Υπόθεση C‑52/14

Pfeifer & Langen GmbH & Co. KG

κατά

Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung

(αίτηση του Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 — Άρθρο 3, παράγραφος 1 — Προθεσμία παραγραφής — Dies a quo — Επαναλαμβανόμενες παρατυπίες — Διακοπή της παραγραφής — Προϋποθέσεις — Αρμόδια αρχή — Ενδιαφερόμενος — Πράξη που αποσκοπεί στη διερεύνηση ή τη δίωξη της παρατυπίας — Προθεσμία διπλάσια της προθεσμίας παραγραφής»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 11ης Ιουνίου 2015

1. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης — Δίωξη λόγω παρατυπιών — Προθεσμία παραγραφής — Εφαρμογή τόσο στις παρατυπίες κατά των οποίων επιβάλλεται διοικητική κύρωση όσο και σε αυτές κατά των οποίων επιβάλλεται διοικητικό μέτρο

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρα 3 § 1, 4 και 5)

2. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης — Δίωξη λόγω παρατυπιών — Προθεσμία παραγραφής — Διακοπή — Πράξη προερχόμενη από την αρμόδια αρχή που φέρεται εις γνώση του ενδιαφερόμενου και αποσκοπεί στη διερεύνηση ή τη δίωξη της παρατυπίας — Έννοια

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1, εδ. 3)

3. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης — Διαρκής ή επαναλαμβανόμενη παρατυπία — Κριτήρια εκτιμήσεως

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1, εδ. 2· κανονισμός 1998/78 της Επιτροπής, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό 1714/88, άρθρο 13 § 1, στοιχείο αʹ)

4. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης — Δίωξη λόγω παρατυπιών — Προθεσμία παραγραφής — Ανώτατο όριο — Κοινοποίηση προς τον ενδιαφερόμενο πράξεων διερευνήσεως ή διώξεως που εκδίδονται από την αρμόδια αρχή — Δεν ασκεί επιρροή στην παρέλευση του ανωτάτου ορίου της προθεσμίας

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρα 3 § 1, εδ. 3 και 4)

5. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης — Δίωξη λόγω παρατυπιών — Διαρκής ή επαναλαμβανόμενη παρατυπία — Προθεσμία παραγραφής — Έναρξη

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1, εδ. 4)

1.  Η προθεσμία παραγραφής που θεσπίζει το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εφαρμόζεται τόσο για τις παρατυπίες που οδηγούν στη επιβολή διοικητικής κυρώσεως, υπό την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού αυτού, όσο και για τις παρατυπίες για τις οποίες έχει επιβληθεί διοικητικό μέτρο με αντικείμενο την αφαίρεση του αδικαιολογήτως αποκτηθέντος οφέλους, κατά το άρθρο 4 του εν λόγω κανονισμού.

   (βλ. σκέψεις 21, 23)

2.  Κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η παραγραφή της διώξεως διακόπτεται από κάθε πράξη που φέρεται εις γνώση του ενδιαφερόμενου, προέρχεται από την αρμόδια αρχή και αποσκοπεί στη διερεύνηση ή τη δίωξη της παρατυπίας. Όσον αφορά την έννοια της «αρμόδιας αρχής» κατά τη διάταξη αυτή, ως τέτοια νοείται η αρχή που κατά το εθνικό δίκαιο είναι αρμόδια να εκδώσει τις πράξεις διερευνήσεως και διώξεως, η δε αρχή αυτή μπορεί να είναι διαφορετική από την αρχή που χορηγεί ή ανακτά τα ποσά που καταβάλλονται αχρεωστήτως σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης.

   Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να θεωρηθεί ότι ο ενδιαφερόμενος έλαβε γνώση των πράξεων που αποσκοπούν στη διερεύνηση ή τη δίωξη παρατυπίας, υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως, όταν από ένα σύνολο πραγματικών στοιχείων μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι πράξεις διερευνήσεως και διώξεως πράγματι περιήλθαν στη γνώση του ενδιαφερομένου. Σε περίπτωση νομικού προσώπου η προϋπόθεση αυτή πληρούται όταν η επίμαχη πράξη περιήλθε πράγματι στη γνώση προσώπου του οποίου η συμπεριφορά μπορεί κατά το εθνικό δίκαιο να καταλογιστεί στο εν λόγω νομικό πρόσωπο, κάτι που απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να κρίνει. Επίσης, για να θεωρηθεί πράξη διερευνήσεως ή διώξεως, υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως, μια πράξη πρέπει να περιγράφει με επαρκή σαφήνεια τις ενέργειες για τις οποίες υπάρχουν υπόνοιες παρατυπιών. Η απαίτηση σαφήνειας δεν επιβάλλει, όμως, να αναφέρεται στην εν λόγω πράξη η πιθανότητα επιβολής συγκεκριμένης ποινής ή διοικητικού μέτρου.

