Υπόθεση C‑211/15 P

Orange

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Ανταγωνισμός — Κρατικές ενισχύσεις — Ενίσχυση την οποία χορήγησε η Γαλλική Δημοκρατία στη France Télécom — Μεταρρύθμιση του τρόπου χρηματοδοτήσεως των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν υπαχθεί στη France Télécom — Μείωση του αντισταθμίσματος που καταβάλλεται στο Δημόσιο από τη France Télécom — Απόφαση κηρύττουσα την ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά υπό προϋποθέσεις — Έννοια της “ενισχύσεως” — Έννοια του “οικονομικού πλεονεκτήματος” — Επιλεκτικός χαρακτήρας — Επηρεασμός του ανταγωνισμού — Παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών — Έλλειψη αιτιολογίας — Υποκατάσταση των αιτιολογιών»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 26ης Οκτωβρίου 2016

1. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Χορήγηση πλεονεκτήματος στους δικαιούχους – Εθνική ρύθμιση με την οποία επιδιώκεται η αποφυγή επιβαρύνσεων οι οποίες, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα υφίσταντο – Δεν εμπίπτει – Προϋποθέσεις

   (Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

2. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Χορήγηση πλεονεκτήματος στους δικαιούχους – Επιδιωκόμενοι από το κράτος σκοποί – Δεν ασκούν επιρροή

   (Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

3. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Επιλεκτικός χαρακτήρας του μέτρου – Μέτρο ad hoc που αφορά μία και μοναδική επιχείρηση – Εμπίπτει – Ανάγκη συγκρίσεως της δικαιούχου επιχειρήσεως με άλλες επιχειρήσεις που βρίσκονται σε συγκρίσιμη πραγματική και νομική κατάσταση από πλευράς του σκοπού που επιδιώκει το μέτρο – Δεν υφίσταται

   (Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

4. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Επηρεασμός του εμπορίου μεταξύ των κρατών μελών – Νόθευση του ανταγωνισμού – Κριτήρια εκτιμήσεως

   (Άρθρο 107 § 1 ΣΛΕΕ)

1.  Δεν μπορεί να θεωρηθεί πλεονέκτημα, κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, μια εθνική ρύθμιση η οποία δεν χορηγεί πλεονέκτημα ούτε στους μετόχους μιας εταιρίας ούτε στην εν λόγω εταιρία αυτή καθεαυτή, καθόσον η ρύθμιση αυτή επιδιώκει απλώς να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός της εν λόγω εταιρίας με μια επιπλέον δαπάνη η οποία, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα υφίστατο και δεδομένου, επίσης, ότι η ρύθμιση αυτή περιορίζεται στην πλαισίωση μιας κατ’ εξαίρεση δυνατότητας, χωρίς να σκοπεί στον περιορισμό μιας δαπάνης με την οποία δεν θα έπρεπε κανονικώς να επιβαρύνεται η εταιρία αυτή.

   Εντούτοις, ο κανόνας αυτός μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε περίπτωση αμφισβητήσεως ενός καθεστώτος «που παρεκκλίνει διττώς», ήτοι καθεστώτος το οποίο, προκειμένου να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του δικαιούχου με μια δαπάνη η οποία, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα υφίστατο, προβλέπει παρέκκλιση προοριζόμενη να εξουδετερώσει προηγούμενη παρέκκλιση από το γενικό καθεστώς.

   (βλ. σκέψεις 25, 27)

2.  Το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΕΚ δεν διακρίνει τις κρατικές παρεμβάσεις ανάλογα με τις αιτίες ή τους σκοπούς τους, αλλά τις προσδιορίζει με γνώμονα τα αποτελέσματά τους.

   (βλ. σκέψη 38)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 53, 54)

4.  Για τον χαρακτηρισμό ενός εθνικού μέτρου ως κρατικής ενίσχυσης, η Επιτροπή υποχρεούται να εξετάσει μόνον αν οι ενισχύσεις δύνανται να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών και να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό και όχι αν οι ενισχύσεις αυτές έχουν πραγματικές επιπτώσεις στο ενδοκοινοτικό εμπόριο και στρεβλώνουν όντως τον ανταγωνισμό.

   Συναφώς, στην περίπτωση ελευθερώσεως, σε κοινοτικό επίπεδο, ενός τομέα της οικονομίας, μπορεί να γίνει λόγος για πραγματικές ή δυνητικές επιπτώσεις των ενισχύσεων επί του ανταγωνισμού, καθώς και για συνέπειές τους στο εμπόριο μεταξύ κρατών μελών.

   Όσον αφορά την προϋπόθεση της στρεβλώσεως του ανταγωνισμού, οι ενισχύσεις που αποσκοπούν στο να απαλλάξουν μια επιχείρηση από έξοδα που θα έπρεπε κανονικά να επωμιστεί η ίδια, στο πλαίσιο της τρέχουσας διαχειρίσεώς της ή των συνήθων δραστηριοτήτων της, νοθεύουν κατά κανόνα τις συνθήκες του ανταγωνισμού.

   (βλ. σκέψεις 64-66)