Υπόθεση C‑441/16

SMS group GmbH

κατά

Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Bucureşti

(αίτηση του Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Φόρος προστιθεμένης αξίας (ΦΠΑ) – Όγδοη οδηγία 79/1072/ΕΟΚ – Οδηγία 2006/112/EΚ – Υποκείμενος στον φόρο κάτοικος άλλου κράτους μέλους – Επιστροφή του ΦΠΑ που καταβλήθηκε κατά την εισαγωγή αγαθών – Προϋποθέσεις – Αντικειμενικά στοιχεία τα οποία επιβεβαιώνουν την πρόθεση του υποκειμένου στον φόρο να χρησιμοποιήσει τα εισαχθέντα αγαθά στο πλαίσιο των οικονομικών δραστηριοτήτων του – Σοβαρός κίνδυνος μη πραγματοποιήσεως της πράξεως για την οποία έγινε η εισαγωγή»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 21ης Σεπτεμβρίου 2017

Εναρμόνιση των φορολογικών νομοθεσιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας – Επιστροφή του φόρου στους υποκείμενους στον φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στη χώρα – Αναστολή της εκτελέσεως συμβάσεως εισαγωγής αγαθών – Μη πραγματοποίηση της πράξεως για την οποία προορίζονταν τα αγαθά αυτά – Παράλειψη αποδείξεως της μετέπειτα πορείας των αγαθών – Άρνηση του δικαιώματος επιστροφής του ΦΠΑ – Δεν επιτρέπεται

(Οδηγίες του Συμβουλίου 79/1072 και 2006/112, άρθρο 170)

Κατ’ ορθή ερμηνεία, η όγδοη οδηγία 79/1072/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 6ης Δεκεμβρίου 1979, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών – Τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας στους υποκειμένους στο φόρο οι οποίοι δεν είναι εγκατεστημένοι στο εσωτερικό της χώρας, σε συνδυασμό με το άρθρο 170 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, αντιτίθεται στην εκ μέρους κράτους μέλους άρνηση χορηγήσεως σε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος δεν είναι εγκατεστημένος στο έδαφός του του δικαιώματος επιστροφής του φόρου προστιθεμένης αξίας που καταβλήθηκε κατά την εισαγωγή αγαθών επί καταστάσεως, όπως αυτή της υποθέσεως της κύριας δίκης, στο πλαίσιο της οποίας, κατά τον χρόνο της εισαγωγής, η εκτέλεση της συμβάσεως στο πλαίσιο της οποίας ο υποκείμενος στον φόρο αγόρασε και εισήγαγε τα αγαθά αυτά είχε ανασταλεί, η πράξη για την οποία τα εν λόγω αγαθά επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν δεν πραγματοποιήθηκε εν τέλει και ο υποκείμενος στον φόρο δεν υπέβαλε στοιχεία αποδεικνύοντα τη μετέπειτα πορεία των αγαθών αυτών.

Πράγματι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, οσάκις δεν συντρέχει περίπτωση απάτης ή καταχρήσεως και υπό την επιφύλαξη ενδεχομένων διακανονισμών σύμφωνα με τους όρους της οδηγίας ΦΠΑ, το δικαίωμα επιστροφής, εφόσον έχει γεννηθεί, εξακολουθεί να υφίσταται (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση της 22ας Μαρτίου 2012, Klub,C‑153/11, EU:C:2012:163, σκέψη 46 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

Ειδικότερα, οσάκις ο υποκείμενος στον φόρο δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης πράξεως τα αγαθά για τα οποία χορηγήθηκε η επιστροφή λόγω περιστάσεων ανεξάρτητων της βουλήσεώς του, το δικαίωμα επιστροφής δεν θίγεται, διότι στην περίπτωση αυτή δεν συντρέχει κανένας κίνδυνος απάτης ή καταχρήσεως ικανός να δικαιολογήσει τη μη χορήγηση επιστροφής (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση της 22ας Μαρτίου 2012, Klub,C‑153/11, EU:C:2012:163, σκέψη 47 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

(βλ. σκέψεις 55, 56, 58 και διατακτ.)