   (βλ. σκέψεις 29, 33, 39, 47, διατακτ. 1 έως 3)

3.  Μια παρατυπία είναι «διαρκής ή επαναλαμβανόμενη» υπό την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, όταν έχει γίνει από επιχειρηματία ο οποίος αντλεί οικονομικά οφέλη από ένα σύνολο όμοιων πράξεων που συνιστούν παράβαση της ίδιας διατάξεως του δικαίου της Ένωσης. Όσον αφορά τη χρονική εγγύτητα που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των παρατυπιών ώστε να αποτελούν «επαναλαμβανόμενη παρατυπία», υπό την έννοια της διατάξεως αυτής, απαιτείται απλώς η διάρκεια μεταξύ των παρατυπιών να είναι μικρότερη από την προθεσμία παραγραφής που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο της ίδιας παραγράφου. Παρατυπίες όπως αυτές που αφορούν τον υπολογισμό των ποσοτήτων ζάχαρης που έχουν αποθεματοποιηθεί από τον βιομήχανο, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων εμπορίας, οδήγησαν σε εσφαλμένες δηλώσεις των εν λόγω ποσοτήτων από τον ίδιο βιομήχανο και είχαν ως αποτέλεσμα να καταβληθούν για τον λόγο αυτό αχρεωστήτως ορισμένα ποσά ως απόδοση των εξόδων αποθεματοποιήσεως βάσει του κανονισμού 2988/95, περί των λεπτομερειών εφαρμογής του συστήματος αντισταθμίσεως των εξόδων αποθεματοποιήσεως στον τομέα της ζάχαρης, αποτελούν, κατ’ αρχήν, επαναλαμβανόμενη παρατυπία, υπό την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, κάτι που απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να κρίνει.

   Όσον αφορά την έννοια της «διαρκούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας» κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, αυτή στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία που αφορούν ειδικά τη συγκεκριμένη κατηγορία παρατυπιών και δεν εξαρτώνται από τη συμπεριφορά της εθνικής διοικητικής αρχής έναντι του ενδιαφερόμενου επιχειρηματία. Έτσι, χαρακτηρισμός ενός συνόλου παρατυπιών ως «συνεχούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας», υπό την έννοια της διατάξεως αυτής, δεν αποκλείεται σε περίπτωση που οι αρμόδιες αρχές δεν διενήργησαν τακτικούς ή ενδελεχείς ελέγχους σε βάρος του ενδιαφερόμενου.

   (βλ. σκέψεις 49, 56, 60, 61, διατακτ. 4 και 5)

4.  Τόσο από το γράμμα όσο και από την οικονομία του άρθρου 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, προκύπτει ότι στο τέταρτο εδάφιο της διατάξεως αυτής τίθεται ένα απόλυτο όριο για την παραγραφή των διώξεων των παρατυπιών, η οποία επέρχεται το αργότερο την ημέρα κατά την οποία λήγει προθεσμία ίση με το διπλάσιο της προθεσμίας που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο της ίδιας διατάξεως, εφόσον η αρμόδια αρχή δεν έχει επιβάλει κάποια κύρωση, εκτός από τις περιπτώσεις που η διοικητική διαδικασία ανεστάλη σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού.

   Επομένως, με εξαίρεση την τελευταία περίπτωση, οι εν λόγω πράξεις διερευνήσεως και διώξεως που εκδίδονται από την αρμόδια αρχή και φέρονται εις γνώση του ενδιαφερομένου, κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού αυτού, δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη διακοπή της προθεσμίας του άρθρου 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του ίδιου κανονισμού.

