Υπόθεση C‑287/14

Eurospeed Ltd

κατά

Szegedi Törvényszék

(αίτηση του Gyulai törvényszék

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Οδικές μεταφορές — Κανονισμός (ΕΚ) 561/2006 — Ευθύνη του οδηγού για παραβάσεις της υποχρεώσεως χρήσεως ταχογράφου»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα)της 9ης Ιουνίου 2016

Μεταφορές – Οδικές μεταφορές – Κοινωνικές διατάξεις – Κανονισμός 561/2006 – Εθνική ρύθμιση που προβλέπει την ευθύνη του οδηγού σε περίπτωση παραβάσεως του εν λόγω κανονισμού αντί ή πέραν της ευθύνης της επιχειρήσεως μεταφορών στην οποία εργάζεται ο οδηγός – Επιτρέπεται

(Κανονισμός 561/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου)

Ο κανονισμός 561/2006, για την εναρμόνιση ορισμένων κοινωνικών διατάξεων στον τομέα των οδικών μεταφορών και για την τροποποίηση των κανονισμών 3821/85 και 2135/98 καθώς και για την κατάργηση του κανονισμού 3820/85, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία, αντί ή πέραν της επιχειρήσεως μεταφορών στην οποία εργάζεται ο οδηγός, εκλαμβάνει τον οδηγό αυτό ως υπεύθυνο για τις παραβάσεις του εν λόγω κανονισμού τις οποίες ο οδηγός αυτός διέπραξε.

Συγκεκριμένα, πρώτον, το άρθρο 19, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού ορίζει ότι ένα κράτος μέλος επιτρέπει στις αρμόδιες αρχές να επιβάλλουν κύρωση σε επιχείρηση ή/και σε οδηγό για παράβαση του ίδιου κανονισμού που διαπιστώνεται στην επικράτειά του και για την οποία δεν έχει ήδη επιβληθεί κύρωση. Κατά συνέπεια, από το γράμμα της διατάξεως αυτής προκύπτει σαφώς ότι ο κανονισμός 561/2006 επιβάλλει τόσο στις επιχειρήσεις μεταφορών όσο και στους οδηγούς συγκεκριμένες υποχρεώσεις και θεωρεί τις επιχειρήσεις και τους οδηγούς ως υπευθύνους για τις παραβάσεις των αντιστοίχων υποχρεώσεών τους. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 19, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, του εν λόγω κανονισμού, αυτή η δυνατότητα επιβολής των προβλεπομένων βάσει όσων αναφέρονται στον εν λόγω κανονισμό κυρώσεων επί των παραβάσεων του εν λόγω κανονισμού επεκτείνεται και επί των παραβάσεων που διαπράττονται εκτός του εδάφους του οικείου κράτους μέλους.

Δεύτερον, τα ίδια συμπεράσματα συνάγονται από το άρθρο 10, παράγραφος 3, του εν λόγω κανονισμού.

Τέλος, καίτοι είναι αληθές ότι ο κανονισμός 561/2006 αποσκοπεί, μεταξύ άλλων, στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας του προσωπικού που απασχολείται στον τομέα των οδικών μεταφορών, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει, αφενός, ότι ο νομοθέτης της Ένωσης είχε την πρόθεση να απαλλάξει τους οδηγούς από κάθε ευθύνη για τις παραβάσεις τις οποίες αυτοί διαπράττουν, ιδίως όταν οι παραβάσεις αυτές συνδέονται αποκλειστικώς με την άσκηση των επαγγελματικών καθηκόντων τους. Αφετέρου, αμφότεροι οι σκοποί του εν λόγω κανονισμού, ήτοι η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και η βελτίωση της οδικής ασφάλειας, μετουσιώνονται στην υποχρέωση εφοδιασμού, κατ’ αρχήν, των οχημάτων οδικών μεταφορών με εγκεκριμένη συσκευή ελέγχου που παρέχει τη δυνατότητα να εξακριβωθεί κατά πόσον τηρούνται οι χρόνοι οδήγησης και ανάπαυσης των οδηγών. Ερμηνεία, όμως, του εν λόγω κανονισμού υπό την έννοια ότι αποκλείει τη δυνατότητα επιβολής κυρώσεων στους οδηγούς προς τον σκοπό του κολασμού της παραβάσεως των υποχρεώσεων που αυτοί υπέχουν από τον εν λόγω κανονισμό θα παρεμπόδιζε την επίτευξη, ιδίως, του σκοπού της εν γένει βελτιώσεως της οδικής ασφάλειας.

(βλ. σκέψεις 31-33, 37-39, 41 και διατακτ.)