέων εισοδημάτων. Η MJN GibCo ήταν μία από τις πέντε αυτές εταιρίες.

Διάφορες εταιρίες του ομίλου MJN άσκησαν προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου το οποίο την κάνει εν μέρει δεκτή. Απορρίπτει την προσφυγή καθ’ ο μέρος βάλλει κατά του τμήματος εκείνου της προσβαλλόμενης αποφάσεως το οποίο αφορά το καθεστώς ενισχύσεων. Στο πλαίσιο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο επικυρώνει την προσέγγιση της Επιτροπής κατά την οποία, αφενός, το «να μην υπόκειται» κάποιος στον φόρο έχει το ίδιο αποτέλεσμα με το «να απαλλάσσεται» από αυτόν και, αφετέρου, η απουσία κανόνα που να προβλέπει ρητώς τη φορολόγηση των εισοδημάτων από δικαιώματα εκμετάλλευσης δεν σημαίνει ότι αποκλείεται το οικείο μέτρο να παρέχει πλεονέκτημα. Το Γενικό Δικαστήριο ακυρώνει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που αφορά την ατομική ενίσχυση η οποία χορηγήθηκε στην MJN GibCo. Στο πλαίσιο αυτό, διευκρινίζει την έκταση του δικαιώματος των ενδιαφερομένων μερών να μετάσχουν σε επίσημη διαδικασία έρευνας στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων και τις συνέπειες της προσβολής του δικαιώματος αυτού επί της νομιμότητας της τελικής αποφάσεως που εκδίδεται κατά το πέρας τέτοιας διαδικασίας.

Εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου

Πρώτον, όσον αφορά το καθεστώς ενισχύσεων, το Γενικό Δικαστήριο υπενθυμίζει κατ’ αρχάς ότι οι παρεμβάσεις των κρατών μελών σε τομείς που δεν έχουν εναρμονιστεί σε ενωσιακό επίπεδο, όπως η άμεση φορολογία, δεν αποκλείονται από το πεδίο εφαρμογής της νομοθεσίας που διέπει τον έλεγχο των κρατικών ενισχύσεων. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή, δεδομένου ότι είναι αρμόδια να μεριμνά για την τήρηση του άρθρου 107 ΣΛΕΕ, δεν υπερέβη τις αρμοδιότητές της εξετάζοντας τη μη φορολόγηση των εσόδων από δικαιώματα εκμετάλλευσης προκειμένου να ελέγξει αν το συγκεκριμένο μέτρο συνιστούσε καθεστώς ενισχύσεων και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, αν το καθεστώς αυτό συμβιβαζόταν με την εσωτερική αγορά. Εν προκειμένω, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι η Επιτροπή, παραπέμποντας στις φορολογικές διατάξεις που ισχύουν στο Γιβραλτάρ και στηρίζοντας την εκτίμησή της ως προς τις εν λόγω διατάξεις στις πληροφορίες τις οποίες της κοινοποίησαν οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου και του Γιβραλτάρ, δεν όρισε από μόνη της ποια είναι η καλούμενη «κανονική» φορολόγηση κατά τις εφαρμοστέες στο Γιβραλτάρ φορολογικές διατάξεις στο πλαίσιο της έρευνάς της σχετικά με τη μη φορολόγηση των εσόδων από δικαιώματα εκμετάλλευσης. Επιπλέον, από την προσβαλλόμενη απόφαση δεν προκύπτει ότι η Επιτροπή επιδίωξε να ευθυγραμμίσει το ισχύον στο Γιβραλτάρ φορολογικό δίκαιο με τις νομοθεσίες των υπολοίπων κρατών μελών.

Ακολούθως, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει τους λόγους ακυρώσεως που αφορούν, σφάλματα εκτιμήσεως και νομικά σφάλματα κατά τον προσδιορισμό του κανονικού καθεστώτος φορολόγησης στο Γιβραλτάρ και κατά τη διαπίστωση της ύπαρξης επιλεκτικού πλεονεκτήματος.

Προκαταρκτικώς, το Γενικό Δικαστήριο παρατηρεί ότι, στο πλαίσιο της ανάλυσης των φορολογικών μέτρων, υπό το πρίσμα του δικαίου της Ένωσης στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων, η εξέταση τόσο του κριτηρίου του πλεονεκτήματος όσο και του επιλεκτικού του χαρακτήρα προϋποθέτει, προηγουμένως, τον καθορισμό του κανονικού καθεστώτος φορολόγησης το οποίο θα αποτελέσει το κατάλληλο πλαίσιο αναφοράς για την εξέταση αυτή.

