1. 

Προδικαστικά ερωτήματα – Παραδεκτό – Ανάγκη εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως και λυσιτελής χαρακτήρας των υποβαλλόμενων ερωτημάτων – Εκτίμηση του εθνικού δικαστηρίου – Τεκμήριο λυσιτέλειας των υποβαλλόμενων ερωτημάτων

(Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

(βλ. σκέψεις 37, 38)

2. 

Προδικαστικά ερωτήματα – Απάντηση που μπορεί να συναχθεί σαφώς από τη νομολογία – Εφαρμογή του άρθρου 99 του Κανονισμού Διαδικασίας

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 99)

(βλ. σκέψεις 41, 42)

3. 

Προστασία των καταναλωτών – Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές – Οδηγία 93/13 – Καταχρηστική ρήτρα κατά την έννοια του άρθρου 3 – Ρήτρες προσυμφώνου αγοραπωλησίας συνταχθείσες εκ των προτέρων από τον επαγγελματία – Τεκμήριο ότι δεν υπήρξε ατομική διαπραγμάτευση των ρητρών αυτών – Υπογραφή της σύμβασης από τον καταναλωτή – Το ως άνω τεκμήριο δεν κλονίζεται – Σύμβαση που επισημοποιήθηκε από συμβολαιογράφο και απεστάλη στον καταναλωτή πριν από τη σύναψή της – Δεν ασκεί επιρροή

(Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου, άρθρα 3 § 2 και 4 § 1)

(βλ. σκέψεις 47-51, διατακτ. 1)

4. 

Προστασία των καταναλωτών – Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές – Οδηγία 93/13 – Καταχρηστική ρήτρα κατά την έννοια του άρθρου 3 – Έννοια – Ρητή ρήτρα υπαναχωρήσεως και ποινική ρήτρα προσυμφώνου αγοραπωλησίας προβλεπόμενες αποκλειστικά υπέρ του επαγγελματία και συνταχθείσες από τον ίδιο – Εμπίπτουν – Εκτίμηση περί του καταχρηστικού χαρακτήρα από το εθνικό δικαστήριο

(Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1· παράρτημα, σημείο 1, στοιχεία δʹ, εʹ και στʹ)

(βλ. σκέψεις 55, 57, 59, 61, 65, 66, διατακτ. 2)

5. 

Προστασία των καταναλωτών – Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές – Οδηγία 93/13 – Διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα ρήτρας – Περιεχόμενο – Αναθεώρηση από τον εθνικό δικαστή του περιεχομένου καταχρηστικής ρήτρας – Δεν επιτρέπεται – Υποκατάσταση καταχρηστικής ρήτρας με απόφαση του εθνικού δικαστή – Δεν επιτρέπεται – Εξαίρεση

(Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 24 και άρθρο 6)

(βλ. σκέψεις 75-78, διατακτ. 3)

1) 

Το άρθρο 3, παράγραφος 2, και το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/EOK του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχουν την έννοια ότι, υπό περιστάσεις όπως αυτές της υπόθεσης της κύριας δίκης, απλώς και μόνον η υπογραφή σύμβασης που έχει συναφθεί μεταξύ καταναλωτή και επαγγελματία και ορίζει ότι, με τη συγκεκριμένη σύμβαση, ο καταναλωτής αποδέχεται το σύνολο των συμβατικών ρητρών τις οποίες έχει καταρτίσει εκ των προτέρων ο επαγγελματίας δεν ανατρέπει το τεκμήριο ότι τέτοιες ρήτρες δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης.

2) 

Το άρθρο 3, παράγραφος 3, της οδηγίας 93/13, σε συνδυασμό με το παράρτημα της ίδιας οδηγίας, έχει την έννοια ότι ρητή διαλυτική αίρεση και ποινική ρήτρα όπως οι επίμαχες στην κύρια δίκη, οι οποίες περιέχονται σε σύμβαση συναφθείσα μεταξύ καταναλωτή και επαγγελματία και έχουν προβλεφθεί μόνον από τον τελευταίο και υπέρ του ιδίου, ενδέχεται να συνιστούν καταχρηστικές ρήτρες κατά την έννοια του σημείου l, στοιχεία δʹ και στʹ, του ως άνω παραρτήματος, πράγμα το οποίο πρέπει να εξακριβωθεί από το εθνικό δικαστήριο.

3) 

Το άρθρο 6 της οδηγίας 93/13 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που κριθούν καταχρηστικές η ρητή διαλυτική αίρεση και η ποινική ρήτρα οι οποίες περιέχονται σε προσύμφωνο αγοραπωλησίας που έχει συναφθεί μεταξύ καταναλωτή και επαγγελματία, ο εθνικός δικαστής δεν μπορεί να θεραπεύσει την ακυρότητα τέτοιων καταχρηστικών ρητρών αντικαθιστώντας τις με βάση τη δική του κρίση, εκτός αν η σύμβαση δεν μπορεί να ισχύσει σε περίπτωση καταργήσεως των καταχρηστικών αυτών ρητρών και η ακύρωση της σύμβασης αυτής στο σύνολό της θα εξέθετε τον καταναλωτή σε ιδιαιτέρως επιζήμιες συνέπειες.