Υπόθεση C‑559/16

Birgit Bossen κ.λπ.

κατά

Brussels Airlines SA/NV

(αίτηση του Amtsgericht Hamburg για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Μεταφορές – Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 – Άρθρο 7, παράγραφος 1 – Κοινοί κανόνες αποζημιώσεως των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση αρνήσεως επιβιβάσεως και ματαιώσεως ή μεγάλης καθυστερήσεως της πτήσεως – Πτήση η οποία πραγματοποιείται σε περισσότερα σκέλη – Έννοια “αποστάσεως” που λαμβάνεται υπόψη»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 7ης Σεπτεμβρίου 2017

1. Μεταφορές–Αεροπορικές μεταφορές–Κανονισμός 261/2004–Κοινοί κανόνες αποζημιώσεως των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση αρνήσεως επιβιβάσεως και ματαιώσεως ή μεγάλης καθυστερήσεως της πτήσεως–Δικαίωμα αποζημιώσεως σε περίπτωση ματαιώσεως πτήσεως–Δυνατότητα εφαρμογής σε περίπτωση μεγάλης καθυστερήσεως–Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως

   (Κανονισμός 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 3 και άρθρα 5, 6 και 7)

2. Μεταφορές–Αεροπορικές μεταφορές–Κανονισμός 261/2004–Κοινοί κανόνες αποζημιώσεως των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση αρνήσεως επιβιβάσεως και ματαιώσεως ή μεγάλης καθυστερήσεως της πτήσεως–Δικαίωμα αποζημιώσεως σε περίπτωση καθυστερήσεως–Πτήση η οποία πραγματοποιείται σε περισσότερα σκέλη–Έννοια του όρου «απόσταση»–Περιεχόμενο

   (Κανονισμός 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 18-22)

2.  Το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 295/91, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, στην περίπτωση των αεροπορικών συνδέσεων που πραγματοποιούνται με ανταποκρίσεις, με τον όρο “απόσταση” νοείται μόνον η απόσταση μεταξύ του τόπου της πρώτης αναχωρήσεως και του τελικού προορισμού, η οποία πρέπει να υπολογισθεί βάσει της ορθοδρομικής μεθόδου, τούτο δε ανεξάρτητα από την πράγματι διανυθείσα απόσταση πτήσεως.

   Συνεπώς, κατά τον καθορισμό του ύψους της αποζημιώσεως, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μόνον η απόσταση μεταξύ του τόπου της πρώτης αναχωρήσεως και του τελικού προορισμού, ανεξάρτητα από τυχόν πτήσεις ανταποκρίσεως.

   Ειδικότερα, το Δικαστήριο διευκρίνισε ότι η αποζημίωση των επιβατών έχει ως έρεισμά της την ταλαιπωρία η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι υπέστησαν απώλεια χρόνου τριών ή περισσοτέρων ωρών σε σχέση με τον αρχικό προγραμματισμό της μεταφοράς τους, η οποία απώλεια χρόνου διαπιστώνεται, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων των πτήσεων με ανταποκρίσεις, κατά την άφιξη στον τελικό προορισμό τους (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 2013, Folkerts,C‑11/11, EU:C:2013:106, σκέψη 35). Δεδομένης όμως της φύσεως της κατ’ αυτόν τον τρόπο προκαλούμενης ταλαιπωρίας, τυχόν διαφορές ως προς την πράγματι διανυθείσα απόσταση δεν επηρεάζουν από μόνες τους την έκταση μιας τέτοιας ταλαιπωρίας.

   (βλ. σκέψεις 29, 31-33 και διατακτ.)