Υπόθεση C‑394/13

Ministerstvo práce a sociálních věcí

κατά

B.

(αίτηση του Nejvyšší správní soud για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Κοινωνική ασφάλιση των διακινούμενων εργαζομένων — Κανονισμοί (ΕΟΚ) 1408/71 και (ΕΚ) 883/2004 — Εφαρμοστέα εθνική νομοθεσία — Καθορισμός του αρμοδίου κράτους μέλους για τη χορήγηση οικογενειακής παροχής — Περίπτωση κατά την οποία ο διακινούμενος εργαζόμενος και η οικογένειά του ζουν σε ορισμένο κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το κέντρο των συμφερόντων τους και στο οποίο έχει εισπραχθεί οικογενειακή παροχή — Αίτημα λήψεως οικογενειακής παροχής στο κράτος μέλος καταγωγής μετά τη λήξη του δικαιώματος λήψεως παροχών στο κράτος μέλος κατοικίας — Εθνική ρύθμιση του κράτους μέλους καταγωγής η οποία προβλέπει τη χορήγηση τέτοιου είδους παροχών σε κάθε πρόσωπο που έχει δηλώσει κατοικία στο εν λόγω κράτος»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 11ης Σεπτεμβρίου 2014

1. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Όρια – Αρμοδιότητα του εθνικού δικαστηρίου – Περιγραφή και εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών της διαφοράς – Αναγκαιότητα υποβολής προδικαστικού ερωτήματος και λυσιτέλεια των υποβαλλόμενων ερωτημάτων – Εκτίμηση του εθνικού δικαστηρίου

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Προσδιορισμός των κρίσιμων στοιχείων του δικαίου της Ένωσης – Αναδιατύπωση των προδικαστικών ερωτημάτων

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

3. Κοινωνική ασφάλιση – Διακινούμενοι εργαζόμενοι – Οικογενειακές παροχές – Εφαρμοστέα νομοθεσία – Αρμοδιότητα κράτους μέλους για τον λόγο και μόνον ότι o αιτών τη λήψη οικογενειακών παροχών έχει δηλώσει ότι κατοικεί στο εν λόγω κράτος μέλος – Δεν επιτρέπεται – Αναρμοδιότητα κράτους μέλους για τον λόγο ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο και ιδιαιτέρως στενό συνδετικό στοιχείο μεταξύ της επίμαχης καταστάσεως και του εδάφους του εν λόγω κράτους μέλους

   (Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 592/2008, άρθρο 13)

4. Κοινωνική ασφάλιση – Διακινούμενοι εργαζόμενοι – Οικογενειακές παροχές – Εφαρμοστέα νομοθεσία – Αρμοδιότητα κράτους μέλους για τον λόγο και μόνον ότι o αιτών τη λήψη οικογενειακών παροχών έχει δηλώσει ότι κατοικεί στο εν λόγω κράτος μέλος – Δεν επιτρέπεται

   (Κανονισμός 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 988/2009, άρθρο 11)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 19)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 21)

3.  Ο κανονισμός 1408/71, όπως τροποποιήθηκε και ενημερώθηκε με τον κανονισμό 118/97, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 592/2008, και ιδίως το άρθρο 13 αυτού, έχει την έννοια ότι ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να θεωρείται το αρμόδιο για τη χορήγηση οικογενειακής παροχής σε ορισμένο πρόσωπο για τον λόγο και μόνον ότι το πρόσωπο αυτό έχει δηλώσει ότι κατοικεί στο έδαφός του, χωρίς όμως τούτο και τα μέλη της οικογένειάς του να εργάζονται ή να έχουν συνήθη διαμονή στο εν λόγω κράτος μέλος. Το άρθρο 13 του κανονισμού αυτού έχει την έννοια ότι ένα κράτος μέλος, το οποίο δεν είναι το αρμόδιο για ορισμένο πρόσωπο, δεν μπορεί επίσης να χορηγεί οικογενειακές παροχές στο πρόσωπο αυτό, εφόσον δεν υπάρχει συγκεκριμένο και ιδιαιτέρως στενό συνδετικό στοιχείο μεταξύ της επίμαχης καταστάσεως και του εδάφους του εν λόγω πρώτου κράτους μέλους.

   (βλ. σκέψη 30, διατακτ. 1)

4.  Ο κανονισμός 883/2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 988/2009, και ιδίως το άρθρο 11 αυτού, έχει την έννοια ότι ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να θεωρείται το αρμόδιο για τη χορήγηση οικογενειακής παροχής σε ορισμένο πρόσωπο για τον λόγο και μόνον ότι το πρόσωπο αυτό έχει δηλώσει ότι κατοικεί στο έδαφός του, χωρίς όμως τούτο και τα μέλη της οικογένειάς του να εργάζονται ή να έχουν συνήθη διαμονή στο εν λόγω κράτος μέλος.

   (βλ. σκέψη 36, διατακτ. 2)