Υπόθεση C‑306/13

LVP NV

κατά

Belgische Staat

(αίτηση του rechtbank van eerste aanleg te Brussel για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Κοινή οργάνωση αγορών — Μπανάνες — Σύστημα εισαγωγών — Εφαρμοστέοι δασμοί»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 18ης Δεκεμβρίου 2014

Διεθνείς συμφωνίες – Συμφωνία περί ιδρύσεως του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου – ΓΣΔΕ του 1994 – Άμεσο αποτέλεσμα – Δεν υφίσταται – Δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της νομιμότητας πράξεως της Ένωσης με επίκληση των συμφωνιών του ΠΟΕ – Εξαιρέσεις – Πράξη της Ένωσης που αποσκοπεί στην εφαρμογή τους ή στην οποία παραπέμπουν ρητώς και συγκεκριμένα οι συμφωνίες αυτές

(Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου του 1994· κανονισμός 1964/2005 του Συμβουλίου, άρθρο 1 § 1· απόφαση 94/800 του Συμβουλίου)

Οι διατάξεις της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου του 1994, η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα 1A της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουν για τους ιδιώτες δικαιώματα τα οποία αυτοί μπορούν να επικαλεσθούν ευθέως ενώπιον εθνικού δικαστηρίου προκειμένου να μην εφαρμοστεί ο δασμός των 176 ευρώ ανά τόνο που καθορίστηκε με το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 1964/2005, σχετικά με τους δασμούς για τις μπανάνες.

Συγκεκριμένα, λαμβανομένων υπόψη της φύσεως και του όλου πνεύματός τους, οι Συμφωνίες ΠΟΕ κατ’ αρχήν δεν περιλαμβάνονται στους κανόνες με γνώμονα τους οποίους το Δικαστήριο ελέγχει τη νομιμότητα των πράξεων των οργάνων της Ένωσης. Μόνο στην περίπτωση που η Ένωση είχε την πρόθεση να εκπληρώσει μια ειδική υποχρέωση που είχε αναλάβει στο πλαίσιο του ΠΟΕ ή στην περίπτωση που η πράξη της Ένωσης ρητώς παραπέμπει σε συγκεκριμένες διατάξεις των Συμφωνιών ΠΟΕ εναπόκειται στο Δικαστήριο να ελέγξει τη νομιμότητα της σχετικής πράξεως της Ένωσης με γνώμονα τους κανόνες του ΠΟΕ.

Ωστόσο, η κοινή οργάνωση της αγοράς στον τομέα της μπανάνας δεν αποβλέπει στην εκπλήρωση, εντός της έννομης τάξεως της Ένωσης, μιας ειδικής υποχρεώσεως της Ένωσης που έχει αναληφθεί στο πλαίσιο της ΓΣΔΕ του 1994 ούτε παραπέμπει ρητώς σε συγκεκριμένες διατάξεις της. Ομοίως, ο κανονισμός 1964/2005 δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως μέτρο που ελήφθη για την εξασφάλιση της εκπληρώσεως στην έννομη τάξη της Ένωσης ειδικής υποχρεώσεως που είχε αναληφθεί στο πλαίσιο του ΠΟΕ. Τέλος, από την απλή αναφορά στις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε η Ένωση στο πλαίσιο του άρθρου XXVIII της ΓΣΔΕ του 1994, που περιλαμβάνεται στις αιτιολογικές σκέψεις 2 έως 5 του κανονισμού 1964/2005, δεν μπορεί να συναχθεί ότι ο κανονισμός αυτός πληροί τη δεύτερη προϋπόθεση κατά την οποία η επίμαχη πράξη της Ένωσης πρέπει να παραπέμπει ρητώς σε συγκεκριμένες διατάξεις των Συμφωνιών ΠΟΕ.

(βλ. σκέψεις 44, 47, 49, 58-60 και διατακτ.)

Υπόθεση C‑306/13

LVP NV

κατά

Belgische Staat

(αίτηση του rechtbank van eerste aanleg te Brussel για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Κοινή οργάνωση αγορών — Μπανάνες — Σύστημα εισαγωγών — Εφαρμοστέοι δασμοί»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 18ης Δεκεμβρίου 2014

Διεθνείς συμφωνίες — Συμφωνία περί ιδρύσεως του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου — ΓΣΔΕ του 1994 — Άμεσο αποτέλεσμα — Δεν υφίσταται — Δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της νομιμότητας πράξεως της Ένωσης με επίκληση των συμφωνιών του ΠΟΕ — Εξαιρέσεις — Πράξη της Ένωσης που αποσκοπεί στην εφαρμογή τους ή στην οποία παραπέμπουν ρητώς και συγκεκριμένα οι συμφωνίες αυτές

(Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου του 1994· κανονισμός 1964/2005 του Συμβουλίου, άρθρο 1 § 1· απόφαση 94/800 του Συμβουλίου)

Οι διατάξεις της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου του 1994, η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα 1A της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουν για τους ιδιώτες δικαιώματα τα οποία αυτοί μπορούν να επικαλεσθούν ευθέως ενώπιον εθνικού δικαστηρίου προκειμένου να μην εφαρμοστεί ο δασμός των 176 ευρώ ανά τόνο που καθορίστηκε με το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 1964/2005, σχετικά με τους δασμούς για τις μπανάνες.

Συγκεκριμένα, λαμβανομένων υπόψη της φύσεως και του όλου πνεύματός τους, οι Συμφωνίες ΠΟΕ κατ’ αρχήν δεν περιλαμβάνονται στους κανόνες με γνώμονα τους οποίους το Δικαστήριο ελέγχει τη νομιμότητα των πράξεων των οργάνων της Ένωσης. Μόνο στην περίπτωση που η Ένωση είχε την πρόθεση να εκπληρώσει μια ειδική υποχρέωση που είχε αναλάβει στο πλαίσιο του ΠΟΕ ή στην περίπτωση που η πράξη της Ένωσης ρητώς παραπέμπει σε συγκεκριμένες διατάξεις των Συμφωνιών ΠΟΕ εναπόκειται στο Δικαστήριο να ελέγξει τη νομιμότητα της σχετικής πράξεως της Ένωσης με γνώμονα τους κανόνες του ΠΟΕ.

Ωστόσο, η κοινή οργάνωση της αγοράς στον τομέα της μπανάνας δεν αποβλέπει στην εκπλήρωση, εντός της έννομης τάξεως της Ένωσης, μιας ειδικής υποχρεώσεως της Ένωσης που έχει αναληφθεί στο πλαίσιο της ΓΣΔΕ του 1994 ούτε παραπέμπει ρητώς σε συγκεκριμένες διατάξεις της. Ομοίως, ο κανονισμός 1964/2005 δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως μέτρο που ελήφθη για την εξασφάλιση της εκπληρώσεως στην έννομη τάξη της Ένωσης ειδικής υποχρεώσεως που είχε αναληφθεί στο πλαίσιο του ΠΟΕ. Τέλος, από την απλή αναφορά στις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε η Ένωση στο πλαίσιο του άρθρου XXVIII της ΓΣΔΕ του 1994, που περιλαμβάνεται στις αιτιολογικές σκέψεις 2 έως 5 του κανονισμού 1964/2005, δεν μπορεί να συναχθεί ότι ο κανονισμός αυτός πληροί τη δεύτερη προϋπόθεση κατά την οποία η επίμαχη πράξη της Ένωσης πρέπει να παραπέμπει ρητώς σε συγκεκριμένες διατάξεις των Συμφωνιών ΠΟΕ.

(βλ. σκέψεις 44, 47, 49, 58-60 και διατακτ.)