Υπόθεση C‑382/16

Hornbach-Baumarkt-AG

κατά

Finanzamt Landau

(αίτηση του Finanzgericht Rheinland-Pfalz
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Ελευθερία εγκαταστάσεως – Φόρος εταιριών – Ρύθμιση κράτους μέλους – Προσδιορισμός του φορολογητέου εισοδήματος των εταιριών – Όφελος που παρέχεται δωρεάν από ημεδαπή εταιρία σε εδρεύουσα στην αλλοδαπή εταιρία με την οποία συνδέεται με σχέσεις αλληλεξαρτήσεως – Διόρθωση των φορολογητέων εισοδημάτων της ημεδαπής εταιρίας – Μη διόρθωση των φορολογητέων εισοδημάτων στην περίπτωση που πανομοιότυπο όφελος παρέχεται από ημεδαπή εταιρία σε άλλη ημεδαπή εταιρία με την οποία συνδέεται με τέτοιου είδους σχέσεις – Περιορισμός της ελευθερίας εγκαταστάσεως – Δικαιολογητικός λόγος»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 31ης Μαΐου 2018

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Ελευθερία εγκαταστάσεως – Περιορισμοί – Φορολογική νομοθεσία – Φόρος εταιριών – Καθορισμός του φορολογητέου εισοδήματος – Υπερβολικά ή εκ χαριστικής αιτίας οφέλη παρεχόμενα μεταξύ εταιριών οι οποίες συνδέονται με σχέσεις αλληλεξαρτήσεως – Εθνική ρύθμιση προβλέπουσα τη φορολόγηση ημεδαπής εταιρίας μόνο σε σχέση με τα οφέλη που αυτή παρέσχε σε εδρεύουσα στην αλλοδαπή εταιρία – Επιτρέπεται – Προϋπόθεση – Εθνική ρύθμιση που επιτρέπει την προσκόμιση αποδείξεων για τους εμπορικούς λόγους για τους οποίους συμφωνήθηκαν τα εν λόγω οφέλη – Υποχρέωση του εθνικού δικαστηρίου να προβεί σε εξακρίβωση

[Άρθρα 43 ΕΚ και 48 ΕΚ (νυν άρθρα 49 ΣΛΕΕ και 54 ΣΛΕΕ)]

Το άρθρο 43 ΕΚ (νυν άρθρο 49 ΣΛΕΕ), σε συνδυασμό με το άρθρο 48 ΕΚ (νυν άρθρο 54 ΣΛΕΕ), έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται, κατ’ αρχήν, σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, βάσει της οποίας τα εισοδήματα εδρεύουσας σε κράτος μέλος εταιρίας η οποία παρέσχε σε εταιρία εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος, με την οποία συνδέεται με σχέσεις αλληλεξαρτήσεως, οφέλη υπό όρους οι οποίοι αποκλίνουν από εκείνους που θα είχαν συμφωνήσει υπό τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες ανεξάρτητοι μεταξύ τους τρίτοι πρέπει να υπολογίζονται στο ύψος στο οποίο θα ανέρχονταν εάν είχαν εφαρμοστεί οι όροι που θα είχαν συμφωνήσει οι τρίτοι αυτοί και να υπόκεινται σε διόρθωση, ενώ δεν γίνεται τέτοια διόρθωση των φορολογητέων εισοδημάτων όταν τα ίδια αυτά οφέλη έχουν παρασχεθεί από ημεδαπή εταιρία σε άλλη ημεδαπή εταιρία, με την οποία συνδέεται με σχέσεις αλληλεξαρτήσεως. Πάντως, στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να εξακριβώσει αν η επίμαχη στην κύρια δίκη ρύθμιση παρέχει τη δυνατότητα στον ημεδαπό φορολογούμενο να αποδείξει ότι οι συγκεκριμένοι όροι συμφωνήθηκαν για εμπορικούς λόγους που απορρέουν από τη θέση του ως εταίρου στην αλλοδαπή εταιρία.

(βλ. σκέψη 59 και διατακτ.)