Όσον αφορά το κανονικό καθεστώς φορολόγησης στο Γιβραλτάρ, το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι ορθώς η Επιτροπή έκρινε ότι το σύστημα φορολόγησης που εφαρμοζόταν στο Γιβραλτάρ ήταν ένα εδαφικό σύστημα φορολόγησης, κατά το οποίο όλα τα εισοδήματα που πραγματοποιούνταν στο Γιβραλτάρ ή προέρχονταν από αυτό έπρεπε να φορολογούνται εκεί και ότι, δυνάμει του ως άνω συστήματος, τα έσοδα από τα δικαιώματα εκμετάλλευσης τα οποία εισέπραττε μια εταιρία του Γιβραλτάρ αναπόφευκτα θεωρούνταν ως πραγματοποιούμενα εκεί ή προερχόμενα από εκεί. Τα συμπεράσματα αυτά θεμελιώνονταν σε πληροφορίες απευθείας από το οικείο κράτος μέλος και συμβιβάζονταν με το περιεχόμενο των σχετικών διατάξεων του ITA 2010.

Όσον αφορά την ύπαρξη οικονομικού πλεονεκτήματος, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι η Επιτροπή απέδειξε ότι το σύστημα της μη φορολόγησης εσόδων από δικαιώματα εκμετάλλευσης οδηγούσε σε μείωση του ποσού που θα οφειλόταν κανονικά ως φόρος από τις επιχειρήσεις οι οποίες είναι εγκατεστημένες στο Γιβραλτάρ και έχουν έσοδα από τέτοια δικαιώματα, τούτο δε κατ’ εφαρμογήν των κατευθυντηρίων αρχών του ITA 2010, ήτοι της αρχής της εδαφικότητας και της αρχής ότι το σύνολο των εισοδημάτων που καταχωρίζονται λογιστικά από τους φορολογουμένους είναι φορολογητέο.

Στο πλαίσιο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο απορρίπτει το επιχείρημα των προσφευγουσών ότι, εφόσον στον ITA 2010 δεν υπάρχει κανόνας που να προβλέπει ρητώς τη φορολόγηση των εσόδων από δικαιώματα εκμετάλλευσης, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι οι φορολογικές αρχές παραιτήθηκαν από τη φορολόγηση των εν λόγω εισοδημάτων και, επομένως, παρείχαν πλεονέκτημα στις προσφεύγουσες. Το Γενικό Δικαστήριο υπενθυμίζει συναφώς ότι η συγκεκριμένη νομοθετική τεχνική με την οποία έχει τυχόν σχεδιαστεί ένα φορολογικό μέτρο δεν ασκεί επιρροή στην ανάλυσή του υπό το πρίσμα του άρθρου 107 ΣΛΕΕ και ότι το γεγονός ότι, εν προκειμένω, τα έσοδα από δικαιώματα εκμετάλλευσης δεν ήταν υποκείμενα σε φόρο εισοδήματος επειδή δεν περιλαμβάνονταν στις φορολογητέες στο Γιβραλτάρ κατηγορίες εισοδημάτων είχε το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα ως εάν αυτή η κατηγορία εισοδημάτων απαλλασσόταν τυπικώς από τον φόρο.

Όσον αφορά τον επιλεκτικό χαρακτήρα της μη φορολόγησης των εσόδων από δικαιώματα εκμετάλλευσης, το Γενικό Δικαστήριο αποφαίνεται ότι βασίμως η Επιτροπή έκρινε ότι αυτή η μη φορολόγηση συνιστούσε παρέκκλιση σε σχέση με τη γενική αρχή της εδαφικότητας, εφόσον είχε ως συνέπεια να επιφυλάσσεται στις επιχειρήσεις του Γιβραλτάρ οι οποίες πραγματοποιούσαν εισοδήματα από την εκμετάλλευση δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας διαφορετική φορολογική μεταχείριση από εκείνη που επιφυλασσόταν στις φορολογούμενες στο Γιβραλτάρ επιχειρήσεις οι οποίες είχαν εισοδήματα που πραγματοποιούνταν εκεί ή προέρχονταν από εκεί, ενώ οι δύο αυτές κατηγορίες επιχειρήσεων βρίσκονταν σε συγκρίσιμες καταστάσεις υπό το πρίσμα του ITA 2010.

