Υπόθεση C‑6/15

TNS Dimarso NV

κατά

Vlaams Gewest

[αίτηση του Raad van State (Βέλγιο)

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]

«Προδικαστική παραπομπή — Δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών — Οδηγία 2004/18/ΕΚ — Άρθρο 53, παράγραφος 2 — Κριτήρια αναθέσεως — Πλέον συμφέρουσα από οικονομικής απόψεως προσφορά — Μέθοδος αξιολογήσεως — Κανόνες σχετικοί με τη στάθμιση — Υποχρέωση της αναθέτουσας αρχής να προσδιορίσει στα τεύχη του διαγωνισμού τη στάθμιση των κριτηρίων αναθέσεως — Περιεχόμενο της σχετικής υποχρεώσεως»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 2016

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών – Οδηγία 2004/18 – Ανάθεση συμβάσεων – Κριτήρια αναθέσεως – Τήρηση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως των διαγωνιζομένων και της υποχρεώσεως διαφάνειας

   (Οδηγία 2004/18 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 46 και άρθρα 2 και 53)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών – Οδηγία 2004/18 – Ανάθεση συμβάσεων – Πλέον συμφέρουσα από οικονομικής απόψεως προσφορά – Κριτήρια αναθέσεως – Υποχρέωση της αναθέτουσας αρχής να προσδιορίσει στα τεύχη του διαγωνισμού τη στάθμιση των κριτηρίων – Δεν υφίσταται

   (Οδηγία 2004/18 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 53 § 2)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 22, 23)

2.  Το άρθρο 53, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/18, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της απορρέουσας εξ αυτής υποχρεώσεως διαφάνειας, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που η ανάθεση δημόσιας συμβάσεως υπηρεσιών γίνεται με βάση το κριτήριο της προσφοράς που κατά την κρίση της αναθέτουσας αρχής είναι η πλέον συμφέρουσα από οικονομικής απόψεως, η αναθέτουσα αρχή δεν υποχρεούται να γνωστοποιεί στους δυνητικούς διαγωνιζομένους, με την προκήρυξη του διαγωνισμού ή με τη συγγραφή υποχρεώσεων που αφορούν την επίμαχη σύμβαση, τη μέθοδο αξιολογήσεως που αυτή θα εφαρμόσει προκειμένου να προβεί στην αξιολόγηση και στην ακριβή κατάταξη των προσφορών. Εντούτοις, η εν λόγω μέθοδος δεν πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή των κριτηρίων αναθέσεως και της σχετικής σταθμίσεώς τους.

   Πράγματι, αληθεύει ότι, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 53, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 2004/18, η σχετική στάθμιση για καθένα από τα κριτήρια αναθέσεως πρέπει να είναι καθορισμένη με σαφήνεια κατά την έναρξη της διαδικασίας για τη σύναψη της συμβάσεως, προκειμένου, κατά τον τρόπο αυτό, οι διαγωνιζόμενοι να έχουν τη δυνατότητα να εκτιμήσουν αντικειμενικά ποια είναι η πραγματική σημασία ενός κριτηρίου αναθέσεως σε σχέση με κάποιο άλλο, κατά τη μεταγενέστερη εξέτασή τους από την αναθέτουσα αρχή. Ομοίως, η σχετική στάθμιση για καθένα από τα κριτήρια αναθέσεως πρέπει να παραμένει αμετάβλητη καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Πάντως, ούτε το άρθρο 53, παράγραφος 2, της οδηγίας 2004/18 ούτε κάποια άλλη διάταξή της επιβάλλει στην αναθέτουσα αρχή την υποχρέωση να γνωστοποιεί στους δυνητικούς διαγωνιζομένους, μέσω δημοσιεύσεως στην προκήρυξη του διαγωνισμού ή στη συγγραφή υποχρεώσεων, τη μέθοδο αξιολογήσεως που αυτή θα εφαρμόσει για την αξιολόγηση και την ακριβή κατάταξη των προσφορών βάσει των κριτηρίων αναθέσεως της συμβάσεως και της σχετικής σταθμίσεώς τους, όπως τα κριτήρια αυτά έχουν εκ των προτέρων καθοριστεί στα σχετικά τεύχη του επίμαχου διαγωνισμού. Εξάλλου, μια τέτοια γενική υποχρέωση δεν προκύπτει ούτε από τη νομολογία.

   (βλ. σκέψεις 25, 27, 28, 37 και διατακτ.)