Υπόθεση T-170/16

Guardian Glass España, Central Vidriera, SLU

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Προσφυγή ακυρώσεως – Κρατικές ενισχύσεις – Φορολογικά πλεονεκτήματα χορηγηθέντα από διοικητική περιφέρεια κράτους μέλους – Καθεστώς ενισχύσεων που κηρύχθηκε ασύμβατο με την εσωτερική αγορά – Εκτέλεση της αποφάσεως – Υποχρέωση εξακριβώσεως της κατ’ ιδίαν καταστάσεως των δικαιούχων – Παράλειψη της Επιτροπής να λάβει θέση – Πράξη μη δεκτική προσφυγής – Απαράδεκτο»

Περίληψη – Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα)
της 11ης Οκτωβρίου 2017

1. Προσφυγή ακυρώσεως – Πράξεις δεκτικές προσφυγής – Έννοια – Πράξεις παράγουσες δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα – Εκτίμηση των εν λόγω αποτελεσμάτων με γνώμονα την ουσία της πράξεως – Συνεκτίμηση του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνονται την πράξη οι αποδέκτες – Δεν περιλαμβάνεται

   (Άρθρο 263, εδ. 1, ΣΛΕΕ)

2. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Εξέτασή τους από την Επιτροπή – Εξέταση καθεστώτος ενισχύσεων στο σύνολό του – Επιτρεπτό

   (Άρθρα 107 § 3 ΣΛΕΕ και 108 ΣΛΕΕ)

3. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Ανάκτηση παράνομης ενισχύσεως – Υποχρέωση – Δυσχέρειες κατά την εκτέλεση – Θέσεις τις οποίες λαμβάνει η Επιτροπή ως προς τα προτεινόμενα από το κράτος μέλος μέτρα εκτελέσεως – Δεσμευτικός χαρακτήρας – Δεν υφίσταται

   (Άρθρο 108 § 2 ΣΛΕΕ)

4. Προσφυγή ακυρώσεως – Πράξεις δεκτικές προσφυγής – Έννοια – Πράξεις παράγουσες δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα – Συνεκτίμηση της μορφής της πράξεως – Όρια

   (Άρθρο 263, εδ. 1, ΣΛΕΕ)

1.  Προκειμένου να διαπιστωθεί αν μια πράξη παράγει δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα, υπό την έννοια του άρθρου 263, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, είναι αναγκαίο να εξετασθεί η ουσία της πράξεως αυτής. Η ύπαρξη τέτοιων αποτελεσμάτων πρέπει να διαπιστώνεται βάσει της ουσίας της οικείας πράξεως και δεν μπορεί να βασίζεται σε άλλα στοιχεία, ιδίως στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να την αντιλαμβάνονται οι αποδέκτες της. Πράγματι, ως εκ της φύσεώς της, η αντίληψη αυτή έχει υποκειμενικό χαρακτήρα. Ωστόσο, οι προϋποθέσεις για την ευδοκίμηση της προσφυγής δεν μπορούν να εξαρτώνται από στοιχεία που ενδέχεται να διαφοροποιούνται ανάλογα με τις αρχές, τις επιχειρήσεις ή τους ιδιώτες.

   (βλ. σκέψεις 68, 114, 115)

2.  Η Επιτροπή όταν εξετάζει ένα καθεστώς ενισχύσεως, δεν υποχρεούται να προβεί σε ανάλυση της ενισχύσεως που χορηγήθηκε σε κάθε κατ’ ιδίαν περίπτωση βάσει του καθεστώτος αυτού. Μπορεί να αποφασίσει επί των γενικών χαρακτηριστικών του επίμαχου καθεστώτος χωρίς να υποχρεούται να εξετάσει κάθε συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμογής του. Συνεπώς, όταν η Επιτροπή αποφαίνεται κατά τρόπο γενικό και αφηρημένο σε σχέση με καθεστώς ενισχύσεων το οποίο κηρύσσει ασύμβατο με την εσωτερική αγορά και διατάσσει την ανάκτηση των χορηγηθεισών βάσει του εν λόγω καθεστώτος ενισχύσεων, στο κράτος μέλος εναπόκειται να ελέγξει την κατ’ ιδίαν κατάσταση καθεμίας από τις επιχειρήσεις τις οποίες αφορά η ανάκτηση αυτή.

   (βλ. σκέψεις 70, 71)

3.  Αν κράτος μέλος, κατά την εκτέλεση αποφάσεως περί κρατικών ενισχύσεων, συναντά δυσχέρειες που δεν είχαν προβλεφθεί και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, πρέπει να απευθύνεται στην Επιτροπή. Τα έγγραφα τα οποία απευθύνει η Επιτροπή στις εθνικές αρχές στο πλαίσιο της εκτελέσεως αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία καθεστώς ενισχύσεων κηρύσσεται παράνομο και ασύμβατο προς την εσωτερική αγορά και διατάσσεται η ανάκτηση των επίμαχων ενισχύσεων, αλλά δεν προσδιορίζονται οι κατ’ ιδίαν λήπτες των ενισχύσεων αυτών και τα ακριβή ποσά που πρέπει να επιστραφούν, ουδόλως είναι δεσμευτικά. Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή εκφράζει απλώς τη γνώμη της ως προς το επιτρεπτό, από απόψεως δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των προτεινόμενων από το οικείο κράτος μέλος μέτρων εκτελέσεως, λαμβανομένων υπόψη των δυσχερειών που έχει συναντήσει το εν λόγω κράτος μέλος.

   (βλ. σκέψεις 72, 74, 75)

4.  Η μορφή των πράξεων είναι, καταρχήν, αδιάφορη όσον αφορά το παραδεκτό της προσφυγής ακυρώσεως. Αποφεύγεται κατά τον τρόπο αυτόν το ενδεχόμενο η μορφή ή η ονομασία που δίνει σε ορισμένη πράξη το όργανο που την εκδίδει να αποκλείει κατ’ αποτέλεσμα την άσκηση οποιασδήποτε προσφυγής ακυρώσεως κατά της πράξεως αυτής, μολονότι η εν λόγω πράξη παράγει στην πραγματικότητα έννομα αποτελέσματα. Αντιθέτως, η μορφή μιας πράξεως μπορεί να λαμβάνεται υπόψη όταν παρέχει τη δυνατότητα αναγνωρίσεως της φύσεώς της.

   Συναφώς, προκειμένου περί πράξεως που έχει τη μορφή μη χρονολογημένου και μη υπογεγραμμένου εγγράφου, το οποίο δεν φέρει το λογότυπο της Επιτροπής, η πράξη αυτή είναι ένα ανεπίσημο έγγραφο το οποίο δεν έχει περιβληθεί τον τύπο που χρησιμοποιείται γενικά από θεσμικό όργανο για την έκδοση πράξεως που έχει ως αποτέλεσμα ή ως σκοπό την παραγωγή δεσμευτικών έννομων αποτελεσμάτων. Η η μη παραγωγή δεσμευτικών έννομων αποτελεσμάτων από την προσβαλλόμενη πράξη, η οποία απορρέει από το περιεχόμενό της, επιβεβαιώνεται από τη μορφή υπό την οποία εκδόθηκε.

   (βλ. σκέψεις 85-89, 92)