Δεύτερον, όσον αφορά το μέτρο ατομικής ενίσχυσης το οποίο χορηγήθηκε βάσει της φορολογικής προαποφάσεως που εκδόθηκε υπέρ της MJN GibCo, το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι οι αποκλίσεις μεταξύ της ανάλυσης που περιλαμβάνεται στην απόφαση επέκτασης της διαδικασίας και της προσβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον αφορούσαν στοιχεία εκτιμήσεως καθοριστικά για τον χαρακτηρισμό της φορολογικής προαποφάσεως υπέρ της MJN GibCo ως ατομικής κρατικής ενίσχυσης, ήταν τέτοιες ώστε η Επιτροπή όφειλε να εκδώσει διορθωτική απόφαση ή δεύτερη απόφαση προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στις προσφεύγουσες να συμμετάσχουν στη διαδικασία με αποτελεσματικό τρόπο.

Συγκεκριμένα, η συλλογιστική βάσει της οποίας η Επιτροπή έκρινε, με την προσβαλλόμενη απόφαση, ότι η διατήρηση της εν λόγω φορολογικής προαποφάσεως σε ισχύ μετά την τροποποίηση του 2013 του ITA 2010 συνιστούσε ατομική κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά, στηριζόταν σε καθοριστικά στοιχεία τα οποία δεν περιλαμβάνονταν στην απόφαση επέκτασης της διαδικασίας, ήτοι στο ότι οι ετερόρρυθμες εταιρίες του ολλανδικού δικαίου ήταν διαφανείς όσον αφορά την εφαρμογή του φορολογικού δικαίου του Γιβραλτάρ και στη διαπίστωση ότι οι εταίροι θα υπέκειντο κανονικά σε φόρο επί του εισοδήματος στο Γιβραλτάρ κατά ποσό αντίστοιχο με τη συμμετοχή τους στα κέρδη των οικείων ετερορρύθμων εταιριών του ολλανδικού δικαίου.

Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι όταν η Επιτροπή, κατά το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της αποφάσεώς της να κινήσει τη διαδικασία και της τελικής αποφάσεώς της, αλλάζει τη συλλογιστική της σε σχέση με καθοριστικά στοιχεία για την εκτίμηση της ύπαρξης ενίσχυσης, τότε η υποχρέωσή της να επεκτείνει την επίσημη διαδικασία έρευνας προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι να είναι σε θέση να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους, έχει τον χαρακτήρα ουσιώδους τύπου, του οποίου η παράβαση επισύρει την ακύρωση της πράξεως που ενέχει το ελάττωμα, ανεξαρτήτως του αν η παράβαση θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα τη διαφορετική έκβαση της διαδικασίας αυτής. Βάσει των ως άνω διαπιστώσεων, το Γενικό Δικαστήριο ακυρώνει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που αφορά την ατομική κρατική ενίσχυση η οποία χορηγήθηκε βάσει της φορολογικής προαποφάσεως που εκδόθηκε υπέρ της MJN GibCo.

1      Νόμος του 2010 για τη φορολογία εισοδήματος εταιριών του Γιβραλτάρ.

2      Η MJT CV κατείχε άδειες εκμετάλλευσης δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας επί των οποίων παραχωρούσε, έναντι καταβολής δικαιωμάτων, περαιτέρω άδειες στη Mead Johnson BV, μια άλλη εταιρία του ομίλου MJN συσταθείσα κατά το ολλανδικό δίκαιο. Πριν από τη λύση της το 2018, η MJN GibCo ανήκε στον διεθνή όμιλο Mead Johnson Nutrition (στο εξής: όμιλος MJN). Η Mead Johnson Nutrition (Asia Pacific) Pte Ltd, με έδρα τη Σιγκαπούρη, ήταν η κατά 100 % μητρική εταιρία της MJN GibCo.

3      Απόφαση (ΕΕ) 2019/700 της Επιτροπής, της 19ης Δεκεμβρίου 2018, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.34914 (2013/C) που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά το καθεστώς φόρου εισοδήματος εταιρειών του Γιβραλτάρ (ΕΕ 2019, L 119, σ. 151).