   (βλ. σκέψεις 63, 72, 74, διατακτ.7)

5.  Το άρθρο 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έχει την έννοια ότι η προθεσμία του εδαφίου αυτού εκκινεί, σε περίπτωση συνεχούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας, από την ημέρα κατά την οποία έπαυσε η παρατυπία, ανεξαρτήτως του χρόνου κατά τον οποίο η εθνική αρχή έλαβε γνώση της παρατυπίας αυτή.

   Συναφώς, η ημερομηνία κατά την οποία οι εθνικές αρχές έλαβαν γνώση μιας παρατυπίας δεν ασκεί επιρροή στο χρόνο κινήσεως της εν λόγω προθεσμίας. Συγκεκριμένα, πέραν του ότι τίποτα στο γράμμα της διατάξεως αυτής δεν επιτρέπει να συναχθεί αντίθετη ερμηνεία, υπογραμμίζεται ότι η εθνική διοίκηση υπέχει γενική υποχρέωση επιμέλειας κατά τον έλεγχο της νομιμότητας των πληρωμών που πραγματοποιεί και οι οποίες βαρύνουν τον προϋπολογισμό της Ένωσης. Η υποχρέωση αυτή συνεπάγεται ότι η εθνική διοίκηση οφείλει να λαμβάνει αμελλητί μέτρα προς αποκατάσταση των παρατυπιών. Υπό τις συνθήκες αυτές, αν γινόταν δεκτό ότι η προθεσμία του άρθρου 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 εκκινεί από τότε που οι εθνικές αρχές διαπίστωσαν τις παρατυπίες, θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο, να ενθαρρυνθεί η απραξία των εθνικών αρχών ως προς τη δίωξη των παρατυπιών αυτών, και παράλληλα να αφεθούν οι επιχειρηματίες έκθετοι, αφενός, σε μακρά περίοδο ανασφάλειας δικαίου και, αφετέρου, στον κίνδυνο να μην είναι πλέον σε θέση να αποδείξουν τον νομότυπο χαρακτήρα των επίδικων πράξεων μετά την παρέλευση τέτοιας χρονικής περιόδου.

   (βλ. σκέψεις 67-69, διατακτ. 6)

Υπόθεση C‑52/14

Pfeifer & Langen GmbH & Co. KG

κατά

Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung

(αίτηση του Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 — Άρθρο 3, παράγραφος 1 — Προθεσμία παραγραφής — Dies a quo — Επαναλαμβανόμενες παρατυπίες — Διακοπή της παραγραφής — Προϋποθέσεις — Αρμόδια αρχή — Ενδιαφερόμενος — Πράξη που αποσκοπεί στη διερεύνηση ή τη δίωξη της παρατυπίας — Προθεσμία διπλάσια της προθεσμίας παραγραφής»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 11ης Ιουνίου 2015

1. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης – Δίωξη λόγω παρατυπιών – Προθεσμία παραγραφής – Εφαρμογή τόσο στις παρατυπίες κατά των οποίων επιβάλλεται διοικητική κύρωση όσο και σε αυτές κατά των οποίων επιβάλλεται διοικητικό μέτρο

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρα 3 § 1, 4 και 5)

2. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης – Δίωξη λόγω παρατυπιών – Προθεσμία παραγραφής – Διακοπή – Πράξη προερχόμενη από την αρμόδια αρχή που φέρεται εις γνώση του ενδιαφερόμενου και αποσκοπεί στη διερεύνηση ή τη δίωξη της παρατυπίας – Έννοια

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1, εδ. 3)

3. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης – Διαρκής ή επαναλαμβανόμενη παρατυπία – Κριτήρια εκτιμήσεως

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1, εδ. 2· κανονισμός 1998/78 της Επιτροπής, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό 1714/88, άρθρο 13 § 1, στοιχείο αʹ)

4. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης – Δίωξη λόγω παρατυπιών – Προθεσμία παραγραφής – Ανώτατο όριο – Κοινοποίηση προς τον ενδιαφερόμενο πράξεων διερευνήσεως ή διώξεως που εκδίδονται από την αρμόδια αρχή – Δεν ασκεί επιρροή στην παρέλευση του ανωτάτου ορίου της προθεσμίας

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρα 3 § 1, εδ. 3 και 4)

5. Ίδιοι πόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Κανονισμός σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης – Δίωξη λόγω παρατυπιών – Διαρκής ή επαναλαμβανόμενη παρατυπία – Προθεσμία παραγραφής – Έναρξη

