Υπόθεση C‑520/14

Gemeente Borsele

κατά

Staatssecretaris van Financiën

και

Staatssecretaris van Financiën

κατά

Gemeente Borsele

(αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Φόρος προστιθεμένης αξίας — Οδηγία 2006/112/ΕΚ — Άρθρα 2, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, και 9, παράγραφος 1 — Υποκείμενοι στον φόρο — Οικονομικές δραστηριότητες — Έννοια — Μεταφορά μαθητών»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα)

της 12ης Μαΐου 2016 – Εναρμόνιση των φορολογικών νομοθεσιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας –Οικονομικές δραστηριότητες υπό την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112 – Σχολική μεταφορά η οποία παρέχεται από οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης – Διαφορά μεταξύ των λειτουργικών εξόδων και των εις αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες σχολικής μεταφοράς εισπραχθέντων ποσών η οποία υποδηλώνει την ύπαρξη μάλλον τέλους, παρά αμοιβής – Απουσία άμεσης σχέσεως μεταξύ της παρεχόμενης υπηρεσίας και της ληφθείσας αντιπαροχής – Αποκλείεται

(Οδηγία 2006/112 του Συμβουλίου, άρθρα 2 § 1, στοιχείο γʹ, και 9 § 1)

Tο άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχει την έννοια ότι οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης, ο οποίος παρέχει υπηρεσία μεταφοράς μαθητών, δεν ασκεί οικονομική δραστηριότητα και δεν έχει, επομένως, την ιδιότητα του υποκειμένου στον φόρο, στην περίπτωση που ο Δήμος ανακτά, μέσω των συνεισφορών που εισπράττει, ελάχιστο μόνον τμήμα της πραγματοποιούμενης δαπάνης. Συγκεκριμένα, οι επίμαχες συνεισφορές δεν οφείλονται από κάθε χρήστη και καταβλήθηκαν μόνον από το ένα τρίτο αυτών, με αποτέλεσμα το ποσό τους να καλύπτει μόλις το 3 % των συνολικών εξόδων μεταφοράς, το δε υπολειπόμενο ποσό χρηματοδοτείται μέσω δημοσίων πόρων. Μια τέτοια διαφορά μεταξύ των λειτουργικών εξόδων και των ποσών που εισπράχθηκαν έναντι των προσφερόμενων υπηρεσιών υποδηλώνει ότι η συνεισφορά των γονέων πρέπει να εξομοιωθεί μάλλον προς τέλος, παρά προς αμοιβή.

Από την ασυμμετρία αυτή προκύπτει επομένως ότι δεν υφίσταται πραγματική σχέση μεταξύ του εισπραχθέντος ποσού και της παρασχεθείσας υπηρεσίας. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η σχέση μεταξύ της υπηρεσίας μεταφοράς που παρέσχε ο δήμος και της καταβλητέας από τους γονείς αντιπαροχής παρουσιάζει τον άμεσο χαρακτήρα που απαιτείται ώστε να εκληφθεί η τελευταία ως αντιπαροχή η οποία συνιστά αμοιβή για την υπηρεσία αυτή και, επομένως, ώστε η εν λόγω υπηρεσία να εκληφθεί ως οικονομική δραστηριότητα κατά την έννοια του άρθρου 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112.

(βλ. σκέψεις 33, 34, 36 και διατακτ.)