Υπόθεση T‑1/17

La Mafia Franchises, SL

κατά

Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας – Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης La Mafia SE SIENTA A LA MESA – Απόλυτος λόγος απαραδέκτου – Αντίθεση προς τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο στʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο στʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001]»

Περίληψη – Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (ένατο τμήμα)
της 15ης Μαρτίου 2018

1. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία προσφυγής – Προσφυγή ενώπιον του δικαστή της Ένωσης – Αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου – Επανεξέταση των πραγματικών περιστατικών υπό το πρίσμα αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίζονται για πρώτη φορά ενώπιόν του – Αποκλείεται

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 65)

2. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ορισμός και κτήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα αντίθετα προς τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη – Εξέταση με γνώμονα την αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού για το σημείο – Συνετό πρόσωπο με ευαισθησία και ανεκτικότητα μεσαίου επιπέδου

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1,στοιχείο στʹ)

3. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ορισμός και κτήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα αντίθετα προς τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη – Εικονιστικό σήμα La Mafia SE SIENTA A LA MESA

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1,στοιχείο στʹ)

4. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αποφάσεις του EUIPO – Νομιμότητα – Προγενέστερες αποφάσεις του EUIPO – Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων – Δεν ασκεί επιρροή

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου)

5. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ορισμός και κτήση του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Εκτίμηση της δυνατότητας καταχωρίσεως σημείου – Λαμβάνεται υπόψη μόνον η νομοθεσία της Ένωσης – Οι αποφάσεις των εθνικών αρχών δεν δεσμεύουν τα όργανα της Ένωσης

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 16)

2.  Το γενικό συμφέρον επί του οποίου εδράζεται ο απόλυτος λόγος απαραδέκτου του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο στʹ, του κανονισμού 207/2009 για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έγκειται στο να αποφεύγεται η καταχώριση σημείων τα οποία θα προσέβαλλαν τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη στο πλαίσιο της χρήσεώς τους εντός του εδάφους της Ένωσης. Η καταχώριση ενός σήματος ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσκρούει στον συγκεκριμένο απόλυτο λόγο απαραδέκτου ιδίως εάν αυτό είναι ιδιαιτέρως προσβλητικό.

   Η εκτίμηση ότι συντρέχει ο συγκεκριμένος λόγος απαραδέκτου δεν μπορεί να στηριχθεί στην αντίληψη τμήματος του ενδιαφερόμενου κοινού που δεν σοκάρεται από τίποτε, ούτε στην αντίληψη τμήματος του ενδιαφερόμενου κοινού που μπορεί να προσβληθεί πολύ εύκολα, αλλά πρέπει να βασίζεται στα κριτήρια ενός συνετού προσώπου με ευαισθησία και ανεκτικότητα μεσαίου επιπέδου.

   Επίσης, ενδιαφερόμενο κοινό, κατά την εξέταση του ως άνω λόγου απαραδέκτου, δεν μπορεί να είναι μόνον το κοινό στο οποίο άμεσα απευθύνονται οι υπηρεσίες και τα προϊόντα για τα οποία ζητείται η καταχώριση. Συγκεκριμένα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα σημεία που καλύπτονται από τον συγκεκριμένο λόγο απαραδέκτου δεν θα σοκάρουν μόνον το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που προσδιορίζονται από το σημείο, αλλά και άλλα πρόσωπα τα οποία ενδέχεται να αντικρίσουν το σημείο αυτό στην καθημερινότητά τους, χωρίς να ενδιαφέρονται συγκεκριμένα για τα εν λόγω προϊόντα και υπηρεσίες.

   Πρέπει, επίσης, να υπομνησθεί ότι το ενδιαφερόμενο κοινό εντός της Ένωσης βρίσκεται, εξ ορισμού, στο έδαφος κράτους μέλους και ότι τα σημεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι αντίκεινται στη δημόσια τάξη ή στα χρηστά ήθη δεν είναι τα ίδια σε όλα τα κράτη μέλη, ιδίως για γλωσσικούς, ιστορικούς, κοινωνικούς ή πολιτιστικούς λόγους.

   Επομένως, για την εφαρμογή αυτού του απόλυτου λόγου απαραδέκτου πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όχι μόνον οι κοινές στο σύνολο των κρατών μελών της Ένωσης περιστάσεις, αλλά και οι προσιδιάζουσες σε κατ’ ιδίαν κράτη μέλη περιστάσεις που δύνανται να επηρεάσουν την αντίληψη του ευρισκόμενου στο έδαφος των εν λόγω κρατών ενδιαφερόμενου κοινού.

   Όταν ένα σημείο έχει ιδιαιτέρως προκλητικό ή προσβλητικό χαρακτήρα, πρέπει να θεωρείται ότι αντίκειται στη δημόσια τάξη ή στα χρηστά ήθη, ανεξαρτήτως των προϊόντων και υπηρεσιών για τα οποία έχει καταχωρισθεί. Εξάλλου, από τη συνδυασμένη ερμηνεία των διαφόρων εδαφίων του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 προκύπτει ότι τα εδάφια αυτά αφορούν τις εγγενείς ιδιότητες του επίμαχου σήματος και όχι περιστάσεις συνδεόμενες με τη συμπεριφορά του προσώπου που ζητεί την καταχώριση του σήματος.

   (βλ. σκέψεις 25-29, 40)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 30-48)

4.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 49)

5.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 50)