   (Κανονισμός 2988/95 του Συμβουλίου, άρθρο 3 § 1, εδ. 4)

1.  Η προθεσμία παραγραφής που θεσπίζει το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εφαρμόζεται τόσο για τις παρατυπίες που οδηγούν στη επιβολή διοικητικής κυρώσεως, υπό την έννοια του άρθρου 5 του κανονισμού αυτού, όσο και για τις παρατυπίες για τις οποίες έχει επιβληθεί διοικητικό μέτρο με αντικείμενο την αφαίρεση του αδικαιολογήτως αποκτηθέντος οφέλους, κατά το άρθρο 4 του εν λόγω κανονισμού.

   (βλ. σκέψεις 21, 23)

2.  Κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η παραγραφή της διώξεως διακόπτεται από κάθε πράξη που φέρεται εις γνώση του ενδιαφερόμενου, προέρχεται από την αρμόδια αρχή και αποσκοπεί στη διερεύνηση ή τη δίωξη της παρατυπίας. Όσον αφορά την έννοια της «αρμόδιας αρχής» κατά τη διάταξη αυτή, ως τέτοια νοείται η αρχή που κατά το εθνικό δίκαιο είναι αρμόδια να εκδώσει τις πράξεις διερευνήσεως και διώξεως, η δε αρχή αυτή μπορεί να είναι διαφορετική από την αρχή που χορηγεί ή ανακτά τα ποσά που καταβάλλονται αχρεωστήτως σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης.

   Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να θεωρηθεί ότι ο ενδιαφερόμενος έλαβε γνώση των πράξεων που αποσκοπούν στη διερεύνηση ή τη δίωξη παρατυπίας, υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως, όταν από ένα σύνολο πραγματικών στοιχείων μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι πράξεις διερευνήσεως και διώξεως πράγματι περιήλθαν στη γνώση του ενδιαφερομένου. Σε περίπτωση νομικού προσώπου η προϋπόθεση αυτή πληρούται όταν η επίμαχη πράξη περιήλθε πράγματι στη γνώση προσώπου του οποίου η συμπεριφορά μπορεί κατά το εθνικό δίκαιο να καταλογιστεί στο εν λόγω νομικό πρόσωπο, κάτι που απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να κρίνει. Επίσης, για να θεωρηθεί πράξη διερευνήσεως ή διώξεως, υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως, μια πράξη πρέπει να περιγράφει με επαρκή σαφήνεια τις ενέργειες για τις οποίες υπάρχουν υπόνοιες παρατυπιών. Η απαίτηση σαφήνειας δεν επιβάλλει, όμως, να αναφέρεται στην εν λόγω πράξη η πιθανότητα επιβολής συγκεκριμένης ποινής ή διοικητικού μέτρου.

   (βλ. σκέψεις 29, 33, 39, 47, διατακτ. 1 έως 3)

3.  Μια παρατυπία είναι «διαρκής ή επαναλαμβανόμενη» υπό την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, όταν έχει γίνει από επιχειρηματία ο οποίος αντλεί οικονομικά οφέλη από ένα σύνολο όμοιων πράξεων που συνιστούν παράβαση της ίδιας διατάξεως του δικαίου της Ένωσης. Όσον αφορά τη χρονική εγγύτητα που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των παρατυπιών ώστε να αποτελούν «επαναλαμβανόμενη παρατυπία», υπό την έννοια της διατάξεως αυτής, απαιτείται απλώς η διάρκεια μεταξύ των παρατυπιών να είναι μικρότερη από την προθεσμία παραγραφής που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο της ίδιας παραγράφου. Παρατυπίες όπως αυτές που αφορούν τον υπολογισμό των ποσοτήτων ζάχαρης που έχουν αποθεματοποιηθεί από τον βιομήχανο, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων εμπορίας, οδήγησαν σε εσφαλμένες δηλώσεις των εν λόγω ποσοτήτων από τον ίδιο βιομήχανο και είχαν ως αποτέλεσμα να καταβληθούν για τον λόγο αυτό αχρεωστήτως ορισμένα ποσά ως απόδοση των εξόδων αποθεματοποιήσεως βάσει του κανονισμού 2988/95, περί των λεπτομερειών εφαρμογής του συστήματος αντισταθμίσεως των εξόδων αποθεματοποιήσεως στον τομέα της ζάχαρης, αποτελούν, κατ’ αρχήν, επαναλαμβανόμενη παρατυπία, υπό την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, κάτι που απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να κρίνει.

