Υπόθεση C‑570/15

X

κατά

Staatssecretaris van Financiën

(αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Εφαρμογή των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης – Διακινούμενοι εργαζόμενοι – Καθορισμός της εφαρμοστέας νομοθεσίας – Κανονισμός (ΕΟΚ) 1408/71 – Άρθρο 14, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, σημείο i – Πρόσωπο που ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών – Μισθωτός απασχολούμενος σε κράτος μέλος ο οποίος ασκεί μέρος των δραστηριοτήτων του στο κράτος μέλος κατοικίας του»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 13ης Σεπτεμβρίου 2017

Κοινωνική ασφάλιση – Εφαρμοστέα νομοθεσία – Άρθρο 14, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 1408/71 – Πρόσωπο που ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος περισσοτέρων κρατών μελών – Έννοια – Πρόσωπο που απασχολείται στο έδαφος ενός κράτους μέλους και κατοικεί σε άλλο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου άσκησε, κατά τη διάρκεια του παρελθόντος έτους, μέρος της μισθωτής του δραστηριότητας αντίστοιχο προς το 6,5 % των συνολικών ωρών εργασίας του – Δεν εμπίπτει

(Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, άρθρο 14 § 2, στοιχείο βʹ, σημείο i)

Το άρθρο 14, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, σημείο i, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε και επικαιροποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 118/97 του Συμβουλίου, της 2ας Δεκεμβρίου 1996, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 592/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, έχει την έννοια ότι ένα πρόσωπο όπως αυτό της υποθέσεως της κύριας δίκης, το οποίο ασκεί μισθωτή δραστηριότητα για λογαριασμό εργοδότη εγκατεστημένου στο έδαφος κράτους μέλους και κατοικεί σε άλλο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου άσκησε, κατά τη διάρκεια του παρελθόντος έτους, μέρος της δραστηριότητας αυτής αντίστοιχο προς το 6,5 % των συνολικών ωρών εργασίας του, χωρίς τούτο να έχει αποτελέσει αντικείμενο προηγούμενης συμφωνίας με τον εργοδότη του, δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών κατά την έννοια της διάταξης αυτής.

Από τη διάταξη αυτή, η οποία εισάγει παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα σύνδεσης με το κράτος μέλος απασχόλησης, προκύπτει ότι η εφαρμογή της εξαρτάται από την προϋπόθεση ο ενδιαφερόμενος να ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών.

Η απαίτηση όμως αυτή προϋποθέτει ότι ο ενδιαφερόμενος ασκεί συνήθως σημαντικές δραστηριότητες στο έδαφος δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση της 30ής Μαρτίου 2000, Banks κ.λπ.,C‑178/97, EU:C:2000:169, σκέψη 25).

Συναφώς, το γεγονός ότι το οικείο πρόσωπο ασκεί δραστηριότητες απλώς και μόνον περιστασιακώς στο έδαφος κράτους μέλους δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 14, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, σημείο i, του κανονισμού 1408/71.

Για να εκτιμηθεί αν ένα πρόσωπο πρέπει να θεωρηθεί ότι ασκεί κανονικά μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών, ή, αντιθέτως, αν πρόκειται για δραστηριότητες κατανεμημένες στο έδαφος περισσοτέρων κρατών μελών κατά τρόπο απλώς και μόνον περιστασιακό, πρέπει να ληφθούν υπόψη, ειδικότερα, η διάρκεια των περιόδων δραστηριότητας και η φύση της μισθωτής εργασίας όπως τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τα συμβατικά έγγραφα, καθώς και, ενδεχομένως, οι όντως ασκούμενες δραστηριότητες (βλ., συναφώς, απόφαση της 12ης Ιουλίου 1973, Hakenberg,13/73, EU:C:1973:92, σκέψη 20, καθώς και της 4ης Οκτωβρίου 2012, Format Urządzenia i Montaże Przemysłowe,C‑115/11, EU:C:2012:606, σκέψη 44).

(βλ. σκέψεις 18-21, 29 και διατακτ.)