   Όσον αφορά την έννοια της «διαρκούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας» κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, αυτή στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία που αφορούν ειδικά τη συγκεκριμένη κατηγορία παρατυπιών και δεν εξαρτώνται από τη συμπεριφορά της εθνικής διοικητικής αρχής έναντι του ενδιαφερόμενου επιχειρηματία. Έτσι, χαρακτηρισμός ενός συνόλου παρατυπιών ως «συνεχούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας», υπό την έννοια της διατάξεως αυτής, δεν αποκλείεται σε περίπτωση που οι αρμόδιες αρχές δεν διενήργησαν τακτικούς ή ενδελεχείς ελέγχους σε βάρος του ενδιαφερόμενου.

   (βλ. σκέψεις 49, 56, 60, 61, διατακτ. 4 και 5)

4.  Τόσο από το γράμμα όσο και από την οικονομία του άρθρου 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, προκύπτει ότι στο τέταρτο εδάφιο της διατάξεως αυτής τίθεται ένα απόλυτο όριο για την παραγραφή των διώξεων των παρατυπιών, η οποία επέρχεται το αργότερο την ημέρα κατά την οποία λήγει προθεσμία ίση με το διπλάσιο της προθεσμίας που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο της ίδιας διατάξεως, εφόσον η αρμόδια αρχή δεν έχει επιβάλει κάποια κύρωση, εκτός από τις περιπτώσεις που η διοικητική διαδικασία ανεστάλη σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού.

   Επομένως, με εξαίρεση την τελευταία περίπτωση, οι εν λόγω πράξεις διερευνήσεως και διώξεως που εκδίδονται από την αρμόδια αρχή και φέρονται εις γνώση του ενδιαφερομένου, κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού αυτού, δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη διακοπή της προθεσμίας του άρθρου 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του ίδιου κανονισμού.

   (βλ. σκέψεις 63, 72, 74, διατακτ.7)

5.  Το άρθρο 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έχει την έννοια ότι η προθεσμία του εδαφίου αυτού εκκινεί, σε περίπτωση συνεχούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας, από την ημέρα κατά την οποία έπαυσε η παρατυπία, ανεξαρτήτως του χρόνου κατά τον οποίο η εθνική αρχή έλαβε γνώση της παρατυπίας αυτή.

   Συναφώς, η ημερομηνία κατά την οποία οι εθνικές αρχές έλαβαν γνώση μιας παρατυπίας δεν ασκεί επιρροή στο χρόνο κινήσεως της εν λόγω προθεσμίας. Συγκεκριμένα, πέραν του ότι τίποτα στο γράμμα της διατάξεως αυτής δεν επιτρέπει να συναχθεί αντίθετη ερμηνεία, υπογραμμίζεται ότι η εθνική διοίκηση υπέχει γενική υποχρέωση επιμέλειας κατά τον έλεγχο της νομιμότητας των πληρωμών που πραγματοποιεί και οι οποίες βαρύνουν τον προϋπολογισμό της Ένωσης. Η υποχρέωση αυτή συνεπάγεται ότι η εθνική διοίκηση οφείλει να λαμβάνει αμελλητί μέτρα προς αποκατάσταση των παρατυπιών. Υπό τις συνθήκες αυτές, αν γινόταν δεκτό ότι η προθεσμία του άρθρου 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 εκκινεί από τότε που οι εθνικές αρχές διαπίστωσαν τις παρατυπίες, θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο, να ενθαρρυνθεί η απραξία των εθνικών αρχών ως προς τη δίωξη των παρατυπιών αυτών, και παράλληλα να αφεθούν οι επιχειρηματίες έκθετοι, αφενός, σε μακρά περίοδο ανασφάλειας δικαίου και, αφετέρου, στον κίνδυνο να μην είναι πλέον σε θέση να αποδείξουν τον νομότυπο χαρακτήρα των επίδικων πράξεων μετά την παρέλευση τέτοιας χρονικής περιόδου.

   (βλ. σκέψεις 67-69, διατακτ. 6)